In a Heartbeat || One Direction || Speeltopic - Speeltopics

Het Begin:
Het is een uurtje of 12 's middags maandag 13 Januari en alle leden van One Direction zitten samen in het appartement van Harry in London. Alle drukte met familie en feestdagen zijn over en iedereen is terug naar hun normale leventje van school en werk. De jongens hebben norgteeds vrij en besluiten contact te zoeken met de toch wel heel leuke jongen en meisjes die ze op tour hebben ontmoet. Sommigen zullen op school zitten, anderen zullen net wakker worden, of net naar bed zijn. Dat is nou net het lastige met de andere tijdzones, waar de jongens niet aan hebben gedacht.

[ bericht aangepast op 26 feb 2014 - 22:16 ]

Bowties were never Cooler

Nick Dean Turner
Ik glimlachte bij zijn woorden. Hij had gelijk, dat wist ik ook. London zou echt een springplank kunnen zijn als ik het kon bolwerken. Toen hij zachter sprak moest ik me inspannen om hem te verstaan, maar ik hoorde het toch. Ik slikte even. Ik wist niet hoe ik erop moest reageren. Ik besloot dus iets anders aan te snijden door te zeggen dat ik hem zou bellen. Ik grinnikte zacht bij zijn reactie. "Dan kan je lang wachten, schatje, want het zal waarschijnlijk over een week zijn als ik alle aanbiedingen binnen heb. Ik hoopte maar dat er aanbiedingen zouden komen, maar tot nu toe had iedereen altijd in elk geval een aanbieding gekregen. Ondertussen rommelde Harry wat naast zich en leek iets te lezen. "Je weet dat ik dat soort zooi niet lees. Daarbij heb ik er eerlijk gezegd niets van gemerkt en het kan me weinig schelen wat de rest van de wereld ervan vind. Ik hou van je met heel mijn hart en een roddelblaadje zal daar niets aan veranderen." Het feit dat ik op een eiland woonde en me weinig in dat soort kringen bevond hielpen mee aan het feit dat ik er geen idee van had. Mijn ouders en vrienden wisten ervan, voor de rest maakte het me niets uit. Misschien dacht ik nu heel simpel, maar mijn hoofd was nou eenmaal simpel. Ik haalde een hand door mijn krullen. "Maak je er geen zorgen over, Harry. Het komt wel goed. Daarbij ben ik eerlijk gezegd toch niet veel onder de vreemden. Als ik al onder de mensen ben zit ik op school, in het theater en soms downtown. Daar heb ik ook gewoon met jou gelopen, dus het zal wel meevallen." zei ik met een kleine verzekerende glimlach.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een week. Oké, dat kon ik wel aan. Dat kon lukken. 'Je weet dat ik gek genoeg ben om het te doen hè?' vroeg ik voor de zekerheid. In de tussentijd greep ik het blad en spotte wat met de kop. Belachelijk wat voor complottheoriën die mensen nu weer bedachtten. 'Weet ik,' grijnsde ik bij zijn opmerking dat hij het toch niet las. Daar was ik altijd wel blij, want ervstinden vaak de niet echt aardigste artikels over mij in. Kon ik er wat ik aan doen dat ik gewoon een aantal goede vriendinnen had? 'En ik hou ook van jou,' vervolgde ik met een nog steeds brede grijns. Bij Zayn hoorde ik op de achtergrond kort gegil waardoor ik in de lach schoot. Grappig om te merken hoe zeer iemand met beide benen op de grond kon blijven, of juist niet in dit geval. Al een tijdje had ik een idee gehad maar ik wist niet wat voor mening Nick erover zou hebben. 'Hoe zou jij het vinden als ik een pup in huis zou halen?' vroeg ik twijfelachtig. Ik had al een ras en geslacht in gedachten, en ook had ik al contact met een fokker gehad. Maar als hij het niks vond deed ik het niet, zo simpel als dat. Daarvoor vond ik zijn mening toch echt te belangrijk met dit soort beslissingen.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Ik glimlachte bij zijn woorden en bloosde licht. In liefdesverklaringen ontvangen was ik nog echt niet zo goed. "Als ik wil weten wat je hebt gedaan of wat je vanavond gaat eten vraag ik dat liever zelf. Dat is ook veel dichterbij de waarheid." bespotte ik het blaadje wat hij vast had. Ik had er wel eens doorgebladerd. Het leek wel of sterren geen foutje mochten hebben of maken en geen privéleven mochten hebben alleen omdat ze af en toe in een openbaar goed te zien waren. Dat vond ik echt belachelijk. Het bleven ook mensen. Harry schoot toen in de lach en ik fronste even. Blijkbaar gebeurde er iets grappigs wat ik niet mee kreeg. Al snel verdween die weer, gewoon omdat ik blij was mijn vriendje weer te zien lachen. Toch fronste ik weer een beetje bij zijn woorden. "Weet je het wel zeker? Een hond kan niet mee hierheen of op tour voor z'n hondenpaspoort klopt en dat kost veel tijd. Daarbij is het heel zielig om honden lang alleen te laten. Daarbij moet je denken of je een hond van een fokker of uit het asiel neemt en wat voor een..." besloot ik de nadelen, maar toen borrelde toch weer mijn kleuterachtige kijk op het leven omhoog. "Maar een hond is natuurlijk wel heel leuk en gezellig." zei ik vrolijk en hopelijk niet te hard. "Misschien als ik toch een contract daar kan krijgen dat het wel kan. Dan kunnen we samen een hondje opvoeden? Of is dat raar?" Ik beet op mijn onderlip en keek hem vragend aan. Ik was toch wel benieuwd naar how hij dit in gedachten had.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Nu was het mijn beurt om even een vertederd geluidje te laten horen. 'Nou, als je het echt wilt weten, ik eet pizza omdat ik geen zin heb om iets te laten aanbranden,' reageerde ik droogjes. Daarna werd ik weer wat enthousiaster toen ik over mijn idee van een hond nemen sprak. Stiekem wilde ik er al erg lang eentje, en dit leek me gewoon een goed moment om het te bespreken. Daarom had ik me ook goed voorbereid op eventuele dingetjes waar ik moest letten. Zoals inderdaad het paspoort. Ik pruilde kort door de nadelen die hij begon op te sommen, waarna hij toch er mee leek in te stemmen. 'Dat is helemaal niet raar, het is zelfs bijna te cliché voor woorden,' grinnikte ik zachtjes. 'Daarbij heb ik eigenlijk al een tijdje contact met een fokker, het volgende nestje word volgende week geboren. Ik wil alleen nog weten of je het met me eens bent over het ras en geslacht. Zelf dacht ik dus aan een Dobermann reutje?' Het was bedoeld als opmerking, maar kwam er meer uit als een vraag. Als Nick het geen leuk ras vond konden we altijd nog verder kijken, ook als hij liever een teefje wilde hebben. De reutjes waren hier al bijna traditie, doelende op Loki en Harley. Met hoopvolle oogjes keek ik de jongen aan, het zou toch wel erg leuk zijn als het hij wel met me eens was.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Ik bloosde bij zijn woorden, maar glimlachte wel. "Bedankt, Styles. Maar ik ben wel mooi de vader. Jij mag de moeder zijn." zei ik met een kleine grijns. Ik zag nu echt Harry in een roze nachtpon en krulspelden voor me, wat voor een lachbui zorgde. Toen ik daarvan wat was bekomen dacht ik na over zijn woorden. Het klonk heel leuk, maar had ik laatst Leah niet over iets gehoord. "Een momentje, schatje." zei ik. Ik maakte skype kleiner en ging naar de website van de dierenbescherming van Wellington. Onder adopties keek ik en ja hoor. Dobermann reu, 1 jaar. Alles was goed en hij had een paspoort. Hij kwam uit een gezin dat hem sinds ze hem kregen geen eten hadden gegeven of zijn halsband hadden vervangen. Hij had dus wel een litteken rond zijn nek en was mager, maar volgens de website een schatje en erg aanhankelijk. "Harry, kijk dit eens. Ik zou hem mee kunnen nemen." Semeio heete hij: wonder in Maori. "Hij heeft alle papieren." Ik stuurde hem de link met de foto van het hondje. Mensen wilden hem niet hebben omdat hij een dobermann was. Ik vond hem enorm schattig en Leah zou me wel kunnen inlichten of het een goede keus was. Als we hem zouden kiezen zouden we ook direct een hondje hebben en niet nog maanden hoeven wachten. "Wat vind je ervan?" Nu werd het idee van Groot-Brittannië toch weer een stuk interessanter dan het hiervoor al was. Ondanks dat Greg hier zou zijn.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik trok ongelovig een wenkbrauw op om zijn opmerking en gelach. Daar was ik het dus even mooi niet mee eens, ik mocht dan misschien jonger en kleiner zijn, dat betekende niet dat ik ongelofelijk dominant kon zijn. Afwachtend tikte ik ritmisch met mijn vingers op het toetsenbord, en was benieuwd wat hij nou eigenlijk aan het doen was. Toen hij weer begon te spreken keek ik nieuwsgierig op en klikte snel de toegestuurde link aan. Het beestje keek ontzettend lief en ik was meteen verliefd op hem. Al was hij duidelijk slecht verzorgd en had veel aandacht nodig, toch wilde ik hem hebben. 'Ik vind het een schatje, wanneer kan je hem meenemen?' vroeg ik enthousiast, al liep ik misschien iets te hard van stapel. Dat deed ik sowieso wel, maar nu meer dan gewoonlijk. Je kon het me ook niet echt kwalijk nemen vond ik. 'Maar is hij dan niet erg schuw geworden?' vroeg ik, redelijker denkend dan daarnet. Het leek me wel logisch. Niet dat ik het erg zou vinden, dat gaf alleen maar meer kans een goede band met het dier op te bouwen. Van opwinding zat ik nu half te stuiteren op de bank, wat nergens voor nodig was omdat het toch een hele tijd ging duren voor ik het beestje in levende lijve te zien kreeg, al mocht Nick hem ophalen.

Because I love him, do I need another reason?

[Een late mijn topics.]

Reality's overrated.

Nick Dean Turner
Ik glimlachte toen ik Harry's reactie zag op het hondje. Die was meteen verkocht. Ik grijnsde bij zijn woorden. "Als je zeker bent kan ik morgen gaan kijken en hem vrijdag ophalen." zei ik vrolijk. Ja, misschien liepen we iets te hard van stapel, maar dit hondje verdiende echt een thuis. Hij was gewoon te schattig en z'n verhaal was echt heel sneu. Ik liet een lach over mijn lippen rollen bij zijn reactie. Hij lag haast naast zijn bank van het stuiteren. Ookal zag ik zijn bank amper, dat zag ik wel. "Ik weet het niet. Volgens mijn vriendin Leah bij het asiel is het een schat van een hondje, extreem aanhankelijk, maar niemand wil hem hebben omdat het een dobermann is zonder gecoupeerde oren of staart." Mensen waren ofwel bang voor de dobermann z'n slechte reputatie of wilde een dobermann die gecoupeerd was en dat was al een tijdje verboden voor honden ouder dan 4 dagen oud. Als het goed is heeft hij dan al z'n vaccinaties gehad en heeft hij een hondenpaspoort. Is het goed als we afspreken dat als ik een goed contract krijg in de UK dat ik hem dan ga halen als het klikt en ik binnen een maand bij je ben?" Voor mij was dit een hele grote stap en ik kon niet geloven dat ik het had gezegd, maar eens moest ik mijn vleugels uitslaan en zonder mijn broer gaan leven. En misschien... Heel misschien... Was het nu daar de perfecte tijd voor door Harry en Semeio.

Bowties were never Cooler

Kendizzzzle schreef:
Liam Payne.

Ik werd gapend wakker.

Ik keek even om me heen, en wist even niet waar ik was. Dat is waar ook, ik ben in Harry zijn appartement met de rest van de jongens. De feest dagen waren net voorbij, en we hadden nog vakantie dus besloten met Harry mee te gaan. Ik stapte uit bed, en trok mijn joggingsbroek aan, en een simpel shirt. Ik liep naar benden, begroetten de skypende jongens, en pakte wat te drinken uit de keuken. Ik pakte daarna mijn laptop, en ging aan tafel zitten. Ik dronk wat terwijl ik mijn laptop op startte. Toen de laptop na een tijdje opgestart was, klikte ik Skype aan, en hoopte dat Daniëlla online was. Ik Het ziet er eigenlijk wel grappig uit, we zitten alle vijf achter een beeldscherm met de jongen of meisje waar we verliefd op zijn. Ook waren we ze allemaal op de tour tegen gekomen. Wel allemaal in een ander werelddeel, maar dat boeit niet als je echt van elkaar houd. Ik klikte op haar naam, en hoopte dat ze op zou nemen. Ik heb haar voor mijn gevoel veels te lang niet gesproken, ook al was gister de laatste keer

.

Bowties were never Cooler

[Oh, faal. Sorry, weer eens verkeerd gelezen. Ik ga het gelijk aanpassen.]

How far is far

Daniëlla-Luisa Adrinde María Araceli.

Geïrriteerd open ik één oog. Kijk in het gezicht van Jàson, die aan mijn schouder aan het schudden was. "Je vriendje, Lili" hij klinkt geamuseerd, plagerig.
Chagrijnig grom ik naar hem. Dan glijd ik uit de hangmat, op mijn voeten, in de laarzen. Het ziet er waarschijnlijk verschrikkelijk stom uit, gehuld in een veel te grote grijze t-shirt met V-hals en één van Liam's boxershorts. Mijn haar piekt alle kanten op. Als ik op de harde stoel voor de gezamenlijke computer van het kamp neerzak. Daar klik ik Skype aan. Verschuif de prehistorische webcam een beetje. Zet het apparaat dan aan en glimlach. "Hey," zeg ik, met een ongelooflijke ochtendstem. "Je hebt me zojuist een half uur slaap afgenomen," plaag ik hem en pruil met mijn lip.
Ik haal een hand door mijn klitterige haar, doordat ik er helemaal niks aan heb gedaan krult het meer. Erg ver kom ik niet, al snel zitten mijn vingers vast en grom ik opnieuw geïrriteerd, het katoenen en ietwat stugge shirt, dat door de te grote maat over mijn schouder is gegleden trek ik weer recht. "Hoe gaat het met je? Hoe waren je feestdagen?" vraag ik hem dan geïnteresseerd.

Reality's overrated.

Harry Styles
Gelijk knikte ik heftig. 'Heel zeker.' Nu het plan echt doorgedrukt was wilde ik het wel uitvoeren, en snel ook. Blijkbaar was mijn gestuiter ook erg grappig, al zag ik niet in waarom. 'Gecoupeerd is zeker stoer, maar het gaat om de karakter van het ras en de hond zelf. Couperen is dan alleen een onnodig pluspuntje.' Ik kon prima rationeel zijn, als ik dat wilde tenminste. Het beestje leek me gewoon een schat en daar ging het om, dan maakte het me geen zak uit of het een rasechte was of een vuilnisbakje. Al mijn hele leven had ik Dobermanns en dat soort echt sterke rassen om me heen gehad, en ze waren tot nu toe stuk voor stuk lieve en dappere beesten geweest. Dus met dit kleintje moest het wel goedkomen. In gedachten verzonken over Semeio dwaalde ik wat af, maar keek op bij zijn vraag, waardoor ik helemaal begon te glunderen. 'Dat zou geweldig zijn, schat,' glimlachte ik. Ik begreep heel goed dat het een moeilijke beslissing voor hem voor hem was, en was hem daar dan ook erg dankbaar voor. Zuchtend bekwam ik weer wat van mijn hyperende staat, en uit automatisme schonk ik opnieuw een kop thee voor mezelf in. Het was heet, ook om vast te houden, dus trok ik mijn mouwen over mijn handen heen en hield zo het kopje vast. Op dit moment kon ik niet meer tevreden of gelukkig zijn, behalve dan als ze beide hier echt heen kwamen.

Because I love him, do I need another reason?

Nick Dean Turner
Ik zuchtte bij zijn woorden. Zelf vond ik couperen heel zielig. Énl googlede ik of het legaal was om Semeio te couperen bij hem. Ik zuchtte opgelucht dat het niet zo was. "Je weet dat het daar ook illegaal is, he moppie? Daarbij is het echt zielig." Ik krabte wat aan mijn hoofd en wreef even over mijn licht stoppelige kin. Daarna vertelde ik toch mijn plan terwijl ik langzaam even hyper als Harry, ookal was het midden in de nacht. Ik zag hem glunderen en wist dat het een goede keuze was als het ook een goed aanbod zou zijn. Mijn ogen glommen inmiddels ook. "Ik zal in de ochtend langs gaan en ook wat foto's naar je sturen." Dit was een hele grote stap in ons leven, maar toch kon ik me niet bedenken waarom we dit niet zouden doen. Ik geeuwde even en pakte mijn skript even op. Ik bladerxe er losjes even door. Ik kende het al tijden, maar toch was ik erg zenuwachtig. Dit optreden kon mijn carrière maken of breken. Aan het einde zou ik een dvdtje krijgen om de beste show terug te kijken. Ik liet mijn ogen over de regels glijden. "Zo worden we van twee verliefde kinderen plots een gezin." mompelde ik met een vrij grote glimlach op mijn gezicht bij de realisatie. Ik kwam tot nog een realisatie, maar die hield ik voor mezelf. Hij hoefde daar niets van te weten. Zijn vrienden misschien wel, maar voor mijn vriendje moest het geheim blijven. Ik had gelukkig nog genoeg tijd om te plannen en daarbij moest ik ook niet op de zaken vooruit gaan lopen. Eerst maar eens kijken of en wat voor een aanbiedingen ik zou krijgen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik grinnikte even om zijn reactie op het couperen. 'Ik had het ook alleen gewild als hij nog een pup was geweest, schat. Voor een oudere hond is het inderdaad zielig. Ik heb ooit met mijn eigen oren gezien hoe couperen gaat, ze voelen er niks van vanwege de verdoving,' verdedigde ik mezelf. Ik krulde me weer wat verder op en nam weer een slokje thee, het was koud buiten dus dit kon ik wel gebruiken. Langzaam gaf ik een knikje toen hij zei dat hij, voor hem dan, in de morgen wat foto's ging sturen. Dat was dan waarschijnlijk als ik weer net in bed lag. Terwijl ik wat verder dronk van de warme vloeistof keek ik toe hoe Nick zijn script oppakte en er wat doorheen bladerde. Voor mij waren zijn zenuwen duidelijk. 'Het komt echt wel goed, je bent geweldig,' zei ik met een klein glimlachje. Ik meende het echt, en als het niet zo was dan zou het van mijn gezicht af te lezen zijn. Ik was namelijk een verschrikkelijke leugenaar. Een lach rolde over mijn lippen door zijn realisatie. Het was waar, en dat was eigenlijk best een fijn idee. Stiekem werd ik nu al gek van de zenuwen, maar probeerde dat verbergen door me te richten op het drinken en door het blad te bladeren zonder het echt te lezen. Ergens besefte ik wel dat iedereen hier in de kamer dit kon horen, al kon me dat op dit moment absoluut niets schelen.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Ze was online, en nam op. "Hey," zei ze met een glimlach. 'Hey, slaapkop' zei ik plagerig. Ik wist heus wel dat het daar zes uur eerder was dan hier, maar ik kon het niet laten haar even te plagen. "Je hebt me zojuist een half uur slaap afgenomen," plaagde ze me, en pruilde met haar lip. Ik grinnikte. 'Sorry, hoe kan ik het goed maken?' vroeg ik. Ze haalde een hand door haar haar dat ontzettend door de war zat aangezien ze net uit bed kwam. "Hoe gaat het met je? Hoe waren je feestdagen?" vroeg ze daarna geïnteresseerd. 'Ik mis je ontzettend, maar voor de rest gaat het wel goed. En met jou? Hetzelfde, het was leuk met familie, maar niet helemaal compleet zonder jou. Hopelijk zie ik je snel weer.' zei ik. Ik had haar in alles wat ik deed gemist, zonder haar voelde het gewoon weg niet compleet. 'En, hoe waren jou feestdagen?' vroeg ik geïnteresseerd. Ik had mijn familie ook ontzettend gemist, maar als ik het ene heb, heb ik het andere niet. Want als ik bij mijn familie ben heb ik Daniëlle niet, en als ik bij haar ben heb ik mijn familie niet.

How far is far