In a Heartbeat || One Direction || Speeltopic - Speeltopics

Het Begin:
Het is een uurtje of 12 's middags maandag 13 Januari en alle leden van One Direction zitten samen in het appartement van Harry in London. Alle drukte met familie en feestdagen zijn over en iedereen is terug naar hun normale leventje van school en werk. De jongens hebben norgteeds vrij en besluiten contact te zoeken met de toch wel heel leuke jongen en meisjes die ze op tour hebben ontmoet. Sommigen zullen op school zitten, anderen zullen net wakker worden, of net naar bed zijn. Dat is nou net het lastige met de andere tijdzones, waar de jongens niet aan hebben gedacht.

[ bericht aangepast op 26 feb 2014 - 22:16 ]

Bowties were never Cooler

[Iedereen die er nog is eens met een week?]

Bowties were never Cooler

[Ja, prima.]

"Family don’t end in blood”

[Voor mij is alles best.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Dan skippen we een hele week. Het is nu Maandag 20 Januari. Dezelfde setting, volgende week waarin er zoveel meer kan gebeuren... Hopelijk]

Bowties were never Cooler

Nick Dean Turner
Ik stond al de hele dag strak van de spanning. Nadat ik Harry dinsdag ochtend foto's van de lieve leuke hond had gestuurt met een verhaaltje erbij hoe lief, schattig en aanhankelijk hij wel niet was, was onze communicatie droog gevallen. Ik had me compleet gefocussed op de stukken in de hoop gecast te worden door een of andere agent of castingsdirector. Mijn hoop was uitgekomen. Toen ik vanochtend, eigenlijk vanmiddag, brak uit mijn bed kwam na de afterparty van de laatste show had ik 7 aanbiedingen. De twee uit de USA schreef ik direct af. Dan had ik er nog twee uit Nieuw-Zeeland, twee uit Australië en eentje uit de UK. Die uit mijn thuisland had ik als eerst geopend. Het waren mooie rollen, maar ik was toch nieuwsgierig naar de rol uit het land waar mijn vriendje vandaan kwam. Toen ik de mail opende rolde mijn ogen bijna uit mijn mond. Ik mocht een karakter spelen in de Doctor Who Christmas Special van volgend jaar en als hij aansloeg kreeg ik een aanstelling voor minimaal een seizoen, maar mogelijk meerdere. Uiteindelijk opende ik toch ook de Amerikaanse aanbiedingen en weer rolde mijn ogen bijna uit mijn kassen. Ik had een kleine rol aangeboden gekregen in Game of Thrones. Ik zou na 5 afleveringen weer sterven, maar toch vond ik het heel wat. Nu het een normale tijd leek bij mijn vriendje, en dus hier na middernacht was, stond ik stuiterend van opwinding in de woonkamer en wachtte tot Harry mijn Skype gesprek beantwoordde. Ik wilde hem zo graag dit nieuws meedelen. Ik zou dan wel van september tot aan december in America moeten zijn, dat nam ik maar voor lief voor deze ene keer, want zo'n kans kreeg je niet nog eens. Daarbij was LA altijd nog dichterbij dan Wellington.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Meestal bestond mijn drie maanden vakantie uit drie verschillende activiteiten, of ik was in LA, of bij familie of ik hing zoals nu in mijn appartement rond met de jongens. Het was iets na twaalven en stiekem was ik pas een half uur uit bed, en dat was ook alleen maar omdat de rest kwam. Daarom had ik ook geweigerd mezelf volledig aan te kleden en had ik alleen Nick's trui gaan en een boxer aan. Ze moesten het gewoon accepteren, aangezien ze al geluk hadden dat ik überhaupt iets aan had. Met de mouwen over mijn handen heen zat ik opgekruld als een balletje op de bank met thee in een van mijn handen geklemd, met de ander scrolde ik doelloos door Tumblr, soms zacht lachend door de complottheorien die sommigen bedachten over de bromances binnen de band. Een aantal manips waren echt goed gemaakt, al kwam het natuurlijk nooit uit dat ik ooit mijn lippen op die van een van mijn beste vrienden zou drukken. Ik was er zo op gefocused dat ik me kapot schrok toen het Skype icoontje opeens op kwam zetten en een ontzettend irritant geluid maakte, waardoor de hete thee bijna over me heen kwam zetten. Vlug zette ik het kopje weg en klikte op beantwoorden. "Jij ook goedemiddag," zei met een halve grijns en wreef nog eens door mijn ogen. "Wat is de reden dat je zo laat belt?" vervolgde ik, want ik wist wel ongeveer hoe laat het nu daar was, dus moest er wel iets speciaals zijn wilde hij mij bellen en niet andersom op dit tijdstip.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Een brede grijns verscheen op mijn gezicht toen ik Harry zijn slaperige gezicht zag boven alweer mijn trui. Zo vroeg had ik toch niet gebelt? En die jongen had toch nog wel andere kleren dan een oude trui van mij? Ach, het maakte me allemaal niet uit, want daar was ik veels te vrolijk voor. Ik grijnsde nog wat breder bij zijn woorden. "Ik wilde dat je even entausiast zou zijn als ik als je het hoorde en dat gaat niet om 3 uur s nachts." zei ik stuiterend door de woonkamer. "Ik heb zeven rollen aangeboden gekregen. Twee ervan hem ik beantwoord en daar ben ik voor aangenomen. Je raad nooit wat ze zijn, maar het betekent in elk geval een ding: In een maand of misschien twee sta ik bij je op de stoep met een koffer en een hond." zei ik met een brede grijns terwijl ik maar bleef stuiteren. Ik was zo enorm opgewonden erover. Het was dan wel dat ik mijn broer zou moeten missen, maar deze rollen kon ij gewoon niet afslaan, daarbij werd het misschien inderdaad eens tijd dat we allebei op onze eigen benen leerden staan, hoe lastig dat ook was. Mijn broer zou trouwen over 3 weken, daar kon ik dan nog bij zijn. Zij zouden op huwelijksreis gaan en een week later zou ik waarschijnlijk al naar London vertrekken. Het was namelijk wel fijn om geen jetlag te hebben als je moest draaien. Ook wilden ze me graag op het BBC hoofdkantoor langs hebben voor nog een aantal andere zaken. Ik zou nu alleen wel een permanent woon en werk visum moeten regelen en zorgen dat onze hond al z'n papierwerk optijd rond had en hier bij me was voor het vliegtuig zou vertrekken. Er was nog veel te doen voor de bruiloft en mijn vertrek, maar dat moest toch wel lukken? Hopelijk wel en hopelijk was mijn vriendje even blij met het nieuws als ik.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik fronste kort bij het antwoord dat ik terug kreeg, enthousiast waarover? Het kon zijn dat ik gewoon een beetje traag van begrip was, maar ik begreep het niet. Waarschijnlijk omdat ik ook nog bezig was met opstarten. Toen hij begon te ratelen begreep ik er nog minder van, al kwamen een aantal dingen wel binnen. Ik wilde net vragen of hij alsjeblieft iets langzamer kon spreken, tot de laatste zin tot me doordrong. Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en ik kon alleen maar naar het scherm staren. "Wat?" wist ik nog uit te brengen, maar dat was ook het enige. Ik wou zo veel meer zeggen, het kwam mijn keel gewoon niet uit. Wel was ik gelijk klaarwakker geworden. Ik had inderdaad verwacht dat hij een rol hier in de buurt kreeg, maar de negatieve gedachten hadden me beïnvloed en ik wist niet meer wat te denken. Dus dat het nu echt zo was kwam wel hard aan, op een goede manier dan. De frons van net verscheen weer op mijn gezicht. Niet dat ik er niet gelukkig mee was, integendeel, het betekende gewoon dat niet alleen hij dingen moest gaan regelen. Ik moest mijn contract van het appartement gaan aanpassen aangezien er dus behalve een extra persoon bij kwam er ook een dier kwam. Dat ging aardig wat geld kosten, maar uiteindelijk was het elke pond waard. Ik kon nog steeds niks uitbrengen, en hoopte dus dat hij de stilte verbrak, hij was toch al aan het hyperen.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Op het scherm fronsde Harry eerst en toen werden zijn ogen zo groot als wagenwielen. Ik vertelde verder zo hyper als ik was terwijl ik door het huis stuiterde. Toch zag ik wel weer een frons op zijn gezicht verschijnen, waardoor mijn ogen groot en verdrietig werden. "Wil je het soms niet?" zei ik angstig en triest. Ik keek er sinds ik de bevestiging had gekregen toch wel naar uit, hoeveel ik ook nog moest doen. Als hij het niet zou willen, zou toch mijn hart in elk geval voor een deel breken. In de paar uur dat ik had gewacht om hem te vertellen wat er aan de hand was, had ik in mijn hoofd al een heel scenario bedacht. Het was beter om geen hoop te krijgen, maar toch had ik het toch gedaan. De casting was toch wel voor mij het grootste opstakel geweest. Nu leek dat niks bij de angst die ik had. Ik wilde zo graag mijn leven met hem gaan opbouwen, maar als hij het niet wilde wist ik niet meer wat ik zou doen. Ik aaide even over de hoofd van de hond die ik vanmorgen heb mogen ophalen. Hij hoefde alleen de week van te voren nog wat dingen, maar nu was hij gewoon een lieve hond met wie ik s nachts in mijn armen sliep. Nu was zelfs de hoop dat hij in twee maanden werd vervangen door mijn vriendje vervlogen. Ik zuchtte. "Of is er iets anders?" vroeg ik nogsteeds bang. Wat zou er anders kunnen zijn? Ik wist het echt niet. Zijn gefrons liet mijn stemming wat zakken en mij op de bank zakken waar de hond met zijn hoofd op mijn schouder kwam te zitten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik was nog steeds bezig alles een beetje te proberen te verwerken, maar zelfs daar kreeg ik geen tijd voor. Nu begreep ik ook hoe bot ik waarschijnlijk overkwam, wat ik niet zo had bedoeld. "Nee, wacht, zo bedoelde ik het niet. Natuurlijk wil ik het wel, ontzettend graag zelfs. Het is gewoon, ik dacht eraan dat ik dan mijn contract van het appartement wat moet gaan aanpassen en dat het wat complicaties kan brengen. Dat is mijn probleem, niet het jouwe, dus rustig maar." Mijn god wat was ik tactloos af en toe, en het erge was dat ik het niet eens doorhad en dan onbedoeld mensen kon kwetsen. Misschien lag het er ook wat aan dat ik nog moe was en dus minder goed na kon denken over wat ik zei en deed. Geïrriteerd door mijn eigen gedrag haalde ik een hand door mijn haar, dat ook nogal wild zat omdat ik te lui was geweest het normaal te doen. Het was toch niet het geval dat ik mezelf vandaag buiten ging vertonen dus kon het me niks schelen. Zuchtend ging ik iets verder onderuit op de bank zitten. Ik schudde mijn hoofd bij de vraag die kwam. "Er is verder echt niks, schat. Gewoon wat moe en ik kan mijn gedachten niet helemaal op een rijtje krijgen," antwoordde ik met een klein glimlachje. Met een schuin hoofd keek ik naar de hond die nu ook in beeld verscheen, wat mijn lach iets breder liet worden. Het beest was even aandoenlijk als ik me herinnerde, wat volgens mij een goed teken was. Dit maakte dat ik nog minder kon wachten om beide dicht bij me te hebben.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Alle hoop op gelukkig samenzijn was alweer uit mijn lichaam verdwenen toen Harry me tegensprak. Langzaam kwam mijn grijns terug net als de glinstertjes in mijn ogen terwijl ik zelf op de bank was geploft en onze hond aaide. Hij was echt onze hond. Ik had in het asiel onze beide namen in het hondenpaspoort laten zetten. Bij mijn vraag of er iets anders was, was dat gelukkig niet zo. Ik glimlachte wat breder. Ik zag Harry's lach breder worden toen de hond zijn koppie op mijn schouder legde zodat Harry hem ook kon zien. "Ja, hij is echt een schatje. En als het goed is kan hij gewoon mee als ik ook ga. Dan kunnen we hem die middag bijna direct ook ophalen. Hij wordt nu alleen wel erg verwent, want hij slaapt bij me in bed omdat jij er niet bent." zei ik met een zacht gegrinnik. "Maar ik heb alles al wel voor de overtocht. Hij heeft een stevig krat, zijn voer en waterbak gaan gewoon mee, net als zijn kussen en speeltjes. Voor hem hoef je dus niets te regelen, en voor mij ook niets, behalve het contract en als je daar nog problemen mee hebt, kan ik altijd nog wel tijdelijk een appartementje huren in de buurt. Het is niet dat ik geen geld krijg voor het acteren." Ja, het waren onzekere inkomsten, maar ik had al best wat opzij staan voor als ik eens zou verhuizen. Ook wilde ik echt niet dat hij straks alle huur zou betalen. Zelf kon ik best een steentje bijdragen. Ik verdiende misschien geen bakken met geld, maar toch wel genoeg om mezelf en Semeio te kunnen onderhouden in een klein flatje in London of LA. "Ik kan niet wachten om je weer in mijn armen te kunnen sluiten." mompelde ik met een glimlachje tegen de jongen met de warrige bruine krullen. Ik telde de dagen al af. Iets wat me er alleen maar hyperder om maakte.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een opgeluchte zucht rolde over mijn lippen, gelukkig had ik mijn woorden nog kunnen rechtzetten. Soms kon ik mezelf echt voor m'n kop slaan met dit soort dingen. Ik schoot kort in de lach dankzij de woorden die volgden. "Waarschijnlijk blijft hij dan verwend, want ik laat hem echt niet op de grond slapen. Er is toch ruimte zat," zei ik schouderophalend. Het mocht dan maar een appartement zijn, het was een aardig grote en dus was het ook niet verbazend dat ik een redelijk king-sized bed had. Vooral omdat ik de neiging had veel te draaien in mijn slaap, het meest als ik nachtmerries had, wat de laatste tijd nogal vaak was. Het kwam simpelweg door de stress van verschillende dingen die op me werden afgevuurd. "Nee, dat gaat niet gebeuren. Het is mijn geld en ik bepaal wat ik ermee doe, en wat ik er nu mee wil is voor jullie beiden zorgen. Neem me dat niet af," vervolgde ik resoluut, om af te sluiten met een pruillipje. Het was toch niet zo dat ik daardoor opeens straatarm werd, ik had veel te veel geld en niks interesseerde me genoeg om het te kopen. Misschien klonk dat arrogant, het was de waarheid. Ik was blij met de dingen die ik had en wilde die blijven onderhouden, ik hoefde geen overdreven luxe. Dat lag niet in mijn natuur. Ik liet een instemmend geluidje horen. "Ik ook niet, het is veel te lang geleden. Zelfs al is het al over ongeveer een maand, dat is nog steeds te lang voor mijn smaak," zei ik met een zacht zuchtje. De jongens werden compleet gek van mij en mijn gezeur, maar daar zouden ze dan binnenkort ook vanaf zijn, hopelijk dan.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Bij zijn woorden grinnikte ik en ik schudde mijn hoofd. "Dan mag hij op de bank slapen, want ik wil jou helemaal voor mezelf hebben in dat bed van je, hoe groot het ook is." zei ik met een scheve grijns en een knipoog achteraf. Nee, tuurlijk zou hij erbij mogen, maar de eerste nachten eigenlijk niet. We waren te lang weg van elkaar geweest om dat te kunnen gedogen, een hond erbij in bed. In elk geval als het aan mij lag. Harry begon eigenlijk direct te stijgeren toen ik zei dat ik mee wilde betalen aan de huur van het appartement. Ik wilde tegen hem in gaan, want ik vond het maar niets dat hij alles zou betalen, maar zijn pruillipje hield me tegen. Hij wist dat ik daar niets tegen kon doen. "Dan betaal ik de boodschappen." mompelde ik wat zwakjes. het was vast een fractie van de maandelijkse kosten, maar helemal niets betalen voelde gewoon niet prettig. Om maar een ander onderwerp aan te snijden mompelde ik dat ik neit kon wachten tot ik hem weer in mijn armen kon sluiten. Ik grinnikte zacht bij zijn antwoord. "Je uitnodeging voor Greg en Aio's bruiloft over 3 weken staat nogsteeds. Dan zouden we samen terug kunnen reizen naar London, maar ik heb geen idee hoe jij in jou planning zit." Ik krabte zacht even aan mijn hoofd en schudde mijn haren uit. Mijn wilde donkere krullen stiterden zoals altijd alle kanten op en Semeio schudde ook even zijn kop en nieste even voor hij zich met zijn kop en voorpoten op mijn schoot liet zakken. "Ik heb alleen niet het idee dat een spannend telefoongesprek er vandaag in zit, want meneer gaat toch echt niet meer van mijn schoot af." zei ik licht teleurgestelt. Dat was eigenlijk de enige manier hoe wij nog zulk contact hadden sinds hij weg was, maar met een hond op schoot ging dat niet. En ondanks dat hij goed was opgevoed en meestal goed luisterde, vond hij het wel fijn om selectief doof te zijn als hij eenmaal goed lag, zoals nu.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik rolde met mijn ogen om het antwoord dat ik kreeg, al was ik het stiekem wel met hem eens. Van mij mocht het beestje er altijd bij komen liggen maar soms was het gewoon prettig om even met zijn tweeën te zijn. Het zwakke verweer dat volgde toen ik zei dat hij van mij geen cent mocht uitgeven hier liet me zacht lachen. De boodschappen kon dan nog wel vond ik, in vergelijking met alle andere kosten was dat toch niks. Soms wel, als ik weer eens een vreetbui had, want dan waren de kastjes in recordtempo leeg. Dit was ook niet echt het leukste onderwerp dat er was, dus was ik blij toen het werd overgeschakeld. Ik zuchtte, dat was alsnog lang. "Weet ik wel, en ik kom sowieso, maar... Kan ik niet gewoon het eerste vliegtuig daarheen nemen en bij jou blijven tot na de bruiloft? Ik beloof dat ik niet tot last zal zijn," probeerde ik nog. Zelf zag ik geen reden om het niet te doen, maar als hij het niet wilde hebben zou ik daar vrede mee hebben. Dan moest ik het geduld ervoor met pijn en moeite opbrengen. Toch schoot ik in de lach door zijn woorden die volgden. "Dat ging sowieso niet gebeuren, dan word ik uit de band getrapt," zei ik, doelende op mijn bezoek. "Misschien vanavond," ging ik zachtjes verder. Dan was tenminste iedereen de deur uit en had ik het rijk alleen, en dan was het bij Nick ook een wat meer acceptabele tijd geworden. Een win-win situatie dus.

Because I love him, do I need another reason?

(Bergling went Kanga)

Because I love him, do I need another reason?