RPG - Het Epische Verhaal 2 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 19:31 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Li werd onmiddellijk weer onder handen genomen door de verpleegster. Ze verving de zak urine voor een lege en scheen even in zijn ogen, wat hem hoofdpijn bezorgde. Ze vond dat hij nogal wazig reageerde en noteerde haar bevindingen op het klembord aan het voeteneinde van zijn bed. Li hoorde alles met gesloten ogen aan, maar blijkbaar wist ze dat hij niet sliep, want ze begon tegen hem te praten.
'Ik doe je gordijnen wel weer dicht.' Waarschijnlijk zei ze het niet, omdat ze op bevestiging zat te wachten want Li hoorde het schuiven van de rails toen ze haar aankondiging uitvoerde. 'Wil je nog wat te drinken hebben? Er is ook thee en limonade.'
Li schudde alleen zijn hoofd. Hij wilde helemaal niets. Niet eens nadenken, ook al had Luuks bezoek hem een heleboel gegeven om over na te denken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius glimlachte toen de jongen binnenkwam die er eerder ook al was geweest.
'Wil je iets te drinken?' vroeg hij hem.
'Van het huis?'

‘Nee,’ antwoordde Luuk kortaf en hij keek Debby doordringend aan. ‘Ik heb nog één gunst van je nodig. Kan ik je nog even spreken? Onder vier ogen?’

Every villain is a hero in his own mind.

Debbie keek van Ignatius naar Luuk,
'Natuurlijk, loop maar even mee naar achteren.' Debbie en Luuk liepen het achterhuis in. 'Wat is er?' Vroeg Debbie

‘Ik – ik zoek een vriendin van me. Ik moet haar vinden.’
Het kon hem niet schelen dat wanhoop in zijn stem doorklonk. Dan drong de ernst van de situatie misschien tot haar door.
‘Ken jij een manier om haar op te sporen? Ik ben niet huis in al deze technische snufjes.’

Every villain is a hero in his own mind.

Debby hoorde iets in zijn stem, ze wou hem helpen. Liep naar haar laptop en startte hem op.
'Hoe heet die vriendin van je?'
'Moon.'
'Ow dat zusje van het meisje dat overleden is, Sam. Wacht er stond een overlijdingsbericht in de krant. Daar moet haar achternaam in staan. Ik hoop dat ik hem niet heb weggegooit.' Debbie ratelde door terwijl Luuk gewoon wachtte op haar antwoord. 'Hier,' ze duwde een paar kranten in zijn hand. 'Help mee, het staat meestal op de ena laatste pagina. Staat het meestal.' Luuk en Debbie begonnen met de kranten te doorlezen.

Uiteindelijk vonden ze de volledige naam van Moon en kon Debby het adres achterhalen. Ze zocht ook een route op, maar ze bleek maar een paar straten verderop te wonen.
Luuk was zo blij dat hij haar wel kon zoenen, maar hij gaf uiteindelijk alleen een knuffel, waar hij zich al een beetje opgelaten voelde.
‘Ik kan je niet genoeg bedanken,’ zei hij toen hij haar weer losliet. ‘Je bent echt ontzettend behulpzaam en waarschijnlijk hoef ik je nu niet langer tot last te zijn.’

Every villain is a hero in his own mind.

Debbie keek hem verbaast aan.
'Je was mij niet tot last hoor, ik vond het erg gezellig, kom anders vanavond langs. Er spelen bandjes, en dan neem je je vriendin mee. Als ze niet al te veel in rouw is om haar zus.' Luuk twijfelde over wat hij moest zeggen.
'Ik zal het opbrengen.' Zei hij toen, Debbie glimlachte.
'Eerste drankje is altijd van het huis.' Debbie deed de deur voor hem open, Ignatius keek naar de twee. 'Het was leuk je weer te zien, het ga je goed Luuk.'

‘Ontzettend bedankt,’ knikte Luuk. ‘Ik denk dat we vanavond wel even langskomen.’
Hij verwachtte niet de hele tijd in Moons huis te blijven rondhangen. Als hij Debby moest geloven was haar “zus” net gestorven en dus zou de sfeer niet zo fijn zijn. Bovendien had hij geen flauw idee hoelang ze hier al was en wat voor band ze met het meisje had opgebouwd. Misschien was ze er wel kapot van en was dat de reden dat ze Li nog niet had opgezocht.
Hij knikte Ignatius even toe toen hij zich langs hem heen wurmde en verliet het pand, met het neergekrabbelde adres in zijn handen.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus ademde diep in toen ze uitstapten in het plattelandsdorp.
'We zijn er,' zei hij.

-

Alaine glimlachte even naar Nick.
'Ik krijg ook vermoeide armen, hoor.'

-

'Nou, ik had ehh, niet echt meer een relatie met hem. Wat voor relatie dan ook,' zei Daisy.
'We spraken al tientalle jaren niet meer.'

[ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 22:29 ]

Het was weer een bevestiging dat Daisy vele malen ouder was dan hij en dat ze al zoveel meer had meegemaakt. Hij voelde zich plotseling net een kleuter toen hij dat besefte en dat maakte dat hij zich nogal oncomfortabel voelde in deze situatie. Hij glimlachte echter spijtig. Hij kon zich niet voorstellen hoe het was om niet met je broer of zus te kunnen spreken. Hij miste Kate enorm en miste ie band die hij met haar had, want behalve zijn tweelingzus was ze ook altijd zijn beste vriendin geweest.
'Komt dat door zijn acties? Dat hij - nou ja, de wereld probeerde te veroveren?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ach, dan duw ik je toch, schat?’ Hij omvatte met zijn handen de rolstoel en duwde haar vooruit.

Every villain is a hero in his own mind.

Daisy knikte.
'En hij vond dat ik niet in zijn wereld thuishoorde, dus werd ik verbannen. Het was een hele moeite om mijn kinderen op school te krijgen.'

-

Hoewel Alaine het wel leuk vond dat ze geduwd werd, kreeg ze ook zenuwen omdat ze het nu zelf niet meer in de hand had.

[ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 22:54 ]

'Kinderen?' Jurgen staarde haar aan. 'Je hebt kinderen?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daisy knikte weer, en glimlachte even.
'Een tweeling, Lovell en Rowan, en dan nog Joy. Ik hoop dat het goed met ze gaat.'