[RPG] International Dancecamp || 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 18:16 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Vincere -> Animus (geest)

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Ik heb met iedereen contact opgenomen die nog geen post hebben geschreven en zij hebben toestemming gegeven om verder te posten, dus wanneer je tijd hebt en een post wilt schrijven of mensen wilt gaan ontmoeten, doe je best, dans en maak plezier ]

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 12:40 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Animus schreef:
[Ik heb met iedereen contact opgenomen die nog geen post hebben geschreven en zij hebben toestemming gegeven om verder te posten, dus wanneer je tijd hebt en een post wilt schrijven of mensen wilt gaan ontmoeten, doe je best, dans en maak plezier ]

Everything is illuminated by the light of our past.

Felicite Eleanor Caines.

“Zal ik deze vast meenemen?” Ik kijk Darcio bedenkelijk aan, “Ja, ja, doe maar.” Antwoord ik haastig, waarna ik een vlugge blik werp op mijn kamer. Ik weet dat het niet reëel is om zo te reageren op Darcio, terwijl hij me juist een plezier wil doen, maar ik wil niet als laatste op het kamp aankomen en als ik in dit tempo doorga, ben ik er zeker van dat ik als laatste ben. “Sorry, Darcio.” Er verschijnt een grijns op zijn gezicht, waarna hij mijn koffer optilt en naar beneden loopt. Een zucht rolt over mijn lippen heen en ik probeer het los te laten, zodat ik alles even op een rijtje kan zetten. “Eh, ik heb mijn kleding, toilettas, chocolade, koptelefoon –“ Ik onderbreek mezelf en kijk op, wanneer ik me bedenk dat mijn oplader zich nog in Darcio zijn kamer bevind. Snel trek ik een sprintje richting zijn kamer om vervolgens mijn oplader uit het stopcontact te trekken. Snel maak ik het lijstje in mijn hoofd verder af. Een grote last valt van mijn schouder, wanneer ik het lijstje compleet kan maken en dat betekend dat ik alles bij me heb en dat ik zou kunnen vertrekken, maar het moeilijkste moet nog gaan komen, namelijk het afscheid. Een voordeel is dat ik gister al afscheid heb genomen van mijn ouders, aangezien ze vandaag beide moesten werken. Ik ben wel vaker een lange tijd van huis geweest, dus ik ben het wel gewend, maar het blijft altijd moeilijk. Het is maar goed dat ik alleen heel af en toe heimwee heb naar huis anders zo ik mijn internationale droom wel vaarwel kunnen zeggen. Ik knip het licht uit van de bovenverdieping en loop van de trap af. Hier aangekomen, tref ik mijn oudste broer, Falain, aan. “Van ma moet ik vragen of je zeker weet dat je al je spullen hebt” Hij grinnikt even kort, “Maar jou kennende, vertrek je niet zonder al je benodigde spullen”. Ik kan een lach niet onderdrukken en schud mijn hoofd glimlachend heen en weer. Falain heeft gelijk, ik vergeet nooit mijn spullen mee te nemen. Ik kan gewoon niet zonder een aantal dingen, net zoals ieder meisje dat niet kan. “Ik was bijna mijn oplader vergeten, maar ik heb-“ Ik murmel nog wat woorden na, terwijl Falain me onderbreekt.“Je hebt hem door middel van je lijstje gevonden, ja, ik weet het” lacht hij. “Hé, ik vergeet tenminste geen dingen, dat kan ik over jou niet zeggen” Lachend geef ik hem een stomp tegen zijn arm en een grijns verschijnt op mijn gezicht, wanneer hij niets terug weet te zeggen. “Haal die grijns van je gezicht af en ga maar gauw, anders kom je nog als laatste aan.” Nu is het zijn beurt om te grijnzen. Ik knik even glimlachend en geef hem nog een knuffel ter afscheid. “Zeg tegen mam dat ze me niet iedere dag hoeft te bellen. Wanneer er iets is of als ik iets belangrijks heb te vertellen, zal ik haar zelf wel bellen” Zeg ik tegen hem, waarna ik mijn handtas van de bank haal en richting de deur loop. “Zal ik doen,” Antwoord hij, “Veel plezier!”. Ik werp nog een laatste blik op Falain en loop dan naar buiten waar ik in de auto van Darcio stap. De weg naar het kamp toe duurt langer dan dat ik had verwacht, maar de gesprekken met Darcio zorgt ervoor dat het lijkt alsof de tijd wat sneller gaat. Eerlijk gezegd ben ik best zenuwachtig voor wat ik aan ga treffen in het kamp en vooral wíe ik aantref. De zenuwen verdwijnen al snel, wanneer Darcio zijn auto voor het kamp tot stilstand brengt. Ik kan niet wachten om mijn mede-dansers te ontmoeten en om verschillende dansstijlen te gaan leren, dus stap ik vrijwel meteen uit de auto. Ook Darcio is al uit de auto gestapt om vervolgens naar de achterkant van de auto te lopen en mijn koffer uit de kattenbak te vissen. “Dankje, Darcio” Ik schenk hem een bescheiden glimlach en geef hem een knuffel, waarna ik het handvat van mijn koffer beetpak en de rolletjes over de stoep laat klinken. “Veel plezier en eh, doe je wel een beetje voorzichtig?” Vraag hij op een normale toon, maar ik hoor een bezorgde klank met zijn stem spelen. “Zal ik doen, wel thuis” Ik schenk hem nog een glimlach en richt dan mijn blik op het kamp. Wat heb ik hier naar verlangd, de gehele zomer dansen en plezier maken. Er zullen ook vast wel wat ruzies ontstaan, maar wat spanning op zijn tijd is goed voor je toch.

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 13:57 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Ralph Christian Adams.

Ik loop haastig door het huis heen, van de woonkamer naar de keuken en weer terug. "Heb ik echt alles?" Vraagg ik mezelf af terwijl ik nogmaals mijn tas check. Kleding, schoenen, onderbroeken, sokken, tandenborstel, etc. volgens mij zit het er allemaal in.
"Ralph?" Hoor ik mijn moeder vragen vanuit de tuin. Mijn moeder is een echte liefhebber van de zon, dus wanneer deze eenmaal verscheen, weet iedereen dat ze de rest van de dag in de tuin zit met een boek op schoot.
"Ja mam?" Roep ik vanuit het huis, nadat ik een leesboek ik mijn tas heb gegooid.
"Je belt me wel als je aankomt, hé? En doe voorzichtig," Herinnert ze me, met de zonnebril halverwege op haar neus.
Na het overlijden van mijn zus, wat nu ongeveer vier jaar geleden is, herinnert mijn moeder me er iedere keer weer aan om voorzichtig te doen. Ze bedoelt het altijd erg lief, aangezien ik nu enig kind ben geworden en ze mij niet kwijt wilt. Maar hé, ik loop niet in zeven sloten te gelijk, dus ik zal echt wel voorzichtig doen.
"Tuurlijk mam, ik zal voorzichtig doen. Bij iedere kruising zal ik niet drie keer kijken, maar zes keer, oké?" In het begin nam ik haar opmerking serieus, maar nu drijf ik er eigenlijk een beetje de spot mee.

Terwijl ik mijn favoriete nummer van het moment hoorde, merk ik dat we van de grote weg een kleinere weg inrijden. "We zijn er bijna, maar nog niet helemaal," Hoor ik in mijn hoofd, dit is zo'n typisch zinnetje waar ik altijd weer aan moet denken als ik ergens naar toe ga, waar ik lang naar uitgekeken heb.
Ik heb echt zin in dit danskamp; nieuwe mensen leren kennen, lekker dansen, gezelligheid en feesten. Vooral dat laatste spreekt me wel aan. Ik weet dat in ieder danskamp het grotendeels draait om leren en het opdoen van nieuwe ervaringen, maar ik weet zeker dat hier ook feestjes zullen komen.
Op mijn vijftiende ben ik al een keer naar een danskamp geweest, helaas was dat niet zo'n succes omdat ik het niet kon vinden met de mensen die er waren. In totaal duurde het kamp een maand, maar na anderhalve week ben ik opgehaald door mijn ouders. Dit betekend niet direct dat ik het moeilijk vind om nieuwe mensen te leren kennen, maar bij mij duurt het eenmaal langer voordat ik iemand als een echte vriend ga zien.. en helaas accepteert niet iedereen dat.
Ik word wakker geschud door de zware stem van de chauffeur die meldt dat we zijn aangekomen bij het danskamp. Ik spring enthousiast uit auto en wacht ongeduldig totdat de chauffeur mijn blauwe koffer en zwarte weekendtas uit de auto heeft gehaald. Ik slinger de weekendtas over mijn schouder en laat de koffer achter me aan rollen terwijl ik richting de ingang loop.
Ik heb ergens gelezen dat in de dichtstbijzijnde huisjes bij de poort de slaapvertrekken zijn. Ik besluit om daar heen te lopen, zodat ik eerst mijn spullen ergens kwijt kan.

b]xMeCrazyMofo ---> SnowHeart[/b

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

(Guys im so sorry. Heel het weekend of niet thuis geweest of alleen maar bezig met het leren van de komende toetsweek (as donderdag) vanaf morgrn bem ik echt weer online!!

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Oh dear, ik voel me echt schuldig dat ik nog steeds niks geschreven heb ;s]

16 - 09 - '17

Wintermagic schreef:
[Oh dear, ik voel me echt schuldig dat ik nog steeds niks geschreven heb ;s]

[Doe rustig aan, ik moet ook nog een post schrijven met Maximiliano Eerst even Nederlands leren ;c]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

(Heb al een klein stukje geschreven op word, morgen post ik het! Zeker weten. )

The duty of youth, is to challenge corruption.

(Hallo, door sinterklaas en andere zaken kon ik afgelopen week niet online komen. Vanaf nu ga ik weer proberen weer actief online te zijn.
Kan iemand mij een samenvatting geven zodat ik ergens kan inspringen?)

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 10:03 ]

"Ignite, my love. Ignite."

220912 schreef:
(Hallo, door sinterklaas en andere zaken kon ik afgelopen week niet online komen. Vanaf nu ga ik weer proberen weer actief online te zijn.
Kan iemand mij een samenvatting geven zodat ik ergens kan inspringen?)

Everything is illuminated by the light of our past.

Daniel Dean Trost
'Doei mam! Tot over een paar weken!' Met die woorden gooide ik de autodeur dicht. Mama zwaaide nog even en reed toen weg. Ik glimlachte van oor tot oor toen ik mijn tas over mijn schouder gooide en het terrein op liep. Het was een hele mooie omgeving met veel natuur. Ik had zoveel zin in deze zomer! Terwijl ik steeds verder het terrein op liep, zag ik steeds meer mensen staan. Mijn mede kampgangers, dacht ik. Ik keek mijn ogen uit, de meeste mensen leken wel aardig. Maar ook al leken de mensen aardig, toch was ik een beetje bang dat ik niemand vond met wie ik het goed kon vinden. Niet aan denken, dwong ik mezelf. Al deze mensen hebben allemaal een ding gemeen. Ze houden van dansen.

(Sorry voor het korte stukje. Zit op de tablet en dat typt echt vervelend.)

"Ignite, my love. Ignite."

(Okaaay post komt eraan )

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ambrosia Ivy Hernandez | Latin en Hip hop
"Chris! Ambrosia!" Hoor ik ineens achter me. Ik glimlach, dit Russisch accent herken ik uit duizenden! "Evelina!" Gil ik dan met een duidelijk vrolijke toon in mijn stem. Ik grinnik en loop naar één van de oude dansers toe. "Als jij me nu ook verteld dat je een choreograaf bent eh!" Ik grinnik en geef haar een knuffel. "Ik heb je zo lang al niet gezien! Hoe gaat het met je?" Ik stort me meteen op haar neer, terwijl er ook een ander meisje bij komt staan. Ik glimlach naar haar, terwijl ze uitlegt dat ze alleen moest komen en de weg nog niet weet. Ik grinnik. "Rustig! Dit is dancecamp!" Ik grinnik en stoot Chris aan dat hij haar het één en ander uit moet leggen. "Ik ben Ambrosia." Glimlach ik met een rollende r.
Mijn blik gaat weer terug naar Evelina, wie ik al in geen honderd jaar heb gezien. Ik ben zo blij dat ik hen zie, het hadden net zo goed het groepje kunnen zijn die ik totaal niet mocht.
Mijn blik gaat over het kamp en ik zie dat er langzaam aan meer en meer dansers aanwezig zijn. Naast me hoor ik Christopher zich al voorstellen. "Ik ben Christopher, één van de choreografen en leidinggevende." Ik grinnik, altijd hoger overkomen. "Zal ik je naar je kamer begeleiden? En je zo wat het meeste vertellen?"

The duty of youth, is to challenge corruption.