[100] The Next Generation • Harry Potter • Topic O1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 13:03 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[ Kapser. xd Ik lig plat ]

kindness is never a burden.

Oswin Clifton
Het had me wat tijd gekost om al mijn boeken weer in mijn tas te krijgen maar toen dit mij eindelijk gelukt was kreeg ik het voor elkaar om de common room zonder verdere valpartijen te verlaten. De gangen wemelden met leerlingen die op weg waren naar hun lokaal. De stroom leerlingen voerde me mee richting het lokaal, alleen ik was natuurlijk weer niet zo slim om opzij te stappen toen er een jongen stil stond recht voor mijn neus waardoor ik tegen hem op knalde. WE hadden het geluk dat we allebei overeind bleven staan want dit was de ideale omstandigheid om om te vallen. 'Sorry,' zei ik zo snel mogelijk. 'Dat was absoluut niet de bedoeling.'

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

Dehlia Celine Barerra • Sixth Year • Ravenclaw
Kasper buigt zich verder naar mij toe wanneer ik snel van hem weg draai. 'Gaat het wel? Heb ik iets gekeerd gezegd?' Ik knik zonder hem aan te kijken en geef vervolgens antwoord. Ik vermoed dat mijn hoofd niet meer rood is, maar wanneer ik overeind kom stoot ik mijn hoofd. Zachtjes wrijf ik er overheen. 'Gaat het wel?' vraagt Kasper opnieuw. Ik heb geen kans om te reageren en te zeggen dat het goed gaat, als hij mijn hand al wegduwt om naar mijn hoofd te kijken. Hij kijkt me vragend aan terwijl hij zijn toverstok tevoorschijn haalt. Ik knik lichtjes. 'Episkey.' Ik glimlach naar hem en hoop dat ik de rest van het lesuur, of eigenlijk dag, geen onnozele dingen meer zal doen. Ik heb mezelf genoeg voor schut gezet vandaag.
Kasper begint nu gelukkig te vertellen over zijn vakantie, waarna ik hem vertel over de mijne. 'Dat is leuk. Ik wil ook eens naar Amerika gaan,' vervolgt hij. Ik haal mijn schouders iets op. 'Amerika zelf is op zich wel leuk, maar de steden hebben niet echt een historisch centrum, dat is wel jammer. Het Smithsonian museum is Washington is wel heel leuk, als je een keer naar Washington gaat moet je daar echt heen.' Ik wil er nog wat aan toevoegen, als de deuren ineens open gaan en Warren naar binnen stapt. 'Sorry dat ik te laat ben. Ik ehm... ben gewoon te laat. Zal niet meer gebeuren.' Te laat komen op de eerste dag, dat is eigenlijk alleen toelaatbaar als je een eerstejaars bent, maar goed.
Warren neemt plaats achter Kasper en mij. 'Hé,' fluistert hij, 'hoe was jullie vakantie?'
'Oh, wel leuk, ik heb familie bezocht in Amerika,' antwoord ik, terwijl ik de aantekeningen overneem.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Naamsverandering Candira - Snowqeeun

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Snowqeeun schreef:
Naamsverandering Candira - Snowqeeun

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Latier schreef:
(...)

Euhm, niet voor het een of ander, maar je weet toch dat het normaal gezien"Snowqueen" is? (:

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Kasper Ramsey • Sixth Year • Ravenclaw
"Amerika zelf is op zich wel leuk, maar de steden hebben niet echt een historisch centrum, dat is wel jammer. Het Smithsonian museum is Washington is wel heel leuk, als je een keer naar Washington gaat moet je daar echt heen," vertelde Dehlia veder, nadat Kasper haar vertelde dat hij ook eens naar Amerika wilde gaan. Gebiologeerd keek Kasper Dehlia aan en luisterde naar elk woord ze vertelde tot de leerkracht binnen kwam en die hen vertelde te zwijgen en hun boeken te nemen op pagina 368. Net toen de professor begon aan zijn uitleg over het nut van Transfiguration vlogen de deuren open en scheen Warren Merrick in het deurgat. "Sorry dat ik te laat ben. Ik ehm... ben gewoon te laat. Zal niet meer gebeuren." Kasper grinnikte zachtjes en volgde Warren toen door het lokaal terwijl hij plaatsnam aan de tafel achter hem en Dehlia. "Goeie uitvlucht, Warren," fluisterde Kasper grinnikend tegen de laatkomer. "Hoe was jullie vakantie?" fluisterde hij terug. Dehlia was de eerste die antwoordde. "'Oh, wel leuk, ik heb familie bezocht in Amerika," antwoordde ze en krabbelde wat op haar blad. Kasper antwoordde dat hij het ook leuk had gehad en volgde vervolgens Dehlia's voorbeeld, waarna hij nog snel een blik achter zich wierp en Warren vroeg hoe zijn vakantie was.

[Ik heb Louis in Hufflepuff geplaatst, Melissa. Niet in Ravenclaw. (; ]
Louis Alexander Weasley • Fifth Year • Hufflepuff
Louis tuimelde uit zijn bed door Mikael, de enige jongen die zo'n beetje Louis' vriend wilde zijn uit Hufflepuff. "Kom op man," riep het kleine, mollige jongetje met de ronde bril opgewekt. "Heb je geen zin in Defence Against the Dark Arts?" Louis krabbelde overeind en wilde meteen zijn vriend op de kop slaan. Mikael zou moeten weten dat Louis nooit zin had in school, of in huiswerk of gewoon in dingen waar hij niet goed in was. Maar dat was zowat alles, dus vroeg Louis zich op dat moment af waarom hij nog leefde. "Kom op, Lou!" Louis knikte, kleedde zich pijlsnel aan en volgde Mikael vervolgens naar het DADA-lokaal.

kindness is never a burden.

FiIi

What do we say to the god of death? ''Not today.''

[Hector -> Hosea]

Frey Elwin O'Malley
Ik voelde een harde klap tegen mijn rug 'Sorry,' klonk een stemmetje achter me. 'Dat was absoluut niet de bedoeling.'
Ik draaide me om, al voelde ik me als een tv-worstje in een conserveblik tussen al die andere worstjes geplet. 'Geeft niet. Hé, ik ken jou...' floepte ik eruit en mijn wangen werden meteen rood van mijn losbandigheid. Straks mocht ze me helemaal niet en wilde ze me gewoon ontwijken. 'Ehm. Ja, ik weet je naam enkel niet meer. Maar als jij hier loopt, betekend dat dat we niet te laat zijn!' voegde ik er snel met een grijnsje aan toe. 'Of we zijn beiden te laat, dat kan ook,' mompelde ik terwijl ik richting de deur liep en haar aarzelend aankeek, maar toch klopte. Ik had geen zin om de hele tijd geviseerd te worden door de leerkracht, dus liep snel door naar een plaatjes.

Warren Septimus Merrick
"Goeie uitvlucht, Warren," hoorde ik Kasper tegen me grinniken.
Ik grijnsde en gooide mijn boeken op tafel. "Ha! Je kent me toch," grinnikte ik. "Hoe was jullie vakantie?"
Dehlia, het slimme meisje waar ik altijd bijles van kreeg, antwoordde meteen. "Oh, wel leuk, ik heb familie bezocht in Amerika." Ze krabbelde wat op haar blad, wat ik niet kon zien. Maar altijd als iemand begon te schrijven was het vast iets wat met de les te maken had. Oeps...
Kasper antwoordde dat hij het ook leuk had gehad en vroeg hoe het bij mij was geweest, waarna hij ook begon te schrijven. Met een frons staarde ik naar de ruggen van de twee. "Saai," mompelde ik. Ik was nogal eenzaam geweest. "Wat schrijven jullie allemaal?" vroeg ik terwijl ik nog verder naar voren leunde om te kijken. "Op welke pagina zitten we trouwens?" voegde ik eraan toe. Ik had beter een bank gekozen met een buurman waar ik van kon overpennen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jack Race Hale || 17 || Huffelpuf.
Teddy en Victoire schoten tegelijkertijd in de lach en Jack zakte onderuit van zijn stoel, alsof hij daardoor onzichtbaar zou worden. Hij voegde nog toe dat hij naar Oostenrijk was geweest, waarop Victoire grinnikte. "Nee, dat gaat inderdaad nogal moeilijk," zei ze. Jack vroeg aan Teddy hoe zijn vakantie was geweest. Flitwick wierp argwanend een blik op de bende, die zich niet echt aan de les hield op dit moment.
"Oh, het viel wel mee," antwoordde Teddy. "Ik moest werken, maar voor de rest kon het slechter." Hij glimlachte ongemakkelijk naar Victoire. Verbeeldde Jack het zich, of was die verliefdheid erger geworden? Voor Jack was het in ieder geval al verergerd, want hij wist het nog niet zo heel lang en wel... het was nogal duidelijk dat die twee half en half met elkaar aan het flirten waren. Waren mensen dan echt achterlijk?
"Dat is mooi," antwoordde Victoire, terwijl ze bezweringen uitvoerde in al hun perfectie. Bij Jack ging het niet zo geweldig op dat moment, want er steeg een rookpluim op van zijn bank.
"Meneer Hale, volgens mij was het niet de bedoeling dat u de school in brand zou steken vandaag." De klas moest lachen en Teddy doofde de smeulende bank onhandig met de mouw van zijn gewaad. Op hetzelfde moment spoot er een straal water uit Victoires toverstok, waardoor Teddy's mouw doorweekt raakte.
"Oh, het spijt me! Dat was niet de bedoeling," riep ze geschrokken uit. "Sorry, ik was ook van plan het te doven." Jack kon het biet laten. Hij schoot in de lach en de hele klas keek het drietal bevreemdend aan.
"Meneer Lupin, jongeheer Hale en juffrouw Weasley, als ik u nog één opmerking hoef te geven, mogen u allen het klaslokaal verlaten!" riep Flitwick verontwaardigd uit.
"Wie had verwacht dat Flitwick zo'n temperament had," mompelde Jack, proberend zijn lach in te houden.

Dominique Gabrielle Weasley || Griffoendor || 16
Arieke glimlachte op het commentaar dat Dominique op het Dreuzelgeldsysteem had.
"Het is opgedeeld in honderd, je noemt het een pond of een pence. Eén galjoen is ongeveer vijf pond. Een pence is een honderdste van een pond, maar als je het simpel wilt houden werk je gewoon met een kaart."
"Een kaart? Hoe kan een kaart je helpen met geld te betalen?" vroeg Dominique verward. Yep, ze was niet zo begaan met elektriciteit en al dat gedoe. "En ik geloof dat het nog anders was in Parijs. Daar was het iets met Eur.. of zo?" vroeg ze toen. Ze voelde zich een beetje gegeneerd, dat ze er zo weinig van wist. Maar hé, ze wist wel veel af van magie en zo en voor haar familie was dat belangrijker. Al zou haar grootvader Arthur wel heel voldaan zijn als zijn dochter iets van dreuzelpraktijken zou kennen. Ach ja, zij kon het niet helpen.

help

Edward Remus Lupin • Seventh Year • Hufflepuff
"Dat is mooi," zei Victoire me een glimlach en richtte zich toen op de les. Blijkbaar had Flitwick ons opgedragen om de baksteen voor onze neus te laten zweven, maar ik was niet echt aan het opletten -zoals gewoonlijk- en schoot dus ook maar in gang toen Victoire het voordeed. Net toen ik mijn stok uit mijn gewaad haalde om de beweging na te doen, stak Jack half aan half de boel in brand en sprong ik dus overeind. "Meneer Hale, volgens mij was het niet de bedoeling dat u de school in brand zou steken vandaag," sprak Flitwick en de klas lachte, terwijl ik de vlam probeerde te doven met de mauw van mijn gewaad, maar helaas wilde Victoire op dat moment óók behulpzaam zijn en liet een straal water uit haar stok komen. Welke belandde op mijn mauw. Een stukje kwam zelfs terecht op mijn gezicht. Quasi geërgerd kijk ik Victoire aan met mijn Look of Doom maar schoot al snel in de lach toen ze zich geschrokken verontschuldigde. "Sorry, ik was ook van plan het te doven." Ik grinnikte. "Maak je niet druk, het is maar water, Vic." Net op dat moment besloot om Jack te lachen en ik viel hem bij. Maar Flitwick vond het zo geestig niet. "Meneer Lupin, jongeheer Hale en juffrouw Weasley, als ik u nog één opmerking hoef te geven, mogen u allen het klaslokaal verlaten!" Ik perste mijn lippen op elkaar en ging weer naast Jack zitten. "Wie had verwacht dat Flitwick zo'n temperament had," mompelde Jack en toen ik opzij keek, zag ik dat Jack met alle moeite zijn lach probeerde in te houden. Dat was de druppel voor mij. Ik schoot in een luide lach en kreeg een woeste blik van Flitwick terug. "Meneer Lupin! Gelieve mijn klas onmiddellijk te verlaten!" Hij was nog niet uitgesproken, of ik had mijn dingen al gepakt en was al lachend het lokaal al verlaten. Na me terug om te draaien en mijn twee duimen op te steken naar Jack en Victoire, liep ik luid fluitend de gang op.

kindness is never a burden.

- Victoire Apolline Weasley.
Teddy keek me aan met zijn Look of Doom, en ik was al bang wat er ging komen. Gelukkig schoot hij in de lach. 'Maak je niet druk, het is maar water, Vic.' Ik glimlachte opgelucht. Niet dat ik echt zou verwachten dat hij boos op me zou zijn, maar toch. 'Meneer Lupin, jongeheer Hale en juffrouw Weasley, als ik u nog één opmerking hoef te geven, mogen u allen het klaslokaal verlaten!' Ik keek geschrokken naar Flitwick, van wie ik zijn aanwezigheid even was vergeten. Teddy perste zijn lippen op elkaar en ging weer naast Jack zitten. 'Wie had verwacht dat Flitwick zo'n temperament had,' mompelde Jack. Hij probeerde met alle moeite zijn lach in te houden, net als Teddy. Maar dat was waar het bij Teddy misging. Hij barstte in lachen uit en Flitwick keek woest. 'Meneer Lupin! Gelieve mijn klas onmiddellijk te verlaten!' Teddy had zijn spullen al gepakt. Hij draaide zich nog even om naar mij en Jack met opgestoken duimen, en hij liep fluitend de gang op. Daarmee trok hij mij over de grens, en ook ik gierde het uit. Flitwick wees naar de deur en ik stond op, nog steeds lachend. Ik keek Jack aan. 'Succes ermee, jongeheer Hale,' zei ik in imitatie van Flitwick. Daarna liep ik het lokaal uit en sloeg mijn arm voor zover mogelijk rond Teddy's schouder. 'Halloo, meneer Lupin.'

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Dehlia Celine Barerra • Sixth Year • Ravenclaw
Ik slaak een zachte, onopmerkbare zucht als de professor begint uit te leggen wat het nut is van Transfiguration. We hebben het verhaaltje inmiddels elk jaar gehad en het is elk jaar hetzelfde, inmiddels ken ik het wel uit mijn hoofd. Net als hij de stof voor de komende periode begint uit te leggen, wat een stuk interessanter is, wordt de deur van het lokaal open gegooid. Iets geïrriteerd kijk ik achterom, maar wanneer ik zie dat het Warren is, verzacht mijn gezicht iets. Ik ben van hem wel gewend dat hij te laat komt, aangezien hij dat vorig jaar voor bijles ook vaak was. Hij weet zijn zaakjes te redden, maar dat heeft er denk ik ook mee te maken dat de eerste schooldag is. Kasper vindt dat blijkbaar ook, aangezien hij grinnikend tegen hem fluistert dat het een goede uitvlucht was. 'Ha! Je kent me toch,' grinnikt Warren, waarna hij vraagt hoe onze vakantie was. 'Oh, wel leuk, ik heb familie bezocht in Amerika,' antwoord ik, waarna ik de aantekeningen overneem. Kasper geeft ook antwoord op de vraag, vraagt vervolgens hoe Warren's vakantie was en neemt daarna ook de aantekeningen over. 'Saai,' mompelt hij. 'Waarom was het saai?' vraag ik, terwijl ik verder schrijf.
'Wat schrijven jullie allemaal?' Ik voel zijn adem zowat in mijn nek, zover voorover buigt hij. 'Op welke pagina zitten we trouwens?' vervolgt hij. '368,' antwoord ik. Misschien dat hij geen bijles nodig zou hebben, als hij een keer op zou letten. 'En we nemen de aantekeningen over, misschien verstandig om een keer te doen.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Sorry! Ik was weg! Wat heb ik gemist?]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

- kuchkuch -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.