Uitleg op voorhand - Story problemen

Ik ben bezig met mijn boek te schrijven en te verbeteren maar, de eerste pagina van mijn leesboek gaat beetje over de geschiedenis van mijn fantasy wereld.
Zodat de lezer al op voorhand weet hoe de wereld in beetje in mekaar zit.
Is dat eigenlijk handig voor een lezer of zou het beter niet doen.
Het s een wereld met veel bovennatuurlijke dingen en vaak zitten er dingen in dat niet vaak leest in andere fantasy boeken.
Is gewoon een pagina om direct het verhaal te snappen op voorhand hoe in mekaar zit.

Is dit eigenlijk nuttig of zou beter niet doen ?

Ik vind het wel nuttig, zolang het maar pakkend is vind ik het fijn om eerst de geschiedenis van een land te lezen. Als het te saai word of te eentonig zou ik het niet doen

---

~My Mind Is Free~

xPaperPlane schreef:
Ik vind het wel nuttig, zolang het maar pakkend is vind ik het fijn om eerst de geschiedenis van een land te lezen. Als het te saai word of te eentonig zou ik het niet doen

Bedankt voor je mening

Het zou waarschijnlijk handig zijn als er later in het verhaal ter sprake komt en dat je het nodig hebt om her verhaal te begrijpen, of om het duidelijker te maken. Maar misschien is het leuk of boeiender als je het doet in soort verhaalvorm zeg maar, zodat het niet als een geschiedenisboek overkomt. Maar als het wel zo zou overkomen, dan kan het alsnog heel interssant zijn.

[ bericht aangepast op 24 juli 2016 - 15:11 ]

---

i wanna die with you once or twice.

Ikzelf zou het niet doen. Het is beter om achtergrondinformatie - van welke aard dan ook tijdens het verhaal zelf te geven, te verweven in je stukken zelf. Zelfde met mensen die personages voorstellen als uitleg. Allemaal niet nodig. Lezers komen er vanzelf wel achter wie die mensen zijn, welk haarkleur ze hebben... Als je dat aan het begin plaatst, interesseert het ze toch ook niet echt. Een begin heeft naar mijn mening het doel de lezer te grijpen. Als je de lezer te zwaar belast, zonder ze emotioneel geïnvesteerd zijn in het verhaal, haken ze af. Stort de lezer er gewoon in en achter al de rest komen ze nog wel, wanneer ze die informatie nodig hebben. Dat is mijn mening daarover. (:

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ada schreef:
Het zou waarschijnlijk handig zijn als er later in het verhaal ter sprake komt en dat je het nodig hebt om her verhaal te begrijpen, of om het duidelijker te maken. Maar misschien is het leuk of boeiender als je het doet in soort verhaalvorm zeg maar, zodat het niet als een geschiedenisboek overkomt. Maar als het wel zo zou overkomen, dan kan het alsnog heel interssant zijn.

Het stukje geschiedenis vind ik persoonlijk geschreven heb is in een soort van verhaal vorm ga keer kijken met je idee
Alvast bedankt voor je mening

Histoire schreef:
Ikzelf zou het niet doen. Het is beter om achtergrondinformatie - van welke aard dan ook tijdens het verhaal zelf te geven, te verweven in je stukken zelf. Zelfde met mensen die personages voorstellen als uitleg. Allemaal niet nodig. Lezers komen er vanzelf wel achter wie die mensen zijn, welk haarkleur ze hebben... Als je dat aan het begin plaatst, interesseert het ze toch ook niet echt. Een begin heeft naar mijn mening het doel de lezer te grijpen. Als je de lezer te zwaar belast, zonder ze emotioneel geïnvesteerd zijn in het verhaal, haken ze af. Stort de lezer er gewoon in en achter al de rest komen ze nog wel, wanneer ze die informatie nodig hebben. Dat is mijn mening daarover. (:

Heel erg bedankt voor mening ik vind dit eigenlijk wel slim van je gezien ga keer proberen.
Heel erg bedankt voor je mening

Histoire schreef:
Ikzelf zou het niet doen. Het is beter om achtergrondinformatie - van welke aard dan ook tijdens het verhaal zelf te geven, te verweven in je stukken zelf. Zelfde met mensen die personages voorstellen als uitleg. Allemaal niet nodig. Lezers komen er vanzelf wel achter wie die mensen zijn, welk haarkleur ze hebben... Als je dat aan het begin plaatst, interesseert het ze toch ook niet echt. Een begin heeft naar mijn mening het doel de lezer te grijpen. Als je de lezer te zwaar belast, zonder ze emotioneel geïnvesteerd zijn in het verhaal, haken ze af. Stort de lezer er gewoon in en achter al de rest komen ze nog wel, wanneer ze die informatie nodig hebben. Dat is mijn mening daarover. (:

Precies wat ik wilde zeggen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Histoire schreef:
Ikzelf zou het niet doen. Het is beter om achtergrondinformatie - van welke aard dan ook tijdens het verhaal zelf te geven, te verweven in je stukken zelf. Zelfde met mensen die personages voorstellen als uitleg. Allemaal niet nodig. Lezers komen er vanzelf wel achter wie die mensen zijn, welk haarkleur ze hebben... Als je dat aan het begin plaatst, interesseert het ze toch ook niet echt. Een begin heeft naar mijn mening het doel de lezer te grijpen. Als je de lezer te zwaar belast, zonder ze emotioneel geïnvesteerd zijn in het verhaal, haken ze af. Stort de lezer er gewoon in en achter al de rest komen ze nog wel, wanneer ze die informatie nodig hebben. Dat is mijn mening daarover. (:

Vind ik ook! + wat Ada zegt, als je dit wil doen komt het al snel over als een educatief geschiedenisboek, waardoor het misschien een 'saai' gevoel geeft aan de lezer.

---

Words are loaded pistols. Sometimes it's just better not to pull the trigger. | Vertrouwenspersoon

Histoire schreef:
Ikzelf zou het niet doen. Het is beter om achtergrondinformatie - van welke aard dan ook tijdens het verhaal zelf te geven, te verweven in je stukken zelf. Zelfde met mensen die personages voorstellen als uitleg. Allemaal niet nodig. Lezers komen er vanzelf wel achter wie die mensen zijn, welk haarkleur ze hebben... Als je dat aan het begin plaatst, interesseert het ze toch ook niet echt. Een begin heeft naar mijn mening het doel de lezer te grijpen. Als je de lezer te zwaar belast, zonder ze emotioneel geïnvesteerd zijn in het verhaal, haken ze af. Stort de lezer er gewoon in en achter al de rest komen ze nog wel, wanneer ze die informatie nodig hebben. Dat is mijn mening daarover. (:

Dit, inderdaad.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dit soort dingen heb ik dus net over geleerd in het boekje 'Hoe schrijf je sci-fy en fantasy?' Raad je aan dit boek te lezen, want er staat een boel handige informatie in!

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Het kán, maar ik zou het niet doen. Ik vind het sterker overkomen als je de geschiedenis en de opbouw van de wereld in het verhaal duidelijk maakt. Als de wereld zo ingewikkeld is dat je bang bent dat de lezer het niet snapt zonder achtergrondinformatie, moet je misschien kijken of je bepaalde dingen iets kunt versimpelen.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Wat Histoire zegt, is helemaal waar.

Heb je zelf wat fantasy verhalen/boeken gelezen? (Anders is Terry Brooks een aanrader met de Shannara serie)
Maar hij laat de beschrijving van de landen, verschillende rassen, etc, pas aan bod komen, als dat ook nodig is. Het enige dat je dan ziet, is alleen een kaart van hoe de wereld eruit ziet maar meer ook niet. Je maakt het veel spannender als het in stukjes in het verhaal verweven is. Laat anders iemand meekijken die al een keer een fantasy verhaal geschreven heeft. Diegene ziet misschien dingen waar jij nog niet over nagedacht heb. (het is een idee)

Maar op voorhand, nee. Dat is juist voor de lezer alleen verwarrend want dan heeft de lezer al zoveel informatie dat het af doet aan het verhaal zelf.

---

~ I'm a writer. Anything you say or do may be used in a story. ~