[300]|| Highway to hell || SpeelTopic || 1 - Speeltopics

Wij zoeken nog steeds rollen, Klik voor het rollentopic

De motorclub The lost ones is al jaren berucht en beroemd in het (fictieve) stadje Cloakson, ze regelen daar de boel beter en anders dan welke autoriteit ook. Zo langzamerhand zijn de bikers in hun leren vesten met patches dan ook geaccepteerd. Afgezien van alle afpersing, drugdeals en wapenhandel brengen deze mensen ook bescherming. Ze houden de stad in het gareel en zorgen dat deze stad hun normen en waarden na leven. The lost ones, zijn buiten een groep gevaarlijke bikers echter ook moraal ridders, ze strijden voor hun waarden en princiepes. En een van deze waarde is de stad, zij bezitten de stad, zij zijn de enige bikers groep die zich hier zou mogen vestigen.
Wanneer er echter een grote groep verplaatst naar hun geliefde stadje Cloakson, breek de hel dan ook los. De motorbende Burned Rubber was van zichzelf een grote club die aast op het vergroten van hun gebied. Ze gaan de strijd dan ook graag aan met The lost ones.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 21:13 ]

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Bain Lucas || The Lost Ones || Sargeant at Arms
Yes werd net weggetrokken toen ik naar binnen liep om mijn helm te halen. Ik liep rustig naar boven. op mijn kamer pakte ik mijn sleutels en mijn helm. Nor even haalde ik een hand door mijn haren en stak mijn rijbewijs in de binnenzak van mijn jack. Die had ik lang niet altijd bij me, omdat de afhandelingen en straffen ook nog wel eens gewoon hier in de kelder zich voordeden. Ik liep weer rustig naar beneden en zag daar Yes al bij haar motor staan. Ik liep naar de mijne toe en deed die met een klikje van mijn sleutel van het slot. Ik haalde nog een hand door mijn haren en zette toen mijn helm op. Ik wist niet of de hoge bazen hiervan wisten, iets wat me iets minder zinde. Ik keek even naar Yes en viste toen toch mijn mobiel uit mijn zak. Baas. Ik ben met Yes, El en Dan naar Jan. Iets met zaken. Is dat goed? Bain Ik verstuurde het naar Jack en wachtte wat ongeduldig op antwoord. Ja, zelfs met smsen was ik erg kortaf. ik had het gewoon niet op woorden, daden waren mijn vakgebied. Ik wilde eigenlijk niet weg voor ik antwoord had, dus ik startte mijn motor nog neit en bleef ernaast staan. Elana en Daniël waren hier toch nog niet. Als de baas namelijk andere plannen had voor mij, gingen die natuurlijk voor. Ik kon niet zomaar zijn opdrachten in de wind slaan voor een accefietje met een kleine handelaar. Dat zou yes ook alleen af kunnen, al vond ik het natuurlijk wel leuk om mee te gaan. Ik schoof mijn zonnebril over mijn ogen en maakte het klemmetje van mijn helm nog eens iets strakker vast, zodat alles tip top zat voor als ik straks ofwel naar Jan ofwel naar iets of iemand anders zou gaan.

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 22:17 ]

Bowties were never Cooler

Daniël Blair Rileys||Hangaround||The Lost Ones||

"Komt goed... Ben eigenlijk best wel nieuwsgierig hoe de zaken zullen lopen, er klopt gewoon iets niet" Mompelt Yasmin. Ze glimlacht op de vraag of ze meteen wilde gaan. "Ja ik wilde meteen gaan zodra Bain zijn helm heeft gehaald" Antwoord ze. Yasmin lacht om mijn compliment. "Altijd charmant... dankjewel, Maar het is goed... je hebt mn tijd goed benut, dus het is je vergeven..." Grapt Yasmin en klopt op mijn bovenarm. Ze slaat mijn aanbod van mijn Mentos fruits af en ik haal mijn schouders op.
"Ik stel voor dat we ons klaar maken voor vertrek Bain zal zo wel terug keren" Glimlacht Yasmin en ik knik goedkeurend. Ik loop naar mijn eigen motor en ga hier opzitten. Mijn helm hangt aan het stuur, hierdoor kan ik hem straks meteen opzetten als Bain straks terug komt. Ik frons mijn wenkbrauwen terwijl ik aan Damon denk. Alsjeblieft Damon, alsjeblieft laat het allemaal niet waar zijn. Werk jezelf alsjeblieft niet nog een keer in de nesten. Dit keer zal het niet goed aflopen. Denk om je zoontje. Denk om je kleine mannetje, Het schatje dat sprekend op jou lijkt. Dit kun je hem niet aan doen.
Ik zucht en haal mijn hand door mijn bruine haren. Ik bijt nadenkend op mijn lip. "Damon, laat het allemaal een misverstand zijn. Wees voor een keer verstandig en werk jezelf niet in de nesten" mompel ik zachtjes. Ik zie Bain uit het clubhuis komen en ik haal gefrustreerd mijn hand over mijn gezicht. Dan zet ik mijn helm op. Ik steek het sleuteltje in het contact van mijn motor, maar start de motor nog niet. Ik wacht op een seintje of signaal van Yasmin of van Bain. Anders rijd ik straks misschien de hele andere kant op, Ik ben niet iemand die domme dingen zal gaan doen, ook niet als ik in Paniek of bezorgd ben. Maar dit los ik liever niet in mijn eentje op. De ruzie tussen mij en Damon was de vorige keer al erg uit de hand gelopen. Ik ben bang dat als hij me ziet het geen gezellig praatje gaat worden. Sterker nog, hij zal me waarschijnlijk willen aanvallen, Niet dat ik daar bang voor ben, Ik ben geen zwakke man, ik bezit ook genoeg kracht. Maar wie wilt er nou graag met zijn broertje vechten? Waar hij ondanks alles nog veel van houdt? Ik niet. Damon zal het ook niet vergeten zijn. Het is alleen ver verstopt onder zijn woede.

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Domenico Hunnam (Bull).

Ze wilden hun vleugels uitslaan voor een groter gebiedt, ze wilden geen ruzie. Cloakson was een mooi gebied om daar hen vleugels uit te slaan en te wonen.
Hij woonde er pas net, maar hij had het er naar zijn zin. Ze zouden blijven, dat was zeker.
Hij zat op zijn motor op weg naar hun nieuwe clubhuis, maar werd afgeleid door de benzinepomp die voorbij kwam. Er was nooit genoeg drank, dacht hij zo en hij ging de weg af richting de benzinepomp.
Zijn zadel kraakte wat toen hij opstond, doordat het nieuwe leer was, en zijn brommende motor sloeg af. Met een achterover gehangen rug slenterde naar de winkel toe. Hij zag meteen de drank al staan en liep er naartoe om een sixpack bier te pakken.
Voor hij zich omdraaide had de vrouwelijke kassière hem al gezien en haar truitje wat meer naar beneden getrokken, zodat ze wat meer inkijk kreeg – hij merkte dit niet op.
Het pak bier kwam met een smak op de toonbank terecht.
'Ik heb jou hier nog nooit gezien,' opende de vrouw het gesprek met een glimlach en ze haalde een hand door haar blonde haren.
“Je komt me hier nog wel wat vaker zien, mop,” had hij terug geantwoord.
'Oh my. Is dat een hint?' Vroeg ze wat lacherig. Hij merkte wel op dat ze zenuwachtig was, maar hij wilde niets met haar. Zo'n man was hij niet.
Hij gaf alleen een knipoog, gooide een biljet op de tafel en liep de winkel uit met de ogen in zijn rug van de blonde vrouw.
Hij stapte op zijn motor en het brullende geluid kwam weer tevoorschijn. Hij was op weg naar zijn nieuwe clubhuis en hij was benieuwd naar hoe het allemaal stond. Al was hij de president van Burned Rubbers, zijn club, hij zou het navragen aan Bear.
Daar aangekomen had hij zijn motor in de werkplaats gestopt en liep langs alle motors naar de bar toe, waarna hij nogmaals de sixpack bier met een smak op de toonbank liet vallen.
“Ik denk dat het vanavond maar tijd is voor een feestje.” Was het eerste wat hij zei toen hij binnenkwam en hij keek grijnzend rond.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 20:55 ]

Real eyes realize real lies.

Flora Margret Smith || Black Swan || Burned Rubbers
Toen ik mijn biertje leeg had, wilde ik opstaan toen ik bedacht dat ik het beste even naar iemand toe zou kunnen gaan, om te vragen of ik iets voor ze kon betekenen. We waren tenslotte pas hier en ze hadden vast en zeker wel hulp nodig. Dus ik draaide me om en zag Red staan. Was dat even geluk hebben, zo hoefde ik niet ver te lopen. Ik hield er wel van om mezelf nuttig te maken. Ik bleef staan en vroeg toen direct ter zake: "Is er iets wat ik zou kunnen doen?"
Als ze niks voor me had zou ik wat gaan rijden, daar zou ik ook wel wat leger van worden. Maar ik hoopte dat ze iets voor me had, ik wilde echt iets doen. Ik hield er niet zo van om stil te zitten. Ik bekeek Red van top tot teen. Ze was tienduizend keer mooier dan ik was. En dat wist ik maar al te goed en daarom voelde ik me ondergeschikt aan haar. Maar ja, zij had ook een hogere rol binnen de club, dus was ik sowieso ondergeschikt. Maar dat boeide me niet zo, want ik zag mij zelf niet graag aan de top, ik bleef liever achter de schermen een beetje onderaan helpen. Daar was ik goed in, dus deed ik dat ook, maar het liefste wel op mijn manier. Ik keek verwachtingsvol naar Red wachtend op een antwoord op mijn vraag. Het zou vast niet helpen om haar smekend aan te kijken, dacht ik smalend. Maar ja, daar ik ook niet goed in. Ik hield mijn gezicht altijd neutraal, zodat niemand kon zien wat ik voelde en dat hield ik liever ook zo. Ik wou dat ik ook zo'n mooi rood haar had als haar, dan zagen ze me tenminste een beetje staan, want volledig genegeerd worden is ook geen pretje.

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 12:39 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Jezebel Marlin Lux (Lux) • Burned Rubber • Sergeant at Arms

Als ik mezelf tegen hem aandruk slaat hij zijn armen om me heen en neemt hij mijn billen in zijn handen. Zijn lippen drukt hij terug op die van mij om me vervolgens moeiteloos iets op te tillen en op het bureau neer te zetten. Gewillig laat ik hem mijn laarsjes uitdoen en mijn broek naar beneden trekken, om vervolgens tussen mijn benen te gaan staan. Zijn shirt trekt hij uit, waardoor ik gelijk de neiging krijg om zijn blote huid aan te trekken. Dit stopt hij echter gelijk door me doordringend aan te kijken en vervolgens over zijn lippen te likken waardoor ik mezelf krampachtig en opgewonden inhoud.
Hij neemt mijn gezicht tussen zijn handen en kust me opnieuw. Hij neem de leiding door dwingend en ruw te zijn, hij weet precies hoe hij me moet bespelen, wanneer hij zijn tong tussen mijn lippen door mijn laten glijden zodat ik huiver en hem terug zoen. Hij begint mijn blouse los te knopen en schuift hem van mijn schouders af, waardoor mijn tatoeages zichtbaar worden. Hij neemt een stap terug om me te bekijken als hij weer over zijn lippen likt. Ongeduldig wacht ik tot hij eindelijk zijn riem begint los te maken, zijn broek en daarna weer tussen mijn licht gespreide benen komt staan. Zijn warme handen voel ik over mijn knieën hoger kietelen, naar mijn heupen. Zijn hand haakt zijn vingers op mijn ondergoed, zijn andere hand gat omhoog over mijn zij, over mijn borst, mijn schouder, mijn nek en daarna naar mijn haar.
Ik kan het niet helpen, er komt een zachte, bijna onhoorbare, kreun over mijn lippen als hij daarmee mijn hoofd iets naar achteren trek en me aankijkt. "Zeg me wat je wilt," mompelt hij grommend. "Ik wil..." mompel ik hees, het kost me moeite om uit mijn woorden te komen als hij zo tegen me doet. Ik slik eens voordat ik verder praat. "Ik wil dat je me neukt." kreun ik uiteindelijk als antwoord. Mijn stem klinkt smekend en ik sluit mijn ogen. "Alsjeblieft." Ik open mijn donkerbruine ogen smekend.

Magnus James • The lost ones • Vice-President

Jack knikt naar me, op een manier waardoor ik stil ben en op adem probeer te komen. "Ik weet het, ik heb het ook gezien. Ik heb ook een ander clubhuis gezien van een andere motorbende, genaamd de Burned Rubbers. Ik denk dat we het beste een spoedvergadering kunnen opzetten en als we daar een besluit hebben gemaakt, dat we dan alle andere members, prospect en hangarounds informeren en tot actie overgaan. Wat denk jij?" Hij blijft zo rustig en ik ben zo nerveus. Toch stelt het mij gerust, hoewel mijn ogen groter zijn geworden. Haastig knikte ik.
"Rustig maar, Daron. Er is niets aan de hand." zegt hij tegen de hond wiens kop hij aait en zacht begint te janken door het gespannen gesprek. "Misschien moeten we direct de confrontatie aangaan met die andere motorbende. Of moet ik een één op één gesprek vragen met de president van The Burned Rubbers. Ach ja, we bespreken het wel allemaal in de spoedvergadering. Vind je niet? Als je het er niet mee eens bent moet je het zeggen, hoor." Opnieuw knik ik, blij dat hij rationeel nadenkt. Hierdoor ga ik zelf ook weer normaal en wat helder nadenken.
"Spoedvergadering, ja," herhaal ik, vooral voor mezelf. "Dat is een heel goed plan. Eerst bespreken wat we gezien hebben en kijken wat de anderen gezien hebben. We hebben informatie nodig. Ik ga rondbellen. is 30 minuten goed?" vraag ik aan hem. Als de tijd besproken is snel ik naar ons kantoor en pak ik het adressenboekje erbij. Haastig begin ik mensen te bellen die goed bij ons bekend staan om zo informatie te vragen.

Your make-up is terrible

Damon Rileys||Treasurer||Burned Rubber||

"Ik wil" Antwoord Lux hees, en ik kan een lichte grijns niet onderdrukken. Ze slikt. "Ik wil dat je me neukt" kreunt ze. Ze sluit haar ogen, en als ze haar ogen weer opent kijkt ze me smekend aan. Ik laat mijn hand uit haar haar over haar nek glijden, over haar ruggengraat naar haar BH sluiting. "Je wilt.." Mompel ik zachtjes, plagerig maar het is moeilijk om mijn stem onder controle te houden dus het klinkt toch wat hees, vol met lust. "Dat ik je neuk" Mompel ik terwijl ik haar BH losmaak, en op de grond laat vallen. Ik kijk haar aan en zet mijn handen achter haar op het bureau zodat ik iets naar voren leun en dichter bij haar sta. Ik druk een plagerig kort kusje op haar mond.
"Wat nou" ga ik verder en laat mijn handen weer richting haar heupen glijden en haak mijn vingers in haar ondergoed. "Als ik zeg" vervolg ik. Ik trek haar ondergoed omlaag, onder haar billen door naar haar benen. "Dat ik dat" ga ik verder als ik haar ondergoed naast haar BH laat vallen. Ik spreid haar benen en kijk weer naar Lux op. "Een heel goed idee vindt" Ik zet mijn handen weer achter haar op het bureau. "En wat nou" mompel ik hees. Ik druk een kusje op haar mond. "als ik zeg" ga ik verder een druk een kusje op haar kijklijn, vervolgens een op het zachte plekje onder haar oor, en vervolgens weer over haar hals. "Dat ik dat ook ga doen"
Ik duw het postvakje op mijn bureau iets aan de kant, dan trek ik mijn boxer omlaag waardoor mijn Erectie zich duidelijk laat zien. Dan leg ik mijn handen op Lux haar heupen en trek haar iets naar voren voor ik haar zachtjes liggend duw. Ik kan mezelf niet langer inhouden en mijn ademhaling gaat zwaar en ongecontroleerd. Ik duw mijn lid in haar en kreun als ik haar nat en strak om hem heen voel. Ik leg mijn linkerhand op haar heup en begin met stoten, zacht en diep. Ik voel over haar heerlijke melkwitte borsten voor ik mijn hand naast haar zij op het bureau leg voor steun en het ritme wat versnel en ook meteen wat harder stoot.
Ik merk dat ik het eigenlijk op deze manier niet wil doen. Ik krijg sterk de neiging om haar op te tillen of tegen de muur te zetten, of op de bank verder te gaan zodat ik haar dichter tegen me aan kan houden, wat ik eigenlijk wil. Maar tegelijkertijd besef ik dat ik dat niet kan doen, zonder direct te laten zien wat ik eigenlijk voor haar voel. Ik weet dat als ze daar achter komt, dit alles stopt. Ik weet wat ze doet met mannen, ik weet hoe ze ze om haar vinger wind en als een baksteen weer laat vallen. Ik kan dat niet laten gebeuren. Niet nu.
Ik weet niet of ze het al weet, Ik weet niet of het haar wat kan schelen. Als Lux op een manier wilt vrijen dat we dichter tegen elkaar aan staan, zitten of liggen, dan laat ze dat wel merken. Haar eigen wil is sterk genoeg. Dus voor nu blijf ik op dezelfde snelle ritme hard en diep stoten.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 9:21 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Jonathan Abraham Yates || Jack the Ripper || President The Lost Ones
"Spoedvergadering, ja, Dat is een heel goed plan. Eerst bespreken wat we gezien hebben en kijken wat de anderen gezien hebben. We hebben informatie nodig. Ik ga rondbellen. is 30 minuten goed?" zei Magnus. Ik knikte en zei tegen hem terwijl hij weg ging: "Dan ga ik nog een beetje door te stad rijden om nog een beetje te verkennen." Ik pakte mijn telefoon toen ik hem voelde trillen en las het berichtje wat Bain me had gestuurd en ik stuurde terug: "Spoedvergadering binnen 30 minuten." Zo die wist het ook al weer. Ik nam Daron mee en liep naar mijn motor, ik hield er van om eventjes los te gaan op mijn lievelingsding, mijn motor met Daron tussen m'n knieën, zodat hij er niet af zou vallen. In het begin, toen hij nog een puppy was, sprong hij er altijd af en moest ik stoppen om hem achter na te rennen. Nu was hij het gewend en sprong hij er bijna nooit meer af, behalve als ik het hem beval of als hij gevaar voelde. Hij was heel gevoelig voor gevaar en gespannenheid en alleen ik kon hem dan geruststellen, als iemand anders dan bij hem in de buurt probeerde te komen dan werd hij gevaarlijk, echt gevaarlijk. Ik veegde even met mijn handschoen over mijn kale hoofd en liet daarna het gas varen. Met volle snelheid gierde ik door de straten, kijkend of er nog iets te zien viel. Nou ja, met deze snelheid zag je niet veel, maar gewoon de adrenaline door mijn lijf te voelen gieren, voelde al geweldig genoeg. Een beetje afleiding kon ik nu voor de spoedvergadering wel gebruiken. Na zo'n twintig minuutjes ging ik terug en zette ik mijn motor neer en liep met Daron mijn kantoor binnen. Ik pakte alvast mijn spullen voor de vergadering en ging alvast in de vergaderingszaal zitten, zodat ik iedereen die binnen kwam welkom kon heten.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 16:15 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Bain Lucas || The Lost Ones || Sargeant at Arms
Ik kreeg na even een smsje terug. Direct stapte ik af en deed mijn helm af. "Binnen." zei ik rustig en hard genoeg dat iedereen het in de groep kon horen. Nee, we konden geen vergadering missen voor een kleine winkelier. Ik kraakte mijn knokkels even en deed mijn motor toen weer op het alarm. Ik liep naar binnen er eerst naar mijn kamer om mijn spullen weg te zetten. Jack zou niet zomaar een vergadering bij elkaar roepen als dat niet nodig was. Ik legde mijn helm weg en hing mijn sleuteltjes op het haakje in mijn kamer. Mijn jack hing ik open mijn stoel en liep toen rustig naar de vergaderzaal. Die lag direct onder mijn kamer, dus ver was het niet. Ik schoof aan op mijn normale stoel en ging iets onderuitgezakt zitten. Toen ik zag dat Jack er ook al was ging ik rechter zitten. "Problemen, baas?" vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw voor ik wat aan mijn stoppelbaard krabde. Ik was best nieuwsgierig. Er moest iets goed mis zijn. Dat betekende dus ook dat ik weer aan het werk mocht. Ik moest een grijnsje onderdrukken. De laatste tijd had ik alleen de standaard geplande dingen. Ondervragingen, discipline maatregelen, meer niet. Maar als er echt iets groots was kwam er misschien weer wat schot in de zaak. Ik plukte wat aan de rand van mijn flanellen shirt en keek Jack net niet recht aan. Dat was onbeleefd. Hij was mijn baas. Die hoorde je niet recht aan te kijken. Voor mij de normaalste zaak van de wereld. Vroeger was de bende namelijk nog veel strenger dan nu en daarin was ik opgevoed. Al die oude normen en waarden waren die van mij geworden en ik bleef ze trouw. Misschien dat ik daarom ook nog wel hier zat en niet in een weeshuis. Alleen omdat ik van kinds af aan al loyaal was. Ik kon me ook geen wereld bedenken waarin ik dat niet zou kunnen zijn.

Bowties were never Cooler

Jonathan Abraham Yates || Jack the Ripper || President Lost Ones
Bain kwam niet later na mij binnen. "Problemen, baas?" vroeg hij terwijl aan z'n baarde voelde. Hij keek mij niet recht aan, wat mij een beetje irriteerde. Ik begreep ik had het me ook aangeleerd en weer afgeleerd sinds ik president was. Ik hield er van om mensen recht in hun ogen te kijken, ogen waren de spiegels van de ziel zei men wel eens. Eigenlijk was dat best waar, wat je zag alles aan de ogen, ieder gevoel, ieder plan. Dus keek ik Bain recht in z'n ogen aan. Ik wist dat ik minder streng was dan de vorige president, maar ik had ook wel eens mijn momenten. Zo nu ook wel. Ik zei rustig tegen Bain, om hem niet onrustig maken: "Ja, er zijn inderdaad problemen. Daarom heb ik deze spoedvergadering opgezet. Je zult dadelijk wel met de rest horen hoe het in elkaar zit." Lachend zei ik er achteraan: "Ik heb namelijk geen zin om alles duizend keer te vertellen. Maar ik ga je wel vertellen dat er iets staat aan te komen, dat je niet meer saai in je kantoortje hoeft te zitten. Er gaan klappen vallen. Bereid je maar vast voor." Ik wist dat veel van mijn mannen en sommige vrouwen wel hielden van een potje vechten, daar hield ik zelf namelijk ook van. Af en toe een plak slaag aan iemand uitdelen deed niemand verkeerd, behalve de politie dan. Maar die kleine onnozelen stelden niet veel voor in deze stad, het meeste deden wij namelijk, omdat zij te bang waren om ook maar één misdadigers met hun vingers aan te raken, bang dat ze geschoten werd. Onze mannen en vrouwen konden veel aan, mede doordat ze zo veel hadden meegemaakt en nog mee zouden maken. Men was hier niet bang voor een klein vechtpartijtje en daar was ik tevreden om.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

||Yasmin Evy Stormland (Yes)||Treasurer||The lost Ones|| - Outfit

Ik zag hoe Bain zijn helm af deed, ik keek hem vragend aan. "Binnen." zei hij rustig. Soms zou ik willen dat hij wat meer woorden gebruikte om duidelijk te maken wat er aan de hand was. Ik bedoel kom op hij is onze Sergeant at Arms... Goed, goed, hij is een broeder en ik accepteerde iedereen zoals hij of zij was in de club, maar dat betekende natuurlijk niet dat het mij niet irriteerde.
Ik stapte van mijn motor af en trok mijn helm van mijn hoofd om vervolgens naar Daniël te lopen. "Hey, ik vrees dat we even moeten wachten. Waarom precies weet ik niet, maar ik bel je als ik zo ver ben oke." glimlachte ik vriendelijk naar hem. Ik vond het vervelend om hem zo achter te laten, maar goed club business ging voor. Blijkbaar was mijn probleem niet belangrijk genoeg om voor te mogen, al goed... ik zou het later wel aanpakken.
Ik nam afscheid van Daniël en liep het clubhuis binnen om door te lopen naar de vergader zaal. "Jonathan..." ik glimlachte vriendelijk en liet mij neer ploffen op een stoel. "Tijd geleden dat we de vergaderzaal in zijn geroepen" grinnikte ik. Ik kon het altijd erg goed vinden met de man en dat liet ik dan ook graag blijken. Toch was ik benieuwd wat het probleem was, vergaderingen werden meestal vroegtijdig aangekondigd en niet zo abrupt. Jonathan kenende had hij ook een goede reden ervoor, hij wist hoe ijverig ieder lid was en stoorde ons nauwelijks daarin.
"Ik neem aan dat je niets gaat loslaten voor iedereen er is, hmm?" vroeg ik slinks aan hem. Tja wat kon ik zeggen, ik was nu eenmaal nieuwsgierig van aart. Ik hoopte dat de rest van de club ook zou opschieten, want ik had meer te doen dan vergaderingen.


(iemand voor Bear?)

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Muninn schreef:
||Yasmin Evy Stormland (Yes)||Treasurer||The lost Ones|| - Outfit

Ik zag hoe Bain zijn helm af deed, ik keek hem vragend aan. "Binnen." zei hij rustig. Soms zou ik willen dat hij wat meer woorden gebruikte om duidelijk te maken wat er aan de hand was. Ik bedoel kom op hij is onze Sergeant at Arms... Goed, goed, hij is een broeder en ik accepteerde iedereen zoals hij of zij was in de club, maar dat betekende natuurlijk niet dat het mij niet irriteerde.
Ik stapte van mijn motor af en trok mijn helm van mijn hoofd om vervolgens naar Daniël te lopen. "Hey, ik vrees dat we even moeten wachten. Waarom precies weet ik niet, maar ik bel je als ik zo ver ben oke." glimlachte ik vriendelijk naar hem. Ik vond het vervelend om hem zo achter te laten, maar goed club business ging voor. Blijkbaar was mijn probleem niet belangrijk genoeg om voor te mogen, al goed... ik zou het later wel aanpakken.
Ik nam afscheid van Daniël en liep het clubhuis binnen om door te lopen naar de vergader zaal. "Jonathan..." ik glimlachte vriendelijk en liet mij neer ploffen op een stoel. "Tijd geleden dat we de vergaderzaal in zijn geroepen" grinnikte ik. Ik kon het altijd erg goed vinden met de man en dat liet ik dan ook graag blijken. Toch was ik benieuwd wat het probleem was, vergaderingen werden meestal vroegtijdig aangekondigd en niet zo abrupt. Jonathan kenende had hij ook een goede reden ervoor, hij wist hoe ijverig ieder lid was en stoorde ons nauwelijks daarin.
"Ik neem aan dat je niets gaat loslaten voor iedereen er is, hmm?" vroeg ik slinks aan hem. Tja wat kon ik zeggen, ik was nu eenmaal nieuwsgierig van aart. Ik hoopte dat de rest van de club ook zou opschieten, want ik had meer te doen dan vergaderingen.


(iemand voor Bear?)

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Jonathan Abraham Yates || Jack the Ripper || President Lost Ones
Yasmin, oftewel Yes, kwam binnenlopen terwijl ze zei: "Jonathan... Tijd geleden dat we de vergaderzaal in zijn geroepen. Ik neem aan dat dat je niets gaat loslaten voor iedereen er is, hmm?"
Yasmin was geheel het tegenovergestelde van Bain leek mij zo. Bain strak in het gelid, met het oog op de normen en waarden, terwijl Yasmin er nogal losjes mee omging. Het maakte mij niet zo veel uit.
"Inderdaad, Yasmin, zoals ik ook al net tegen Bain heb gezegd heb ik namelijk geen zin om alles duizenden keren te vertellen, dus wacht ik gewoon dat iedereen er is. En ik verwacht van jou ook het geduld daarvoor te hebben." zei ik er lachend achteraan. "Oh, maar als je je dan echt gaat vervelen, kun je een krat bier onder bij de bar gaan halen." Iedereen zou wel een pilsje of zoiets lusten om de vergadering door te komen, want ik kon niet beloven dat dit de leukste vergadering in tijden zou worden. Het kon nog wel eens langweilig worden, zoals de Duitsers zeiden. En al had ik er zelf ook geen zin in, het moest toch gebeuren. Maar met het oog op een paar knokpartijtjes werd het wel een beetje beter. Het viel mij op dat ik de hele tijd dacht aan vechten, alsof ik gewoon wist dat dit eraan zat te komen. Ik begon een beetje door mijn dossiers te bladeren, bij gebrek aan iets beters te doen. Ik zag van allerlei namen langskomen, maar geen van alle drongen tot mij door of boeide mij. Eigenlijk had ik zelf ook niet het geduld om te wachten tot iedereen hier was, wat nog wel eens een tijdje zou kunnen duren, maar ik zou wel moeten, al was het om een goed voorbeeld te geven.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Daniël Blair Rileys||Hangaround||The Lost Ones||

Bain loopt net zo snel weer naar binnen, als dat hij naar buiten kwam. Yasmin daar in tegen komt op me afgelopen. Ik doe mijn helm af. "Hey, ik vrees dat we even moeten wachten. Waarom precies weet ik niet, maar ik bel je als ik zo ver ben oke." Yasmin glimlacht vriendelijk en ik glimlach terug. Maar voor ze weg kan lopen pak ik haar pols even kort vast. "Hey Yes" zeg ik en ik kijk Yasmin recht aan. "wat jullie ook doen of besluiten. Probeer het alsjeblieft op te lossen met zo min mogelijk geweld oke?" zeg ik zacht. "het gaat om mijn broertje en drie-jarige neefje." Dan laat ik haar los en glimlach. "Oke, laat maar weten"
Fronsend kijk ik haar na. Ik hoop dat het dit keer met niet zo veel geweld hoeft te gaan. Na wat ik gehoord heb, neemt Damon zijn zoontje overal mee naartoe, en Ryan hoeft niet te zien hoe zijn vader in elkaar geslagen wordt. Ik zucht en zet mijn helm weer op. Maar Jonathan kennende, zal het wel weer met geweld opgelost worden. Ik vloek en start mijn motor.
Ik besluit een rondje door de stad te rijden. Kijken wat ik zelf zie. Kijken of ik hem zelf tegen kom en dit keer wel de ballen heb om hem aan te spreken. Ik stop slippend als ik iets in mijn ooghoeken zie. Maar ik ben al te ver door gereden. Ik rijd terug en stop voor een club huis. Ik zet mijn voeten op de grond en zet de motor uit. Ik doe dan mijn helm af en kijk naar de grote letters die 'BURNED RUBBER' spellen. Ik laat mijn ogen over het terrein gaan en blijf hangen bij de motor waar ik Damon op gezien heb. Het is duidelijk te zien dat het zijn motor is. Aan de kleuren, en natuurlijk... het kinderzitje achterop. "oh nee he" mompel ik zachtjes en vloek binnensmonds.

[iemand voor Daniël?]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

(Black Swan is wel vrij aangezien Red niet gereageerd, of toch bezig was met iemand anders.)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

VitaIncoluma schreef:
(Black Swan is wel vrij aangezien Red niet gereageerd, of toch bezig was met iemand anders.)

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.