Gregory McEwan
Rose zei dat ze even 'die kant op ging ' en wees een richting aan.
"Ok , laten we wel samen blijven Rose ." Opperde ik , waarna we samen de richting uitliepen die ze had aangewezen.
Ik kon zien waarom toen ik even rondkeek, Rose had waarschijnlijk de gevallen sneeuw gezien , dat ik dat niet eerder doorhad!
Het Was best een opzichtig spoor .
We mochten wel eens voortmaken met hen te vinden , ik wilde voor het donker weer terug thuis zijn .
Thanksgiving kwam ook steeds dichter en we moesten nog een heleboel regelen .
"En hoe bevalt het je bij ons in het huis ?"vroeg ik Rose, ik kon me voorstellen dat niet iedereen gelukkig was .
De zon stond zo'n vijf centimeter links van de berg. Het zou dus nog een half uur duren voordat het ging schemeren en in maximaal een uur was voluit duister. De lucht was helder dus de temperatuur zou snel dalen. De terugweg zou een kwartiertje duren, twintig minuten als het al bijna donker was, we hadden dus nog maximaal veertig minuten om Delilah en Lizzy te vinden. Meneer McEwan werd steeds afgeleid door een zijspoor. Ik had veel beter alleen kunnen gaan, maar ach. Op de achtergrond hoorde ik plots een stem. Het was meneer McEwan die mij een vraag stelde. 'Oh goed,' mompelde ik afwezig. 'Meneer, we moeten even doorlopen. Binnen een paar minuten heb ik ze wel gevonden, maar dan moeten we wel tempo maken. We hebben niet meer lang,' zei ik stilletjes. 'Ik zal wel voor gaan,' suggereerde ik klom weer behendig naar boven.
James Yaser
"Mooi, en nu het echte verhaal." zei Sharp. Wow, hier stond ik van versteld. "Mevrouw, ik wilde hem geen pijn doen, ik wilde hem verdedigen. Wilt u hem alstublieft niets doen. Ze hebben mij erin geluisd. U moet me geloven. Echt waar. Loki heeft me gedwongen. Hij heeft mijn enkel gebroken, zodat ik het wel zou doen anders zou hij me vermoordden. Hij droeg mij op om Abigail vast te binden en hem ook zodat het echt leek voor Abby. Hij droeg mij op om haar te verkrachten, maar toen begon hij opeens te roepen. Ik snap het niet mevrouw. Ik zou zoiets nooit doen. Ik hou van Abigail. Ze is de liefde van mijn leven. Alstublieft, mevrouw. Snapt u het dan niet? Ik zou zoiets toch nooit doen?" Dit alles kwam er met horten en stoten uit, ik kon de (nep)tranen niet binnenhouden, het leek bijna echt, als ze het nu nog steeds niet geloven, dan was ze niet van deze aarde.
James begon weer te praten en eindigde weliswaar in tranen. Onopvallend pakte ik Loki's dossier erbij. Als James werkelijk in tranen was, had hij dat niet door. Ik had nog geen gesprek gehad met Loki, maar zijn dossier vertelde ook al veel. Hij zou een minderwaardigheidscomplex hebben, maar toch manipulatief. Als hij manipulatief was, had hij het op een andere manier gedaan, en niet op zo'n manier waarop hij duidelijk meester was over de situatie. Het was een gok. Ik leunde bedenkelijk achterover. 'Hier in dit huis wordt de waarheid getolereerd, James,' zei ik uiteindelijk. 'Het is daarom belangrijk dat je me de waarheid vertelt, anders kan ik je niet helpen. En als je niet geholpen wilt worden, kun je maar het beste gaan. In nationale instanties hebben ze er een handje aan, mensen niet helpen. Maar je bent om een reden hier naar toe gekomen, is het niet? Je wilt geholpen worden. En om geholpen te worden, moet je de waarheid vertellen.'
Jeremy Devone
Ik grinnik zacht, ja daar zag ik Rose wel voor aan ja... Maar zo voelde ik mezelf ook altijd rond meisjes, bij Tyler leek het altijd zo makkelijk.. en dan kwam ik. En altijd ging het verkeerd.
"Ik heb het zelfde probleem... Tyler en ik zijn en identieke tweeling, en bij hem lijkt het altijd zo makkelijk te gaan, en ik voel me zo ongemakkelijk... Ik kan je er weinig raad in geven vreed ik.."
Nu hij het zei, bedacht ik me inderdaad dat Tyler en Rose het ontzettend goed konden vinden. Het was bijna alsof ze koppeltje waren, maar van de andere kant, het leken me allebei players, dus misschien was het ook een act. Ik was nooit goed geweest in psychologie of het aflezen van mensen. Wat dat betreft was ik een complete noob. 'Jammer,' mompelde ik, als reactie op Jeremy's opmerking dat hij mij weinig raad kon geven. Ik kon hem ook weinig raad geven. In het verleden hadden mijn vrienden altijd veel meer van meisjes af geweten dan dat ik dat had gedaan en dat had me onzeker gemaakt. Ik had nog nooit een crush gehad op een meisje. Ik had meisjes wel mooi gevonden, maar echt een crush omdat hun karakter leuk was, had ik nog niet echt gehad. 'Wat zullen we eens gaan doen?'
Dena Fields
'Pete is naar boven gelopen. Als hij niet op een van de slaapkamers is, weet ik het ook niet. Misschien kom je hem onderweg ook nog wel ergens tegen,' beantwoordde ik zijn vraag. Ik moest het even laten inwerken wat ik net gezien had. Het was niet precies iets wat er iedere dag gebeurde hier, maar dan nogmaals, misschien wel omdat ik hier in een gekkenhuis zat. 'Hee John,' zei ik, voordat hij weg was. 'Gefeliciteerd.' Ik was echt blij voor hem. Híj had tenminste zijn liefde gevonden. En ik? Ik zat met Hunter die alleen maar geil was. 'Oh John,' zei ik weer een beetje later. 'Als je hulp nodig hebt met iets, laat het maar weten.'
John liep het zwembad uit en liet mij alleen achter. Langzaam liep ik naar het zwembad toe. Ik had behoefte aan wat alleen zijn. Ik ging langs de rand zitten en liet mijn benen tot aan mijn knieën in het water hangen. De warmte van de ruimte en van het water compenseerde voor de luchtige jurk die ik in de barre winter aan had. Ik kon dan wel goed tegen kou, maar echt prettig voelde het niet.
Ik wist niet precies hoe lang ik er zat, toen ik plots besloot om naar boven te gaan. Ik hijsde mijn benen uit het water en droogde ze af met een van de handdoeken die daar langs de kant lagen. Ik nam de handdoek mee naar boven om me daar later mee af te drogen na het douchen. Voor nu deed ik weer mijn gewonen kleren aan en pakte mijn boek van het tafeltje.
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
]