Never in your wildest dreams (Topic 1) - Speeltopics

Rollen:
Jongens:
-Harry Edward Styles - quin98
-Liam James Payne -TinkerbelI
-Niall James Horan - IrishNialler
-Louis William Tomlinson - Periwinkle
-Zayn Javadd Malik - KiliOfDurin

Look-a-likes
(Dit zouden er twee per een persoon kunnen worden, mocht dat nodig zijn)
- Look-a-like Harry: Marcel Nicholas Chamberton - Subestimado
- Look-a-like Louis: Giovanni Jeremy Carrick - Oceanus
- Look-a-like Liam: Davie James "DJ" Macaba Knetterdisco
- Look-a-like Zayn: Silas Karif Sheridan / Veronica Stilton - Lacey
- Look-a-like Niall: Marcus Lucas May - KiliOfDurin


Overige rollen:
- Zusje Giovanni en beste vriendin Niall: Shaney April Carrick - Whisperings
- Ex-vriendin Liam: Rikki Amarys Jareau - Malcolm


Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-Maximaal twee personages per persoon
-Geen perfecte personage's!
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
- 2 weken niet reageren zonder afmelding, is eruit zonder sorry.
-Geen ruzie (In de RPG mag het natuurlijk wel)
- Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!
- Alleen NiaIler en LuciIle openen de nieuwe topics.[/b]

Indeling wie - wie inleid:

- Louis > Marcel
- Zayn > Giovanni
- Niall > Silas/Veronica
- Liam > Marcus
- Harry > DJ

[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 19:58 ]

---

"Family don’t end in blood”

[Ik heb het aangepast.]

---

Reality's overrated.

IrishNialler schreef:
Als het niet klopt sorry

Niall

Ik grinnik even door Louis die het overduidelijk niet opgemerkt had. ' hij zat bij mij" gniffel ik en sya op. Louis en Liam waren al voor de look a like. Ik sta op e zucht even en loop de ruimte in. " ehm wie van jullie is Veronica?' vraag ik aarzelend en kleur een beetje rood

Zou je je post's iets langer kunnen maken? Er is niet echt een minimum, maar twee regels is wel heel weinig....

---

"Family don’t end in blood”

LuciIle schreef:
(...)

Zou je je post's iets langer kunnen maken? Er is niet echt een minimum, maar twee regels is wel heel weinig....

dorry ben op mobiel mn crush is er en visite en ik wou tog wat posten. Maar ik zal meer typen haha

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Silas Karif Sheridan || Veronica Stilton

"Bedankt, Veronica," zei Rikki. "Voor je steun en het helpen, alles."
Blij dat ze telkens weer zichzelf eraan wist te herinneren om mijn vrouwelijke naam te gebruiken, knikte ik langzaam en kneep geruststellend in haar hand. Natuurlijk. Zij stond altijd voor mij klaar, net zoals ik altijd voor haar zou klaarstaan. Helemaal in deze situatie.
Opeens leek Rikki een bekende stem te horen, die haar direct confronteerde met haar opgezwollen buik, waaruit overduidelijk bleek dat ze zwanger was. Ze begon te stotteren en wist er een zwak excuus uit te persen, waardoor ik haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeek en me uiteindelijk richtte op de jongeman die haar aansprak. Niets bleek minder waar te zijn toen ik me realiseerde dat het Zayn Malik was. Hier stond ik dan, oog in oog met mijn look-a-like die niet beter wist dan dat ik een vrouw was. Of in ieder geval, hij dacht dat ik een vrouw was.
Ik zweeg en probeerde beschermend aan Rikki's zijde te blijven staan, hoewel ik mijn best deed om een zo meisjesachtige houding aan te nemen. Ik legde mijn hand rustig op mijn heup en bekeek de jongen voor me eventjes, waarna ik weer peinzend naar mijn zusje keek.
Om het allemaal nog complexer te maken, hoorde ik iemand vragen wie Veronica was.
"Ik ben Veronica," antwoordde ik, terwijl ik me in de richting van de stem draaide en ontdekte dat het een kleine, blonde jongeman was die me bleek te zoeken. Volgens mij heette hij Niall, als mijn visuele geheugen me niet in de steek liet.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Niall Horan

"ik ben Veronica hoor ik een stem rn ik glimlach vriendelijk maar iets wat onzeker. Het meisje had lang zwart gekrult haar en bruine ogen en had inderdad wel wat weg van Zayn. Ze hoge hakken en meisjes avhtige kleding. ' ehm ik ben Niall ik ehm zal je vandaag helpen met wegwijs make en ehh dan tsja " zeg ik roder aangelopen en steek mijn hand uit naar hem. " ow ehhm jij ben iemand van Veronica?' braag ik het meisje onzeker. Ze had een flinke buik. ' Ik ben Niall Horan ehm willen jullie wat drinken of iets te eten misshien" stel ik voor. 'maar anders zetten weeerst jou spulletjes op je lamer je hebt een eigenste" ratel ik onzeker; ongemajkelijk en nerveus en frummel met mijn handen en bijt op mijn nagels.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Giovanni Jeremy Carrick

Ik parkeer de auto vlak voor de studio. Ik ben mega zenuwachtig, mijn handen trillen en mijn knieën knikken. Het zal niet makkelijk te zijn om van een stil, teruggetrokken iemand te veranderen in een hyperactieve stuiterbal, want dat is hoe de jongen, Louis Tomlinson, op mij overkwam toen ik een aantal video's had gezien op YouTube, om vast wat te weten te komen over mijn 'rol'.
'Denk je echt dat het goed gaat komen?' zeg ik zachtjes tegen mijn zusje, die naast mij in de auto zit. Ik hoop het maar, ik heb geen zin om af te gaan. Wat als ik niet goed genoeg ben en ze op het laatste moment een ander nemen? Dan heb ik deze grote kans verpest en zal het nooit lukken een echte acteur te worden, iets waar ik al heel lang van droom. Want ik ben niet iemand die snel initiatief toont, dat ik deze kans heb gekregen komt alleen maar doordat ik ben uitgenodigd door het management vanwege mijn uiterlijk, dat toch redelijk op dat van Louis lijkt.
Ik stap uit de auto en trek mijn beanie recht, om nog een blik op mijn telefoon te werpen. Om te checken of ik geen sms heb gekregen dat ze toch een beter iemand hebben gevonden. Maar dat is niet het geval, ik heb geen bericht ontvangen. En dus wacht ik op mijn zusje tot ze ook uitstapt. Ik durf niet in mijn eentje naar binnen te gaan?

---

"Family don’t end in blood”

Marcel Nicholas Chamberton
Ik knikte kort bij het voorstellen en dat Quanno nooit erger kon zijn dan de twee pups, al was ik daar niet zo zeker van. Nu was hij nog rustig, omdat hij met pups was, maar met een wat oudere hond was hij altijd door het dolle heen. Louis excuseerde zich weer toen hij de puppies niet bij zich kreeg, en ergens had ik al dezelfde gedachte had dat ik niet van ze af ging komen. 'Of Quanno's oor is gewoon een leuk speeltje,' grinnikte ik zachtjes, waarna ik opkeek door de stem van een andere jongen, waarvan ik gelijk de indruk kreeg dat hij blind was vanwege de hulphond die hij met zich meenam. Hij heette blijkbaar Marcus en vroeg waar hij heen moest voor de studio. Ik antwoordde niet dus begon Louis een heel verhaal te ratelen, en maakte toch een zacht instemmend geluidje bij zijn vraag. Mijn blik verschoof weer naar opzij door de laatste woorden van de kleinere jongen en ik knikte wat twijfelachtig, al nam ik aan dat Quanno dat absoluut geen probleem ging vinden om langer met de puppies op te trekken. De hulphond Ilari had zich ondertussen richting de Dober bewogen die nu ook vrolijk opstond en aan de snuit van de witte hond snuffelde. Door die actie was Marshmallow gedwongen om zijn oor los te laten omdat hij anders nu in de licht zou hangen. Want zelfs voor een Dobermann was hij uit de kluiten gewassen, als hij op zijn achterpoten stond kon hij met gemak zijn voor poten over mijn schouders leggen en dan staken ze nog ver uit. Ik trok hem toch terug aan zijn halsband, want ik wist dat hulphonden niet afgeleid mochten worden door aaien of andere honden. Een andere jongen verscheen nu ook en gaf het dier helemaal terug aan Marcus, door zijn zonnebril was ik toch wel nieuwsgierig naar hoe zijn ogen eruit zagen, maar dat zou ik toch niet durven vragen.

---

Because I love him, do I need another reason?

[Aangepast]

---

How far is far

[In principe kent Niall Rikki als Liam's ex ;')
Ik post zo weer. Moet eerst douchen.]

---

Reality's overrated.

Davie James "DJ" Macaba
Ik zuchtte, terwijl ik de chauffeur zijn geld betaalde. Hij keek me vragend aan, hield zijn hand op, waardoor ik met mijn ogen rolde. "Schooier," gromde ik, terwijl ik nog wat extra fooi in zijn handen drukte. Town smeet ik de deur met een klap dicht en de man reed weg. Fijn, eindelijk uit die gore taxi verlost. Ik keek om me heen, om vervolgens maar gewoon naar de studio voor me te lopen. Het zag er niet echt bijzonder uit, vond ik. Geïrriteerd stapte ik de deur binnen, waarna ik nog eens goed om me heen keek. Goed, waar moest ik heen? Nee, ik had hier totaal geen zin in. Waarom ik hier dan was? Voor het geld, natuurlijk. En schijnbaar was het goed om me eens onder de mensen te brengen. Dat was niet iets dat ik graag deed. Ik had een hekel aan mensen, ik vond de meeste zwaar irritant. Ja, ik had wel vrienden. Genoeg. Maar mijn ouders en familie dachten er toch anders over.
Ik rolde met mijn ogen en keek nog eens om me heen. Goed, naar wie moest ik toe?

[sorry, ik dacht ik wacht eerst tot quin98 heeft gepost]

Louis Tomlinson
Mijn blik ging even naar achter bij het horen van opnieuw een deur en voetenstappen terwijl ik door bleef vertellen, met een ietwat breder wordende glimlach op mijn gezicht. 'Geen dank. Het kan nooit lang meer duren, zeker niet als we het over Liam hebben, want hij is..' Ik viel stil toen de jongen in mijn gezichtsveld verscheen. 'Alsof je hoorde dat je naam viel,' grinnikte ik voor ik mijn verhaal hervatte, nadat de jongen klaar was met praten. 'Nou ja, ik herken deze jongen altijd aan zijn stem, want iedereen heeft er iets aparts inzitten waardoor je het makkelijk uit elkaar houd. Verder zou ik je het niet durven zeggen,' zei ik bij de laatste vraag naar waarheid. Ik was altijd iemand die eerst op een stem lette en dan pas op de rest. Daarbij was het voor mij nu wel gemakkelijk geworden om te weten hoe of wie.
Mijn blik gleed naar Marcel, degene bij wie ik vanaf nu waarschijnlijk ook Styles zou gaan noemen, of sowieso achter zijn naam zou plakken. Degene die ook knikte op mijn woorden. 'Net als jouw schoenen en broekspijp, volgens mij,' mompelde ik door Stylinson, die nog steeds op zijn gemak op de schoen zat en zijn broek aan het aflikken was. Een zachte zucht verliet mijn mond, om de pup weer op te tillen en mijn hoofd te schudden. 'Marcel is geen speelgoed voor je,' mompelde ik nog steeds waardoor een paar bruine ogen met aanstaarde en nog net niet zeiden dat ik niet goed bij mijn hoofd was. Marshmallow was ondertussen nog druk bezig met de andere honden en riep ik ook weer bij me, deze keer met succes. 'Ik kan nog wat anders regelen, als je liever met een rustig iemand zit? Waarschijnlijk ben ik dat zo ook wel, als de zenuwen wat minder zijn, maar nog steeds de drukste van het stel,' Mijn blik was ondertussen gericht op Marcel bij zijn twijfelende geknik terwijl een hand door mijn rode lokken ging, die niet verstopt zaten onder mijn beanie. Toch bleef de eerste af en toe ook nog naar de twee andere gaan. Ik stond op dit moment niet heel stevig in mijn schoenen en leek steeds verder te zinken. 'Of zeg je van dat we het gaan proberen met een rondleiding en wel zien hoe of wat?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

De andere jongens waren inmiddels al allemaal weggelopen, waarschijnlijk allemaal om de look a likes op te halen. Dat was iets wat ik nu eigenlijk ook wel moest gaan doen. Ik stond op, ik was best benieuwt naar de look a like die ik moest begeleiden. Het was iemand die heel erg op Liam leek, hopelijk zou het innerlijk ook al een beetje op dat van Liam lijken want dan hoefde ik er misschien niet heel veel werk in te steken. Ik had aan de ene kant wel zin in het project maar ook weer totaal niet, wat als ik die look a like helemaal niet mocht? Dan zat ik daar de hele tijd mee opgescheept. Ik keek even rond toen ik op de plek aankwam waar alle look a likes zouden zijn. Het was hier al best wel druk. Mijn ogen gingen rond tot ze op een jongen vielen die toch wel aardig wat weghad van Liam. Ik liep naar hem toe, wow het was best raar dat ze zoveel op elkaar leken. ' Heey, ik ben Harry.' stelde ik mezelf aan de jongen voor en stak me hand naar hem uit ' Ik zal je de komende tijd gaan begeleiden' zei ik tegen de jonen waarna ik mijn ogen even door de hal liet glijden, ik moest zeggen dat de look a likes goed gecast waren want sommige leken wel echt heel erg op ons.

Davie James "DJ" Macaba
Een jongen met bruine krullen en groenblauwe ogen kwam op me aflopen. "Heet ik ben Harry," stelde hij zich voor. Ik schudde zijn hand en stelde mezelf voor als "Davie James". Ik keek even goed naar hem, hij was best groot, en gespierd. "Ik zal je de komende tijd gaan begeleiden," zei de jongen. Ik knikte, had geen zin om er verder op in te gaan. "Dus, en nu?" vroeg ik op een ongeïnteresseerde toon. Het liefste wilde ik nu gewoon in mijn bed kruipen en gaan slapen, want ik had verdomme drie uur lang in die smerige taxi moeten zitten. En daarvoor al een halve nacht in het vliegtuig. Je kon dus wel stellen dat ik doodop was. Waarschijnlijk had ik ook wel wallen van hier tot Tokio, maar oké.

Marcus Lucas May
Louis zei dat het niet lang meer kon duren. Ik hoorde inmiddels nog een paar voetstappen aankomen en aan Louis' woorden te horen was dat degene die me ging rondleiden, maar inmiddels was ik mijn hond kwijt. Ik zocht een beetje wanhopig, want ik kon hem moeilijk vinden. Ik vroeg uiteindelijk maar waaraan ik de jongen kon herkennen. Zoals eigenlijk iedereen was het de stem. Daar herkende ik altijd mensen aan. Net als dat anderen mensen herkenden aan hun uiterlijk. Uiteindelijk stopten de voetstappen en hoorde ik een stem mijn naam zeggen. Ik draaide me naar degene toe die mijn naam zei. Hij stelde zich voor als Liam en waarschijnlijk stak hij zijn hand uit, maar zonder Ilari kon ik die niet vinden. "Marcus, aangenaam." Ik glimlachte toen hij me Ilari teruggaf. Ik zocht de beugel weer op en stond weer steviger in mijn schoenen. "Dank je. Ik ben wat verloren zonder hem." Ik aaide even over de kop van de hond. "Niet meer doen, mafketel." mompelde ik tegen de hond voor ik me weer op de jongen richtte. Ik zette mijn pet recht en beet even op mijn onderlip. Met alle opdringerige honden hier, er was er in elk geval 1, voelde ik me toch iets minder veilig. Ik vertrouwde heel erg op Ilari en zolang ik hem vast had stelde hij me nooit teleur, maar toch vond ik het toch wat minder. Hopelijk snapte de anderen wel dat ze hun hond of honden in de hand hielden. Ilari was toch nog heel jong. Ik nam hem niets kwalijk, maar ik voelde me wel heel hulpeloos zonder hem, wat ik ook was.

Zayn Malik
Rikki werd knalrood toen ze merkte dat ik haar had opgemerkt en ze begon te stotteren. Ik mocht het meisje best veel, ondanks de hoeveelheid pijn die mijn vriend door haar had geleden. Haar uitleg vond ik wat verwarrend, maar aan de andere kant ook begrijpelijk. Zij en Li hadden flink gevochten en dan wist je natuurlijk niet hoe hij zou reageren. Maar Liam bleef toch Liam: Een bezorgd vadertype. "Je had kunnen bellen." stelde ik niet verwijtend vast. Toen keek ik naar haar vriendin. Ik herkende wat, maar toch ook weer niet. "Zayn, aangenaam. Ik ben een vriend van de vader van de baby." Toen richtte ik me weer op Rikki. "Vind je het erg als ik het hem straks in elk geval vertelt? Je hoeft niets met hem te maken te hebben. Maar hij verdient het om te weten dat hij een vader wordt, of niet soms?" Ik keek haar recht aan en Harley blafte even om toe te stemmen met me. Toen liep er een jongen langs ons. Zou dit de jongen zijn die ik moest rondleiden? Hij leek best wel erg op Louis. "Wacht even. Ben jij Giovanni?" vroeg ik naar de jongen die langsliep. Normaal zou ik dit nooit doen, maar nu zou ik wel moeten. Ze waren hier voor ons en wij moesten ze rondleiden. Ik vond het niet zo fijn, maar ik kon er toch echt niet omheen. Het hoorde er nou eenmaal bij.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles

De jongen stelde zich voor als Davie James en ik grinnikte even zachtjes. Een look a like met ook nog is dezelfde tweede naam volgens mij kon het niet toevalliger. De jongen vroeg wat maar zijn ongeïnteresseerde toon liet mij weten dat hij hier helemaal niet zoveel zin in had. ' Ik kan je een rondleiding geven maar ik kan je ook wel gelijk je kamer laten zien zodat je daar eerst even wat voor jezelf kan doen als je dat liever hebt?' vroeg ik hem. Ik had zo een vermoede dat hij toch liever naar zijn kamer ging dan een rondleiding maar ik wist het niet zeker, het leek er in iedergeval niet op dat hij hier nou heel erg veel zin in had. Ik haalde mijn hand even door mijn wilde krullenbos terwijl ik wacht op welke keuze hij gemaakt had.