The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 4] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Chanellav Filister || Vijfde jaars ||

De trein reis was voor mijn gevoel erg snel voorbij gegaan. Nu zat ik aan de Gryffindor tafel tussen 2 meisjes in. De een had blonde haren en grijze ogen en het andere meisje had bruine krullen met bruine ogen. ''Hi, ik ben Gwen McAllister.''Zei de blondine. ''Ik ben Luna Fields.''Stelde het meisje met de krullen zich zelf coor. ''Chanellav Filister.''Antwoordde ik met een kleine glimlach. Ik zocht de Ravenklauw tafel rond maar zag Austin niet. Snel stond ik op. ''Eh..sorry ik moet gaan.''Zei ik en ik rende de zaal uit. Waar zou hij kunnen zijn? Ik rende de trappen af naar beneden en zocht de binnenplaats die daar was. Langzamerhand kwam ik daar aan in het midden. Een snik trok mijn aandacht. Daar zag ik Austin in een hoekje zitten. Ik snelde naar hem toe en ging op mijn knieën naast hem zitten. ''Austin? Wat is er?''Vroeg ik hem.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker

'Gefeliciteerd,' zegt hij, maar ik zie dat hij het niet echt meent. Ik grinnik. ‘Nou nu heb je wat je altijd wilde.’ Ik haal mijn schouders op en kijk met een glimlach naar Brooke. Ja, ik ben blij dat ze mijn vriendin is. Toch is ze niet alles wat ik altijd wilde. ‘Volgens mij hebben we beide puur geluk gehad vanavond.’ Hij drukt een kusje op Amy's slaap en ik bal mijn vrije hand tot een vuist. Het eten verschijnt op tafel en ik kan het niet laten meteen een van die overheerlijke kippenpootjes te pakken. Het is niet de Huffelpuf tafel maar het is vast niet erg als ik hier zit. 'Hmm, ik heb dit eten echt gemist,' zeg ik met een grijns en ik schep een extra grote portie op.

Spoiler alert: you will save yourself

Austin Jase - 5de jaar Ravenklauw - keeper

Ik liep weer naar beneden. Ik moet niet een watje zijn en jankend op mijn kamer liggen. Ik liep door de school naar de grote zaal.. En ik kwam Amy tegen. Ze was niet allen, ze stond verstrengeld met die Huffelpuf jongen van net. Een traan ontsnapte en ik rende zo snel als ik kon weg. Weg van haar en haar vriendje. En mij allemaal valse hoop geven.

'Austin? Wat is er?' Ik kijk omhoog en zie Chanellav. Mijn wangen zijn rood van het huilen dus liegen kan nu niet meer. 'Het gewoonlijke,' zeg ik met een zwakke glimalch.

Spoiler alert: you will save yourself

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Grote Zaal

Campbell drukte een kus op mijn slaap waarnaar hij zei: 'Volgens mij hebben wij beiden puur geluk gehad vanavond.' Ik glimlacht bij zijn lieve woorden en keek even naar hem op. Plots werd mijn aandacht door iets getrokken en onbewust keek ik om naar Scorpius die mij strak aankeek.
Ik schrok een beetje van zijn blik en keek vlug van hem weg toen zijn ijs blauwe ogen die van mij ontmoette. Ik merkte wel vaker dat Scorpius mij van die rare blikken wierp, en toevallig was dat altijd wanneer ik met Campbell was. Vond hij mij misschien niet goed genoeg voor zijn beste vriend? Of mocht Scorpius mij gewoon niet.
Allemaal van dat soort vragen spookten er door mijn hoofd. Mijn aandacht werd echter snel getrokken door grote zilveren schalen die plots op de eettafel verschenen.
'Ah, eindelijk!' mompelde ik verrukt waarnaar ik direct aardappelpuree en speklappen op mijn bord wierp. Ik schonk vlug wat pompoensap in mijn glas en keek even om mij heen. Oh ja, ik zat aan de Gryffindor tafel.
Finn zat ook nog steeds aan de zelfde tafel als ik en begon als een opgewekt kind zijn hele bord vol te scheppen. De helft viel zoals gewoonlijk er naast, want er paste gewoon niet meer. 'Ach, dan eet ik wel van de tafel.' mompelde hij in zichzelf waarnaar hij zijn vork pakte en wat aardappelschijfjes van de tafel prikte die naast zijn bord waren gevallen.
Ik moest zachtjes lachen om Finn zijn idiote gewoontes en schudden kort mijn hoofd. Ik keek even om naar Campbell en glimlachte voorzichtig naar hem, de gedachten aan Scorpius en zijn vage gedragingen jegens mij nog steeds in mijn achterhoofd houdend.

"We accept the love we think we deserve."

Chanellav Filister || Vijfde jaars ||

''Het gewoonlijke,''Zei hij met een zwakke glimlach. ''Waarom moeten ze altijd jou hebben?''Zuchtte ik geërgerd. ''Ze zien niet in dat ze anderen pijn doen.''Dit haatte ik zo erg. Vooral omdat ik het zelf ook heb meegemaakt. En het nu soms nu nog gebeurt. Langzaam stroopte ik mijn mouwen op van mijn gewaad en een kleine glimlach brak door mijn gezicht toen ik de 2 woorden las; Stay Strong. Het woord Stay stond op mijn linkerpols en het woord Strong op de rechter. Voor een 16 jarige had ik best veel tattoeages. Niet dat mij dat uit maaktte. ''Stay strong Austin. Op een dag zullen ze zien dat je een geweldige jongen bent.''Zei ik meenend. ''En als ze dat niet dom, hebben ze niet veel hersens.''

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Austin Jase - 5de jaar Ravenklauw - keeper

'Waarom moeten ze altijd jou hebben? Ze zien niet in dat ze anderen pijn doen.' Ik zeg niks. Ze laat twee tattoos zien op haar armen. 'Stay strong Austin. Op een dag zullen ze zien dat je een geweldige jongen bent.' Ik schud mijn hoofd. Het zal wel niet. 'En als ze dat niet dom, hebben ze niet veel hersens.' Ik grinnik. 'Ik zit in Ravenklauw, als het goed is hebben ze daar wel hersens,' grijns ik. 'Maar ik ben bang dat ze dat helaas niet zal zien,' mompel ik. Met een zucht veeg ik de laatste tranen weg van mijn gezicht. 'Zullen we dan maar naar de grote zaal gaan? Ik heb honger,' zeg ik en ik sta op. Zonder te wachten loop ik naar de zaal. Daar speuren mijn ogen meteen de hele zaal af op zoek naar Amy. Ze heeft zijn hand vast. Meteen voel ik woede in me opkomen. Ze loog tegen me. Meende ze dan niks van wat ze zei? Ik bal mijn vuisten en kijk naar Chanellav. 'Zal ik dan maar bij jou aan de Griffoendor tafel gaan zitten?' stel ik voor en ik loop naar de tafel. Helaas is er alleen nog maar plaats dicht bij Amy dus heb ik geen keus. Ik ga zitten en kijk naar Chanellav. 'Denk je dat je het goed gaat doen bij de examens van dit jaar?' vraag ik om het gesprek op gang te houden.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Nog net voor het eten kwam zag ik Scorpius een rare uitdrukking in zijn gezicht hebben.
Ik kreeg gemengde gevoelens door zijn blik en toen de eten voor mijn gezicht scheen had ik echter geen honger meer. Ik volgde Scorpius beweging toen hij het kippenpootje pakte.
‘Hmm, ik heb dit eten echt gemist.’ Zei hij
Ik glimlachte terwijl mijn eetlust vergaan was. Ik moest wel glimlachen toen Amy enthousiast eten op Finnicks en haar eigen bord schepte wat bij Finnick haast ernaast ging. Ze keek naar mij en een glimlach ontstond op haar gezicht.
Ik besloot maar wat op mijn bord te scheppen en toen ik een hapje aardappel puree- die ik overigens hier altijd lekker vond op at deed het pijn met slikken. Waardoor ik algauw in mijn gedachten verzonken in mijn eten aan het prikken was.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker

Ik zie dat ik en Finnick de enige zijn die ons bord helemaal volgestouwd hebben met eten. Ik grinnik. Misschien ziet dit er een beetje raar uit aangezien ik hier gewoon ontzettend veel zit te eten en Campbell daar aan de andere kant van de tafel maar een beetje in zijn eten aan het prikken is. Ik kijk de tafel rond en zie dat die Ravenklauw-jongen, Austin heet hij volgens mij, dat ook doet. Soms werpt hij een duistere blik naar Campbell of Amy waardoor ik moet grinniken. Ik buig me over de tafel naar Amy toe. 'Iemand kan zijn ogen niet van je afhouden. En het is Campbell niet,' grinnik ik en ik ga weer goed zitten.

Spoiler alert: you will save yourself

Chanellav Filister || Vijfde jaars ||

Hij schudde zijn hoofd. Na dat ik zei als ze dat niet zagen dat ze dan dom waren kwam er toch een grinnik uit zijn mond. ''Ik zit in Ravenklauw, als het goed is hebben ze daar wel hersens,''Grijnsde hij. ''Die kunnen ook dom zijn, ze konden ook gewoon gekozen worden door hun leergierigheid. Wouden ze ook bij mij doen. Maar ik werd geplaatst in de afdeling van mn vader.''Zei ik met een kleine grinnik na mijn zin. ''Maar ik ben bang dat ze dat helaas niet zal zien,''Mompelde hij. Met een zucht voog hij de laatste tranen van zijn gezicht. ''Ooit komt alles goed. Lang niet iedereen op Hogwarts leeft gelukkig.''Vertelde ik hem. ''Zullen we dan maar naar de grote zaal gaan? Ik heb honger.''En hij stond op en begon te lopen. Snel stond ik ook op en volgde hem.''Zal ik dan maar bij jou aan de Griffoendor tafel gaan zitten?''Stelde hij voor en hij liep naar de tafel. Hij ging zitten en ik volgde zijn voorbeeld. Ik schepte wat groentes op mijn bord en kip. ''Denk je dat je het goed gaat doen bij de examens van dit jaar?''Vroeg hij. ''Werkelijk geen idee.''Antwoordde ik. ''Ik heb er nog niet over nagedacht. Maar ik haal het vast wel. Jij dan?''In eens hoordde ik de stem van een Slytherin roepen:''Zo Filister dit jaar een blauwtje gelopen?!''En meteen weet ik dat het Isabelle Crowley is. ''Top dat je het ziet.''Riep ik terug en ik keerde me weer naar Austin. Iedere dag zat het wel vol met zulke dingen van haar. Dit was nog wel het minst erge.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:

(...)

i]Robert temt haar wel (': [/i

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Austin Jase - 5de jaar Ravenklauw - keeper

'Werkelijk geen idee.' Ik grinnik. Natuurlijk heb ik al duizend keer daaraan zitten denken. Maar zo ben ik nu eenmaal. Een 'nerd'. Iemand die je lekker kan pesten en niks terugdoet omdat hij bang is. Natuurlijk had ik gehoopt op die klassenoudste badge, maar die heeft Matthew. Ik niet. Waarschijnlijk heeft het schoolhoofd niet eens door dat ik hier op school zit. 'Iemand kan zijn ogen niet van je afhouden. En het is Campbell niet.' Ik word rood en kijk naar mijn eten. Niet kijken, Austin. Niet kijken. Maar ik kan het niet laten om nog een laatste blik aan Amy te schenken. Ze heeft nu een vriend. En zo te zien zal dat nog wel even zo blijven.

Spoiler alert: you will save yourself

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Grote Zaal

Ik keek verbaasd op bij het horen van Scorpius zijn woorden en keek toen de tafel af. Tot mijn verbazing zag ik een paar plekken verderop Austin zitten. Hij had zijn blik strak op zijn bord voor zich gevestigd.
'Austin!' zei ik opgewekt. 'Ik dacht bijna dat je niet meer naar het avondmaal zou komen.' Ik liet Campbell zijn hand los en stond vervolgens op om van plaats te wisselen. Ik duwde Finn zonder pardon opzij waardoor hij bijna met zijn gezicht in zijn puree kwam.
'Hey,' mompelde hij verontwaardigd.
'Idioot.' grinnikte ik terwijl ik naast Austin ging zitten. 'Ik zag je niet meer, vandaar dat ik dus maar aan de Gryffindor tafel ben gaan zitten.' legde ik hem uit. Ik was mijn beloften van eerder heus nog niet vergeten. Plots merkte ik zijn rode ogen op. 'Heb je gehuild?' vroeg ik hem zacht zodat alleen hij mij kon horen.

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

‘Iemand kan zijn ogen niet van je afhouden. En het is Campbell niet.’ Grinnikte hij waarna hij weer terug boog. Ik keek de richting op die hij zojuist aangaf en ik zag Austin.
Ik zuchtte. Ik had het werkelijk moeilijk; haast alle jongens leken haar leuk te vinden.
Toch vraag ik me af hoe lang dit zal duren tot het uit zou gaan; wanneer ze merkt dat er leukere jongens voor haar zijn. Net toen ik mij voorgenomen had niet meer de ‘depressieve’ Campbell te zijn komt hij weer terug en ik ergerde me aan hem. Deze zomervakantie was ook een hel geweest; mijn ouders waren erger dan normaal. De herinneringen deden pijn waardoor ik naar Scorpius keek die zich vol stouwde. Het zag er schattig uit; hoor ik dat wel te mogen denken over een vriend?
Ik keek naar Amy die enthousiast met Austin begon te praten. Waardoor ik met Finnick overbleef.
‘Moet ik me jaloers voelen of?’ vroeg ik verbaasd aan Finnick en Scorpius.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Austin Jase - 5de jaar Ravenklauw - keeper

'Austin! Ik dacht bijna dat je niet meer naar het avondmaal zou komen.' Ze komt naast me zitten en ik grinnik als Finnick met zijn gezicht in de pudding komt. Ik probeer niet naar haar te kijken. 'Kwatochwe,' klinkt er uit mijn mond. 'Ik zag je niet meer, vandaar dat ik dus maar aan de Gryffindor tafel ben gaan zitten.' Ik haal mijn schouders op. 'Heb je gehuild?' Ik kijk achterom of Chenell op gehoorafstand zit. Ik haal mijn schouders op. 'Wat had je dan verwacht,' mompel ik. Opeens vat mijn stem kracht waarvan ik zelf een beetje bang van word. 'Eerst me mooi troosten met allemaal woorden, en nog geen kwartier later sta je alweer te kleffen met een ander. En dan verwacht je dat ik niet boos zou zijn? Vergeet het toch,' zeg ik en ik sta op om naar de Ravenklauw tafel te lopen. Ik draai me om naar Chanellav. 'Sorry,' zeg ik tegen haar en ik loop weg.

Spoiler alert: you will save yourself