Maximiliano Guido Gustav.
Terwijl de geur van mijn eitje alle geuren in de keuken begint te overheersen, rijk ik mijn arm naar de plank boven het aanrecht waar zich een radio bevind. Door middel van een snelle druk op de knop verspreiden de klanken van het nummer ‘Hey brother’ van Avicii zich al snel door de keuken en het moet haast wel hoorbaar zijn voor Evelina die nog rustig van haar ontbijt zit te genieten in de kamer hiernaast, maar als zij dit niet fijn vind, zal ze daar zelf wel iets van zeggen. Ik werp een blik over mijn schouder naar Evelina en merk dat ook Kylie, mijn danspartner, binnen is komen lopen. Evelina’s handen zijn samengeknepen tot vuisten en bevinden zich op de tafel naast haar. Evenals haar handen zijn ook haar ogen gesloten en voor een paar seconden bekijk ik haar. Aan de uitdrukking op haar gezicht kan ik zien dat ze ergens mee zit, maar ik probeer mijn mond erover te houden. Niet omdat ze één van de choreografen hier is, maar ook omdat het ochtend is en ik haar er niet mee wil belasten. Nu in ieder geval nog niet. Kylie neemt een korte pauze met lopen, wanneer ze voor het prikbord staat en al snel betrekt haar gezicht bij het lezen van het briefje. Vervolgens betrekt ook mijn gezicht en een wenkbrauw schiet omhoog. “Ik ben ook blij met jou als partner” mompel ik geïrriteerd, terwijl ik mijn blik afwend en mijn eitje omdraai met de spatel die zich in mijn rechterhand bevind. Zachte voetstappen komen mijn kant op, wat betekend dat Kylie genoeg heeft gezien van de opdracht of van mijn naam. Tot mijn verbazing haalt ze niet alleen iets te eten, maar ze begint in plaats daarvan een gesprek met me. “Hi partner, ook geen uitslaper?” vraagt ze me dan met een brede grijns op haar gezicht. Ik schud mijn hoofd kort. “Nee, nooit geweest” antwoord ik kortaf. Ik kan er nu ook eenmaal niets aan doen dat ik iets te snel op mijn tenen ben getrapt. “Mag ik er ook eentje, mede Italiaan?” Ik kijk voor een moment in haar donker bruine [?] kijkers en laat slechte gevoel over Kylie met een zucht wegvagen. Ten eerste kan ik niet lang boos blijven op iemand zoals Kylie, aangezien ze zeker twintig centimeter korter is dan ik en dat maakt haar in mijn ogen ‘schattig’ en ten tweede kan ik niemand weigeren om mijn speciale Maximiliano eitje voor hen te maken, omdat iedereen het geproefd moet hebben en het, het lekkerste eitje is die er bestaat. “Tuurlijk, omdat je evenals ik een Italiaan bent en omdat je zo’n goede smaak hebt om voor mijn ei te kiezen in plaats van er eentje voor jezelf te bakken” terwijl ik spreek, leg ik het ei op een bord, “Zal ik er nog een maken, of wil je deze?” vervolg ik vragend en kijkend naar Kylie. Ik wacht even en split het volgende ei in tweeën waardoor het terecht komt in de koekenpan op de gesmolten boter. Ik moet er toch nog één bakken, aangezien ik er zelf ook nog een wil of misschien wel twee, ik ken mezelf. “Weet je trouwens al iets voor de choreografie? Ik zag namelijk dat we Jazz moesten dansen en volgens mij was jij een Jazz danser, niet?” vraagt ze dan met dezelfde grijns nog op haar gezicht. “Bij het bakken van mijn speciale ei á la Maximiliano zitten mijn gedachte bij het bakken van het ei, dus nee, ik heb nog geen idee voor de choreografie, maar ik heb wel al een idee voor een lied,” ik wijs subtiel richting één van de boxen van de radio, wanneer de pianoklanken van het nummer mijn oren bereiken. “All of me van John Legend, bekend?” ondertussen is mijn blik weer gevestigd op het eitje in de koekenpan en strooi ik er wat zout en peper overheen. Wanneer ik een blik over mijn schouder werp naar Evelina, zie ik dat Nathan binnen komt lopen, maar voordat hij Kylie en mij bereikt, blijft hij evenals Kylie even wachten voor het prikbord om de partnering van deze week te lezen. Vervolgens neemt hij plaats naast Evelina en haalt een pakje sigaretten uit zijn zak. “Nathan ook een eitje á la Maximiliano?” vraag ik aan hem, nadat ik een opmerking over de gevolgen van roken heb ingeslikt. “Goedemorgen,” mompelt hij, terwijl hij één van zijn sigaretten op steekt. Ondertussen zie ik Evelina opstaan en richting Kylie en mij lopen.
Mijn ogen glijden naar het bakje yoghurt dat Evelina op het aanrecht heeft gestald om vervolgens een flesje water uit de koelkast te trekken. In de vorige weken heb ik ook al wat van haar eetgedrag opgevangen en net kon ik me beheersen, maar nu rollen de woorden al over mijn lip voordat ik er ook maar over nadenk. “Een eitje á la Maximiliano zal je vast beter smaken dan de yoghurt,” Ik kijk van haar naar het eitje en breng het eitje vervolgens naar een bord wat ik drie tellen geleden uit de kast heb gehaald. Ik zie haar blik over de producten vliegen, maar bij de boter blijft ze wat langer hangen. “Is er iets mis met de boter? Voor zover ik weet is boter op zijn tijd wel goed voor je” ik haal mijn hand door mijn haar heen, aangezien ik niet weet hoe ze zal gaan reageren en ik omdat ik mezelf geen houding weet te geven wanneer mijn mond eerder werkt dan mijn hersenen. De overheersende geur van ei is langzamerhand verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een geur die ruikt naar de rook van een sigaret. “Wanneer meneer gaat roken, heb ik liever dat hij op zijn minst het raam open zet” ik schenk Nathan een korte grijns die overgaat in een bescheiden glimlach en richt me vervolgens weer op een nieuw eitje, waarna ik aan het aanrecht van mijn eigen ei begin te smullen. Een ei is bijna het enige wat ik kan maken, maar ik kan het dan ook erg goed, al zeg ik het zelf.
'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'
