RPG Jongerencamping x Tijdmachine - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 12:14 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Damiën was hier om volledig te genieten en had dan ook lekker lang geslapen, tot hij de tent uitgebrand was. Nadat hij zich had omgekleed, besloot hij een rondje over de camping te doen. Hij had er geen sterke behoefte aan om veel bij zijn vrienden te zijn. Weliswaar kon hij goed met hen, maar ze deden hem tegelijk ook aan de ontvoering en de gevolgen daarvan denken. Hoe minder hij ze zag, hoe makkelijker het was om te vergeten wat hem gebeurd was.
Toen hij langs het strand liep, zag hij bekenden op het strand zitten. Hij zwaaide even vriendelijk naar hen en liep toen verder. Hij had nog geen behoefte om de ouders van zijn vrienden te ontmoeten en wilde zich liever eerst focussen op mensen die hij niet kende. Hij vond het nog steeds een raar idee dat hij nu in het verleden was en daarom wilde hij liever van afstand aan dat idee wennen.
Er verscheen een grijns op zijn gezicht toen hij Rosita zag met een vlieger. Ze was alleen, maar leek zich prima te vermaken. Hij bleef even van een afstandje naar haar kijken. Hij kende haar eigenlijk niet zo goed. Hij had haar nooit eerder gesproken, maar daardoor vond hij het juist wat gemakkelijker om met haar om te gaan. Hij glimlachte naar haar toen hij dichterbij liep, met zijn handen in zijn zakken. 'Vermaak je je?' vroeg hij zonder enige spot.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Angel grinnikte.
'Ik kende Den Dolder ook niet tot mijn broer er ging wonen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Mosh,’ antwoordde hij, terwijl hij Ilse eens goed opnam. Ze was een beetje gewoontjes voor zijn doen, maar wel heel knap. Hij zou best eens – of wat vaker – met haar willen zoenen.

-

Raphael zag dat Rosita een eindje bij hen vandaan in het zand ging zitten met een vlieger. Het was een beetje een vreemd gezicht, want als hij iemand zou moeten bedenken die van vliegeren hield, zou hij nooit op haar gekomen zijn. Misschien was het ook wel een beetje kort door de bocht van hem dat ze geen hobby’s had, behalve sigaretten roken en drinken. Hij schaamde zich voor die gedachte en vond het eigenlijk wel bijzonder, zoals ze nu aan de strand zat, met een kleurrijke vlieger in haar schoot.

-

Cyrith keek over zijn schouder toen hij iemand meende te horen en zag dat het het blinde meisje was, dat aan de kant ging zitten en haar benen door het water liet overspoelen. Ze staarde voor zich uit, nietsziend. Hij kon zich geen voorstelling maken van hoe dat moest voelen, maar zoals ze daar afgezonderd van de rest zat, leek ze een beetje treurig. Hoewel hij mensen niet vaak opzocht, veranderde die houding vaak als ze iets in hem losmaakte. Als ze op een bepaalde manier hetzelfde leken te zijn als hij. Gebroken.
Hij waadde terug naar de kant en ging naast haar zitten. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen, maar zwijgend naast iemand zitten die je ook al niet kon zien, vond hij een beetje onbeschoft.
‘Hé,’ groette hij haar daarom zacht, waarna hij weer over het meer uitkeek. ‘Ben je hier alleen?’

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja, hoor,' antwoordde ze zonder op te kijken. Ze had er even over gedaan om te bedenken wie het was, maar ze was zo geconcentreerd met de staart bezig geweest, dat ze haar ogen niet van haar werk af wilde halen. Het was fijn om de vlieger te maken. De gebruiksaanwijzing wapperde in een klein briesje, maar ze had er een paar schelpen op gelegd, zodat hij niet weg zou waaien. Er waren gelukkig geen andere benodigdheden zoals een schaar en plakband nodig en ze knoopte de staart aan het uiteinde van de vlieger die ze even naast zich in het zand had gelegd. Stiekem vond Rosita het wel spannend. Zou er genoeg wind zijn? Er stond niet echt een duidelijke beschrijving van hoe ze hem precies de lucht in moest krijgen en ze kon zich niet herinneren dat ze ooit eerder een vlieger had gehad. Moest ze de lijn helemaal uitrollen of zou hij dan alleen maar in de war raken? Ze besloot hem kort te houden, zodat dat niet zou gebeuren en stond op.
De vlieger was groot, groter dan haar torso en even zag ze zichzelf voor zich op het water. Haar handen aan de lijn en de vlieger die haar meetrok over de zee.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

[Ze hebben nog steeds geen zee bij de camping, toch? :')]

Every villain is a hero in his own mind.

[Ik bedoel het meer, haha. ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Mosh?' herhaalde Ilse geschrokken. Hij was de jongen van de liefdesbrief - of liefdesmail! Had hij haar die mail gestuurd? Maar hoe was hij aan haar emailadres gekomen? Ze had in haar hoofd gehad dat deze 'Mosh' een soort combinatie moest zijn van Josh Hutcherson en Orlando Bloom: ontzettend knap en tegelijk ook heel lief en romantisch. Hoewel ze zeker wel van tattoo's hield, schrok ze er nogal van dat dit ruige type haar geheime aanbidder bleek te zijn. 'Jij bent Mosh? Van de mail?' Ze leunde naar achteren, zodat ze iets minder dicht bij hem zat. 'Hoe kwam je aan mijn e-mailadres?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Damiën glimlachte bij het zien van haar geconcentreerde gezicht en gebaarde naar het zand. 'Mag ik?'

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 14:54 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mosh keek haar verbaasd aan. ‘Jouw e-mailadres? Als dat een subtiele manier is om aan de mijne te komen, mag je het ook gewoon zeggen, hoor.’

Every villain is a hero in his own mind.

Natas weet je iets met Abigail?

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[Ze zitten bij het strand.]

Rosita knikte, hoewel ze zelf al was opgestaan. Ze rolde een stukje van de lijn uit en keek wat er zou gebeuren. De vlieger bleef in het zand liggen en ook nadat ze een reukje aan het touw gegeven had, kwam hij niet in beweging.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Ik nog niet,’ antwoordde Abigail. ‘En mijn vader ook niet. We zijn op zoek gegaan naar Steve, maar helaas hebben we hem niet kunnen vinden.’ Ze blikte even in Brians stralende ogen. ‘Maar vertel! Hoe reageerde je moeder? En hoe was mijn moeder?’ vroeg ze nieuwsgierig.

Every villain is a hero in his own mind.

'Heb je hulp nodig?' vroeg Damiën. Hij had vroeger wel eens met zijn moeder en Isabel gevliegerd. Ze waren dan op een winderige dag ook naar het strand gegaan en dan gooide zijn moeder de vlieger omhoog, zodat deze in de lucht bleef zweven.
Hij stond op. 'Ik kan 'm wel omhoog houden. Dat is gemakkelijker.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nee!' Ilse was volledig in de war. 'Jij had me een mail gestuurd! Een liefdesmail! Daarom ben ik hier nu al, ik zou pas overmorgen komen...'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ze waren allebei heel erg aardig,' zei Brian. 'Haloony en ik waren toevallig net op weg om er heen te gaan. Ze zijn gaan zwemmen en hadden gevraagd of we ook wilden komen. June is er vast ook al. Komen jullie ook?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?