[Speeltopic] Kostschool Het Hunderen 01 - Speeltopics

Het verhaal speelt grotendeels op de school en het terrein zelf af. Het begint tijdens het kerstgala. Uiteraard is de school vrij streng en zijn alcoholische consumpties alleen toegestaan voor leerlingen boven de zestien jaar. Tijdens het gala wordt door de adjunct-directrice mevrouw De Waard een aankondiging gedaan.
Enkele jongeren uit een paar Engelse internaten zullen in het nieuwe jaar enkele maanden op de kostschool verblijven. Het zijn stuk voor stuk probleemjongeren die uit huis zijn geplaatst, maar zich zo goed hebben gedragen dat de scholen ze een plaatsje op Het Hunderen hebben aangeboden om hun gedrag te belonen en in de hoop dat ze wat van de manieren van de welgestelde, Nederlandse kinderen zullen overnemen.
De Britse jongeren komen bij de Nederlanders in de klas. Veel lessen zullen daarom in het Engels worden gegeven. Zo hoopt Het Hunderen ook de Nederlandse leerlingen het een en ander bij te brengen over de Engelse taal en cultuur.

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 22:27 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wat een achterlijk wijf.'
De woorden waren eruit voordat hij er erg in had, maar hij vond het de stomste reden die hij tot nu toe had gehoord.

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat?' Opnieuw verbijsterde hij haar. Hij wond er een doekjes om, zeg! 'Mijn moeder - mijn moeder is geen achterlijk wijf.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Wel als ze je om die reden hierheen stuurt,' snoof Floyd. 'Als je vindt dat je kind zelfstandiger moet worden, stuur je haar niet naar een school waar je de vrijheid van een legbatterijkip hebt. Ieders zelfstandigheid wordt hier juist van ons afgenomen.' Hij keek haar geringschattend aan. 'Dus ze heeft je vast niet verteld dat ze je gewoon kwijt wilde omdat ze zelf meer vrijheid wilde hebben.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Vivyam.' Haar stem haperde. Ze staarde naar haar handen, ineengeklrmd op haar schoot. 'En jij? Ze moest het vragen, maar ze wist niet of ze het zou onthouden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nadine kuste Toby op de wangen en glimlachte aarzelend.
'Hoe was je vakantie?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik zou het fijn vinden als je niet over mijn moeder oordeelt zonder haar te kennen,' zei Daphne. Hij had gelijk dat het haar moeder ging om haar eigen vrijheid, maar vond niet dat deze Floyd daarover mocht oordelen zonder haar moeder te kennen. Zij had het niet gemakkelijk gehad. Haar man had haar met een klein meisje laten zitten en had niets meer met hen te maken willen hebben. Ze had eindelijk haar geluk weer gevonden met een andere man, maar helaas was die man niet erg blij met de puberdochter die hij erbij had gekregen. Een kostschool was de oplossing geweest: Daphne kon in de vakanties terugkomen, of als ze wilde zelfs in het weekend, en doordeweeks hadden haar moeder en stiefvader alle tijd voor hun nieuwe gezinnetje.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Gelukkig nieuw jaar,' zei Colten grijnzend tegen de meiden, die zich aan hem voorstelden. Hij zei op zijn beurt zijn naam.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Een mooie naam,' vond Stef. 'Ik ben Stef.'

-

'Nou, ik was hier,' antwoordde Toby. 'Dus het was niet heel spannend, al heb ik Colten wel leren kennen.' Hij wees naast de jongen naast zich.

-

Floyd keek haar een tijdje aan. Het was duidelijk dat ze erg naief was, maar als ze de waarheid niet onder ogen wilde komen - prima.
'Wat jij wilt, meis. Maar ik woon hier al zes jaar en kan je wel vertellen dat niemand om die reden zijn kind weg doet. Maar als jij dat wilt geloven - prima. In leugens blijven geloven is waarschijnlijk de beste manier om het hier dragelijk te maken.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Je had je al voorgesteld,' grinnikte Colten. Hij mocht de jongen wel. 'Maar dat geeft niet, hoor.'

-

'Ik geloof niet in leugens. Ik weet de waarheid wel, maar daar hoef jij nog niet over te oordelen.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Owen pakte ook een broodje en sneed het open, smeerde er boter op en keek toen naar het eten op de tafel, maar zag niet staan wat hij wilde.
'Hebben ze ook geklutst ei?' vroeg hij dus aan het meisje dat naast hem zat.

‘Ik heb me nog helemaal niet voorgesteld,’ reageerde Stef verbaasd. ‘Bemoei je er niet mee.’
Hij zei het echter op zo’n toon dat het duidelijk was dat hij dat als een grapje bedoelde en richtte zich weer tot Vy.

Every villain is a hero in his own mind.

Daphne keek het geïntrigeerd toe. 'Tja. Ik ben niet echt gewend dat iemand zo eerlijk tegen me is.' Ze wist niet of ze hem wel mocht, maar ook niet of ze hem NIET mocht.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hebben jullie een fijne kerstvakantie gehad?' vroeg Colten aan de twee meisjes die zich hadden voorgesteld als Katie en Annie. Hij vond het erg grappig om de verschillen in hun Engels te horen. De één had bijna een Britse uitspraak, terwijl de ander nauwelijks verstaanbaar was.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Floyds mondhoek ging een stukje omhoog. ‘Hebben jullie nog wel fijn kerst gevierd samen?’

Every villain is a hero in his own mind.

'Balen zeg,' meende Oliver. 'Ik verlangde wel weer terug naar die kaartspelletjes in de aula en dergelijke. De wereldreis was echt tof. Amerika was wel leuk en Azië was echt extreem genieten met al dat lekker voedsel, maar Afrika was toch echt het toppunt. Alles is daar zo kalm en rustig. Het leven gaat daar zijn gangetje en de natuur is bizar mooi daar. Helaas vond mijn vader dat minder interessant, maar al met al heb ik het best met hem kunnen uithouden. Alleen mijn stiefmoeder is echt een horror om mee op reist te gaan.'

- - -

Katie was dolblij dat ze in Amerika Engels had leren spreken als de beste, anders was dit jaar een supergenante vertoning geworden. 'Mwah, niet echt geweldig,' zei ze. 'Ik ben al de hele vakantie op dit internaat.'

- - -

Rhys zag dat iedereen daadwerkelijk in gesprek met elkaar ging en dat zag er veelbelovend uit. Hij liep naar het buffet en pakte wat spareribs. Achter hem stond ook een meisje in de rij.
'Hee, mijn naam is Rhys, wie ben jij?' vroeg hij haar. Het meisje keek hem even vreemd aan. 'In het kader van elkaar leren kennen,' grinnikte hij.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.