[300]|| Highway to hell || SpeelTopic || 1 - Speeltopics

Wij zoeken nog steeds rollen, Klik voor het rollentopic

De motorclub The lost ones is al jaren berucht en beroemd in het (fictieve) stadje Cloakson, ze regelen daar de boel beter en anders dan welke autoriteit ook. Zo langzamerhand zijn de bikers in hun leren vesten met patches dan ook geaccepteerd. Afgezien van alle afpersing, drugdeals en wapenhandel brengen deze mensen ook bescherming. Ze houden de stad in het gareel en zorgen dat deze stad hun normen en waarden na leven. The lost ones, zijn buiten een groep gevaarlijke bikers echter ook moraal ridders, ze strijden voor hun waarden en princiepes. En een van deze waarde is de stad, zij bezitten de stad, zij zijn de enige bikers groep die zich hier zou mogen vestigen.
Wanneer er echter een grote groep verplaatst naar hun geliefde stadje Cloakson, breek de hel dan ook los. De motorbende Burned Rubber was van zichzelf een grote club die aast op het vergroten van hun gebied. Ze gaan de strijd dan ook graag aan met The lost ones.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 21:13 ]

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

[Mijn topics]

Your make-up is terrible

MT

Bowties were never Cooler

MT.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

||Yasmin Evy Stormland (Nickname binnen de bende: Yes)||Treasurer||The lost Ones|| - Outfit

Ik was al de hele dag druk in de weer met het verzamelen en bijwerken van onze financiële gegevens. Geirriteert gooide ik telefoon neer na het zoveelste gesprek, het zat mij niet mee vandaag. Daarbij was het vandaag zo bloedverziekend heet dat ik er erg veel spijt van had dat ik al dat zweterige leer had aan getrokken. Min bureau lag bezaaid met papieren die ik nu allemaal netjes rangschikte in de verschillende mappen. Ik was erachter gekomen dat de wapenwinkel in het dorp hun betalingen aan ons verzuimde en na de zoveelste keer dat ik ze netjes had gevraagd nu wel te betalen mij in de maling nam. Nu was ik geen agressief figuur maar het begon mij aardig op mijn zenuwen te werken.
Nu wist ik dat de eigenaar altijd eerlijk betaalde, dus ik vroeg mij af wat erachter zat. Toen ik de laatste map in de archief kast zette hielt ik mijn club jasje bedenkelijk vast. Ik moest dit door geven aan de de club, maar ik wilde eigenlijk eerst zelf even een kijkje nemen voor de man direct in elkaar werd gemept. Straks zou ik een paar van de leden wel vragen om ondersteuning. Eerst tijd voor een pauze, bedacht ik mij.
Ik liep mijn kantoortje uit, -ik rookte niet op kantoor-, en stak een sigaret op terwijl ik door de werkplaats struinde. Och wat kon ik chagrijnig worden van dit soort dingen bedacht ik mij nogmaals terwijl ik een trekje van mijn sigaret nam. Mijn lange bruine haren gooide ik terug over mijn schouders terwijl mijn ogen door de werkplaats glijden, wie oh wie ging ik vragen met mij de stad in te trekken. En wie oh wie zou mijn slechte humeur verbeteren of in ieder geval het niet verslechteren?

[Iemand voor YES?]

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 16:20 ]

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Mt

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Damon Rileys Treasurer Burned rubber

We wonen hier nog maar net, In Cloakson bedoel ik. Ryan zit misschien net een week op deze peuterspeelzaal en ik word nu al gebeld dat er iets is gebeurd. Geïrriteerd parkeer ik de motor, en zet hem op slot voor ik mijn helm af doe. En ik maar denken dat ik mijn taak goed doe, om mijn kind als een soort van nette en goede burger op te voeden. Ik doe mijn helm in de motorkoffer die achter Ryan zijn zitje zit, Ik negeer de afkeurende blikken van de andere ouders en loop door de deur naar binnen.
Het is even zoeken maar uit eindelijk vind ik het kantoor van de directrice van de school. Ik klop aan. De directrice en de juffrouw van Ryan staan op als ik binnen kom lopen. "Ik kwam zo snel mogelijk als ik kon" zeg ik. Ik schud hun handen en ga op de stoel zitten die de directrice me aanwijst. Ik kijk waarschuwend naar Ryan die direct weg kijkt. "Wat heeft hij uitgevroten?" vraag ik. De vrouw naast me begint gelijk een tirade, iets over tuig, mijn zoon en vechten. Iets wat verward en verbaast staar ik de vrouw aan. Tot de directrice de vrouw stopt. "Even voor de duidelijkheid. Ryan heeft helemaal niks gedaan, anders dan rustig aan zijn tekening gewerkt. Jonathan daar in tegen vond het nodig om met blokjes naar zijn hoofd te gooien en hem aan te vallen" Ik haal mijn wenkbrauwen op en kijk de vrouw fronsend aan. "We hebben u alleen gebeld omdat het leek alsof Ryan pijn had, en we beter vonden dat u hem mee naar huis kon nemen, voor als hij wel echt pijn had." zegt ze. "Dan willen we met u verder een gesprek voeren want dit is de tweede keer dat Jonathan dit flikt. Meneer Rileys, bedankt voor uw komst, en sorry voor het ongemak" zegt de directrice. "Geen probleem" zeg ik wat onthutst. Ik til Ryan op. "Bedankt voor het belletje, en een fijne dag" Nog steeds verbaast loop ik het kamertje uit.
"Heb je pijn?" vraag ik, als ik Ryan op zijn zitje achterop de motor zet. "nee" zegt hij beleefd. Ik grinnik "Mooizo, wat denk je er van, zullen we patatjes gaan eten ? Kijken of iemand bij Burned Rubber zin heeft om wat in de frituur te gooien voor ons?" Ryan knikt heftig. Grinnikend help ik hem in zijn veiligheids motor jasje, en zijn helmpje voor ik mijn helm op doe en op de motor stap.
De peuterspeelzaal is niet ver van van het clubhuis van The Burned Rubber. daarom zijn we er ook snel. Mijn helm en Ryan zijn helm en jasje heb ik snel op geborgen in de koffer achter het zitje, zodra ik mijn motor op mijn plek heb gezet. Ik klik Ryan los en til om op mijn nek voor ik het clubhuis binnen stap. "Goedemiddag dames en heren" zeg ik luid en ik grijns. Ik groet hier en daar iemand en plof dan op een stoel aan de bar neer en zet Ryan op mijn schoot. "Is er toevallig hier wat te eten of moet ik wat bestellen?'

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 16:59 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

> Mijn topics.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Elena Alicia Abernathy || Member || The Lost Ones

Ik had de hele nacht al doorgehaald omdat ik weer eens niet kon slapen. Chagarijnig greep ik mijn sleutels tevoorschijn en pakte mijn spullen. Daarna loop ik de deur van mijn huisje uit en stap naar mijn motor toe. Daar deed ik mijn pet in mijn rugtas en deed ik mijn helm om. Ik heb echt een bad hair day en geen zin om ermee bezig te gaan. Daarna stap ik op mijn motor en start hem. Dan sjees ik naar de club. Onderweg kwam ik nog wat bekenden tegen waar ik naar zwaaide. Als ik langs het appartementencomplex van mijn oma rijd voel ik een brok in mijn maag. Ik moet echt eens langs gaan. Het schuldgevoel knaagt aan me. Als ik mijn maag hard voel knorren stop ik even bij een broodjeszaak waar ik wat broodjes haal. Daarna spring ik weer op mijn motor en stop ik bij de club. Als ik afstap stop ik mijn helm weg en zet ik mijn pet weer op. Even glijden mijn ogen over de club, en voel een fijn gevoel opkomen. Stiekem was ik heel blij dat ik de club had, anders wist ik niet waar ik nu zou zijn. Waarschijnlijk ergens op straat, bedelend voor wat eten. Gelukkig is het niet zover gekomen, en heeft de club me geaccepteerd. Anders had ik misschien wel niet eens meer geleefd. Best een enge gedachte. Gelukkig gaat het nu redelijk met me, buiten het feit dat ik nu leef op koffie en red bull. Die nachtmerries breken me op. Maar het komt vast wel weer goed. Ik sleep mezelf er gewoon doorheen. Dan steek ik snel een sigaret op en loop dan naar de voorkant van de club en zie ik Yasmin staan.

'Hey' begroet ik haar dan terwijl ik een trek van mijn sigaret nam.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 17:28 ]

Bain Lucas||Sargeant at Arms||The Lost Ones
Ik zette mijn gitaar weg en rekte me uit. Overdag had ik altijd maar weinig te doen. Martelingen en liquidaties gingen niet in het daglicht. Dat deed je in het donker. Ik stond op en liep uiteindelijk mijn kamertje uit. Het was koud vandaag dus onder mijn motorjack had ik een dik flanellen overhemd doe ik zoals normaal tot helemaal bovenaan had dicht geknoopt, waardoor alleen de paar bovenste stukjes van mijn tatoos zichtbaar waren. Ik voelde even in mijn zak naar mijn pakje sigaretten en viste er een uit samen met mijn aansteker. Ik liep vlot de trap af naar buiten. Hier binnen rookte ik nooit. ik was te bang dat alles in de hens zou gaan. Daarbij was het ook niet fris. Toen ik de deur naar buiten open deed kwam een koude windvlaag me tegemoed, maar merkte ik wel dat ik voldoende kleren aan had. Ik stak rustig mijn sigaret op en inhaleerde lang en diep. Direct kwam er een serene rust over me heen. Deze staafjes deden echt wonderen. Opeens viel mijn oog op nog een gestalte. Een gestalte die ik maar al te goed kende. Ik liep met een paar grote passen naar hem toe en tikte op zijn schouder. "Nu al pauze?" vroeg ik rustig. ik was geen man van veel woorden, maar wel van observatie, en normaal nam Yes nooit om dit tijdstip al pauze. Dan was ze nog druk aan het rekenen en telefoneren. Ik zat nu meestal hier, of op mijn kamer. Ofwel gitaar te spelen, te tekenen of gewoon te plannen. Maar alle plannen voor vanacht lagen al klaar en ik had geen nieuwe opdrachten gekregen of aanleidingen gekregen om nieuwe plannen te maken. Ik haatte dan wel al die ratten enzo, maar ze maakten mijn leven ook interesant. Nu verveelde ik me tot vanavond gewoon dood. Ik was dus wel benieuwt wat yes aan haar hoofd had dat ze hier was. Ook Elena voegde zich bij ons. Ik knikte kort, maar meer ook niet. Zoals ik al zei, ik was een man van weinig woorden.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

[Willen jullie ook even in het praattopic kijken?]

Your make-up is terrible

Stephanie Mabel Warrington -nickname bende Red- || Secretary || Burned Rubber

Rustig zat Stephanie achter haar desk, dingen in te tikken op de computer. Even ging ze stoppen en ging weg van haar desk en uit haar miezerige kleine hokje.
Als ze eruit kwam hoorde ze Damon en zag dat zijn kleine manneke weer bij hem was. 'Hallo Damon, Ryan' zei ze tegen hem en zijn zoon. Ze liep naar ze toe. 'Je weet dat je ook zelf twee handen hebt Damon' grijnsde ze weer naar hem. 'Maar omdat je zoon weer ons een bezoekje komt brengen maak ik wel iets' . Ze ging achter de bar staan. 'Nou wat mag het wezen beste heren' vroeg ze aan hun. Ze legde beide handen op de bar tafel en keek Ryan en Damon aan. Ryan was echt een schat van een kind, maar ook een kleine opdonder hoe zei het altijd zegt.
'Nou, komt er wat van. Of wachten we totdat pasen en pinksteren op de zelfde dag valt' grapte ze even. Ze mocht iedereen graag in haar bende. Ze waren haar familie en ze zou haar leven ervoor geven als het moest. Stuk voot stuk hield ze van hun, al zou ze het niet zeggen. Stephanie was al een paar jaar hun Secreraty, maar laat je niet wijsmaken dat ze alleen dat kan. Ze weet ook genoeg over explosieven en vuur. Het koste haar jaren werk om als Secretary uit de bus te komen, maar het was gelukt.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

||John Richard Ashborne ( Nickname bear)||Vice-President||Burned Rubber||

Met zwaar geronk laat ik mijn motor afslaan, voor mij het nieuwe clubhuis van Burned Rubber. Een glimlachje speelt rond mijn lippen wanneer ik het gebouw bekijk. Ik genoot ervan, alles stond op zijn plek en de leden hadden al laten blijken dat ze zich thuis voelen. Ik stap van mijn motor af en marcheer met zware stappen naar binnen. Binnen was gewoon weg nog mooier dan buiten, de verse lucht van olie en verf vullen mijn neusgaten.
"Damon." brom ik met een glimlach, "Ah je hebt onze kleine prospect bij je!" grinnik ik met zware stem en geef de kleine een aai over zijn bol. Damons zoontje was hier altijd welkom, we hielden van hem alsof het onze eigen kleine was. Ik loop verder en pak een biertje uit de koelkast en geef Red een tik op dr billen. om vervolgens naast Damon te ploffen, "Vertel eens... hoe gaat het met je?" vraag ik hem nadat ik een grote slok nam van mijn koude bier dat met deze temperaturen erg welkom was.
Ik knipoog even naar Red om te laten weten dat het maar een grapje was en kijk vervolgens Damon weer aan alsof er niets aan de hand was. Och zelfs de bar krukken zaten honderd keer beter dan de oude versleten krukken in het vorige clubhuis. Alles hier vertelde mij dat het een groot succes zou worden.
Het was trouwens nog erg rustig in het clubhuis, maar ach... ze konden net zo goed bezig zijn met klusjes buiten het clubhuis. Ik streek mijn blonde haren naar achteren en draaide het flesje tussen mijn vingers.
"Misschien moesten we straks maar eens wat posters gaan ophangen hier... Het is hier te kaal naar mijn smaak." grinnikte ik uiteindelijk als ik mijn blik nogmaals door de werkplaats liet glijden. "Wat denk jij Red?" vroeg ik de roodharige vrouw.

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Damon Rileys||Treasurer||Burned Rubber||

"Hallo Damon, Ryan" Ik kijk om en zie Red binnenkomen. Ik grijns. "Hee, Hallo" begroet ik haar terug. "Je weet dat je zelf twee handen hebt Damon" Zegt Red en ze grijnst. "Maar omdat je zoon ons weer een bezoekje komt brengen maak ik wel wat" zegt ze, en ze gaat achter de bar staan. Ik grijns weer. "Nou wat mag het wezen?" vraagt ze en ze leunt met beide handen op de bar. "Wat wil je eten mannetje?" vraag ik lief aan Ryan als ik over zijn haren aai. Hij moet weer naar de kapper. "Nou, komt er wat van. Of wachten we totdat pasen en pinksteren op de zelfde dag valt?" vraagt Red grappend. "TOSTI' roept Ryan terwijl hij op springt. Ik kan hem nog net aan om zijn middel grijpen voor hij van mijn schoot valt. "Voorzichtig!" lach ik. "Twee Tosti's alsjeblieft Red" zeg ik nog na grinnikend. "Dankjewel" voeg ik er aan toe.
Ik hoor de zware voetstappen van Bear al aankomen. Niet veel later hoor ik hem " Damon" brommen. Hij glimlacht en ik glimlach terug. "Bear." "Ah je hebt je kleine prospect bij je!" grinnikt hij. Hij aait Ryan over zijn bol en ik grinnik ook. "Jaa, ik werd gebeld door zijn school. Hij had gevochten met een ander jongetje. Dat alleen omdat hij hem aanviel. Ryan zat zelf rustig te tekenen" Ik geef hem een kus op zijn hoofdje. Ondertussen is Bear achter de bar gelopen, heeft hij red op haar billen geslagen, heeft hij een biertje gepakt en ploft hij naast me neer. "Vertel eens... Hoe gaat het met je?" vraagt Bear. "Met mij?" vraag ik. "Ja het gaat rustig. Tot nu toe." Ik zet Ryan zelf op een barkruk neer, en kijk hem waarschuwend aan dat hij rustig moet blijven zitten. Dan haal ik mijn telefoon en mijn pakje sigaretten uit mijn broekzak en leg ze voor me op de bar. "Gelukkig. Vooral... omdat vandaag...je weet wel, van Tanya" zeg ik. Tanya is de moeder van Ryan, en vandaag is haar sterfdag. "Maar Ryan heeft nergens last van, en mijn dag is tot nu toe ook rustig verlopen" voeg ik er aan toe. "Trouwens hebben jullie Lux al gezien vandaag?" Ik krab onder me neuss voor ik om me heen kijk . Lux.. Lux was de seargant at arms hier van the burned rubber. Ik kon het goed met haar vinden. Erg goed. Ze is een knappe vrouw en dat we af en toe nog wel eens seks hebben... ach dat is een leuke bijzaak. "LUX LUX LUX" roept Ryan hyper. "shh" zeg ik grinnikend. En Ryan was gek op haar. "Doe rustig aan Ryan, Lux is hier niet" zeg ik. Ik zet Ryan met zijn bips op de bar. Ik ben bang dat hij zo van die kruk valt met zijn hypere gedrag. "Misschien moeten we straks maar eens wat posters ophangen. Wat denk jij Red?" Ik volg Bear zijn blik door de ruimte en knik goedkeurend. "ga eens kijken of je Red kan helpen Ry" zeg ik tegen Ryan, die weer bijna met een druk geschreeuw begint.

Daniël Blair Rileys Hangaround|| The Lost Ones

Het was jaren geleden dat ik ruzie had met Damon, en dus het contact verbroken had. Toch dacht ik nog wel vaak aan hem. Hij is me kleine broertje, en ik zal me toch altijd zorgen blijven maken over of het goed met hem gaat. Maar toch was ik heel erg verbaast toen ik hem vandaag met ik vermoed zijn zoontje uit de lokale basisschool zag komen. Ik weet dat daar een peuterspeelzaal in zit. Maar ik had niet verwacht hem hier te zien moet ik toegeven. Het moet zijn zoontje Ryan wel zijn, toen we ruzie kregen was hij net geboren, en Damon wilde hem perse niet af staan.
Ik heb er een paar dagen erg mee gezeten, wat moest Damon in gódsnaam hier doen? Hier was wel het laatste waar ik hem zou verwachten. Hij zit hier niet zonder reden, en ik zal er achter komen wat dat is. The lost ones... zij zijn goede vrienden van me, en weten alles wat er hier in de stad gebeurt. Zij zullen hier vast meer van weten. Ik doe mijn motorrijlaarzen aan en stop mijn huis sleutel in mijn zak. Ik neem de laatste hap van mijn appel voor ik hem weg gooi. Dan doe ik mijn motor jack aan en stap de voordeur uit. Ik trek de beschermingshoes van de motor af en geniet van het zicht van mijn mooie Harley, Ik berg de hoes weg. Dan zet ik mijn helm op en stap op.
Ik geniet van de rit naar het club huis van the lost ones, zoals ik altijd doe als ik motor rijd. Het geeft zo veel vrijheid. Dat van Damon zit me zo dwars dat ik daar mijn vrije dag wel voor wil opgeven. Het duurt even maar dan ben ik toch bij het club huis waar ik al wat members zie staan roken. Ik parkeer de motor en doe me helm af. Dan sluit ik de motor af en met mijn helm onder me arm loop ik naar de rest. "Hé hoe is het?" zeg ik vriendelijk.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 20:52 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Stephanie Mabel Warrington || -nicknaam Red in de bende- || Burned Rubber

Ze moest even grinniken om de hyperactiviteit van Ryan. 'Oke jullie beide krijgen tosti, met ham en kaas of alleen kaas' vroeg ze aan hun beide.
'Geen dank, Damon. Ik doe het graag' ze grijnsde weer. Glimlach zie je heel zelden bij haar, maar als ze glimlacht dan is het oprecht. Plots slaakte ze een kleine gil toen ze voelde dat Bear haar een pets gaf op haar kont. 'He John, find someone else to slap on there ass' zei ze grijnzend. Even later zag ze zijn knipoog en knipoogde terug naar hem. Ze wist heus wel dat hij geintje maakte en ze kon er wel tegen.
Ze bleef luisten terwijl ze al de tosti aan het roosteren was. Al snel was Ryan op en neer aan het huppen op de barkruk en kon niet helpen om te grinniken. Ja als Ryan er was hoorde je haar vaker grinniken of lachen, anders was het alleen grijnzen. Heel even keek ze naar Bear toen ze hoorde over posters. 'Nou dat zou gezellig zijn, misschien wat schilderijen erbij' zei ze grijnzend weer.
Al snel moest ze weer grinniken om Ryan. 'Kom je grote vent van me' ze stak haar beide handen naar hem uit, zodat ze hem vast ko houden en over de bar kon tillen. Ze hield veel van Ryan, ze ziet hem als iemand van de familie en dat was Ryan ook. Ze negeerde toen Bear en Damon over Lux had.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

||Yasmin Evy Stormland (Yes)||Treasurer||The lost Ones|| - Outfit

Ik verplaatste mij naar buiten om daar al hangend tegen de muur rustig mijn sigaretje te roken. "Nu al pauze?" hoorde ik een bekende stem zeggen nadat er op mijn schouder getikt werd. Ik keek Bain aan met een kleine glimlach. Ik blies de rook rustig uit, "Hoezo, wilde je mij op mn flikker geven en terug naar binnen schoppen" grinnikte ik en gaf hem een speels stompje tegen zijn arm.
'Hey' begroette Elena mij terwijl ze aan kwam gelopen. Nou dit was mooi mee genomen, twee mensen die ik vast wel zover kon krijgen om zonder meteen de tent kapot te schieten een bezoekje kon brengen aan de wapenhandel. "Haai" bracht ik wat schaapachtig uit terwijl ik nadacht.
Ik keek Bain aan, "Bain... er kloppen een aantal dingen niet in de financiën, maar gezien deze heer altijd op tijd betaald vermoed ik problemen... " begin ik zonder er doekjes om heen te winden. Ik neem nog een trekje van mijn sigaret en kijk even naar het brandende gedeelte terwijl ik de rook weer liet ontsnappen, "Ik wilde eigenlijk even een bezoekje gaan brengen aan hem, zonder direct mn hersenen uit zn kop te knallen" subtiel kon je mij niet bepaald noemen, maar ach. "Heb je zin om mee te gaan?" vroeg ik hem en keek Elena aan, "Misschien wil jij ook mee?" vroeg ik haar meteen.
Wetend dat ze beiden willen weten om wie het ging, nam ik mijn laatste trekje om vervolgens de sigaret uit te trappen. "Jan van de wapenhandel... Tot nu toe een vriendelijke kerel, altijd meegaand en op tijd met betalingen... Vraagt niet teveel en doet zijn best de club te vriend te houden. Wel gevoelig man, het zou mij niets verbazen als iemand hem heeft afgeperst of iets in die trant..." verklaar ik. Ik kijk op mijn horloge, "Als het goed is is hij al open dus lijkt het mij een goede optie om nu te gaan?".

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 21:09 ]

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.