Experimental || One Direction [Topic 1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 maart 2014 - 22:22 ]

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
De reactie van Zayn liet me vermoeden dat de jongen ook al aardig meegemaakt had. Dat hij het zwaarder dan mij had gehad en dit misschien nog wel een lastig kon worden. Niet dat ik de moed op zou geven, want misschien kon dit nog wat worden. Niemand reageerde onbewust , of zelfs maar bewust, zo. Toch liet ik hem niet los en trok hem daarin tegen gewoon mee naar een van de bedden. Hopelijk kreeg hij dan ook het idee dat ik hem geen pijn wilde doen, want dat was wel het allerlaatst wat ik wilde, of aan dacht. De zachte lach en ontspannenheid, lieten me glimlachen, want het was voor mij een teken dat het goed zat. Op een of andere manier gaf ik de jongen al meer vertrouwen dan dat ik iemand in de laatste jaren had gegeven, maar misschien kwam het door zijn houding en reacties, en het feit dat ik me steeds minder ongemakkelijk begon te voelen. Het liet me een beetje mijn vrolijke zelf worden, liet me een beetje minder op mijn hoede zijn. Net als op het bed wiebelen en uiteindelijk mijn armen om de jongen heen te wikkelen. Het voelde onwennig, maar vertrouwd en dat laatste nam de overmacht toen ik zijn trillende armen om me heen voelde. Onbewust kroop ik iets dichter tegen hem aan, omdat ik dit heel erg had gemist in de jaren en ik hield altijd wel van knuffels. Mijn armen sloegen zich strakker om heen en al mijn gedachten aan de kant te zetten. Nu eerst dit moment en dan kwamen de woorden en gedachten wel. Als Zayn dit accepteerde, zat het wel goed.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Jawadd malik
Ik voelde me een enorme mislukkeling op dit moment. Nog erger dan normaal. Harry deed zo lief, maar zodra hij ook maar bewoog kromp ik in elkaar. Het sloeg nergens op. Het was niet dat hij mijn vader was waar ik bang voor hoorde te zijn. Niet als de jongens op mijn school die ik moest ontlopen. Alles behalve dat zelf. Maar zelfs toen hij me in een knuffel trok trilde ik nog van angst. 'Dankjewel.' Fluisterde ik zacht, terwijl ik toch mijn armen ook om Harry sloeg. Ik wilde hem nu niet afwijzen net nu hij zo aardig deed. Daarbij wilde ik het zelf ook niet. Langzaam herpakte mijn lichaam zich en wreef ik even over Harry zijn rug. Hij besefte niet hoe speciaal dit voor me voelde en hoe belangrijk dit kleine gebaar voor me was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Samuel Max Mason

Waarom heb ik er nu al een puinhoop van gemaakt? Ik loop naar de keuken en open de koelkast. Ik grijns als ik zie wat erin staat. Wat eten enzo, maar vooral drank. Ik grijns en pak een fles whiskey. Ik pak een glas en schenk in. Met een grijns drink ik het leeg en schenk ik nog een keer in. Ik pak nog een glas en loop naar de woonkamer, waar Niall gitaar aan het spelen is. Ik zet een glas neer en schenk in. 'Wil je ook wat te drinken?' vraag ik. Misschien is het niet slim van mij om meteen te gaan drinken, maar dat komt later wel. ik kiep het glas weer in een keer achterover, maar dit keer schenk ik niet meteen in. Iets in me stopt me, maar ik zeg niks.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Ik had al een tijdje zitten spelen en voelde me al een stuk beter. Ik merkte niet eens dat Sam naast me kwam zitten tot hij wat tegen me zij. Ik keek verrast op en keek naar zijn glas wiskey. "Hebben ze Guinness?" vroeg ik aan hem. Ik voelde me weer veel prettiger en had weer een vrolijke glimlach op mijn gezicht en twinkels in mijn ogen. Ik zette mijn gitaar tegen de bank. "Wacht even." Ik stond op en liep al huppelend naar de keuken. Daar trok ik de koelkast open en zag daar mijn favouriete bietje staan. Ik haalde er een flesje uit, haalde de dop eraf en nam een slok. Ik slikte het langzaam door en slaakte een verlichte zucht. Ik was echt geen zuiplap, maar ik kon zeker een lekker biertje waarderen. Ik liep terug naar de woonkamer en zajte naast Sam neer. Mijn voeten legde ik op de tafel en ik nam nog een slokje bier. "Sorry van net. Ik ben hier gewoon nog lang niet comfortabel mee, laat staan dat ik er vrede mee heb. Ik wil wel weer met je op de kamer slapen. We kunnen het bed denk ik wel uit elkaar schuiven." Ik nam nog een slok bier en zuchtte weer opgelucht.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik verbrak de beloftes aan mezelf stuk voor stuk door mezelf op te stellen, zoals ik op dit moment deed. Toch nam dat niet weg dat ik sommige beloftes nooit zou verbreken, want sommige kon ik gewoonweg niet verbreken, wilde ik niet meer. Daarbij zou ik altijd op mijn hoede blijven, ook al leek het op dit moment niet. Mijn gevoel was tegenstrijdig, want aan de ene kant zei deze dat Zayn anders was dan alle andere, wat de jongen ook langzaam bewees, maar aan de andere kant bleef de angst nog steeds. Zeker met de reacties van de jongen aangezien ik niet wilde dat hij zich angstig, ongemakkelijk, of ook maar iets in die richting, voelde. Ik kon niet zeggen hoe zijn denkwijze was, wat zich in zijn verleden had afgespeeld, of hoever zijn grenzen getrokken waren.
Ik schudde zachtjes zijn hoofd, voor zover dat ging, bij zijn bedankje, als teken dat het niets was terwijl de woorden 'geen dank,' die op het puntje van mijn tong lagen, toch weer werden ingeslikt. Ik wist niet waarom, maar voor het eerst kostte het me geen moeite om iemand eens een knuffel te geven en me niet uit zijn greep te wurmen en juist dichter tegen diegene aan te nestelen, maar dat betekende niet dat ik ineens zou gaan praten. Het voelde op een of andere manier alsof het zo hoorde te zijn, als vertrouwd. Langzaam keek ik op met een glimlach en een paar stralende oogjes, om de jongen met een arm los te laten en twee vingertoppen naar zijn mondhoeken te brengen. Vervolgens duwde ik deze omhoog tot een glimlach ontstond waardoor een zachte, onschuldige grinnik mijn mond verliet en ik mijn arm weer langzaam al liet zakken, om weer rond zijn middel te slaan. Als het zo doorging, moest het wel goed komen en vol te houden zijn, toch?

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Samuel Max Mason

'Sorry van net. Ik ben hier gewoon nog lang niet comfortabel mee, laat staan dat ik er vrede mee heb. Ik wil wel weer met je op de kamer slapen. We kunnen het bed denk ik wel uit elkaar schuiven,' zegt hij. Ik grinnik. Mijn hoofd begint al een beetje licht te voelen en ik weet dat ik nu moet stoppen met drinken maar daar heb ik helemaal geen zin in. Ik knik. 'Dat moet ons wel lukken,' zeg ik. Ik pak de fles en zet hem terug in de keuken om een flesje bier te pakken. Ik open het flesje en zet het aan mijn mond. Daarna kijk ik naar Niall. Hij is heel erg knap, dat moet ik toegeven. Wat is er toch vandaag met me aan de hand? Ik had toch de afspraak met mezelf gemaakt dat ik niet verliefd zou worden in dit huis? En ik ken Niall pas net. 'Geloof jij in liefde op het eerste gezicht?' vraag ik, maar ik merk dat het verkeerd klinkt. 'Nee sorry niet zo bedoelt,' zeg ik er snel achteraan.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Gelukkig stemde hij toe met mijn idee om de bedden uit elkaar te schuiven. Dan had ik in elk geval een bed. Hij stond op en lip weg, waardoor ik weer alleen was. Sam was opzich een goed gast en speelde ook gitaar, maar meer dan een goede gast was hij ook niet voor mij. Toen hij terug kwam had hij een flesje normaal bier te pakken, dat ik had vermeden. "Engels." mompelde ik zacht terwijl ik hem volgde met mijn ogen. Ik nam gelijktijdig met hem een slok, maar had het nog niet doorgeslikt toen zijn vraag het me bijna liet uitspugen. Snel sikte ik het door. Dat was wel een hele slechte openingszin en niet echt passend op dit moment vond ik. Hij zei dat het niet zo bedoelt was, maar iets zei me dat dat toch wel zo was. "Nee." zei ik kort. Het was me nog nooit overkomen, of wel maar dan onderdukte ik het hevig. Zolang het op een jongen was wilde ik er namelijk niets van weten. Dat wilde ik namelijk niet, want dat hoorde nou eenmaal niet. Hoe normaal het voor alle andere jongens in dit huis ook was en hoe graag en hoe vaak ze elkaar ook aflebberden, mij niet gezien. Ik bleef wel gewoon gitaarspelen tot mijn ouders me weer zouden ophalen

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

'Nee,' zegt hij kortaf, en ik haal mijn schouders op. Ik drink nog een grote slok bier en kijk dan weer naar hem. Damn wat is die jongen toch knap. Ik kijk naar hem en probeer het niet raar te laten lijken. Ik kijk hem gewoon een tijdje aan en besef dan dat dit waarschijnlijk heel erg raar moet zijn voor hem. Ik weet niet hoe het komt, misschien door de alcohol, en misschien gewoon omdat ik er zin in heb, maar ik druk mijn lippen op de zijne. Ik kan er enorm van genieten. Eventjes, maar ik trek al snel los en ren weg. Dit moet er waarschijnlijk erg raar uitzien. Ik ren naar de kamer en begin gewoon te janken. Ik heb het nu al heel erg veel spijt dat ik het gedaan heb, want nu vindt hij me waarschijnlijk gewoon raar. Dat ben ik ook.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Ik dronk rustig mijn biertje. Ondertussen voelde ik zijn ogen op me branden. Ik keek hem aan. Eigenlijk was hij heel knap. Gespierd, licht getint met pikzwarte krullen en prachtige donkere ogen. Ik was een klein mollig jochie met geverfd blond haar en blauwe oogjes. Daar zou toch niemand iets ooit in zien. Geen jongen en geen meisje. Ik verstar helemaal als ik zijn warme en licht ruwe lippen tegen de mijnen voelde. Ik wist gewoon niet wat te doen. Het voelde zo goed en zo fout tegelijk. Nog voor ik kon bedenken wat te doen, mijn hersens waren in totale meltdown, trok hij terug en rende weg. Het enige wat ik kon was hem nastaren. Ik wist even helemaal niet wat te doen. Mijn brein bleef gillen dat het niet hoorde, niet klopte en heel fout was, maar mijn hart piepte zacht op de achtergrond hoe goed het wel niet voelde. Ik wist echt niet wat te doen. Meestal ging ik op alles mijn hart achterna, maar nu schreeuwde mijn hoofd gewoon te hard. Ik pakte mijn spullen op en de twee biertjes en liep toch naar boven. Ik mocht hem toch wel troosten. Ik liep rustig naar boven en liep de kamer in, waar ik hem in een hoekje zag huilen. Ik zette mijn spullen neer en ging naast hem zitten voor ik hem mijn biertje aanreikte. Hij had wat sterkers nodig dan dat slappen Britse bier. "Hier." zei ik zacht voor ik een slok van zijn biertje na,. Mijn gezicht vertrok voor ik het toch doorslikte. Dat werd hem niet.

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

Ik lig huilend op mijn bed mezelf in mijn hoofd uit te schelden. Hoe kan ik dan ook zo dom zijn om het meteen in het begin al te verpesten. Ik kan van alles de schuld geven, maar het is en blijft toch mijn eigen schuld. Ik hoor de deur open gaan en zie Niall binnen komen met bier. Ik glimlach zwakjes en wil hem iets zeggen waardoor hij meteen van gedachten verandert, maar dat kan ik niet. 'Sorry van net. Ik weet niet wat door mijn hoofd ging. Ik denk dat ik misschien al iets te veel alcohol op heb,' zeg ik en ik neem een slok bier. Het smaakt goed en ik kijk weer naar Niall. Hij is echt heel erg knap, en ik weet niet hoe ik dat nu pas echt zie. Zijn gezicht ziet er heel erg lief en onschuldig uit. Ik kan me niet voorstellen dat iemand hem pijn zou willen doen.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Ik hoorde hem uit, maar schudde mijn hoofd. "Daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Je zal wel merken dat ik een van de meest gestoorde en impulsieve jochies ter wereld ben... Alleen niet op dit gebied." Ik nam ook nog een slok van mijn bier en gaf hem het zijne. "Ik snap echt niet hoe je dat kan zuipen." mompelde ik voor ik even naar het bed keek. ik stond op en duwde het voorzichtig uit elkaar zodat we allebei een eigen bed met een eigen dekbed en kussen hadden. het was neit dat ik niet graag tegen iemand aan lag, maar ik vond het gewoon erg ongemakkelijk met het idee dat alle jongens hier gay waren. Al zou ik wel gewoon bij iemand in bed kruipen als ik vanacht bang werd of me alleen voelde. Of dat deze jongen was, dat was alleen nog te bezien. Ik wist namelijk niet wat dat nou weer uitstraalde en ik wilde hem geen hoop geven waar er geen was. "Welk bed wil jij?" vroeg ik voor ik weer met mijn biertje in een hand bij mijn spullen bij de deur ging staan.

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

"Daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Je zal wel merken dat ik een van de meest gestoorde en impulsieve jochies ter wereld ben... Alleen niet op dit gebied.Ik snap echt niet hoe je dat kan zuipen.Ij grijns en haal mijn schouders op. Hij begint de bedden uit elkaar te schuiven."Welk bed wil jij?" vraagt hij. Ik gooi mijn spullen op een van de bedden en ga daar ook op zitten. Er is een vraag die ik ontzettend graag wil stellen, maar ik weet niet hoe. 'W-wat vond je van de kus?' vraag ik met een trillende stem. Ik weet dat hij me waarschijnlijk haat enzo. 'Het spiit me dat je de pech hebt mij als kamergenoot te hebben,' mompel ik, en ik meen het.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Hij gooide zijn spullen op een van de bedden. Op het andere bed legde ik voorzichtig mijn spullen. Ik ritste mijn tas open en wilde gaan uitpakken toen zijn vraag me overviel. Ik ging zitten en hoorde toen zijn volgende woorden. Ik stond op en ging naast hem zitten. "Zeg dat nou niet. Er zit vast een leuke jongen in dit huis die maar al te blij is je zijn vriendje te noemen... Ik weet alleen niet of ik dat ben." Ik beet op mijn onderlip en haalde een hand door zijn krullen. "En over die kus: Je kan goed zoenen, maar ik weet niet hoe ik erover voel." zei ik zacht. Ik haalde mijn hand door mijn eigen haren en stond weer op. Ik liep terug naar mijn bed een haalde een zak chips uit mijn rugzak. Ik trok het open en begon te eten om rustig te worden. Het was allemaal wat veel voor mij. Er was gewoon teveel gebeurt voor mij om het te kunnen bevatten binnen een paar minuten. Ik zou er zoizo een nacht over moeten slapen voor ik weer helemaal mezelf was.

Bowties were never Cooler

(Magicales -> StyIinson)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Samuel Max Mason

'Zeg dat nou niet. Er zit vast een leuke jongen in dit huis die maar al te blij is je zijn vriendje te noemen... Ik weet alleen niet of ik dat ben,' zegt hij. Auw, dat komt hard aan. 'Dat maakt me allemaal niet uit. Het boeit me helemaal niks wat die anderen van me vinden,' mompel ik. Hij haalt zijn hand door mijn haar en ik probeer het gevoel te negeren. Hij is gewoon een vriend. Gewoon een vriend en niks meer. 'En over die kus: Je kan goed zoenen, maar ik weet niet hoe ik erover voel,' zegt hij. Ergens in mij vestigt zich hoop, maar het lukt me niet om echt te geloven dat het gaat gebeuren. Ik ken deze jongen niet eens. 'Vertel eens wat over jezelf,' zeg ik. Misschien is het een goed idee elkaar gewoon wat beter te leren kennen.

Spoiler alert: you will save yourself