[100] The Next Generation • Harry Potter • Topic O1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 13:03 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Arieke Howe || Gryffindor || Sixth year
"Viel wel mee," antwoordt Dominique op mijn vraag. "We zijn naar Parijs geweest en vaak naar het strand. Het was wel gezellig, al was Victoire meer op feestjes dan thuis te bekennen." Parijs, lijkt met wel een leuke stad. Leuker dan Londen, in ieder geval. Of nu ja, leuker dan dreuzel-Londen. "Hoe was die van jou?"
"Vrij goed, buiten het feit dat mijn zusje weer de hele tijd aan mijn kop heeft zitten zagen dat ze ook naar Zweinstein wilde komen. We zijn een weekje naar Schotland geweest, ver van waar Zweinstein gesitueerd ligt. Aan de andere kant van Schotland." dat is nu het nadeel aan dreuzeltelg zijn, met een zus die dat geluk niet heeft. Het is natuurlijk niet dat ik het haar niet gun, maar het is nu eenmaal zo, en ze zal ermee moeten leren leven. Jammer, maar zo is het. "Ben je naar dreuzel-Parijs of naar Parijs geweest?" mijn hand reikt naar mijn tas, en ik haal er de benodigde spullen uit. Transfiguration, nu ja, beter dan Care of Magical Creatures.

[@Fullmetal: haha, geeft niet. De mijne zijn altijd kort (: ]

[ bericht aangepast op 30 dec 2013 - 18:16 ]

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Miranda Weasley

Waarom moest ze nou juist zo klunzig doen, bij Kasper. Ze zuchtte en liep de trappen op van de meisjes slaapkamer en ze deed snel haar kleren aan. In een mum van tijd was ze aangekleed en was ze de commonroom ook uitgegaan en rende heel snel terug naar beneden, met haar Care of Magical Creaturs boek. Ze botste in de main hall per ongeluk tegen Roxanne op. 'Sorry' zei ze tegen Roxanne. Toen ze achterkwam dat ze tegen haar was opgebotst. 'Zullen we snel gaan, straks komen we te laat.' Net als haar vader hield ze van deze les. Ze keek Roxanne aan en bleef glimlachen al dolde haar gedachten richting Kasper.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Jack Race Hale || 17 || Huffelpuf.
Jack moest bijna beginnen giechelen als een meisje toen hij zag hoe Teddy telkens wanneer Victoire haar blik ergens in zijn richting wierp, zich op Jack richtte. Maar Jack was bijdehand, dus hij speelde mee alsof Teddy tegen hem praten. Hij vroeg zich af wat voor een twee idioten ze beiden eigenlijk waren... Jack beet op zijn lip om niet te grijnzen, aangezien Teddy vrijwel meteen knalrood werd.
Zeg het haar gewoon, gast, dacht Jack bij zichzelf, maar hij betwijfelde of Teddy en hij over telepathische gaven zouden beschikken. De kans dat Teddy die gedachte van Jack zou horen, was dus heel erg klein.
"Eh, jawel," antwoordde Victoire. Jack had zin om zijn gezicht tegen de bank te slaan. Soms was hij echt een idioot. Meer dan soms. Vrijwel altijd, eigenlijk. Of misschien zelfs altijd. Yep. "Het was erg gezellig," ging ze verder. "We zijn veel naar het strand geweest en ik heb veel feestjes gehad. En jij? Hoe was jouw vakantie?"
"Ik heb praktisch de hele week computerspelletjes gespeeld en films zitten kijken en de uitvinding van de lamp zitten te bestuderen. Er zijn duizenden manieren om een lamp te maken, maar enkel één om hem te doen laten werken," ratelde Jack, gewoonweg om het over iets anders te hebben. Hij wist hoe een lamp in elkaar zat, hij kon er zelf één maken als hij dat wilde, maar hij las veel, zeker in de zomervakantie... "Oh, en we zijn naar Oostenrijk geweest. Niet geweest gaan skiën, er lag namelijk geen sneeuw... Hoe was jouw vakantie, Teddy?" Jack tikte met zijn stok op tafel en stak de bank bijna in brand. Er kringelde een rookpluimpje op.

Dominique Gabrielle Weasley || 16 || Griffoendor.
"Vrij goed, buiten het feit dat mijn zusje weer de hele tijd aan mijn kop heeft zitten zagen dat ze ook naar Zweinstein wilde komen." Dominique glimlachte even. Dat klonk haar bekend in de oren, het was net hoe zijzelf was geweest toen ze jonger was en haar ouders haar erover vertelden. Ze was jaloers geweest op Victoire dat zij ouder was dan zij. Nu ze er zo over nadacht, besefte ze dat Victoire veel had om jaloers op had te zijn. Dominiques gedachten dwaalden af naar de verkeerde plaats en de glimlach vervaagde. gelukkig deed Arieke haar weer opschrikken.
"We zijn een weekje naar Schotland geweest, ver van waar Zweinstein gesitueerd ligt. Aan de andere kant van Schotland."
"Ik ben nog nooit echt in Schotland op vakantie geweest," mijmerde Dominique. Ze had er veel foto's van gezien en ze vond het een fascinerend mooi land, maar ze waren er nog nooit op bezoek geweest, al hadden ze er wel het geld voor...
"Ben je naar dreuzel-Parijs of naar Parijs geweest?"
"Beiden," zei Dominique met een glimlach. "Ik snap dat geldsysteem echt niet... Ik bedoel, wie deelt er nu zijn geld op in deeltjes van tien, hoe heette het ook alweer...?" Ze was even vergeten dat Arieke van dreuzelafkomst was. Ze had niets tegen dreuzels, maar zoals elke ander mens dat in een tovenaarsfamilie was opgegroeid, waren dreuzelvoorwerpen Latijn voor haar. Eerlijk gezegd was Latijn makkelijker dan dat, maar dan nog...

Scorpius Hyperion Malfoy || 13 || Zwadderich.
De les was eerlijk gezegd nogal... wel ja... saai. Noah zat de helft van de tijd tegen hem te tetteren, maar Scorpius schonk hem niet echt aandacht. Niet dat hij de leerkracht enige aandacht schonk. Hij zat praktisch te slapen, met zijn elleboog op tafel en de hand onder zijn kin. Zijn mond hing halfopen en hij viel bijna van zijn stoel wanneer de leerkracht iedereen aanmaande om te luisteren.
"Deze opdracht doen jullie met een partner, en omdat ik zo geweldig ben, doe ik... hoe noemen ze dat in dreuzeltermen.... 'hipster' en laat ik jullie met iemand van een andere afdeling samenwerken."
"Wat is dat nu voor iets idioots?" siste Noah tussen zijn tanden naar Scorpius. "Alsof ik samen wil werken met dat... gespuis. Laat staan Griffoendors." Scorpius gaapte even.
"Wel jij lijkt goed uitgeslapen vandaag," mompelde Noah.
"Heb slecht geslapen," fluisterde de blonde jongen terug.
"Jongeheer Malfoy, is er nu echt niets dat ik kan doen om uw attentie te krijgen?" hoorde Scorpius de professor zeggen. Hij klemde zijn kaken op elkaar en deed moeite om niet met zijn ogen te rollen. "Dus, meneer Malfoy, u werkt samen met juffrouw Weasley." Hij wees naar het roodharige meisje een eindje verderop. Rose. Noah schoot naast hem in de lach.
"Heb jij even geluk, gast. Je mag met die nerd van een Weasley samenwerken."
"Ja, helemaal geweldig," zuchtte Scorpius chagrijnig. Hij raapte zijn spullen bijeen en plofte neer naast Rose toen iedereen zich naast zijn aangewezen partner ging gaan zetten.
"We gaan vandaag wolfsbain Kijk jij toevallig niet naar Teen Wolf? brouwen, de winnaar mag de rest van de les weg gaan."
"Wel dat is makkelijk genoeg," merkte Scorpius schamper op, maar wel zo stil dat de professor het niet hoorde. Aan zijn lichaamstaal was duidelijk te zien dat hij niet al te dicht bij Rose wilde zitten. Hij schoof zelfs nog een stukje van haar af. Het meisje zuchtte diep en rolde met haar ogen.
"Wat, denk je dat ik sta te springen om met een Griffoendor samen te werken?" merkte Scorpius op. Hij bekeek haar even van top tot teen en sloeg dan zijn boek open alsof zij er niet toe deed.

help

-Zal ik anders wachten op Teddy? -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Kasper Ramsey • Sixth Year • Ravenclaw
Dehlia's wangen kleurden lichtjes nadat ze de naam van de groep had uitgesproken en Kasper die had verbeterd. Hij grinnikte zachtjes zodat Dehlia het niet zou horen, of het zou interpreteren als uitlachen, wat het zeker niet was. Kasper heeft nooit de bedoeling om iemand belachelijk te maken of te pesten. Hij vroeg haar waarom zij hem vroeg naar de band en Dehlia haalde haar fijne schouders op. "Oh, ik was van de zomer in een Mugglemuziek winkel en toen kwam ik een cd van hun en nog een paar andere bands tegen en ze klonken best wel goed. Helaas werken van die discman gevallen niet op Hogwarts, anders had ik het meegenomen." Ze glimlachte en Kasper glimlachte terug. "Ja, spijtig," zei hij traag. Hij meende het half aan half. Hij meende het wel omdat dat Dehlia blij zou maken en langs de andere kant niet omdat hij hun cd -ze hadden er maar één, dus Dehlia kan enkel die cd bedoelen- al vanbuiten kende door Maya. En ook omdat dat genre niet echt zijn soort muziek was. Hij hield meer van hard rock en rock. Niet echt van alternatieve rock en pop. Dehlia legde nu ook haar boeken op de tafel. "Maar is je zusje echt een keer naar een concert van hen geweest?" Kasper knikte. "Het lijkt me echt leuk om een keer naar een Muggleconcert te gaan, maar ik zou denk ik niet mogen van mijn ouders. Sowieso niet alleen, maar goed, je moet nog steeds vertellen hoe je vakantie was!"
"Ik ben ook ooit eens geweest," sprak hij vervolgens. Met zijn vader en zijn oudere neven. "Het is heel erg leuk. We zouden eens samen moeten gaan naar een concert. Dat zouden je ouders vast niet erg vinden, toch?" zei hij en knipoogde. "En mijn vakantie was best goed. Ik ben met mijn ouders en mijn zusje naar India gegaan om daar te gaan kijken naar de fabrieken en zo nodig te helpen." Hij haalde zijn schouders op. "Het was niet zo speciaal. Hoe was de jouwe?"

kindness is never a burden.

[ bericht aangepast op 30 dec 2013 - 20:02 ]

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

- Grijs is pretty, ain't it? (; -

kindness is never a burden.

Nostradamus schreef:
- Grijs is pretty, ain't it? (; -

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Abbigail Dana Walkers
Met grote stappen liep ik door de gangen van Hogwarts. Het was de eerste dag van het nieuwe jaar en ik was bijna te laat. Zuchtend schudde ik mijn hoofd terwijl ik mijn pas versnelde. Waarom gebeurde mij die altijd? Ik haalde mijn hand door mijn haar en zuchtte nogmaals. Ik had gisteren gewoon eerder naar bed moeten gaan maar het was ook allemaal zo gezellig geweest om iedereen te zien. Het was later geworden dan ik gedacht had om alles bij te kunnen praten met iedereen. Ik was zo in gedachten verschonken dat ik bijna het lokaal voor bij liep. Snel glipte ik door deur en liep ik het lokaal in.

[Sorry voor de kortheid maar ik weet niet precies waar ik Abby nu heen moet sturen ): ]

"Ignite, my love. Ignite."

Edward Remus Lupin • Seventh year • Hufflepuff.
"Ik heb praktisch de hele week computerspelletjes gespeeld en films zitten kijken en de uitvinding van de lamp zitten te bestuderen. Er zijn duizenden manieren om een lamp te maken, maar enkel één om hem te doen laten werken," ratelde Jack aan één stuk door. Teddy schoot in de lach. Typisch Jack om te praten over duizend-en-één dingen, zonder een echt punt te maken. Maar het kon erger. Victoire had haar antwoord. "Oh, en we zijn naar Oostenrijk geweest. Niet geweest gaan skiën, er lag namelijk geen sneeuw..." ging Jack verder. "Hoe was jouw vakantie, Teddy?"
Teddy keek op toen hij zijn naam hoorde. Zonder het zelf te beseffen was hij in gedachten verzonken geraakt over zijn eigen vakantie. Zijn job bij Florean Fortescue's Ice Cream Parlour in Diagon Alley en het appartementje die Harry Potter, zijn peetvader, voor hem had gekocht.
"Oh, het viel wel mee," zei hij na enige tijd. "Ik moest werken, maar voor de rest kon het slechter." Teddy glimlachte naar Jack en iets ongemakkelijker naar Victoire, maar richtte al snel zijn aandacht weer op die eerste, wanneer hij merkte dat Jack de tafel bijna in brand stak.
Teddy sprong overeind en doofde het kleine vlammetje met de mauw van zijn gewaad. "Kijk uit, Jack. Straks steek je de hele klas in brand en kan ik weer een jaar overdoen."

kindness is never a burden.

Dehlia Celine Barerra • Sixth Year • Ravenclaw
'Ik ben ook ooit eens geweest,' zegt Kasper. Mijn ogen worden groot en ik ga wat rechter op zitten. 'Echt? Hoe was het?' vraag ik nieuwsgierig. 'Het is heel erg leuk. We zouden eens samen moeten gaan naar een concert. Dat zouden je ouders vast niet erg vinden, toch?' zegt hij, waarna hij knipoogt. Ik voel mijn wangen rood worden en draai me snel om, zodat ik kan doen alsof ik nog iets uit mijn tas moet halen, terwijl ik hoop dat hij mijn rode hoofd niet heeft gezien. 'D-dat, eh, ja, ehm, dat zou leuk zijn.' Volgens mij is mijn hoofd inmiddels niet hoofd meer en zet ik mijn tas weer op de grond, maar als ik omhoog kom stoot ik mijn hoofd tegen de tafel. 'Auw,' mompel ik zachtjes terwijl ik over mijn hoofd wrijf.
'En mijn vakantie was best goed. Ik ben met mijn ouders en mijn zusje naar India gegaan om daar te gaan kijken naar de fabrieken en zo nodig te helpen' Hij haalt zijn schouders op en ik glimlach iets. 'Het was niet zo speciaal. Hoe was de jouwe?' Ik lach zacht. 'Het klinkt best wel speciaal,' glimlach ik. 'Maar goed, ik ben zowat de hele vakantie naar Amerika geweest, familie bezocht en we zijn ook een week naar Los Angelos geweest.' Mijn familie bezoeken was eigenlijk interessanter dan Los Angelos. Natuurlijk was het strand enzo wel leuk, maar ik voel me altijd zo ongemakkelijk, en mijn familie heeft tenminste interessante verhalen te vertellen, terwijl het gemiddelde mens op het strand volgens mij niet erg veel hersencellen had en enkel interesse hebben in mensen uit van die Hollywood films.

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 0:06 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Fullmetal went Teresa]

help

Victoire Weasley || Ravenclaw || Seventh year.
'Ik heb praktisch de hele week computerspelletjes gespeeld en films zitten kijken en de uitvinding van de lamp zitten te bestuderen. Er zijn duizenden manieren om een lamp te maken, maar enkel één om hem te doen laten werken,' Teddy en ik schoten tegelijk in de lach, en mijn wangen werden lichtelijk rood. 'Oh, en we zijn naar Oostenrijk geweest. Niet geweest gaan skiën, er lag namelijk geen sneeuw...' Ik grinnikte. 'Nee, dat gaat inderdaad nogal moeilijk.' 'Hoe was jouw vakantie, Teddy?' De jongeman leek helemaal in gedachten verzonken, en ik zag Flitlick een argwanende blik naar ons werpen. In de korte tijd dat Teddy stil was zwaaide ik met mijn toverstok en sprak in mijn hoofd te incantatie Muffliato uit. 'Oh, het viel wel mee. Ik moest werken, maar voor de rest kon het slechter.' Hij glimlachte naar me, al was het ietwat ongemakkelijk. Ik vroeg me af waar de ongemakkelijkheid vandaan kwam van de jongens, maar gooide het algauw van me af. 'Dat is mooi,' zei ik met een glimlachje. Met nog een zwaai van mijn stok liet ik de baksteen die voor me op tafel lag langzaam de lucht in zweven. Ineens zag ik rook opstijgen van de tafel, en op hetzelfde moment als Teddy het doofde met zijn mauw schoot er al een straal water uit mijn toverstok, waardoor Teddy's mauw op slag doorweekt was. 'Oh! Het spijt me, dat was niet de bedoeling!' zei ik geschrokken. Snel liet ik warme lucht uit mijn stok komen en die richtte ik op de stof. 'Sorry, ik was ook van plan het te doven,' zei ik ietwat beschaamd.

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 11:03 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Kasper Ramsey • Sixth Year • Ravenclaw
Dehlia's ogen werden groot, nadat Kasper vertelde dat hij ook ooit eens naar een concert was geweest. "Echt? Hoe was het?" Haar stem droop over van de nieuwsgierigheid. Kasper grinnikte, vertelde dat het leuk was en dat ze samen eens zouden moeten gaan, waarna hij knipoogde. Dehlia draaide zich snel om naar haar tas en vragend trok Kasper een wenkbrauw op. Hij legde zijn hand op de leuning van haar stoel en boog wat naar Dehlia toe. "Gaat het wel? Heb ik iets gekeerd gezegd?" Dehlia antwoordde stotterend: "D-dat, eh, ja, ehm, dat zou leuk zijn." Ze zette haar tas opnieuw op de grond en kwam weer recht, waardoor Kasper weer achteruit boog, maar Dehlia stootte haar hoofd tegen de tafel. "Auw," mompelde ze zacht en wreef over haar hoofd. "Gaat het wel?" vroeg Kasper opnieuw en duwde haar hand zachtjes weg zodat hij kon kijken naar haar hoofd. Er was geen bloed te zien, dus dat was al goed. Hij nam aan dat het enkel een kleine blauwe plek zou worden of een bult. Kasper haalde zijn stok uit, vroeg met zijn ogen om toestemming en sprak toen de Helende Spreuk uit: "Episkey." Die zou de bult of de blauwe plek moeten verhinderen. Kasper glimlachte, leunde weer achterover en stak zijn stok weg. Hij moest even denken aan hetgeen waarover ze aan het praten waren en bedacht zich toen dat Dehlia had gevraagd hoe zijn vakantie was. Hij vertelde dat ze naar India waren gegaan en dat het niet zo speciaal was. Dehlia lachte zachte. "Het klinkt best wel speciaal." Kasper haalde zijn schouders op. "Maar goed, ik ben zowat de hele vakantie naar Amerika geweest, familie bezocht en we zijn ook een week naar Los Angelos geweest," vertelde ze veder. "Dat is leuk. Ik wil ook eens naar Amerika gaan," vervolgde hij daarna.

kindness is never a burden.

Frey Elwin O’Malley
Zacht neuriën struinde ik door de gang. Hij zat volgestouwd met leerlingen die haastig hun eerste les probeerde te bereiken. Waarom moesten we nu perse beginnen met Defense against the Dark Arts, mijn slechtste vak. Ik was veel beter in Potions, maar ik vond het gewoon leuker om dingen te brouwen en dan te zien wat ermee gebeurde, ook al wist ik al gewoon wat de uitkomst zou zijn
Met een zucht krabde ik mijn achterhoofd en staarde ik fronsend de gang op. “Welk lokaal?” vroeg ik aan mezelf. Volgens mij was het niet veranderd, maar plots begon ik te twijfelen. Wat als het wél veranderd was?

Warren Septimus Merrick
Te laat! “Shit,” mompelde ik in mezelf terwijl ik door de gang snelde, tegen een paar jongeren op botste. Één keer struikelde ik bijna over een uitstekende voet, voor ik de deur van het lokaal bereikte waar ik moest zijn. Snel schoof ik mijn haar weer recht, trok ik mijn gewaad weer goed en wreef ik de slaap uit mijn oren, voor ik aanklopte en onschuldig mijn hoofd naar binnen stak. “Sorry dat ik laat ben,” verontschuldigde ik me. “Ik ehm…” Ik haalde mijn schouders op aangezien ik niet meteen op een smoes kon komen en sloop schijnheilig richting een tafeltje. “Ben gewoon laat. Zal niet meer gebeuren.”
Ik probeerde de beoordelende blik van de professor te negeren terwijl ik achter Kasper en Dehlia plaatsnam. Ik kende ze enkel van de lessen van vorig jaar, Kapser toch. Dehlia kende ik omdat ze me altijd bijles had gegeven. “Hé,” fluisterde ik naar ze, terwijl ik wat naar voren leunde. “Hoe was jullie vakantie?”

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov