RPG - Het Epische Verhaal 6 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2, 3, 4, 5
Overlegtopic 1
Rollenstory

Personages

[ bericht aangepast op 8 april 2014 - 23:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon grinnikte om Li’s woorden. ‘Dat begrijp ik.’
Ze wist zelf niet goed wat ze wilde. Natuurlijk ging haar hart sneller kloppen bij de gedachte aan intimiteit met hem, want ze hield ontzettend veel van hem. Toch had Megans komst alles tussen hen veranderd en ze kon dat niet zo makkelijk van zich af zetten, ook niet nu ze er niet langer was.
‘Geloof je dat Luuk en ik niet samen zijn geweest?’ vroeg ze zich plotseling hardop af, denkend aan het laatste wat Noha haar verweten had.

Every villain is a hero in his own mind.

Mon Topics

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daar moest hij over nadenken. Het voelde verkeerd om Noha's woorden in twijfel te trekken, zeker nu ze daar zelf niets meer over kon zeggen, maar hij wist ook dat Moon niet zou lieven over haar en Luuk. Als ze van hem af wilde, was ze nu niet bij hem gebleven.
'Ik weet dat je niet tegen me zou liegen,' zei hij zacht.
Hij probeerde er eigenlijk niet te veel aan te denken, want zien hoe Moon zich overgaf aan iemand anders, aan Luuk, was op dat moment pijnlijk geweest. Het was nu nog steeds geen fijn idee, maar hij was over het grootste verdriet heen en dus kon hij dat loslaten. Moon was niet zo en Noha...
'Ik denk dat Noha inderdaad blind was op dat moment,' gaf hij toe, 'maar dat was ik zelf ook... blijkbaar. Het spijt me.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon knikte. 'Het is jullie vergeven.'

Every villain is a hero in his own mind.

Li glimlachte flauwtjes, maar hij wist niet wat hij hier verder mee aan moest. Was het nu weer goed tussen hen nu Moon wist dat hij er spijt van had haar ervan te beschuldigen iets met Luuk te hebben of veranderde er niks?

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Li had een briefje achtergelaten voor Moon. Hij was weer wakker geworden na zowel over Megan als Moon te hebben gedroomd en beiden hadden ze verwijten naar zijn hoofd geslingerd. Hij wist dat hij Megan niet meer kon helpen. Hij kon haar niet meer vertellend at het hem allemaal speet, al had hij dat al zo vaak geprobeerd.
Zelf wist Li dat hij haar en Moon geen last had willen bezorgen en dat het nooit zijn bedoeling was om vreemd te gaan. Het was allemaal gewoon te ingewikkeld om er nog een duidelijk patroon in te kunnen zien, zeker nu hij al zijn herinneringen voor het grootste deel terug had. Daarom vind hij het ook belangrijk dat hij Moon in ieder geval liet inzien dat hij echt van haar hield. Hij zou er hard aan werken om meer te lijken op de Li waar zij verliefd op geworden was, omdat hij wist dat die Li deze situatie ook veel beter in de hand zou hebben. Moon hield van hem en hij wilde dat ook verdienen. Zij was als enige over en dus ook de enige waar hij nog energie in wilde steken. Hij had er alles voor over.
Vroeger was hij kalm en doordacht. Hij liet zich niet van de wijs brengen door emoties en was moeilijk van zijns tuk te brengen. Natuurlijk was hij zijn magie kwijt, die hem een groot deel van zijn zelfvertrouwen had gegeven, maar hij wist dat het ook zonder moest kunnen.
Hij liep al een geruime tijd buiten rond en probeerde te bedenken wat hij het beste kon doen om haar vertrouwen weer terug te winnen. Alles leek te klein of te nietszeggend. Hij was bijna bloemen voor haar gaan kopen, maar iets hield hem toch tegen. Ze waren wel mooi en deden hem denken aan de levende exemplaren in haar haren.
Li wilde haar iets geven waardoor ze iets van die jeugdige onbezonnenheid kon terugkrijgen. Al sinds de dood van haar moeder en broertjes had ze zich volwassener moeten opstellen. Li gunde haar haar vrijheid, niet meer gebonden hoeven zijn aan de verantwoordelijkheid voor anderen. Nu ze geen Maankind meer was, zou dat een stuk makkelijker moeten zijn.
Zijn maag rammelde, omdat hij niet had ontbeten en toen hij een kleien supermarkt passeerde, besloot hij maar gewoon naar binnen te gaan om te zien wat ze hem te bieden hadden. Misschien moest hij niet zo moeilijk denken. Moons geestelijke vrijheid kon hij niet terugkopen door haar spullen te geven, hij moest er voor haar zijn. Hij ging daarom opzoek naar iets anders en hij besloot toch de bloemen te kopen. Ze roken lekker en zouden het huisje wat opfleuren. Misschien dat dat ook wat met hun stemming zou doen.
Li telde het geld dat hij had meegenomen - niet alles - en probeerde te besluiten of hij er nog wat van zou uitgeven of niet. Hij had niet goed gekeken naar hoeveel voedsel ze nog hadden, maar er was een kleine koelkast die het vooralsnog deed, dus hij vond dat het wel kon.
Uiteindelijk verliet hij de winkel met de bloemen en een tas met chocolade, wat euforie zou moeten opwekken, een teddybeer - er was een rek et die beesten en ze hadden LI's aandacht tijdens zijn ronde door het winkeltje maar niet losgelaten, het liefst had hij ze allemaal meegenomen - en een lang, dun stokbrood en andere etenswaren die hij bij Frankrijk vond passen. Ze waren er gisteravond over eens geworden dat teruggaan naar Moons vader geen goed idee was. Misschien was hij er niet en als hij er wel was, zouden ze hem ongetwijfeld meesleuren in deze ellende.
Hij was toch ietsje opgewekter toen hij terugkwam in de straat, maar vroeg zich onwillekeurig ook af of Moon niet ongerust was geworden. Opeens leek zijn plan om weg te gaan met wat geld helemaal geen goed idee en hoewel hij het goede probeerde te doen, was hij bang dat er weer spanningen tussen hen zouden ontstaan, al waren die de vorige avondhaast verdwenen. De waarheid had dus helemaal geen kwaad gekund en hij nam zich voor om vaker wat opener te zijn naar Moon toe.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon had zachtjes op de slaapkamerdeur van Li geklopt, maar was terug naar de woonkamer gegaan toen hij niet reageerde. Hij bleef meestal niet zo lang slapen, maar alle spanningen en het verdriet zouden hem waarschijnlijk wel uitputten. Ze zakte neer op de bank en vroeg zich af wat ze vandaag zou gaan doen. Het werd tijd om te accepteren dat de situatie was zoals het was en dat ze haar toverkracht waarschijnlijk nooit meer zou terugkrijgen. Ze moest een baan vinden en hopen dat ze hier nooit gevonden zouden worden.

Every villain is a hero in his own mind.

Li stak de sleutel in het slot en draaide die met beende vingers om.
Hij vermande zich toen hij in de gang de dikke winterjas die hij hier had gevonden, van zijn schouders liet glijden en zette zijn spullen in een hoekje staan.
'Hé,' zei hij.
Moon bleek al op te zijn. Li stapte de kamer binnen en ging net als zij op de bank zitten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Oh, je bent al op?' glimlachte ze. 'Ik dacht je nog lag te slapen.'
Zijn wangen waren wat donkerder, waaruit ze opmaakte dat het fris was buiten, maar het deed zijn gezicht goed.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik had een briefje voor je neergelegd,' zei hij met een blik op de keuken. 'Ik - eh - was buiten.'
Hij glimlachte lichtjes en speelde met de zoom van zijn bloes.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Een warme gloed verspreidde zich door Moons borstkas toen ze Li zag glimlachen. Het was iets wat hij de afgelopen tijd nauwelijks had gedaan en ze was haast vergeten hoe fijn het was om daar naar te kijken.
'Ik heb er vast overheen gekeken. Wil je wat eten?'
Ze stond op van de bank.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja!'
Ook hij kwam weer overeind en hielp Moon met het dekken van de tafel.
'Dat hoeft niet,' zei hij toen ze een zak brood op tafel wilde leggen. 'Ik heb voor wat anders gezorgd.'
Ze zou hem vast uitlachen, dacht hij toen hij haar het stokbrood liet zien.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon grinnikte toen ze het brood zag dat ze haar hele jeugd had gekregen.
'Wat lief van je,' glimlachte ze.
Moon zou niet klagen over het eten hier - of waar dan ook - maar ze had het wel gemist. Het leek iets vertrouwds in een wereld waar ze verder absoluut niet huishoorde.

Every villain is a hero in his own mind.

Li glimlachte weer, wat vreemd aanvoelde, en zette de bloemen in een wat stoffige vaas.
'Ik kan je liefde niet krijgen door het af te kopen met bloemen of chocola en zo,' zei hij zacht, 'maar ik wilde wel iets doen om je het toch meer naar de zin te maken en je iets van vroeger terug te geven, voor zover ik dat kan.' Hij legde de teddybeer op haar schoot. 'En ik wil dat je weet dat ik er wel voor je wil zijn zoals toen, ook als ik niet in de buurt ben.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon aaide de knuffelbeer even. Ze werd een beetje emotioneel door deze plotselinge omslag. Ze schoof haar stoel naar achteren en omhelsde hem stevig, waarna ze hem een korte, voorzichtige kus gaf.
Het was alsof de oude Li inderdaad weer een beetje terugkwam.
'Ik vind het gebaar heel lief,' zei ze nogmaals.

Every villain is a hero in his own mind.