[RPG] The 76th Capitol Hunger Games || Speeltopic 1 - Speeltopics

"What has been proposed is that in lieu of eliminating the entire Capitol population, we have a final, symbolic Hunger Games, using the children directly related to those who held the most power." ~ Coin.
Suzanne Collins, Mockingjay.

Regels / afspraken / opmerkingen:
~ Alleen ik open nieuwe topics.
~ Probeer regelmatig te posten, gaat dat even niet lukken, meld het dan. Anders minstens 1 post in de 3 dagen.
~ Post stukjes van minstens 120 woorden.
~ Probeer bij te blijven met de verhaallijn en lees ook de posts van anderen (in ieder geval vluchtig) even door.
~ Naamsveranderingen en afwezigheid doorgeven.
~ Wees realistisch.
~ Bestuur andermans personage niet.
~ In het bloedbad sterven de tributen die door users worden gespeeld niet, dus wees niet bang dat je meteen niet meer mee zal doen aan het begin. Ongeveer 1 keer per week zal er een tribuut sterven.
~ Offtopic tussen haakjes. Als er dingen besproken moeten worden, gebeurt dat in het praattopic.
~ En natuurlijk de huisregels van Quizlet.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 13:21 ]

:)

Gilbertson schreef:
[Raccoon: Het water is zoet. (; ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Millicent Gardner || Bos.
Ik liep achter Fellin aan het bos in. Van tijd tot tijd keel ik achterom, bang dat we achtervolgd werden. Ik wist niet of het bos zelf ook nog verassingen bevatte, maar liever veilig dan sorry. Ik vond het ergens wel een mooi bos, heel kalm, alleen warm, heel warm. Ik had soms alleen de neiging om mijn boog te pakken, en met soms bedoelde ik bij ieder geluid. Maar ik wist mezelf in te houden, ook vooral omdat ik niet alleen was. Mijn lange haar was nog steeds vochtig, maar door de warmte die om ons heen hing was het wel en stuk droger. We kwamen aan op een open plek, niet heel groot, maar het was goed genoeg. Terwijl Felling zijn rugzak open maakte en doorzocht liet ik me op de grond zakken en trok ik mijn benen op. Touw. We konden een val proberen te zetten. Maar we konden ook het touw gebruiken om het zeil op te hangen. Maar dat was alleen nodig als het zou gaan regenen. Regen, daar had ik pas een hekel aan, maar ik kon nu niets doen als het zou gaan regenen. Ik keek op toen Fellin iets aan me vroeg. Was ik goed met wonden. Ik moest even denken, maar kwam tot de conclusie dat ik wist hoe ik een wond moest verzorgen. "Ja, dat kan ik, alleen we hebben geen verband, schoon hebben we water voor nodig. Ik denk dat het op zich wel schoon is door het zwemmen, en je zou eventueel mijn vest om je middel kunnen binden, zodat het stopt met bloeden," zei ik met mijn ogen op mijn knieën gericht. Ik haalde een hand door mijn haar, om de losse plukjes naar achter te halen. Ik zocht een oplossing voor het feit dat we niet in een boom konden slapen, maar er zat niks anders op dan de hele nacht de beurt wakker blijven. Anders werden we misschien beslopen. Of misschien ook niet, we waren allemaal capitol kinderen, zo goed en zo moordlustig zouden de meeste van ons niet zijn. Echter moesten we wel overal rekening mee houden.

We've lived in the shadows for far too long.

Fellin Cyan Snow || Bos

Ook Millicent liet zich neerzakken op het gras en probeerde vast ook op adem te komen. Ze had haar benen opgetrokken en keek naar de spullen die ik uithaalde. "Ja, dat kan ik, alleen we hebben geen verband, schoon hebben we water voor nodig. Ik denk dat het op zich wel schoon is door het zwemmen, en je zou eventueel mijn vest om je middel kunnen binden, zodat het stopt met bloeden," zei ze en ik knikte even kort. Ik deed alvast al mijn jas uit, dat stomme ding had me niet echt bescherming geboden en lichtblauw was dan ook totaal mijn kleur niet. Mijn blauw shirt vloekte enorm bij de grote rode vlek die zich ietsje onder mijn ribben plaatsvond. Pijnlijk keek ik ernaar en deed dan uiteindelijk mijn shirt uit zodat ik nu in mijn ontblootte torso zat. Ik keek Millicent vragend aan, ik had nu echt wel haar hulp nodig. "Je mag mijn jas wel gebruiken voor de wonden, want je been zal ook verzorgd moeten worden." ze ik dan tegen haar. Ik keek ondertussen nog eens rond, we konden mijn zeil gebruiken als onderdak denk ik En misschien als het ging regenen, kon het water opvangen ,zodat we niet telkens naar de grote beek moesten gaan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Quelitri Feywha Wobun ~ Bos

Bang kijk ik naar beneden. Ik zie een paar mensen onder me door rennen, en ook al weet ik zeker dat ik hoog genoeg zit, en dat ze niet zomaar omhoog zullen kijken, ben ik toch bang dat ze me zullen ontdekken. Ik Pak het plastic zakje uit mijn broekzak, dat aan de buitenkant nat is geworden, maar aan de binnenkant niet, omdat het van plastic is. Ik maak het open, en zie dat er gedroogd fruit in zit. Ik ruik er aan. Mierzoet. Ik bekijk het mes eens goed. Zwart handvat, en 2 scherpe kanten, met een stuk met kartels, zodat ik iets zou kunnen zagen. Mooi zo. Ik laat het mes tussen mijn riem zakken. Ik klim nóg hoger, zodat ik kan zien wat er op het zand gebeurt.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Yuuta Twincle || Rand van het bos

Met een grote grijns op mijn gezicht inspecteerde ik bomen aan de rand van het bos. Niemand zou me ooit vinden als mijn schuilplaats af was, ik hoefde alleen maar het hele spel af te wachten. En dan zou ik gewonnen hebben.
Ik was zo in mijn sas, dat ik fluitend naar een mooie boomstronk zocht. Eigenlijk was het best mooi hier, vogeltjes die fluiten, veel groen. Net een natuurpark, het enige verschil was dat hier mensen uitgemoord werden. Nog altijd fluitend, bedacht ik me dat uj een zakje had gepakt, en nog niet wist wat erin zat. Snel scheurde ik het open, yes! Vlees, gedroogd vlees, dat zou me hopelijk kunnen redden. Toen pas schrok ik, dat ik zo luid had gefloten. Mensen zouden me gaan herkennen! Ze zouden hierheen komen, en me meteen opmerken met mijn blauwe kleding. Zonder me te bedenken, stopte ik het vlees in mijn jasje en rende naar de rivier, om er vervolgens in te duiken, en er gelijk uit te komen.
Hoestend en proestend liep ik zachtjes weer terug naar de rand van het bos, dat langer leek te duren dan net. De zon maakte mijn huid warm, en als het in de nacht ook zo bleef zou het perfect gaan.

Bij het bos, rolde ik even in wat zand, en smeerde wat modder, -dat gemaakt werd door mijn water- op mijn wangen. Nu nog wat op mijn voorhoofd, het was bijna dezelfde kleur als mijn haren. Met wat tuf, water en modder kreeg ik het voor elkaar om ook nog bladeren in mijn haren te stoppen. Als ik schoon wou worden, kon ik gewoon weer in de rivier duiken. En ik haalde wat modder van mijn Capitool speld.
Nu liep ik weer verder, op zoek naar een goede boom, veel rustiger dan net. Je kon alleen soms mijn bijl horen kletteren.

"I Was Born To Be A Warrior, And Now I Am."

Calix Templesmith
De boom waarin ik zit biedt me een beetje bescherming, maar ik ben bang dat de blauwe outfit die ik draag nog te veel opvalt. Daarom besluit ik er weer uit te klimmen en een stuk verder het bos in te gaan. Na dat de gong was gegaan, was ik in complete verwarring. Ik was vergeten wie ik was en wat voor reputatie ik hoog moet houden. Dat besef is nu weer terug gekomen, en zo zijn ook mijn trotse houding en hooghartige blik weer helemaal terug. Niets of niemand zal mij tegenhouden, zelfs de districten niet. Ik kijk naar mijn handen en zie dat het zand ze erg vies heeft gemaakt. De fel gekleurde tatoeages over mijn hele lichaam lijken dof. In het Capitool hield ik mezelf altijd helemaal schoon, ik douchte twee keer per dag en gebruikte aardig wat huidcrèmes. Nu, in de arena, kan ik niets van dat alles doen en voel ik me verschrikkelijk vies. Misschien kan ik binnenkort proberen de rivier, die ik een paar uur geleden heb overgestoken, te bereiken. Maar dat zou betekenen dat ik weer terug moet...
De geluiden om me heen maken me extreem alert. Mijn reactievermogen is redelijk goed, al moet ik niet te plotseling verrast worden. In het begin blijven mijn ogen elk bosje checken om te zien of er beweging in zit, maar na een tijdje raak ik vermoeid en verhit. Ik moet even gaan zitten, want als ik dat niet doe val ik flauw door de hitte. Ik ga tegen de eerste de beste boom zitten, maar blijf alert. Ik hoop dat ik snel genoeg kan opstaan mocht er iemand in de buurt zijn.

Felicity Seneca Crane || Hoorn Des Overvloeds > Duinen/Water

De gong ging, en iedereen spurtte zo snel mogelijk naar de Hoorn. Enkele vielen, door het zware zand. Ik keek enkele seconden om me heen, en begon te rennen. Door zand heen rennen was niet makkelijk; maar ook niet geheel moeilijk. Aangekomen bij de Hoorn zag ik al enkele lijken liggen, met gelukkig geen enkele bekende ertussen. Het eerste wat ik zag waren de waterflessen; twee lege en twee volle.
Zonder erbij na te denken sprong ik over lijken heen en greep naar een fles, hij voelde licht aan. Een lege waterfles was het dus. Schichtig keek ik om me heen, iedereen was in gevecht bezig om de beste spullen te pakken. Ik keek achterin de Hoorn; daar lagen alle messen. Ik sprintte er naar toe en wilde net mijn hand uitsteken om een messenset te pakken toen ik een arm om mijn nek heen voelde.
'Die is van mij,' Aan de stem te horen was het een jongen, hij kneep zo'n beetje mijn keel fijn. Ik zag in mijn ooghoeken dat hij in zijn rechterhand een mes had. Hij haalde het mes omhoog en haalde deze langs mijn wang. Ik piepte van de pijn, dit zou hij terug krijgen!
Ik gooide zijn arm omhoog en duwde hem weg met mijn voet. Ik greep naar zijn mes toen hij wankelde en stak deze in zijn borst. Ik greep naar het messenset achter me en verliet de Hoorn.

Ik vluchtte zo snel dat ging door het zand, richting de duinen. In mijn rechterhand had ik de lege fles, en in mijn linkerhand het messenset. Mijn keel voelde droog; ik werd nu al gek van die hitte! Zonder twijfel begon ik aan de klim op de duinen, ik zag dat meerdere mensen hieraan al begonnen waren. Heel handig was het niet; ik had mijn beide handen vol. Ik propte mijn voeten in het zand en vergrootte mijn riem. Hierin stak ik mijn lege water fles; dat deze misvormde maakte me niks uit. Met moeite beklom ik de duinen, de hitte maakte het er niet makkelijker op. Jillana en Calix had ik niet meer gezien; ik had niet eens op ze gelet. Iets wat ik misschien wel had moeten doen.
Na enkele minuten stond ik bovenop de duinen, ik ging op mijn hurken zitten en bekeek snel het aanzicht. Het water was donker, op één plek na. Waarschijnlijk zou dat gedeelte zoet zijn, en de rest zout. Iets wat ik ook fout kon hebben natuurlijk. Ik liet mezelf van de duinen afrollen en sprong gelijk het water in; wel het donkere water. Toen ik de bodem niet kon voelen kwam er paniek in me op. Ik was geen goede zwemmer, maar dit maakte het erger. Ik sloot mijn ogen en begon aan het zwemmen. Met grote slagen zwom ik erdoorheen, met nog steeds het idee in me dat ik kon verdrinken. Ik stopte eventjes met zwemmen en keek om me heen; qua slachtveld viel het hier wel mee. Ik greep naar mijn waterfles en opende deze, zodat er water in kon komen. Ik zelf verdronk eventjes, ik kon mezelf niet goed boven water houden maar het was nodig nu. Ik draaide de dop weer dicht en propte hem tussen mijn riem. Ik sloot mijn ogen en ademde diep in, en begon weer met zwemmen.

-Wow, ik had niet verwacht dat m'n stukje zo lang zou worden :')

Sky James Chamberton II Duinen/platform.

De gong was inmiddels af gegaan, en het slacht partij was begonnen. De een na de andere lag op de grond, en ik stond nog op mijn platform, het is een wonder dat niemand mij vermoord heeft. Ik was eigenlijk nog steeds gefocust op de speer, die er overigens nog steeds lag. Ik rende van mijn platform af, het slachtveld door richting de speer, ik bukte renend en al, en pakte de speer, en nog een of ander zakje wat er naast lag, en rende over het zand richting de duinen, nu moest ik nog over de duinen heen, wat best een hele klim was, ik rende over de duinen heen. Net toen ik dacht dat ik over de duinen heen was zag ik water, fijn dat wordt zwemmen. Ik sprong in het water, en begon te zwemmen. Na een tijdje kwam ik aan bij het bos, eindelijk. Doorweekt en moe rende ik het bos in. Het oude vertrouwde bos. Nee, dat was het niet, dit is het bos van het Capitool, het Capitool waar ik een ontzettende hekel aan heb, en altijd al gehad heb ondanks dat ik er vandaan kom. Het is dat mijn moeder mij tegenhield, anders was ik allang weg geweest. Ik rende het bos door, op zoek naar een plek waar ik me kan verschuilen, en goed kan beschermen. Ik zag een gigantische boom in het midden van het bos, ik klom erin, en binnen een paar seconden was ik boven in. Hier kon ik bedenken wat mijn strategie zou worden. Ik zou niemand onnodig aanvallen, alleen als het moet. Ik zou wel wachten tot de rest het meeste werk voor mij gedaan heeft, en voor een deel is dat ook al gedaan, want er lagen al een aantal lijken.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 14:35 ]

How far is far

Kendizzzzle schreef:
Sky James Chamberton II Duinen/platform.

De gong was inmiddels af gegaan, en het slacht partij was begonnen. De een na de andere lag op de grond, en ik stond nog op mijn platform, het is een wonder dat niemand mij vermoord heeft. Ik was eigenlijk nog steeds gefocust op de speer, die er overigens nog steeds lag. Ik rende van mijn platform af, het slachtveld door richting de speer, ik bukte renend en al, en pakte de speer, en nog een of ander zakje wat er naast lag, en rende het bos in. Het oude vertrouwde bos. Nee, dat was het niet, dit is het bos van het Capitool, het Capitool waar ik een ontzettende hekel aan heb, en altijd al gehad heb ondanks dat ik er vandaan kom. Het is dat mijn moeder mij tegenhield, anders was ik allang weg geweest. Ik rende het bos door, op zoek naar een plek waar ik me kan verschuilen, en goed kan beschermen. Ik zag een paar struiken op een rijtje, en ging er achter een zitten, hier kon ik bedenken wat mijn strategie zou worden. Ik zou niemand onnodig aanvallen, alleen als het moet. Ik zou wel wachten tot de rest het meeste werk voor mij gedaan heeft, en voor een deel is dat ook al gedaan, want er lagen al een aantal lijken.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 14:25 ]

[O, ik zal het aanpassen, bedankt dat je het even zegt ]

How far is far

Kendizzzzle schreef:
[O, ik zal het aanpassen, bedankt dat je het even zegt ]

[shit, ik heb zo weinig inspiratie at the moment ]

Calix Templesmith
Nadat ik een tijdje tegen de boom heb gezeten sta ik weer op. Ik moet blijven bewegen, anders ben ik een te makkelijk doelwit. Ook zorgt de hitte voor een sterke drang om in slaap te vallen, en ik wil alles behalve in slaap vallen. Het bos voelt oneindig, al heb ik een beetje het gevoel dat ik in rondjes loop. Volgens mij ben ik nu al tien keer langs dezelfde boom gelopen. Ik heb al gevaarlijk veel slokken water gehad, en besluit dat ik wat rustiger aan moet doen.
Mijn gedachten dwalen af naar de dagen voordat we de arena in gingen. Het was op televisie al indrukwekkend, maar in het echt was het nog veel cooler. De slaapvertrekken van de tributen zijn nog luxer dan mijn eigen huis, en dat zegt nogal wat. De trainingen waren lastig, vooral omdat het nogal een afgang was. Altijd heb ik opgeschept over hoe goed ik wel niet ben met wapens. Uiteindelijk bleek dat erg tegen te vallen, ik was alleen redelijk goed in het messen werpen. Ik ben dan ook veel bezig geweest met de training messen werpen, maar minder met kennis van planten of andere dingen die van pas kunnen komen. Het is niet heel handig, dat geef ik toe. Maar mijn vaardigheden in het messen werpen zijn vooruit gegaan en ik denk dat ik daarmee een sterke tribuut ben met een hele grote kans op winst. Dan bedenk ik me opeens dat ik een afspraak heb gemaakt met Felicity en Jillana. We zouden een bondgenootschap vormen, en ik ben het helemaal vergeten. Dat is mijn eerste grote fout, en ik hoop dat ik het nog goed kan maken.

Quelitri Feywha Wobun ~ bos

Ik ben nu zo hoog, dat als ik nu zou vallen ik wel 100 keer dood zou gaan. Het zand absobeerd al het bloed wel goed, maar toch zie je overal rode sporen lopen, en er zijn nog steeds mensen aan het vechten. blij dat ik daar niet tussen zit denk ik bij mezelf, anders had ik het zeker niet overleefd. Ik heb geen idee wie er nog leven, en ik weet ook niet hoeveel er nog leven. Het lijkt alsof er meer dan 4 doden zijn, maar ik kan het niet goed zien, want het is heel ver.
Het is zo warm, en ik heb zo'n dorst. Het water in de rivier was wel ziet, maar ik heb het nog niet echt gedronken, behalve wat spetters die ik per ongeluk binnen kreeg. Ik pak het puntje van mijn blauwe vlecht vast, en knijp het water eruit dat er is is gekomen, en ik hou het mini waterstraaltje boven mijn mond. Mijn broek en een klein deel van mijn bovenkleding is nat geworden. Ik schuur wat boomschors van de boom af, en laat het op mijn broek vallen. Nu ben ik in ieder geval nog een béétje gecamoefleert.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Ealorna Rany Rigolo || Hoorn
'Ealorna! Lorna! Ga daar weg!' Werd er naar me geschreeuwd. 'Dit zijn de spelen! Mensen worden gek hier! Hij. Ook! Alsjeblieft, ga daar weg! Hij gaat zich niet inhouden je te vermoorden!' Ik draaide me richting het geluid en zag Osiris in paniek staan. 'Ga daar weg! Als je niet dood wilt, op zijn minst!'
Osiris' stem bracht me langzaam weer tot zinnen. Ik stond in de arena. Roan wilde me vermoorden. Hij kende me niet meer als een goede vriendin. Het was te laat om te rennen; zijn lange en sterke benen hadden hem al te dichtbij gebracht. Maar ik had hoop en kracht om in ieder geval het bloedbad te overleven. Hij dook op me af en zonder erbij na te denken rolde ik door het zand naar voren. Toen er geen klap volgde, durfde ik om te kijken. Roan was gestruikeld over het zand en had een grote klap gemaakt tegen de rand van de Hoorn. Een snel groter wordende bult was te zien op zijn hoofd en er sijpelde bloed uit. Hij schreeuwde naar me, maar het was niet bedoeld als een woord of zin. Slechts een uiting van woede. Ik klemde mijn kiezen opelkaar en wierp hem een sarcastisch kushandje toe.
Daarna besefte ik weer dat ik in de arena was en me midden in een groot bloedbad bevond. Ik sprong weer op van de grond, waar het zand naast geel ook rood gekleurd was van het bloed. Ik werd misselijk en voelde de drang sterker worden om hier weg te gaan. Ik rende naar Osiris in omhelste hem stevig.
'Je leeft nog.' Ik wist hoe dom dat klonk, maar ik was er erg blij mee. 'We moeten hier weg.'

:)

Gionni Flickerman || Hoorn
'Blijf van dat zwaard af,' gromde ik Fellin toe en hij spuugde in mijn gezicht. Ik sloot mijn ogen walgend en veegde mijn gezicht af aan mijn arm, waarna ik hem opnieuw stompte, dit keer in zijn maag. Ik schrok op van een gil en gelijk lagen Fellin en ik stil, want beide herkenden we de persoon aan wie die gil toebehoorde. We keken tegelijk naar haar op.
'Niet doen, alsjeblieft,' mompelde Mehelia. Ik kon Fellin wel vermoorden zo kwaad was ik. Geen idee waar dat vandaan kwam; normaal was ik de rust zelve.Ik klemde mijn kiezen op elkaar en dacht na over mijn volgende set. Naar haar luisteren en weggaan? Fellin had het eerder besloten en gooide een handvol zand in mijn gezicht. Ik schreeuwde van pijn en hoeste het zand uit mijn mond. Het smaakte echt ranzig. Ik kreeg nog een ferme trap in mijn maag en kromp inelkaar. Maar Fellin was al bijna weg.
'Hou dat rotzwaard maar.' Ik keek verbaasd op en zag bloed langs zijn lichaam sijpelen. Ik keek naar het bebloede zwaard dat een klein stukje verderop in het zand lag en grijnste. Fellin rende weg en ik stond voorzichtig op.
'Ja, vlucht maar! Zal je vader trots op zijn!' schreeuwde ik hem na, denkend aan de overleden president Snow. Daarna keek ik beschaamd naar Mehelia.
'Het spijt me, echt.' Ik raapte het zwaard op en keek haar voorzichtig aan. 'We moeten hier weg. Ik wil hier niet blijven. Maar waar is Lily?'

:)