[RPG] The 76th Capitol Hunger Games || Speeltopic 1 - Speeltopics

"What has been proposed is that in lieu of eliminating the entire Capitol population, we have a final, symbolic Hunger Games, using the children directly related to those who held the most power." ~ Coin.
Suzanne Collins, Mockingjay.

Regels / afspraken / opmerkingen:
~ Alleen ik open nieuwe topics.
~ Probeer regelmatig te posten, gaat dat even niet lukken, meld het dan. Anders minstens 1 post in de 3 dagen.
~ Post stukjes van minstens 120 woorden.
~ Probeer bij te blijven met de verhaallijn en lees ook de posts van anderen (in ieder geval vluchtig) even door.
~ Naamsveranderingen en afwezigheid doorgeven.
~ Wees realistisch.
~ Bestuur andermans personage niet.
~ In het bloedbad sterven de tributen die door users worden gespeeld niet, dus wees niet bang dat je meteen niet meer mee zal doen aan het begin. Ongeveer 1 keer per week zal er een tribuut sterven.
~ Offtopic tussen haakjes. Als er dingen besproken moeten worden, gebeurt dat in het praattopic.
~ En natuurlijk de huisregels van Quizlet.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 13:21 ]

:)

[Tja was een tijdje inactief, maar ben er weer]

Tigerlily Avery || Hoorn
Zodra de gong gaat, sprint ik naar de Hoorn toe. De adrenaline schiet door mijn lichaam en ik ren zo hard als ik kan. Ik had mezelf voorgenomen om niet achterom te kijken, maar dat is alweer mislukt. Voorzichtig werp ik een blik over mijn schouder en ik zie hoe een andere tribuut vlak achter mij aan rent. Ik begin nog een tandje harder te rennen en hoop dat ik iedereen voorblijf.
Ik ben buiten adem op het moment dat ik bij de Hoorn aankom. Snel glijden mijn ogen over de wapens, maar nergens ligt de de drietand, het enige wapen waar ik mee overweg kan. Ik moet moeite doen om niet in paniek te raken. Ik moet een wapen hebben, zonder wapen kun je niets. Maar welk wapen moet ik nemen, als het enige wapen waarmee ik overweg kan er niet tussen ligt? Ik weet dat ik elk moment vermoord kan worden, dus ik heb weinig tijd om een beslissing te nemen. Snel gris ik een zwaard, dat dan nog het meeste op een drietand lijkt, mee en staar naar de andere tributen.
Het is echt een chaos. Overal maken tributen elkaar af. Jongeren, die eerst nog elkaars vrienden en buren waren zijn nu verandert in elkaars vijanden. Ik bijt op mijn lip en weet even niet wat ik moet doen. Mijn ogen vallen op een stuk brood en ik weet zeker dat ik dat nog nodig ga hebben. Ik spring ernaar toe, maar een jongen is mij voor. Hij komt me vaag bekend voor, maar ik ken zijn naam niet. Zonder na te denken gris ik het brood uit zijn handen. Hij kijkt me even verbijsterd aan, alsof hij zich niet realiseert wat ik net heb gedaan.
Dan heft hij zijn arm en drukt een zakmes hard in mijn been. Ik had niet door dat hij een mes had, anders had ik dit misschien nooit gedaan, maar het is nu al te laat. Ik gil het uit, terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Toch houd ik het brood stevig in mijn handen geklemd. Ik krimp in elkaar van de pijn en zak op de grond. Pas later realiseer ik me dat ik een zwaard heb en ik haal uit naar zijn hart. Het loopt een beetje anders en ik raak niet zijn hard, maar het zwaard boort zich diep in zijn maag. Hij klapt dubbel en valt dood neer, waarna ik mijn zwaard uit zijn lichaam trek.
Misselijk door de pijn en door wat ik net gedaan heb, strompel ik weg. Het brood als enige houvast nog steeds stevig in mijn handen geklemd. Ik voel me een beetje duizelig en langzaam loop ik naar Gionni en Mehelia toe. Zij zijn de enigen die ik op dit moment vertrouw.
Ik hoor nog net hoe Gionni aan Mehelia vraagt waar ik ben.
Mijn stem trilt wanneer ik antwoord en mijn keel voelt droog aan. 'Ik ben hier.'

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Luke Wilberson II Hoge duinen ~> Bos

Ik zit nu al een tijdje achter de duinen te oefenen met mijn mes. Erg veilig voel ik me hier niet echt. Mensen kunnen me zo zien, hier is geen eten te vinden en ik kan me niet verdedigen of wegvluchten. De enige kant om naartoe te vluchten is naar achteren of door het water en ik kan niet snel rennen of zwemmen. Ik zal hier weg moeten. Richting het bos in de verte. Ik pak mijn spullen bij elkaar en stop ze tussen mijn riem. Vervolgens loop ik langs de duinen richting het deel waar het water een lichtere kleur had en dus waarschijnlijk minder diep was. Ondertussen keek ik goed om mij heen. Ik moet toegeven dat ik best bang ben. Je kunt hier ieder moment aangevallen worden door iemand die je vervolgens vermoordt. Dat denk ik ten minste, want waarom zouden ze mij laten leven in plaats van dood maken? Ik ben toch nergens goed voor.
Inmiddels ben ik aangekomen bij het lichte deel van het water. Voorzichtig ga ik het water in met het mes in mijn linkerhand en het brood in mijn rechterhand. Ik merk dat het hier totaal niet diep is. Zou het water zout zijn? Ik proef voorzichtig aan het water. Zoet dus.Ik zet mijn spullen even op de kant en begin gulzig te drinken. Pas nu merk ik dat ik best veel dorst had. Als ik klaar ben pak ik snel mijn spullen weer.Okee Luke, niet treuzelen maar gewoon snel doorlopen. Ik loop snel door terwijl ik continu om me heen kijk. Ik zie dat ik al bijna bij de overkant ben, maar ik voel ook de pijn terugkomen in mijn kuit. Ik bijt op mijn lip en loop verder.
Ik kom aan bij de kant en ik zucht. Gelukkig ben ik aan de overkant, maar ik moet meteen doorrennen want hier in dit open grasveld ben ik niet veilig. Ik begin te rennen, maar mijn kuit houdt het niet uit. Zuchtend probeer ik met een snelle pas door te lopen. Hopelijk ziet niemand me, dan ben ik er geweest.

imperfection is beauty

Mehelia Snow || Hoorn
Het gaat me allemaal te snel op het moment. Wat heeft dat te betekenen? Fellin loopt weg, laat het zwaard aan Gionni, en hij schreeuwt Gionni na. Iets over zijn vader. Mijn vader. Ik heb geen zin over achterliggende betekenissen na te denken, dit draait enkel en alleen om overleven, niets anders is belangrijk op dit moment.
'Het spijt me, echt,' verklaart hij. 'We moeten hier weg. Ik wil hier niet blijven. Maar waar is Lily?' ik kijk om me heen.
'Het is goed, hij kan... best een eikel zijn. Maar hij is mijn broer.' op dat moment hoor ik iemand iets roepen. Dat was Lily. Hemeltje god, zij leeft ook nog, gelukkig maar.
'Lily!' roep ik. Om de een of andere reden ben ik blij dat ze nog leeft, misschien omdat ik wat om mijn bondgenoten heb beginnen geven. Ik weet het niet. Maar hier wegraken, is, zoals Gionni zei, het eerste wat we moeten doen.

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Tigerlily Avery
Hoorn

'Lily!' klinkt Mehelia's stem en zo snel als mijn gewonde been het toelaat loop ik naar haar en Gionni toe. Een opgelucht gevoel gaat door mij heen als ik voor hen sta. Ik sta er niet meer alleen voor, ik heb bondgenoten. Hopelijk hebben zij ook handige dingen gepakt bij de Hoorn, want het enige waar ik mee aan kom zetten is een stuk brood en een zwaard, waar ik niet eens mee overweg kan. Waarom lag er dan ook niet een drietand bij de Hoorn?
In stilte vervloek ik de spelmakers die deze spelen hebben bedacht, totdat ik bedenk dat ik eigenlijk gewoon de rebellen moet vervloeken, omdat zij er in de eerste plaats voor hebben gezorgd dat ik hier ben. Of misschien is dat wel de schuld van mijn vader, omdat hij zelf een spelmaker was?
Mijn gedachten vliegen door elkaar heen en ik heb het gevoel dat ik niet meer helder kan nadenken. Mijn keel is droog en ik verlang echt naar water. Even denk ik aan thuis, altijd water genoeg. Genoeg om mijn privézwembad mee te vullen en niet meer die afschuwelijke stekende pijn in mijn been. Thuis zou mijn vader even naar één van de Capitoolartsen gaan en mijn been zou weer zo goed als normaal zijn.
Maar de brandende zon, stekende pijn en mijn dorst zorgen ervoor dat ik weer terug ben in de werkelijkheid. In de spelen.
'Okey, wat gaan we nu doen?' vraag ik hijgend, nog steeds buiten adem van het gevecht.

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Quelitri Feywha Wobun ~ bos

Ik besluit hier te blijven wachten tot het nacht word, en dan aan het begin van de ochtend naar een ander deel van het bos te gaan. Ik maak het me gemakkelijk, en bedenk een tactiek om deze spelen te winnen. Of eigenlijk het minst pijnlijk dood te gaan. Ik zou eigenlijk een hartaanval moeten krijgen ofzo. Ik zou ook kunnen winnen natuurlijk, maar ik betwijfel of ik dat kan, En zelfs als het me lukt, wat zou ik daarna moeten doen? Krijg ik dan geld van de districten? Ik ben geld gewend, dus dat maakt niet veel uit. Mijn moeder is sowieso dood, die was al direct na de overwinning van de rebellen vermoord, en ik weet niet of mijn vader nog leeft. Het boeit me eigenlijk niet zo veel, want ik boeide hun ook niet. Het enige wat ik deed voor hun was in de weg zitten, en rebels zijn. Ik draai mijn armband met de spotgaai erop om mijn pols. Het is goed dat de rebellen hebben gewonnen, de leiders van Panem stoorden niet. 23 kinderen elk jaar dood laten gaan. net als dit jaar schiet er door mijn hoofd. Dat klopt, maar als het goed is, is er volgend jaar geen Hongerspelen. Ik kreun, ik vind het helemaal niet leuk om na te denken over alle kinderen die dood gaan.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Raccoon schreef:
Fellin Cyan Snow || Bos

Ook Millicent liet zich neerzakken op het gras en probeerde vast ook op adem te komen. Ze had haar benen opgetrokken en keek naar de spullen die ik uithaalde. "Ja, dat kan ik, alleen we hebben geen verband, schoon hebben we water voor nodig. Ik denk dat het op zich wel schoon is door het zwemmen, en je zou eventueel mijn vest om je middel kunnen binden, zodat het stopt met bloeden," zei ze en ik knikte even kort. Ik deed alvast al mijn jas uit, dat stomme ding had me niet echt bescherming geboden en lichtblauw was dan ook totaal mijn kleur niet. Mijn blauw shirt vloekte enorm bij de grote rode vlek die zich ietsje onder mijn ribben plaatsvond. Pijnlijk keek ik ernaar en deed dan uiteindelijk mijn shirt uit zodat ik nu in mijn ontblootte torso zat. Ik keek Millicent vragend aan, ik had nu echt wel haar hulp nodig. "Je mag mijn jas wel gebruiken voor de wonden, want je been zal ook verzorgd moeten worden." ze ik dan tegen haar. Ik keek ondertussen nog eens rond, we konden mijn zeil gebruiken als onderdak denk ik En misschien als het ging regenen, kon het water opvangen ,zodat we niet telkens naar de grote beek moesten gaan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Wow, slecht stukje dit. Ik ben er niet tevreden over, maar goed. ;x ]

Felicity Seneca Crane || Gras/Bos

Uitgeput hijste ik mezelf de kant op. Zwemmen was vermoeiend, en al helemaal met die fles water tussen mijn riem. Ik keek vluchtig om me heen en begon te rennen. Tijdens het water had ik water in mijn mond gekregen en gelukkig was het water zoet. Ook had ik nu dus geen droge mond, maar dat kon nog veranderen. Ik rende het grasveld over en rende zo door het bos in.
Mijn eerste missie was om Calix te vinden, Jillana zou ik later wel vinden. In de hoop natuurlijk tussendoor niet gedood te worden. Het bos was groot, maar nergens waren planten of struiken te vinden; alleen maar bomen. Loofbomen om precies te zijn, ik had wel enige kennis van bomen en planten. Mijn gedachten dwaalde af naar de afgelopen dagen. De slaapvertrekken, de trainingen, de ontmoetingen met andere tributen.
En dat ik van gedachte dwaalde was niet goed, ineens voelde ik iets hards tegen mijn hoofd aan. Ik was ook gelijk gestopt met rennen, en ik wankelde achterover waardoor ik op de grond neer viel. Mijn hoofd was wat lichter geworden; ik was tegen een boom aangerend. In de verte had ik iemand rond zien lopen, en die persoon leek verdacht veel op Calix.

Ik wreef pijnlijk over mijn voorhoofd heen en enkele tranen vielen naar beneden toe. Ik was niet een held in sommige dingen, maar dit deed onwijs veel pijn.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 13:57 ]

Raccoon schreef:
(...)

We've lived in the shadows for far too long.

Millicent Gardner || Bos.
Ik knikte langzaam en bekeek de jongen eens van top tot teen. Mijn hoofd ging langza iets schuin staan en ik werd rustig van binnen. Hij deed me denken een het capitol, aan de mensen, wat me even deed geloven dat ik weer thuis was. Ik dacht terug aan mijn ouders, aan mijn vrienden. Maar al snel werd ik wakker uit mijn korte dagdroom. Ik stond langzaam op en pakte zijn vest aan. Die nog vochtig aanvoelde, naar mij mening. Ik was ook nog steeds vochtig. Ik keek even om me heen, zoekend naar water wat iets dichterbij was, maar ik kon niks vinden. "Wil je eerst terug naar het water, om het schoon te maken? Of binden we de jas er gewoon om heen?" vroeg ik, vooral omdat ik niet wilde dat het ging ontsteken, maar hij wilde waarschijnlijk niet terug. Ik wist ook niet of het snel donker zou worden, en ik wist niet hoe ver het precies was. Alles bij elkaar leek het me niet logisch. Maar hij had ook altijd nog inspraak hierin. Als we samen gingen proberen te overleven, dan kon ik dat soort dingen niet helemaal zelf gaan beslissen.

We've lived in the shadows for far too long.

Fellin Cyan Snow || Bos

Milli stond langzaam op en nam mijn vest aan, waardoor ik haar even kort aankeek. Ze voelde aan mijn jas, die ik eerlijk gezegd oncomfortabel vond aangezien hij zo plakte en wak was. Zelf had ik liever mijn kleren van thuis, helaas. "Wil je eerst terug naar het water, om het schoon te maken? Of binden we de jas er gewoon om heen?" vroeg ze me en ik dacht even kort na. Ik had geen zin om me terug naar het bloedbad te begeven, dus schudde ik mijn hoofd. "Nee, het is wel schoon genoeg zo." mompelde ik zacht. Ik leek even naar mijn rugzak waar het zeil en het stuk touw nog inzaten. "Misschien kunnen we eerst onze wonder verbinden en daarna een kamp maken? Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kan niet in bomen klimmen." zeg ik dan, waarna ik ook opstond en mijn flesje joduim aan Millicent haf. Aangezien zei de enige was die iets van wonden wist. Ik vertrouwde haar en ze was mijn bondgenote dus .... Ergens vervloekte ik Gioni nog steeds. Denkzij hem had ik deze wonde en had ik geen wapens. Als mijn zusje er niet was geweest had ik hem ook vermoord. Ik murmelde wat in mezelf. Hoe kon ze nou zo'n oen als bondgenoot kiezen bover haar eigen broer. Ik kauwde kwaad op de binnenkant van mijn wang terwijl ik wat naar de grond staarde.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH