Never in your wildest dreams (Topic 1) - Speeltopics

Rollen:
Jongens:
-Harry Edward Styles - quin98
-Liam James Payne -TinkerbelI
-Niall James Horan - IrishNialler
-Louis William Tomlinson - Periwinkle
-Zayn Javadd Malik - KiliOfDurin

Look-a-likes
(Dit zouden er twee per een persoon kunnen worden, mocht dat nodig zijn)
- Look-a-like Harry: Marcel Nicholas Chamberton - Subestimado
- Look-a-like Louis: Giovanni Jeremy Carrick - Oceanus
- Look-a-like Liam: Davie James "DJ" Macaba Knetterdisco
- Look-a-like Zayn: Silas Karif Sheridan / Veronica Stilton - Lacey
- Look-a-like Niall: Marcus Lucas May - KiliOfDurin


Overige rollen:
- Zusje Giovanni en beste vriendin Niall: Shaney April Carrick - Whisperings
- Ex-vriendin Liam: Rikki Amarys Jareau - Malcolm


Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-Maximaal twee personages per persoon
-Geen perfecte personage's!
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
- 2 weken niet reageren zonder afmelding, is eruit zonder sorry.
-Geen ruzie (In de RPG mag het natuurlijk wel)
- Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!
- Alleen NiaIler en LuciIle openen de nieuwe topics.[/b]

Indeling wie - wie inleid:

- Louis > Marcel
- Zayn > Giovanni
- Niall > Silas/Veronica
- Liam > Marcus
- Harry > DJ

[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 19:58 ]

---

"Family don’t end in blood”

Rikki.

"Je had kunnen bellen, " vind Zayn.
Mijn ogen sperren zich nog wat open. Hoe ga ik dit uitleggen? Beter gezegd, hor ga ik hier een 'smoes' op bedenken. Gelukkig stelt Silan aka Veronica zichzelf op dat moment voor. Maar wat Zayn daarna zrgt maakt al helemaal duidelijk dat hij het weet. "Wie zegt dat Liam de vader is?" lieg ik uiteindelijk.
Liam mag niet te weten komen dat dit zijn kind is. En zeker niet van Zayn. Misschien heeft hij inderdaad het recht, ja. Maar dan moet ik het nieuws zelf brengen. Rn of ik dat durf? Nee. MMisschien ga ik het nooit durven. Sterven we beiden en gaat dit geheim verloren. Misschien pas over zestig jaar. Als we beiden in het verzortehuis wonen en we elkaar toevallig tegen komen. 'Lang niet gezien Liam. Wat ben je grijs geworden! Oh, en tussen haakjes, ik heb twee kinderen van je.' Nou. Dat lijkt me ook niks.

---

Reality's overrated.

Marcel Nicholas Chamberton
Door zijn woorden keek ik even omlaag waar inderdaad een van de twee pups mijn broek als speeltje behandelde. Niet dat ik het heel erg vond of zo, ik was het sowieso gewend vanwege Quanno en die trok toch echt met veel meer kracht. Al was het dier toch echt de onschuldigheid zelve, hij was gewoon wat speels. 'Het geeft niet, ik ben wel wat gewend,' mompelde ik kort, waarna ik mijn hond bij het witte dier moest wegtrekken aan zijn halsband, aangezien hij niet mocht spelen met een hulphond. Hij leek me wat verontwaardigd aan te kijken, om vervolgens bij Louis zijn voeten te gaan zitten en zijn neus tegen de snoet van Marshmallow te drukken. Ik ging niet eens moeite meer doen om hem weer terug te halen, het had uiteindelijk toch geen zin. Quanno hield gewoon van alles dat klein en beweeglijk was, want dat betekende dat hij er mee kon spelen. Raar beest. Hij liet een kort blafje horen, waarschijnlijk als teken dat de pup moest reageren. Bij zijn vraag die volgde keek ik weer wat verschrikt op, dacht hij echt dat ik nu al zo laag van hem zou denken? Als er iemand was die eerst mensen wilde leren kennen voor hij oordeelde was ik het wel, vooral uit ervaring dan, en omdat dat bij mezelf niet vaak het geval was dat het gebeurde. 'Dat laatste, ik kan er wel tegen aangezien iemand in mijn familie minimaal drie keer zo erg is,' zei ik met een klein glimlachje, doelende op mijn jongere zusje. Ze was vijftien en het drukste kind dat ik kende, na vier keer de hele straat op en neer gerend te hebben was ze nog niet moe. Dus kon ik hem dan ook wel aan, dacht ik zo.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
De jongen draaide zich naar me toe toen ik me voorstelde, maar schudde mijn hand niet, zou hij blind zijn? Dat verklaarde het tuigje van zijn hond wel. "Marcus, aangenaam." zei hij. Het was dus wel Marcus, mooi, anders had ik heel erg gefaald, zoals meestal. Hij glimlachte toen ik hem zijn hond teruggaf. "Dank je. Ik ben wat verloren zonder hem." zei hij en aaide even over de kop van de hond. Ik glimlachte. 'Graag gedaan, en het is een schat van een beest' zei ik. Ik wou het beestje wel aaien, maar ik heb een ding geleerd, dat je nooit de hulp hond van iemand mag aaien tenzij je toestemming hebt, anders kan het beestje afgeleid raken, en kan hij zijn baas minder goed helpen. "Niet meer doen, mafketel." mompelde hij tegen het beestje. 'Dus, ik ga je de komende tijd inleiden.' zei ik, en god wat faal ik hier in. Ik snap zowieso niet dat ze mij iemand toewezen, ik faal in inleiden, en al dat soort dingen. Ik weet nooit wat ik moet zeggen, of moet laten zien.

---

How far is far

Silas Karif Sheridan || Veronica Stilton

De kleine, blonde Ier begon ineens honderduit te praten en ik hief mijn hoofd zwijgend op, waarna ik mijn wenkbrauwen optrok en mijn best deed om zoveel mogelijk uit zijn nerveuze woorden op te slaan. Uiteindelijk pakte ik zijn hand stilletjes aan en gaf hem een zo zacht mogelijke handdruk, waarna ik zwakjes glimlachte.
"Dankjewel, Niall. En het meisje wat ik heb meegenomen is Rikki, mijn beste vriendin," loog ik gemakkelijk, waarna ik hem eventjes verontschuldigend aankeek en snel mijn blik op Zayn focuste. Ik wilde niet dat hij iets tegen Rikki's zin in zou doen, dat zou ik hem nog wel eens kwalijk kunnen gaan nemen. Van mijn kleine zusje bleef je, fysiek en mentaal, af. "Rikki had al genoeg aan haar hoofd toen ze erachter kwam dat ze zwanger bleek te zijn. Daarnaast moest ze ook nog de breuk met Liam verwerken, dus je kunt het haar niet kwalijk nemen," nam ik het voor haar op, waarna ik mijn vingers weer door mijn haren haalde en ze eventjes over mijn andere schouder liet zwaaien. Wat voelde het fijn om zo vrouwelijk te mogen zijn.
Met een brede glimlach besloot ik om mijn zusje nogmaals geruststellend aan te kijken om vervolgens weer naar de nerveuze jongen voor mijn neus te kijken. "Als je wilt, zou ik graag die kleedkamer willen zien. Dan kun je me daarna alles vertellen wat ik moet weten."

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 20:53 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Giovanni Jeremy Carrick
Toen mijn zusje er wel erg lang over deed, besloot ik toch maar alvast naar binnen te gaan, ondanks dat ik ontzettend nerveus was. Ik wilde tenslotte niet de eerste indruk maken van een telaatkomer. Met trillende handen opende ik de deur van de studio en liep naar binnen, zoekend naar iemand die mij verder kon helpen. Toen ik langs twee meisjes, waarvan er eentje blijkbaar hoogzwanger was, en een jongen liep, was de jongen de eerste die iets tegen mij zei. 'Wacht even. Ben jij Giovanni?' vroeg hij, waardoor ik halt hield en zenuwachtig knikte. Ik herkende de jongen van de video's die ik had bekeken. 'En jij bent Zayn Malik toch?' stotterde ik, nog steeds bloednerveus. Ze zullen wel denken. Één normale zin zeggen lukt me al niet eens, wat het gaat gelijk al weer in horten en stoten.
Ik keek zenuwachtig naar mijn schoenen. Zouden ze me nu al raar vinden? Zouden ze me elk moment uit kunnen gaan lachen, of zijn ze aardiger dan dat?

---

"Family don’t end in blood”

Niall Horan

"Dankjewel, Niall. En het meisje wat ik heb meegenomen is Rikki, mijn beste vriendin," zegt hij wn ik glimlach vriendekijk. Ik hoor hem wat mompelen en haal een hand door mn haren. Als je wilt, zou ik graag die kleedkamer willen zien. Dan kun je me daarna alles vertellen wat ik moet weten." ik glimlach.' kom maar mee" ik loop en houd de deur even open. " ehm kijk dit is de gang met klwwdkamers. Wij zitten zelf in een hele grote hier aan je rechterhand maar jullie hebben je wat kleinwre eigenste . Je naam staat er al op dus deze is van jou. " ik open de de deur en laat de kleedkamer zien. 'ehm in de koelkast staat drinken en hier is voedsel dat elke dag gevuld word. Ehm achter deze deur is een bad een douche en wastafel met spiegel." glimlach ik en kijk rond. ' ehm jij bent denk de look a like van Zayn?' " heb je er een beetje zin in?"

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Marcus Lucas May
Ik glimlachte bij zijn woorden. Ik kreeg zo het gevoel dat hij hem wilde aaien. "Je mag hem aaien als ik straks even niet nodig heb. Anders loop ik zo nog tegen een muur aan omdat hij niet oplet." zei ik tegen hem. Als ik zat vond ik het zeker niet erg. Maar nu was het gewoon een te groot risico. Ik aaide hem zelf wel even en richtte me toen weer op Liam. "Klinkt goed. Loop maar. Ik volg wel." Dat kon Ilari als een van de beste. Volgen. Zowel mij als een ander. Ik haalde een hand door mijn voorpluk. Het was echt een vervelende tik. "Je zal me het alleen wel anders aan moeten leren dan de rest." zei ik verontschuldigend. Hij kon het me namelijk niet gewoon laten zien en zonder Ilari kon ik met moeite mezelf rond manoeuvreren. Ik werd dan vrij bang en onzeker. Ik kon nog wel horen, maar een tafel maakte geen geluid. Een stoel of een muur ook niet en er was geen enkele mogelijkheid dat ik die stok ging gebruiken. Ilari was extreem betrouwbaar als hij niet extreem werd afgeleid en met hem was ik gewoon min of meer zelfstandig. Met die stok absoluut niet.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik snapte niet dat niemand last van zijn hond leek te hebben en die twee van mijn gewoon onhandelbaar, op een goede manier, waren. Oké, misschien kwam dat ook wel omdat ik hun baasje was, maar dat lieten we eventjes achterwegen. Vooral bij Stylinson, omdat Harry ook nog altijd de halve zorg op zich had. Ik was wel blij met Marcel tegenover me, wie het allemaal niet zo leek te deren door zijn eigen hond. 'Ik ben blij om dat te horen, alleen ze moeten het toch afleren,' mompelde ik zacht, want voor hetzelfde geld stond ik tegenover iemand, die er niet gecharmeerd van was. Met de pup in mijn hand keek ik even naar zijn hond, die terug werd getrokken, om voor mijn voeten bij Marshmallow te gaan zitten. Marshmallow keek eventjes op, om een lik over Quanno zijn neus te geven en langzaam omhoog kwam, om een rondje om het beestje heen te lopen en uiteindelijk half op hem proberende te klimmen. Een zachte lach rolde over mijn lippen, want dat was typisch Marshmallow. Stylinson ging op iemand zijn voeten zitten, of op schoot, om gewoon opgetild te worden terwijl Marshmallow overal zelf probeerde te klimmen, maakte niet uit wat. Hij ging ook gerust op de sharpei in mijn armen zitten. 'Die twee lijken het wel te kunnen met elkaar,' zei ik met een glimlach, wetende dat het toch wel een goed teken was. Zeker als wij ook de komende tijd door zouden brengen, als de jongne dat wilde. Mijn volgende vraag zorgde er wel voor dat de jongen verschrikt opkeek waardoor ik op mijn lip beet. Zijn antwoord zorgde wel snel weer voor een stralende glimlach op mijn gezicht. 'Dan gaan we voor de rondleiding,' zei ik, om mijn vrije hand naar hem uit te steken. Ik zou wel proberen wat rustiger te doen, al was dit al een hele geruststelling. 'The Tommo staat tot uw dienst, als jij ook gelijk wat meer over jezelf vertelt, want ik moet zeggen dat je me nieuwsgierig maakt naar wie je bent.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik rolde mijn ogen. "Je bent veels te zwanger dat het niet van Liam is en daarbij bnmen je geen persoon om vreemd te gaan." zei ik simpel tegen haar en haar vriendin erkende het. "Rustig, rustig. Ik beschuldig haar van niets. Dat neemt niet weg dat ik het hem ga vertellen. Hij heeft recht om het te weten." zei ik voor een jongen achter haar mijn aandacht trok. Ik liep naar hem toe. Hij stotterde en leek me erg nerveus. Ik knikte en liet Rikki en haar vriendin achter me. "Ja, dat ben ik. Dit is Harley en jij bent blijkbaar Giovanni." zei ik vriendelijk. Ik plukte wat aan mijn haar. Ik voelde me nu zeker ook niet gemakkelijk. "Zullen we ergens rustig heen gaan?" Ik wiebelde wat ongemakkelijk met mijn voeten. Het was niet alleen dat ik me ongemakkelijk voelde rond andere mensen, vooral vreemden, maar hij leek ook nog eens extreem erg op de jongen die me zo extreem verwarde. Mijn wangen werden licht rood. Gelukkig was ik getint en was het niet zichtbaar. Ik beet wat op mijn onderlip en trok aan Harley's riem toen hij zich op wilde dringen op de jongen. Wat een mafkees en hij zorgde ervoor dat ik me nog ongemakkelijker voelde.

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Hij glimlachte bij mijn woorden. "Je mag hem aaien als ik straks even niet nodig heb. Anders loop ik zo nog tegen een muur aan omdat hij niet oplet." zei hij tegen me. Ik knikte. Toen schoot me te binnen dat Marcus dat helemaal niet kan zien. 'Oké' zei ik met een glimlach. Hij aaide het beestje en richtte zich daarna weer op mij. "Klinkt goed. Loop maar. Ik volg wel." zei hij. Tja, als ik nou eens wist wat ik allemaal uit moest leggen. Ik gaapte en dacht na. Ik loop wel gewoon een keer de studio rond. "Je zal me het alleen wel anders aan moeten leren dan de rest." zei hij verontschuldigend. 'Wees maar niet bang, dat lukt wel.' stelde ik hem gerust. Hopelijk lukt het. Ik liep door de gang, en zijn hondje volgde me, en hij dus ook. 'Dit is een van de duizenden gangen in dit gebouw, niet echt iets interessants.' zei ik. Daarna kwamen we langs een deur. 'Als je door deze deur gaat kom je uit bij de wc's' zei ik, en liet hem aan de deur klink voelen. Ik liep een stukje verder, en kwam weer bij een deur aan. 'Als je door deze deur gaat kom je uit in de opname studio, waar je vaak zult zijn als we de video clip opnemen.' zei ik, en liep naar binnen.

---

How far is far

Rikki.

Zayn rolt met zijn ogen. Betrapt, nu kan ik er echt niet meer omheen. Silan / Veronica neemt het voor me op, wat ik erg lief vind. Dat hij het Liam gaat vertellen snap ik ergens wel, natuurlijk heeft hij dat recht. Ik bedoel, het is egoïstisch van me om het hem niet te vertellen, maar ik dacht dat ik er goed aan deed het te verzwijgen, nu worden mijn ogen beetje bij beetje geopend. Ergens maakt het me ook weer boos, dit zijn Zayn's zaken niet en al is Liam zijn beste vriend, hij moet zich er niet mee bemoeien. "Wacht!" zeg ik nog, licht in paniek. "Ik vertel het hem zelf," besluit ik dan als Zayn weggetrokken word.
Allemaal scenario's schieten door mijn hoofd, de één nog erger dan de ander. Hoe ben ik zo stom geweest het Liam nu pas te gaan vertellen? Hoe kunnen we überhaupt zo stom zijn het onveilig te doen, al ben ik aan de pil?

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 21:37 ]

---

Reality's overrated.

Shaney April Carrick

Half dromend staarde ik naar mijn mobiel. Elk woord wat hij typte liet mijn hart een sprongetje maken, al zag hij me alleen als een klasgenoot. Nayran King, de loefde van mijn leven volgens mij. Ik ging veel met jongens om, mijn broer en natuurlijk Nialler, mijn beste vriend. In mijn achttienjarige bestaan had ik al dertien vriendjes gehad, maar stiekem was Nayran toch de leukste. Sinds kort hadden we wat contact, aangezien we beide journalistiek studeerde. Hij was een keer koffie komen drinken en binnenkort kwam ik bij hem op bezoek. Enkel mijn vrienden en Giovanni wisten van mijn liefde af. Ik bekeek mijn mobiel nog eens goed. Jouw rapportage was zo goed! Zou jij me willen helpen met de volgende opdracht? Xx Nayran. Xx! Hij had me twee X-jes gestuurd! 'Giovanni, vindt je niet dat… -' begon ik, maar ik merkte al snel dat mijn broer uit de auto verdwenen was.
Vlug stapte ook ik uit, en ik smeet de deur dicht. Snel rende ik naar binnen, waar ik mijn broer vond. Ik wist dat hij erg nerveus was, dus het was erg stom dat ik me door Nayran had Latem afleiden en mijn broer had laten zitten. 'Sorry Gio…' hijgde ik. Mijn conditie was niet al te best. 'Ik ben er.'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Marcel Nicholas Chamberton
Veel mensen zouden het gedrag van de twee ukkies ontzettend vervelend en irritant vinden, al was het voor niet meer dan dagelijks, en dan met een bakbeest van meer dan vijftig kilo. Het was dan ook logisch dat hij het hen wilde afleren. Quanno was dan gewoon extreem eigenwijs en weigerde het af te leren, maar reageerde weer heel goed op andere dingen. Zoals zich als een moederhond gedragen met pups in de buurt, zo erg dat mensen zich echt afvroegen of het nou wel een reu of niet was. De reu die nu ook voor de snuit van Marshmallow was gaan zitten en daardoor een lik over zijn neus kreeg. Als de idoot die was deed hij hetzelfde terug, en besefte niet dat hij eigenlijk gigantisch was en met zijn tong over de hele kop van het diertje ging. Wat dus wel zo was. Toen de kleine half op zijn rug klom ging hij liggen, met gekruiste voorpoten zoals hij altijd lag, om beter bereikbaar te zijn, wat hij misschien niet had moeten doen aangezien Marshmallow nu weer aan zijn oor hing. De andere weliswaar maar alsnog. Soms verbaasde zijn eeuwige geduld me echt, hoewel ik er alleen maar blij mee kon zijn. Dat was waarschijnlijk ook een van de redenen dat hij en de pup zo goed met elkaar konden opschieten, zoals Louis ook zei. 'Gelukkig wel.' Zijn vraag die niet veel later volgde liet me wel wat opschrikken maar toch gaf ik netjes antwoord, waar hij wel blij mee leek te zijn. Ietwat nerveus pakte ik uiteindelijk toch zijn hand weer aan. Fijn, over mezelf vertellen. Hetgene waar ik echt heel erg slecht in was. 'Nou, ik kom uit Liverpool, uit een gezin van vijf. Mijn ouders, oudere broer en jonger zusje. Momenteel studeer ik ook, en als ik heel eerlijk ben heb ik nu geen idee meer wat te zeggen,' gaf ik toe met een wat zwak glimlachje. Ik was hier echt vreselijk in, en hoopte dat hij me daarvoor dan wel vergaf. Anders had ik een probleem.

---

Because I love him, do I need another reason?

Marcus Lucas May
Ik glimlachte een beetje bij zijn woorden. Tot nu toe had ik nog niet echt gemerkt dat mensen anders met me omgingen, maar dat kon nog komen. Ik vond het nooit fijn om anders behandeld te worden, al gebeurde het wel. Ik had op een gewone school gezeten, maar deed alles met braille boeken en een computer waarop ik alles typte en die het naar me terug las. Schrijven kon ik namelijk niet, wat een handtekening zetten ook erg lastig maakte. Ik maakte vaak iets wat volgens mij moest lijken op de M en de L, letters die mijn moeder me had geleerd. Ik hoorde de jongen een stap zetten. "Volg, leider." zei ik tegen Ilari en hij leidde me achter Liam aan. Hij deed precies wat er van hem gevraagd werd, waar ik echt heel dankbaar voor was. Hij was mijn beste vriend en ik kon niet leven zonder hem. Voor hem was ik extreem gelimiteerd geweest omdat ik moest lopen met m'n stok en moest vertrouwen op de goede wil van anderen en ik afhankelijk was van hun hulp. Nu kon ik veel zelfstandiger leven. Wat ik heel fijn vond. Ik knikte bij Liams woorden. Ik voelde de klink en liet toen mijn hand over de muur glijden om de deuren te tellen tot de deur waar we waren. Zo kon ik in elk geval de wc vinden. Ik liep achter hem aan de deur binnendie Ilari me binnenleidde. "Kunnen we gaan zitten? Ik wil niet in de weg staan." vroeg ik zacht. Daar was ik nnamelijk altijd wel bang voor als ik stond omdat ik de mensen om me heen alleen hoorde. Mijn hond zou wel zorgen dat er niets gebeurde, maar ik voelde me dan toch altijd erg opgelaten.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik had er vertrouwen in dat het goed ging komen. Zowel met de pups als met Marcel, mij en dit hele gebeuren. Over de eerste had ik heel soms mijn twijfels nog wel is, maar ze bleven jongen en twee van mij. Het tweede had ik aan het begin ook maar niets gevonden, maar op dit moment was ik toch ook aardig bijgedraaid, om het nog leuk te gaan vinden ook. Bijna net zo leuk als Marshmallow, die bij was dat hij een speelmaatje had gevonden, en het allemaal heel interessant leek te vinden. Heel even keek hij verbaasd naar het diertje tegenover hem toen zijn hele kopje was gewassen doordat hij dezelfde actie terugkreeg, maar het was dat het beest niet kon glimlach, dus maar weer vrolijk hapte in de oor van de andere toen hij daar de kans voor kreeg. Ik vroeg me af of Quanno het niet erg vond, maar gezien hij rustig bleef liggen en Marcel ook vrij weinig zei, ging ik er vanuit van niet en anders werd Marshmallow echt wel op zijn plaats neergezet. 'Nu wij nog, maar dat gaat wel goed komen, toch?' verliet met een zachte grinnik mijn mond, want van mijn kant had ik nog geen spijt dat ik aan deze jongen was gekoppeld. Ietwat nerveus werd mijn hand daarna weer vastgepakte waardoor ik de jongen naar me toetrok. 'Ik doe je echt niets,' Het was doelende op zijn nervositeit, al was het van mijn kant net zo erg. Ik was echt bang om de mist in de gaan, ook al liet ik het niet zien. Ondertussen keek ik rond waar ik bij zoektocht zou starten waarna mijn blik weer terug naar de jongen ging, luisterend naar zijn woorden. 'Het maak niet uit en ik weet nu alweer iets meer over je,' zei ik met een glimlach, om daarna heel eventjes een bedenkelijk gezicht op te zetten. 'Ik heb anders nog wel wat vragen. Wat studeer je? Hoe ben je eigenlijk hier verzeild geraakt, zonder natuurlijk het feit dat je op Harry lijkt? En wat verwacht/ vind je ervan?' verliet mijn mond, om langzaam de pas er in te zetten.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer