RPG Jongerencamping x Tijdmachine - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 12:14 ]

Every villain is a hero in his own mind.

(Weet je ook iets met Lotte Natas?)


'Ja, dat is wel een goed idee,' knikte Brian. 'Verkopen ze die hier niet ook, toevallig?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[ik dacht al dat ik iemand vergat xd]

‘Het is een goede manier,’ vond Lotte.
Zelf was ze pasgeleden op kamers gegaan en het was een goede manier om te wennen aan de zelfstandigheid en de verantwoordelijkheden.
‘Ben je de oudste thuis?’
Ze wist dat het loslaten van het eerste kind altijd het zwaarste viel voor ouders.

Every villain is a hero in his own mind.

Allison knikte gewoon toen ze Raphael had gehoord. Even sloot ze haar ogen dicht en dacht aan haar lieve zoontje die thuis was in Nederland. Langzaam deed ze haar ogen weer open. Allison was nooit echt een kwebelkous geweest bij vreemde mensen of mensen die zenet pas had ontmoet.
Nee ze zou niet haar bikini aantrekken, niet als er zoveel mensen waren en de meeste kende ze gewoon niet. Plus echt een zwemfanaat was ze niet echt, haar hond bleef spelen met Spencer en dat liet ze ook toe.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Het ontging Raphael niet dat zijn vader de camper was binnen gegaan en er niet meer uitkwam. Het liefste zou hij naar hem toegaan en vragen wat er aan de hand was, maar hij wist dat het daar nog te vroeg voor was.
‘Zullen we dan maar naar het meer gaan?’ stelde hij voor, om op die manier zijn vader dan tot een helpende hand te zijn.

Every villain is a hero in his own mind.

DJ schudde haar hoofd. 'Nee, ik ben de jongste. Ik heb drie oudere zussen boven me. Mijn moeder vindt het moeilijk dat ik volwassen word.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Lotte glimlachte. ‘Het gaat vanzelf wel.’
Ze had zelf op een jonge leeftijd al zelfstandig moeten worden en ze geloofde niet dat haar vader er erg veel problemen mee had dat ze deze reis ging maken.
‘Nou, we gingen zwemmen toch? Ik moet me nog even omkleden, hoor.’
Ze dook haar tent in en trok haar bikini aan.

-

Scorpius stak een sigaret op als ontbijt en gaapte achter zijn hand. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Abigail en haar vriendje, die hand in hand over het veld liepen. Eigenlijk had hij niet verwacht dat hij het zo moeilijk zou vinden haar met iemand te zien. Hij liet zich achterzakken in het gras en staarde naar de wolken, zich afvragend wat hij hier moest doen. Hij was hier niet om de anderen te helpen, maar wilde gewoon even drie weken weg uit de alledaagse sleur. Hij hoopte ook dingen in zijn eigen verleden te veranderen. Misschien kon hij later zijn vader opzoeken en hem van het leven beroven. Dan zou hij hem en zijn zusje nooit al die ellende aandoen. Dan werden ze niet geboren en gek genoeg kon dat hem niet eens schelen. Waarschijnlijk waren ze beiden dan beter af.

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh liep met de anderen naar het meer. Hij had Cyrith min of meer uit de caravan moet trekken en nu slenterde hij vijf meter achter hem aan.
Hij slaakte een zucht, die het meisje naast hem niet ontging.
‘Geen zin om te zwemmen?’ grinnikte ze.
‘Jawel.’ Hij keek even over zijn schouder. ‘Maar mijn beste vriend houdt niet zo van socializen.’
Met een blik over haar schouder wist ze vast wel wat hij bedoelde, want Cyrith keek alsof hij onderweg was naar de guillotine.

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat herken ik helemaal,' lachte Ilse, die even knikte naar Marije. Die liep tussen twee jongens in - Davey en nog iemand die zich nog niet had voorgesteld - en zei geen woord tegen hen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mosh keek even opzij, naar het stille meisje waar de ander op wees. Het was een mooi meisje – dat waren ze beiden.
‘Misschien moeten we hen koppelen,’ bedacht hij.

Every villain is a hero in his own mind.

DJ knikte. 'Ik heb mijn bikini al aan!' Ze hing haar strandtas over haar schouder en zette haar zonnebril op. Het was echt snikheet. Verderop bij het andere veld zag ze het meisje van net staan, June. 'Ik loop nog even langs haar,' zei DJ. 'Ik vind het een beetje lullig om zomaar weg te gaan, want zij zou ook gaan zwemmen.' Samen met Lotte liep ze er heen.
'Hoi, ga jij ook nog mee zwemmen?' vroeg ze. Ze keek even om zich heen en zag de jongen waar ze mee was gekomen, Brian, nergens meer. Misschien was hij al heen gegaan.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

June knikte. ‘Ja, ik heb mijn spullen net bij elkaar gepakt.’
Ze wees op haar strandtas.
Ze liep met de meiden mee naar het strand. Lotte vroeg haar de hemd van het lijf, maar ze voelde zich een beetje onzeker worden door al die vragen, alsof ze bang was op een leugen betrapt te worden. Een beetje opgelucht naderde ze het meertje, waar ze tot haar opluchting Davey en Raphael al met een groepje nieuwelingen zag zitten. Ze plofte bij hen neer, pakte dankbaar een sigaret van Davey aan en probeerde zich een beetje op haar gemak te voelen.

Every villain is a hero in his own mind.

DJ legde haar spullen netjes in haar tas en begon zich in te smeren met zonnebrand. 'Nou, vertel eens? Hebben jullie al leuke jongens gezien?' Ze wiebelde met haar wenkbrauwen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Raphael voelde zich enigszins opgelaten zoals hij hier tussen zijn ouders zat, die elkaar beiden nog niet in de ogen hadden gekregen. Zoals ze er nu beiden bijzaten, kon hij zich maar moeilijk voorstellen dat ze straks verliefd op elkaar zouden worden.
Zijn vader keek over de zee uit en mengde zich in geen gesprek, terwijl zijn moeder gezellig met iedereen kletste die rondom hen zat. Hij keek even naar June, die zich ook niet op haar gemak leek te voelen bij Lotte en DJ en hij glimlachte even waterig toen hij DJs vraag hoorde. Ze moest eens weten dat ze volgend jaar pas haar grote liefde zou ontmoeten…

-

Lotte glimlachte veelbetekenend. ‘Eigenlijk wel.’
Ze keek even naar de jongens die bij hen zaten Ze kende natuurlijk geen van hen, maar June had wel een van hen begroet en ze ging ervan uit dat ze vriend waren.
In wezen vond ze alle vijf de jongens die erbij zaten heel erg knap. Ze had niet verwacht alternatieve types als deze tegen te komen, hoewel ze het stiekem wel had gehoopt.
‘Maar laat ik hier maar niet te veel zeggen,’ fluisterde ze. ‘En jullie?’
June schudde een beetje afwezig haar hoofd en Lotte verwachtte niet dat het een type was die heel veel zou ondernemen als ze een jongen leuk vond. Ze keek DJ verwachtingsvol aan.

[ bericht aangepast op 20 mei 2014 - 23:07 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Allison hoorde veel geklets, iedereen was lekker gezellig. Zij zat daar maar, ze luisterde naar de wind en de zee. Het bood haar kalmte aan, maar toch zoals altijd voelde zich een soort van banneling. Dat ze niet behoorde bij deze groep mensen, deze groep die alles kon zien met hun ogen. Soms was het helemaal niet fijn om blind te zijn. Maar ze heeft geaccepteerd hoe ze nu is. Ze hoorde Mosh nog dat hij iemand wou gaan koppelen, maar had geen idee wie het kon zijn en meebemoeien? Nee dat zou ze niet eens doen. Ze wou weten waar Cyrith was, misschien kon ze hem gezelschap houden, als hij dat tenminste wou.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Angel zag een groep in het zand zitten en zag dat ze op hetzelfde veld zaten.
'Hallo,' zei ze tegen een groepje meiden die met zijn drieën op een paar handdoeken zaten. 'We zitten op hetzelfde veld. Mag ik er bij komen?'
Ze had haar handdoek al van haar schouders getrokken en liet haar tas in het zand ploffen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes