Experimental || One Direction [Topic 1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 maart 2014 - 22:22 ]

"Family don’t end in blood”

Samuel Max Mason

Hij zet de tv uit en kijkt me aan in mijn ogen. Ik bekijk zijn blauwe ogen en merk dat het een soort van rare werking op me heeft. Als hij voorover buigt en onze lippen elkaar raken ben ik eerst even in de war. Net was hij nog zo afstandelijk. Toch voelt het fijn. Als ik het geaccepteerd heb sla ik mijn armen om hem heen. Ik laat na een tijdje los en kijk hem aan. 'Dat had ik neit veracht,' zeg ik met een grinnik. Even weet ik niks meer te zeggen. Daarom pak ik maar een handje chips uit de zak en begin ik te eten. Ik hou van chips. Ik zucht en kijk weer naar Niall. 'Dus...' zeg ik om de stilte te verbreken. Eigenlijk zijn er genoeg dingen die ik wil vragen, maar ik durf het niet. Wat nou als hij me raar vindt? Ik zeg daarom maar niks en eet gewoon rustig chips.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Ik bevroor totaal uit vooral verwarring van alles wat door me heen ging. Toen ik zijn armen om mijn nek voelde was de verwarring compleet. Aan de ene kant was ik woest, woest op mezelf, woest op mijn familie, woest op iedereen, maar ook was ik verdrietig en doodsbang. Toch voelde ik aan de andere kant ook euforie, geluk en een vreemde brandende tinteling die veels te goed aanvoelde. Toen hij me losliet was ik aan de ene kant dus blij, maar aan de andere kant ook totaal niet. Ik bleef doodstil, haast in shock zitten terwijl ik probeerde te bedenken wat ik nu moest doen. Uiteindelijk nam de angst over. Mijn ogen vulden zich met tranen en ik rende weg naar de badkamer, waar ik me opsloot. Ik liet me tegen de deur omlaag zakken en trok mijn knieen naar mijn borst. Mijn armen legde ik erop, zodat ik daar mijn gezicht in kon verstoppen. Waarom moest ik nou zo zijn? Dit was zo fout, fouter dan fout zelfs, maar het had ook zo goed gevoelt. Ik snapte het allemaal niet meer. Hoe kon iets wat zo verschrikkelijk fout was, zo goed voelen. Maar toch ook weer zo fout. Ik snapte er helemaal niets meer van. Ik wilde nu eigenlijk gewoon naar huis en me in mijn bed verstoppen, maar dat ging niet, want ik zat hier verdomme vast. Deze realisatie liet me alleen maar harder huilen.

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

Zijn ogen vullen zich met tranen en hij rent weg naar de badkamer. Hoe gelukkig ik me net voelde, hoe verslagen ik me nu voel. Ik ben niet goed genoeg. Ben je dat ooit geweest dan? Nu springen er ook tranen in mijn ogen. Ik dacht dat het goed zou komen met mij, dat die stem eindelijk weg zou gaan. Maar nee, hij blijft maar komen. Iedere keer denk ik dat hij weer weg is, maar dat gaat hij nooit. Soms is hij gewoon gemeen, soms dwingt hij me dingen te doen die ik niet wil doen. Ik voel aan mijn pols, de littekens zijn niet iets waar ik trots op ben. nu snij ik me niet meer, zelfs als de stem er weer is. Omdat je laf bent. Altijd maar laf. Vind je het gek dat niemand je mag? 'Er zijn mensen die me aardig vinden..' zeg ik zachtjes. De stem lacht alleen maar waardoor er nog meer tranen komen. Ik zucht en loop naar de badkamer. Hij heeft de deur op slot gedaan. 'Niall, doe de deur open,' zeg ik tegen hem. Natuurlijk niet. Hij vindt je een freak. Natuurlijk opent hij de deur niet.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Ik voelde me zo waardeloos. Alsof ik geen mens was. Dit was allemaal zo fout. Zo hoorde ik me niet te voelen. Dat andere mensen het deden, hun zorg, maar ik kon er niet bij dat ik mezelf zo verraadde. Het mocht gewoon neit waar zijn. Dit was vast een fase en over een tijdje zou ik een leuk Iers meisje tegenkomen waarmee ik de rest van mijn leven zou slijten. Toch kon ik Sam niet uit mijn hoofd zetten. Hij was zo aardig, zo lief, zo knap. Hij liet me veilig voelen.Aalsof alles wel goed zou komen, hoe fout en slecht dit ook was. Toen ik zijn stem mijn naam hoorde zeggen maakte mijn hart een sprongetje. Nee, dit was fout. Maar waarom reageerde mijn lichaam dan zo? Schokkerig deed ik de deur van het slot. Waaraan verdiende ik in hemels naam iemand die zo aardig deed terwijl ik hem net had gezoent, verdomme? Waarom sloeg hij me niet gewoon in elkaar? Waarom schold hij me niet de huid vol? Dat had iedereen tot nu toe gedaan als ik zo'n actie had. Wat ik deed was namelijk ook echt niet natuurlijk. Toch bleef hij zo aardig en rustig. Ik verdiende hem echt niet. "Ik ben je niet waardig. Zoek alsjeblieft iemand die je even lief kan behandelen als dat je tegen mij doet." snikte ik. "Ik kan dit gewoon niet." snikte ik voor ik weer in hard huilen uitbarstte in mijn armen.

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 19:46 ]

Bowties were never Cooler

Samuel Mason

Hij opent de deur en ik loop meteen naar binnen. 'Ik ben je niet waardig. Zoek alsjeblieft iemand die je even lief kan behandelen als dat je tegen mij doet.' Even ben ik in de war. Het is raar om dat te horen. Natuurlijk. Hij liegt tegen je. Wie zou dat nou tegen je zeggen? 'Ik kan dit gewoon niet.' Even weet ik niet wat ik moet zeggen. 'Nou... Ik weet het ook allemaal niet meer. Ik weet alleen dat ik ongeveer het zelfde dacht. Altijd ben ik uitgemaakt voor homo of ergere dingen. Jij behandelt me gewoon als iemand die evenveel waard is als de rest. En daarom hou ik van jou. En ik twijfel eraan of ik jou wel waard ben. Ik ben een idioot,' zeg ik tegen hem met een glimlach. 'En als je het wil dan kunnen we ook gewoon vrienden zijn hoor,' zeg ik.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Ik keek met stromende tranen van vooral verwarring en angst op bij Sam's woorden. Hoe kon hij iemand nou niet waard zijn? Hij was te goed voor iedereen. Bij zijn voorstel schudde ik toch mijn hoofd. "Ik weet niet of ik dat kan. je ziet wat er gebeurt als we gewoon vrienden zijn, maar ik wil geen relatie, want ik ben niet gay. Dat wil ik niet zijn. Het kan gewoon niet. Er moet iets mis zijn gegaan in mijn acceptatie hier. Ik kan niet gay zijn, want het voelt zo fout. Ik snap het allemaal niet meer, want het voelde zo goed. En ga me alsjeblieft niet vertellen dat je mijn neit waard bent, want ieder freaking mens op deze aarde zou van geluk moeten spreken als ze jou hun vriendje kunnen noemen. Dat vind je zelf misschien van niet, maar het is toch zeker wel zo. maar ik zal nooit een goed vriendje zijn, van niemand en zeker niet van een jongen, want ik ben niet gay." snikte ik. Behalve dat stuk over hem, was dit meer iets om mezelf te overtuigen dan hem. Ik twijfelde namelijk overal aan op dit moment en ik moest ergens van bevesteging krijgen dat het niet zo was. Dat ik niet gay was, want overal om me heen hoorde ik dat het wel zo was: iets wat ik niet wilde geloven.

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

'Ik weet niet of ik dat kan. je ziet wat er gebeurt als we gewoon vrienden zijn, maar ik wil geen relatie, want ik ben niet gay. Dat wil ik niet zijn. Het kan gewoon niet. Er moet iets mis zijn gegaan in mijn acceptatie hier. Ik kan niet gay zijn, want het voelt zo fout. Ik snap het allemaal niet meer, want het voelde zo goed. En ga me alsjeblieft niet vertellen dat je mijn niet waard bent, want ieder freaking mens op deze aarde zou van geluk moeten spreken als ze jou hun vriendje kunnen noemen. Dat vind je zelf misschien van niet, maar het is toch zeker wel zo. maar ik zal nooit een goed vriendje zijn, van niemand en zeker niet van een jongen, want ik ben niet gay.' Ik schud mijn hoofd. 'Je laat het klinken alsof het een keuze is. Ik heb er minstens twee jaar mee geworsteld tot ik besloot dat het niet iets is wat verkeerd is. En ik zou heel graag meer willen zijn dan vrienden, maar jij moet dat ook willen. Als je het er moeilijk mee hebt dan wil ik je heel erg graag helpen om het te accepteren zover ik dat kan,' zeg ik geruststellend tegen hem.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Sam's geruststellende woorden frustreren me alleen maar meer. "Dat jij de keuze hebt gemaakt in te geven en ermee kan leven vind ik knap van je, Sam. Maar ik kan dat niet. Ik kan niet acceoteren dat ik niet op meisjes val. Ik zie het inderdaad als keuze. De keuze of je ingeeft naar je gevoelens, hoe fout ze ook voelen, of dat je ertegen vecht. En ik vecht en ben niet van plan te verliezen. Ik wil dit echt niet. Ik wil gewoon naar huis. Hoe aardig ik je ook vind en hoe graag ik je deels op een bepaald vlak ook wil, het is gewoon fout en ik kan gewoon niet toegeven en ik zal blijven strijden ertegen tot ik heb verloren en het mijn kop kost. Mijn ouders en broer hebben dit bedacht, ik niet. Ik wil gewoon naar huis, mezelf lam drinken en niet meer aan mijn shitload aan foute gevoelens denken. Is dat zo moeilijk te begrijpen? Ik worstel er niet mee, ik worstel ertegen, want ik kan het niet accepteren en ik zal het niet accepteren." Langzaam begon er woede en frustratie door mijn angst en verdriet een weg naar buiten te vinden door mijn woorden. Snapte nou echt niemand dit.

[Ik denk dat Sam Niall zijn mond moet snoeren... Misschien wel met zijn mond...]

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

'Dat jij de keuze hebt gemaakt in te geven en ermee kan leven vind ik knap van je, Sam. Maar ik kan dat niet. Ik kan niet accepteren dat ik niet op meisjes val. Ik zie het inderdaad als keuze. De keuze of je ingeeft naar je gevoelens, hoe fout ze ook voelen, of dat je ertegen vecht. En ik vecht en ben niet van plan te verliezen. Ik wil dit echt niet. Ik wil gewoon naar huis. Hoe aardig ik je ook vind en hoe graag ik je deels op een bepaald vlak ook wil, het is gewoon fout en ik kan gewoon niet toegeven en ik zal blijven strijden ertegen tot ik heb verloren en het mijn kop kost. Mijn ouders en broer hebben dit bedacht, ik niet. Ik wil gewoon naar huis, mezelf lam drinken en niet meer aan mijn shitload aan foute gevoelens denken. Is dat zo moeilijk te begrijpen? Ik worstel er niet mee, ik worstel ertegen, want ik kan het niet accepteren en ik zal het niet accepteren.' Ik schud mijn hoofd opnieuw. Dit keer bijna lachend. 'Je kan er niet altijd tegen vechten. Ik weet echt wel waar je het over hebt. Vraag het aan een random iemand in dit huis en die zegt dat hij dat ook meegemaakt heeft. Het is iets wat er gewoon bijhoort. Mensen zullen anders tegen je aankijken en je misschien zelfs erom gaan haten, maar laat ze dat dan lekker doen. Het maakt helemaal niks uit!' zeg ik. Voordat hij weer iets ertegenin kan brengen druk ik mijn lippen weer op de zijne. Na een tijdje laat ik hem weer los. 'Ik ben niet meer bang ervoor Niall. En het is tijd dat jij dat ook niet meer bent,' zeg ik met meer zelfvertrouwen dan dat ik eigenlijk heb.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Sam sprak me weer tegen en op dit moment maakte het niets beter. Ik werd er alleen kwader van. Ik kon er alleen niets tegen doen, want hij drukte zijn lippen op de mijnen. Ik zoende hem eigenlijk zonder te denken terug. Ik hield mezelf voor dat het was om bevesteging te krijgen dat dit feit was, maar ik kreeg alleen bevesteging hoe goed het was. Hij leek zo vol vertrouwen, zo zelfverzekerd, maar dat was ik absoluut niet. "Maar ik haat mezelf erom." snikte ik de conclusie die ik kon trekken. Mijn woede was verdwenen, maar haat jegens mijzelf werd alleen maar groter omdat het kwartje viel. Ik voelde me onpasselijk worden. "Sorry." piepte ik voor ik me snel naar de wc sleepte en alles wat ik tot nu toe had gegeten eruit te gooien. Ik voelde me echt niet goed. Ja, misschien was ik wel gay, misschien had ik het wel al heel lang geweten, maar ik haatte mezelf er erg om. Ik wilde zo niet zijn en ik kon mezelf niet accepteren, al had iedereen om me heen dat al wel gedaan. Ik wilde gewoon normaal zijn, niet een buitenbeentje, niet zoals altijd een eenling. Ik voelde me echt heel slecht. Er kwam nog een golf van misselijkheid over me heen door de realisatie over wie ik echt was en waar ik niet omheen kon. Ik zou nooit voor een meisje vallen en dat viel me zwaar. Weer gooide ik alles in mijn maag eruit, al was het nu alleen gal en maagzuur. Ik wilde nu gewoon naar huis, huilen, drinken en slapen. Drank was niet de oplossing, maar het zou de pijn en de zelfhaat kunnen verlichten.

Bowties were never Cooler

Samuel Max Mason

Hij zoent me terug. Is dat omdat hij het eindelijk accepteert? Ikhoop het zelf heel erg. 'Maar ik haat mezelf erom.' Ik pak zijn gezicht in mijn handen en ki hem recht in zijn ogen aan. 'Niet doen. Het verandert je niet. Je bent een hele lieve jongen en je moet jezelf niet haten om wie je bent. Je moet er toch nog je hele leven mee doen.' Ik stroop mijn mouwen op en de littekens worden zichtbaar. 'Ik heb het er ook moeilijk mee gehad hoor. Mensen hebben me jaren uitgescholden en me behandelt alsof ik vuil was. Niemand raakte me ook maar aan. Maar ik wist dat ik ooit een jongen tegen zou komen die mijn hart zou stelen. We zouden elkaar gelukkig maken.' Ik ben even stil. Opeens geeft hij over. Ik ren weg en haal een doekje om het op te ruimen. 'Gaat het?'

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Zijn woorden en zijn littekens shockeerden me. Bij mij was de situatie juist totaal omgedraait. Hij kon er zelf mee leven maar zijn omgeving niet, bij mij kon mijn omgeving ermee leven maar ik zelf niet. Ik werd plots heel misselijk en wist nog net de wc te halen voor ik alles eruit gooide. De realisatie dat ik inderdaad wel gay was zorgde ervoor dat mijn lichaam in complete shutdown ging. Ik wilde er niet mee leven, maar ik zou moeten, zoals hij had gezegt. Hij had dan nog de hoop gehad op een leuke jongen, die hoop had ik niet en wilde ik niet hebben. Bij zijn vraag keek ik even op. "Ik wil dit niet, Sam. Ik wil gewoon normaal zijn, maar niemand lijkt dat te snappen." snikte ik voor er nog een vlaag misselijkheid over me heen kwam en ik weer een lading maagzuur en gal overgaf. Ik keek Sam weer aan en leunde op mijn armen die ik op de bril had gezet. "Ik vind het echt verschrikkelijk dat jou omgeving je er zo om haat, maar dat is mijn probleem niet. Ik wil dit zelf echt niet en haat mezelf erom, maar er is niemand die dat snapt. Dat ik hier gewoon vanaf wil." snikte ik weer. Zo moeilijk was dat toch niet te snappen?

Bowties were never Cooler

[LucilIe went Malcolm.]

Reality's overrated.

[ Snowflake -> Roe]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[khaleesi = Styles]


Zayn Malik
Ik zou zo echt voor eeuwig kunnen liggen. Dicht tegen Harry aan. Lekker warm en veilig, ver weg van de grote boze wereld. Alles was gewoon goed zo. Mijn neus wreef zachtjes langs die van Harry, maar toen hij zijn hoofd terug trok, dacht ik al snel dat ik te dichtbij kwam. Ik wist ook niet waar het vandaan kwam. Normaal was ik altijd degene die niet aangreraakt wilde worden. In mijn hoofd speelde zich al allerlei verschrikkelijke senario's af, maar deze verdwenen als sneeuw voor de zon toen hij een kusje op mijn neus drukte. Er kwam gelijk een rust terug in mijn lichaam en hoofd en ik glimlahte verlegen naar hem. Het moment werd alleen verstoord door mijn buik die had besloten, dat hij voedsel nodig had. Harry die me bijna uitlagde maakte me uit voor gek. En ik besefde me pas later dat hij wat gezegd had. Al die tijd keek ik hem glimlachend aan tot hij terug kwam liggen met een zak ships.
Ik besloot te doen of ik het niet gehoord had,
Want volgens mij was het totaal niet zijn bedoeling geweest en ik dacht dat als ik er nu op zou gaan hameren, hij waarschijnlijk echt nooit meer iets zou zeggen. Niet dat ik dacht dat hij dat anders wel zou doen, maar het zou er vast niet gemakkelijker op worden. 'Je bent een held!' Besloot ik hem te bedanken. Zo konden we hier gewoon blijven liggen. Niet dat het echt zou vullen, maar het was iets en iets was nog altijd beter dan naar benden moeten voor eten.

[ bericht aangepast op 10 maart 2014 - 22:19 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''