RPG - Het Epische Verhaal 2 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 19:31 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Op een magische plaats,’ antwoordde Nick mysterieus. Hij keek even naar haar rolstoel. ‘Het zal een lange tocht worden, maar daar zul jij niet zoveel last van hebben.’

-

‘Er moet ergens een station zijn, waar de Zweinstein-express vroeger ook ging.’
Hij bedacht zich één ding: volgend jaar zomer zouden ze misschien een poging kunnen doen om op perron 9¾ te komen – als ze tegen die tijd nog geen oplossing hadden gevonden om terug te keren naar de magische wereld.
Hij liep naar een van de bordjes die de bezienswaardigheden aangaven en zag inderdaad de vermelding van het station. ‘Die kant uit.’

-
‘O.’ Luuk had werkelijk geen idee wat hij er verder over moest zeggen. ‘Waarom dan?’
De vraag was over zijn lippen voordat hij er daadwerkelijk bij stilstond. Dit was niet het juiste moment om erover te spreken. Li moest eerst maar weer beter worden en misschien kon hij in de tussentijd Moon opzoeken.
‘Neem me niet kwalijk, ik ben gewoon – verbijsterd,’ gaf hij toe. ‘Je hoeft je tegenover mij niet te verantwoorden. Ik – het is gewoon een vreemd idee.’

Every villain is a hero in his own mind.

Toen ze op King's cross waren gekomen bleken ze net op tijd te zijn om de trein die langs Ottery St Catchpole kwam, te nemen. Ze liepen de trein in en gingen tussen de mensen zitten, op hun hoede voor de conducteur.

Li wenste dat hij Luuk zijn herinnering gewoon had kunnen laten zien. Dan hoefde hij zijn energie niet te verspillen aan het zoeken naar woorden. Hij vond dat Luuk het mocht weten, want hij had de laatste jaren van Li's leven met hem en Moon doorgebracht.
'Nadat ik uit Frankrijk ben weggegaan, heb ik mijn herinneringen aan haar verzegeld,' zei hij. Hij wist niet hoeveel Luuk van toverkracht wist of ban de krachten die Li eens bezat, maar daar wilde hij op dit moment niet over nadenken. 'De wereld was verwoest en ik dacht dat jullie dood waren. Ik leerde iemand anders kennen en we kregen een relatie. Ik kon me jullie niet herinneren...'
De zuster stak haar hoofd om de hoek van de deur en wierp Li een bezorgde blik toe. Hij schudde allen voorzichtig zijn gewonde hoofd. Hij wilde het vertellen. Dan kon ze wat hem betrof met hem doen waarvoor ze gekomen was.
'Maar ik moest haar weer verlaten, om dezelfde reden waarom ik Moon moest achterlaten en ook zij ging dood. Ik - ik vond jullie uiteindelijk terug op wat er nog van de wereld over was, maar ik heb opnieuw de fout gemaakt door mijn herinneringen weg te stoppen en nadat we al die tijd dood waren, belandde ik hier zowel met Moon als met mijn andere... liefde.' Hij wist dat hij als een verrader klonk en dat hij nooit op deze manier met vrouwen - of wie dan ook - had mogen omgaan en wachtte een beetje gespannen op het oordeel van Luuk waar hij toch zo veel waarde aan hechtte.
De zuster kwam naar binnen. Ze keek verontschuldigend naar Luuk en haalde een thermometer uit haar zak. Ze stopte die in Li's oor en hield hem in het licht om de display te kunnen lezen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Noha haatte het feit dat ze bij Li nooit had kunnen zien wat hij dacht en hoe hij was. Ze wilde het zo graag weten! Waarschijnlijk had ze hem beter kunnen helpen als haar krachten op hem hadden gewerkt. Dan zou ze vast ook kunnen achterhalen of hij meer van Megan hield of van Moon. Nu moest ze er naar gissen en hopen dat Megan meer indruk op hem maakte.
'Het is juist goed als hij ons ziet,' vond ze. 'Hij heeft jaren met ons samen geleefd.' Ze wist dat dat ook voor Moon gold, maar dat was niet hetzelfde, vond ze. Megan en Li waren écht een stel geweest. Hadden niet rondgezworven in een of andere uitgestorven wereld. Noha wist zeker dat hij alleen maar bij Moon was geweest, omdat hij wist dat ze niemand anders had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Rustig, Noha.' Megan legde haar arm op Noha's arm en gaf een zacht kneepje.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik zeg alleen dat Megan nogal veel emoties bij hem losmaakt die hij er nu vast niet bij kan hebben.'
Noha repte met geen woord over Zoë en vroeg zich af hoe goed ze hem eigenlijk kende.
'Ik wil niet nog meer mensen boos maken. Dag Megan. Bedankt dat ik hier even mocht blijven.'
Ze liep naar de trap toe en wandelde naar beneden.

-

Luuk zou nooit een oordeel fellen over diens liefdesleven. Hij wist dat hij een compliceerd leven achter de rug haden Luuk zou wel gek zijn om te doen alsof hij iets beter wist dan Li.
'Wat jammer,' vond hij. Toch kon hij zich niet voorstellen dat Moon er boos over zou zijn, tenzij ze in het dodenrijk erg veranderd was. Ze was bozer geweest om het feit dat Li haar in de steek had gelaten toen de wereld verging, terwijl hij hen ook had kunnen redden, dus dit zou ze hem ook wel vergeven.
'Weet je waar ik haar kan vinden?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Doei,' zei Megan zacht. Ze vond het lastig dat Noha steeds zo onredelijk tegen haar deed, maar durfde er niet zo goed iets over te zeggen. Ze had immers de beste bedoelingen voor haar.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Oh... dat is niet gemakkelijk.' Jurgen stopte zijn handen in zijn zakken.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Noha werd ook nog een keer geroepen, maar ze reageerde er niet op. Moon en Li bestond niet meer. Het moest zijn zoals vroeger. Daarom waren ze toch teruggekomen? Megan paste gewoon veel beter bij Li. Als hij niet dood was gegaan, had hij Moon vast nooit mee terug gewild. .

~ ~

'Ik denk in haar Dreuzelgezin,' zei hij met bevende stem. Zijn arm brandde en ook zijn ribben deden pijn bij het ademhalen. 'Ik - ik weet het adres niet meer...' Hij wist ook de naam van de olaats en de school niet meer.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Luuk beet op zijn lip. Het deed hem zeer om Li zo verzwakt te zien, alsof het een totaal ander mens was.
'Ik begrijp het. Ik ga wel op zoek naar een andere manier om haar te zoeken. Als je iets nodig hebt, moet je het maar zeggen, al denk ik dat je nu vooral naar rust smacht.'
Hij glimlachte scheef.

Every villain is a hero in his own mind.

Li dlaagde erin om hetzelfde te doen. Hij wilde vragen hoe Luuk hier uberhaupt gekoen was, maar hij dacht niet dat hij het antwoord zou kunnen onthouden. 'Kan - kan je ergens terecht?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Blijf je nog even hier? Bij mij?' vroeg Megan hoopvol aan Noha.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik heb vannacht bij een meisje overnacht wier ouders een café hebben, maar toen Ignatius op bezoek kwam ben ik ervandoor gegaan. Zolang hij er is, ga ik niet terug.' Hij keek even uit het raam. 'Ik hoop dat ik Moon kan vinden voordat de avond valt.'

Every villain is a hero in his own mind.

Li knikte moeizaam. De verpleegster keek Luuk doordringend aan om hem duidelijk te maken sa het tijd was om te gaan.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Beterschap, Li. Ik kom wel terug als ik Moon gevonden heb.' Hij stak zijn hand op en verliet het ziekenhuis, terwijl hij zich afvroeg hoe hij nu zou moeten achterhalen waar Moon was. Het enige wat hij kon bedenken was de hulp van Debby, geizen zij misschien wel meer te weten was gekomen over hoe de mensen hier communiceerden. Met lood in zijn schoenen liep hij terug naar het café.

Every villain is a hero in his own mind.