[Speeltopic] Kostschool Het Hunderen 01 - Speeltopics

Het verhaal speelt grotendeels op de school en het terrein zelf af. Het begint tijdens het kerstgala. Uiteraard is de school vrij streng en zijn alcoholische consumpties alleen toegestaan voor leerlingen boven de zestien jaar. Tijdens het gala wordt door de adjunct-directrice mevrouw De Waard een aankondiging gedaan.
Enkele jongeren uit een paar Engelse internaten zullen in het nieuwe jaar enkele maanden op de kostschool verblijven. Het zijn stuk voor stuk probleemjongeren die uit huis zijn geplaatst, maar zich zo goed hebben gedragen dat de scholen ze een plaatsje op Het Hunderen hebben aangeboden om hun gedrag te belonen en in de hoop dat ze wat van de manieren van de welgestelde, Nederlandse kinderen zullen overnemen.
De Britse jongeren komen bij de Nederlanders in de klas. Veel lessen zullen daarom in het Engels worden gegeven. Zo hoopt Het Hunderen ook de Nederlandse leerlingen het een en ander bij te brengen over de Engelse taal en cultuur.

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 22:27 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tony sliep voor Meggie uit richting de school. Hij had niet echt zin om weer te beginnen en het enige waar hun aan dacht tijdens de tir navar school, was Tracey, die hij eigenlijk niet meer had gesproken sinds de vakantie begonnen was. Hij baalde er wel van, al kon hij zich haar reactie op een 'Vrolijk kerstfeest' wel voorstellen, gezien ze op school gebleven was.
'Jezus, je kan toch wachten?' hijgde Meggie, die zoals gewoonlijk op veel te hoge schoenen stond. Ze sleepte een paarse koffer achter zich aan en trok er verwoed aan om hem ofer de drempel te krijgen.
Tony liet de grote klapdeur echter zich dicht vallen,waarna hij een hoop gevloek hoorde, wat betekende dat zde koffer tussen de deuren was blijven steken.
De aula bleek helemaal vol te zitten en Normaliter zou Tony hem ontweken hebben als hij er niet van uit was gegaan dat Tracey daar ook zou zijn. Zijn spullen liet hij daarom in de gang achter en wrong zich tussen de mensen door op zoek naar bekenden die hij mocht.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik ben terug van mijn wereldreis,' grinnikte Oliver. 'Zie je dat dan niet aan mijn ongelooflijke mooie teint?'
Aidan gaf hem een stomp op zijn schouder. 'Wat een hartelijke ontvangst. Maar ik ben terug voor de rest van de tijd. Geef me eens een update over alles wat hier is gebeurd! Zijn de rest van onze vrienden er nog?'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Aidan schudde zijn hoofd. ‘Nee man, opeens was iedereen verdwenen. Ik ben blij dat je terug bent. Er is niet heel veel veranderd hier, behalve dat er nu overal Engelsen rondlopen. Maar vertel me over je wereldreis? Wat heb je gezien?’
Hij wist dat hij zo meteen moest vragen hoe het met Norah ging, maar dan zou hij ook over Annie moeten vertellen en eigenlijk wilde hij daar nu even niet aandenken.

Every villain is a hero in his own mind.

Vy zou willen dat ze kon doen alsof ze hè, niet begrepen had, maar hij sprak Engels en ze wist niet wat zr koest zeggen. Mr. Waffels lag in haar kussensloop op haar kamer en ze miste hem. De psychologe in Engeland vond dat ze hem moest leren loslaten, maar het was het enige waar ze zich veilig bij voelde.
Ze keek hem even in de ogen, maar vond hem er op een bepaalde manier toch dreigend uitzien Ze moest van de psycholoog echter vriendelijk lachen als er iemand was en deed dat dan ook een Bertje aarzelend.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Toen het meisje een beetje ongemakkelijk glimlachte, begreep hij dat zijn opmerking niet echt gewaardeerd werd. Ze leek een beetje schuw en keek hem nauwelijks aan, waardoor hij gauw zijn excuses aanbood. ‘Sorry. Soms doet een grapje een beetje het ijs dooien, weet je wel?’ Het was een kromme zin, een vertaalde Nederlandse uitdrukking, maar hij hoopte dat de boodschap overkwam. ‘Niet dat je niet mooi bent, maar – niet mijn type,’ vervolgde hij omdat ze een beetje broos oogde en hij haar niet wilde kwetsen. ‘Hoe heet je?’

[ bericht aangepast op 14 dec 2013 - 12:05 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Sorry?' Daphne keek hem verbijsterd aan. Ze was nog nooit zo aangesproken door iemand die niet straalbezopen was en wist daarom niet wat ze moest reageren.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Floyd had het gevoel tegen een muur op te lopen toen het meisje in het Nederlands reageerde en hij kleurde zelfs een klein beetje.
Hij staarde haar een tijdje aan, zich afvragend waarom een bloedmooi meisje als dat hem dan altijd ontgaan was. Of ze had een metamorfose van de kerstman gekregen of ze was nieuw.
‘Eigenlijk dacht ik dat je Engels was,’ gaf hij toe, terwijl hij een stoel naar achteren schoof en zich probeerde te herpakken. ‘Het – eh – was eruit voordat ik er erg in had.’
Hij schaamde zich. Voor het eerst in zijn leven, zo ongeveer. Er waren wel meer emoties die hij niet kende, maar deze was wel heel ongemakkelijk.

Every villain is a hero in his own mind.

Owen keek opzij, toen iemand hem leek te begroeten.
'Hoi,' zei hij terug.

'Oh.' Daphne werd rood. 'Ik denk dat ik het dan maar als een compliment op moet vatten.' Ze glimlachte verlegen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ja.’
Floyd wist niet wat hij moest zeggen, wat nog geen enkel meisje gepresteerd had.

Every villain is a hero in his own mind.

Het was een erg ongemakkelijke situatie en Daphne had het idee dat ze iets moest zeggen om de stilte tussen hen te verbreken, maar wist niet goed waarmee. 'Het is ook wel toevallig dat ik tegelijk ben gekomen met de Engelsen,' zei ze uiteindelijk, blij dat ze in ieder geval iets had bedacht.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Floyd knikte. Hij had al gezien dat Katie en Oliver ook weer terug waren, dus zo vreemd was het niet.
'Nou goed, ik ben Floyd.' Hij stak zijn hand naar haar uit.

Every villain is a hero in his own mind.

'Daphne.' Ze pakte zijn hand aan.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Floyd vond het een passende naam. Hij zocht even naar woorden. Normaal gesproken had hij gevraagd wat zo'n mooie meid als zij hier deed, maar dat klonk nu te doorzichtig en om de een of andere reden wilde hij niet dat ze een verkeerd beeld van hem kreeg. Of eigenlijk het juiste beeld van hem kreeg.
'Waarom ben je hierheen gestuurd?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Mijn moeder dacht dat het goed is voor mijn zelfstandigheid ofzo,' antwoordde ze. De werkelijke reden, dat haar moeder geen last meer van haar wilde hebben omdat ze nu een nieuw gezinnetje had, verzweeg ze.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain