Emily knikte. 'Het wordt vast een groter succes dan ons vorige feestje.' Ze glimlachte naar Ariana terwijl ze haar ogen over haar lichaam liet glijden. 'Je ziet er heel mooi uit.'
Baiel kwam de slaapkamer binnen en grijnsde. 'Daar heeft ze gelijk in!' Hij drukte een kus op Emily's wang. 'Gaan jullie mee?'
Emily knikte. Ze had zin om met haar vriendinnen een avond door te brengen, maar had besloten vooral met Baiel op te trekken. Misschien dat een feestje waar ze zonder kinderen waren, hun relatie goed zou doen.
'Ben je klaar?' vroeg ze aan Ariana. Ze kon zien dat het meisje zich niet erg comfortabel in de jurk voelde en had besloten om zich ook met haar bezig te houden. Ze had nog weinig vriendinnen gemaakt en Emily begreep dat heel goed, omdat ze zo lang in afzondering had geleefd. Ze voelde zich nog steeds schuldig dat ze Ariana had opgegeven aan Venomis en wilde dat graag goedmaken.
Ze had sindsdien vaak gedacht aan de ontvoering en vooral de terugkomst van Baiel en Ariana. Ze begreep nog steeds niet hoe het gegaan moest zijn, omdat Baiel halfdood in het bos lag en Ariana hem tegen moest zijn gekomen. Had Venomis haar vrijgelaten? Waarom? Had ze haar bewust laten gaan toen ze zag dat Baiel niet lang meer te leven had? Emily wist het niet zo goed en kon er haar vinger niet op plaatsen. Ze deed verschillende pogingen om in de gruwelijke gedachtenwereld van Venomis te kruipen, maar kon zich niet voorstellen wat voor baat ze erbij moest hebben gehad dat Ariana en Baiel tegelijk terug waren gekomen. Het was Emily die er baat bij had gehad. Baiel. Ariana. Maar Venomis in ieder geval niet.
Emily kon ook het verhaal van de parels nog moeilijk vatten. Cordelia had haar verteld dat Venomis niet geïnteresseerd was geweest in juwelen of goud: alleen edelstenen hadden haar kunnen boeien, dat was de enige manier geweest voor Cordelia om Liae, toen nog in een ei, af te kopen. Waarom had ze Liae überhaupt laten gaan? Of John? Wat waren haar motieven geweest voor de daden die ze had begaan?
En wat had Rodey ermee te maken? Zeker nu Rodey terug was, kon Emilly de gedachte aan hem niet meer loslaten. Hij had Ariana gekend toen ze was vrijgelaten, samen met John en Satyr's zusje, dus moest er zeker iets van het verhaal van John waar zijn geweest. Rodey en Venomis hadden iets met elkaar te maken, maar vriendschap kon het niet zijn. Dan had Ariana waarschijnlijk geen sympathie voor hem gevoeld.
De gedachte aan Rodey vervulde haar alweer met opgewonden blijdschap, al had ze nog steeds vele vragen die ze graag beantwoord wilde hebben. Ze wist nog steeds niet waarom hij weg was gegaan en waarom hij terug was gekomen. Ze was van plan geweest ontzettend boos op hem te worden omdat hij zomaar uit haar leven verdwenen was, juist op hem moment dat ze hem het meest nodig had gehad, maar ze had al behoorlijk gefaald. Ze was te blij geweest dat hij weer terug was, dat hij nog leefde en dat hij haar beloofd had niet meer weg te gaan. Natuurlijk moest hij nog steeds een verklaring aan haar geven waarom hij haar verlaten had terwijl zij in diepe rouw en schok zat, maar de woede was al bijna weggeëbd toen ze zijn gezicht weer had gezien, twee dagen geleden.
Sinds toen had ze hem niet meer gezien, maar ze maakte zich niet heel veel zorgen. Hij had haar beloofd dat hij haar snel weer zou komen opzoeken en aan die gedachte hield ze zich vast. Zou hij ook op het feest van Athiabbe en Satyr komen? Het zou haar verbazen. Het zou wel een ongemakkelijke situatie met zich meebrengen, want hoewel ze te veel alcohol benuttigd had, wist ze zeker dat ze Rodey niet had verteld dat Baiel nog steeds in leven was en dat ze geen alleenstaande moeder was - al voelde het soms wel zo. Ze moest het Rodey snel vertellen, want het leek om een reden die Emily niet begreep, van groot belang dat hij wist dat ze nog wel getrouwd was. Haar wil ging die gedachte behoorlijk tegen. Het liefst hield ze Rodey in de waan dat ze nu vrij was, waarom dat wist ze ook niet goed. Het sloeg nergens op, maar het was een onderbuikgevoel die ze niet goed kon plaatsen.
Het was echter te groot nieuws om voor hem te verzwijgen en ze wist dat ze het moest vertellen zodra ze hem weer zag. Het zou vast ter sprake komen.
Emily draaide Ariana nog een keer om en knikte toen goedkeurend. 'Voel je je wel een beetje comfortabel in deze jurk? Ik heb er nog één, al is die wat aan de korte kant,' vroeg ze keurend.
[ bericht aangepast op 18 maart 2014 - 16:19 ]
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
