RPG - The House in the mountains [speeltopic] [14] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 13:55 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

ahw wat lieef

julia wil niet meewerken, mwhahaha :') Julia is een beetje bang en denkt kus mijn kont (iets wat james al te graag doet geloof ik....)

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Appelboompje schreef:
ahw wat lieef

julia wil niet meewerken, mwhahaha :') Julia is een beetje bang en denkt kus mijn kont (iets wat james al te graag doet geloof ik....)

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufeyson
Al snel toen ik Abby's stem voelde en haar warmte voelde werd ik wat rustiger. Ik liet met een arm mijn knuffel los en sloeg die stevig om haar heen. "Blijf bij me." mompelde ik, of iets wat erop moest lijken. De spieren in mijn arm die om haar heen lagen spanden zich hard aan en ik trok haar dichter tegen me aan. Waar ik nu in zat leek wel een koortsdroom. Ik was in paniek, doodsbang: Bang om haar te verliezen. Wat James net had gedaan zorgde voor nog meer zorgen en angsten in mijn hoofd. Tot nu toe had ik nooit heel veel zorgen gehad, zelfs niet over mezelf. Met mijn plannen loste ik alles wel op en ik wist iedereen wel onder de duim te krijgen met mooie praat, maar James nam zoizo niets meer van me aan, wat ik ook probeerde. Hij zou me eerder vermoorden dan naar me luisteren en juist mijn woorden waren mijn sterke punt. Daarbij had ik nooit zoveel om iemand gegeven die zo weerloos was. Van mijn moeder had ik grotendeels het manipulatie talent, ondanks dat ze niet mijn bioogische moeder was. Die stond echt wel haar mannetje, maar Abby niet en die wilde ik koste wat het kost beschermen, al was ik wel bang... En juist die diep verborgen angsten kwamen als ik sliep naar boven.

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce

Loki had zijn arm om me heen geslagen en me dicht tegen hem aan getrokken. Zijn arm trok me steeds dichter tegen hem aan, bijna tot vervelend aan toe terwijl hij bleef mompelen. Het voelde dwingend, dejavu achtig, James achtig. En James was nooit goed. Maar Loki was James niet toch? En loskomen ging ik toch niet, hij sliep zelfs... o god... "Ssst Loki, het is goed, het is goed Loki, het is goed rustig" Ik wou gewoon dat hij rustig zou slapen en inplaats van dat had ik het erger gemaakt en lag ik nu gedwongen vast tegen hem aan geklemd.... Ik zucht een keer en leg mijn hoofd tegen zijn borst aan, moest ik hem nou wakker maken of op deze manier door laten slapen en wachten tot hij wakker zou worden?

[ bericht aangepast op 18 jan 2014 - 19:19 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Anna Sharp
Daar was de waarheid. Althans, dit klonk het meest plausible. James met zijn verleden zou zeker niet op een zachtzinnige manier wraak nemen en Loki zou inderdaad zo James kunnen manipuleren. Waarschijnlijk hadden Abigail en Loki nog niet eens seks gehad, of althans niet op dat moment. Het was een botsing van karaktertrekken, meer niet. James' verleden zette hem aan tot een misdaad, maar dat wilde niet zeggen dat James schuldig was. 'Oké dan,' zuchtte ik. 'Doe je schoen en sok maar uit.' Ik stond op. Aan de ene kant van mijn kantoor was een kast met daarin allemaal belangrijke informatie zoals de boekhouding, dossiers van de jongeren en allemaal dat soort dingen. Sommigen zouden me voor gek verklaren omdat het aan de kant stond, waar ook mijn bureau stond en de leerlingen er dus vlak naast zaten en zo iets uit de kast konden grijpen. Maar als de jongeren niet wisten dat het dat was, konden ze het ook niet met opzet pakken. Bovendien, wat maakte het uit, ze konden net zo goed aan de andere kant van de kamer iets uit de kast grijpen als ze wilden. Mijn bureau stond met de korte kant tegen de kast en mijn met mijn stoel zat ik met mijn rug naar de glazen deur. Aan de andere kant van het bureau stond een stoel waar de andere kon zitten. Aan mijn rechterkant stond langs de gehele wand een boekenkast met allemaal boeken in. De bibliotheek was niet leeg genoeg om al deze boeken te plaatsen, bovendien hadden ze persoonlijke waarde bij mij en had ik ze liever in mijn kantoor. Schuin tegenover mij was een andere kast, naast de deur, waar deuren voor zaten. Ik liep daar naar toe en haalde er twee rubber chirurgenhandschoenen vandaan. Ik rolde een klein krukje uit de hoek mee terug en rolde mijn eigen bureaustoel naast mijn bureau. 'Leg je voet maar hierop,' zei ik tegen James, doelend op het krukje. 'Dan gaan we eens kijken wat eraan mankeert.'

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufeyson
Toen Abby tegen me begon te praten relaxte ik weer wat, iets wat helemaal gebeurde toen ik haar hoofd tegen mijn borst voelde. Ik zou haar niet verliezen. Nu in elk geval niet. Mijn ene arm bleef slapjes om haar middel liggen en met de andere arm hield ik mijn knuffel dicht tegen me aan. het woelen en praten stopte en ik zakte in een rustige diepe slaap. Nu haar warmte tot me binnen drong en ik niet meer eenzaam was, sliep ik veel makkelijker. Eigenlijk was ik in essentie nog gewoon een klein kind. Een kleine kwajongen die alleen maar geaccepteerd wilde worden. Zolang iemand me liefde gaf en me geliefd en gewaardeerd liet voelen werd ik al direct een stuk minder kwaadaardig en manipulatief. Tuurlijk hield ik mijn streken, maar wat warmte en liefde deden wonderen in de grote van mijn streken.

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
Loki werd met de minuut rustiger en liet de kracht uit zijn arm varen waardoor het liggen voor mij al een stuk makkelijker werd. De spanning leek langzaamaan uit zijn lichaam te verdwijnen. Het was beter zo, veel beter en ik sla mijn ene arm om hem een en leg de andere onder mijn hoofd terwijl ik wat beter ga liggen. Ik was moe, maar slapen ging ik nu toch niet meer.
Dat werd gewoon vanavond optijd naar bed gaan en nu hier blijven liggen voor de, misschien wel uren, die Loki zou gaan slapen.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufeyson
Ik zakte dieper weg in slaap en mijn spieren werden steeds slapper. Uiteindelijk viel mijn arm van haar af en zakte mijn mond een stukje open. Een zacht snurkgeluidje kwam uit mijn keel. Op dit moment kon je een kanon naast me afvuren en ik zou er doorheen slapen. Ik had al jaren niet zo diep geslapen. Waarschijnlijk zou ik de rest van de dag, al dan niet nacht, in een comateuze gesteldheid liggen te slapen. Zonder dromen of zorgen. Alleen maar slapen als een grote puppy in zijn mand na een dag spelen. Ik was zo moe na jaren slecht slapen. Ik dacht dat ik eraan gewend was, maar nu ik eenmaal goed kon slapen zou ik waarschijnlijk de rest van de dag slapen.

Bowties were never Cooler

Sorry, maar ik ga het gesprek met Tyler, Yune en Melody afblazen. Heb echt geen inspi meer en ik heb ook geen zin jullie personages vast te laten staan voor mij xd
Tyler is naar zijn bed gegaan met een enorme koppijn :']

Little do you know

en het loopt hier weer dood

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Appelboompje schreef:
en het loopt hier weer dood

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

James Yaser
Ik moest mijn voet op een krukje zitten terwijl mevr. Sharp zei: "Dan gaan we maar eens kijken wat er mankeert."
"Ik heb het zelf gezet toen ie gebroken was. Ik heb hem namelijk al vaker gebroken, niets bijzonders. Ik heb er toen net ook al op gelopen, maar toen ik net hier was en u nog niet, was het bot alsnog gaan uitsteken, een open breuk dus, en ik weet niet of ik het nu goed heb teruggezet." zei ik droogjes alsof het niks was, het was ook niks voor mij, ik had wel ergere pijn gehad, fysiek en mentaal, dus een gebroken enkeltje kon ik wel aan. Mijn verdriet om Abby was erger dan dit. Ik moest en zou haar krijgen of Loki wilde of niet. Ze zou van mij zijn.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Goed, Vitalncoluma zetten wij de meet dan voort tussen Yune en Melody of liever niet?

Ja, is goed. Wie moet dan reageren?

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Ik, volgens mij dan.