[Speeltopic] Kostschool Het Hunderen 01 - Speeltopics

Het verhaal speelt grotendeels op de school en het terrein zelf af. Het begint tijdens het kerstgala. Uiteraard is de school vrij streng en zijn alcoholische consumpties alleen toegestaan voor leerlingen boven de zestien jaar. Tijdens het gala wordt door de adjunct-directrice mevrouw De Waard een aankondiging gedaan.
Enkele jongeren uit een paar Engelse internaten zullen in het nieuwe jaar enkele maanden op de kostschool verblijven. Het zijn stuk voor stuk probleemjongeren die uit huis zijn geplaatst, maar zich zo goed hebben gedragen dat de scholen ze een plaatsje op Het Hunderen hebben aangeboden om hun gedrag te belonen en in de hoop dat ze wat van de manieren van de welgestelde, Nederlandse kinderen zullen overnemen.
De Britse jongeren komen bij de Nederlanders in de klas. Veel lessen zullen daarom in het Engels worden gegeven. Zo hoopt Het Hunderen ook de Nederlandse leerlingen het een en ander bij te brengen over de Engelse taal en cultuur.

De school en omgeving

Enkele schoolregels



Enkele regels, aandachtspunten

Inschrijftopic

Personages
Derde klassers
-

Vierde klassers
Benjamin Burnley - 16 q]Hohenheim[/q
Daphne Mezou - 16 q]Marjannee[/q
Meggie McSteppin - 16 q]Hohenheim[/q
Toby McKeehan - 16 q]Ensiferum[/q

Vijfde klassers
Aidan de Ridder - 17 q]Ensiferum[/q
Annie Heuvelman - 17 q]RosanneB[/q
Blair Greenwish - 17 q]RosanneB[/q
Cora Witte - 17 q]RosanneB[/q
Darcia Grazie - 17 q]Ensiferum[/q
Dinand Jackson - 17 q]RosanneB[/q
Floyd Jackson - 17 q]Ensiferum[/q
Katie Prins - 17 q]margotanne[/q
Melody Swing - 17 q]Hohenheim[/q
Nadine Kampen - 17 q]Hohenheim[/q
Olivier Le Neuf - 17 q]margotanne[/q
Stef de Jong - 17 q]Ensiferum[/q
Tony McSteppin - 18 q]Hohenheim[/q
Tracey McKeehan - 18 q]Ensiferum[/q

Britse leerlingen
Blake Hornsby - 18 q]Ensiferum[/q
Charlie Binford - 17 q]Ensiferum[/q
Colten Davis - 17 q]Marjannee[/q
"Cooper" Alice Cooper - 16 q]Hohenheim[/q
Jeffree Thompson - 18 q]Ensiferum[/q
"Ken(ny)" Richard Rushmore - 18 q]Hohenheim[/q
Owen Summersett - 18 q]unox22[/q
Raven Hall - 17 q]Hohenheim[/q
Rhys George Alvey - 18 q]margotanne[/q
Scarlett Redford - 17 q]Ensiferum[/q
Vivyam Jackson - 17 q]Hohenheim[/q

Overig
Danny Schippers - 19 q]Hohenheim[/q
Jurrian Watersma – 19 q]Ensiferum[/q

Kamerindeling

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 22:27 ]

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nadine had ook niet echt de behoefte om 'echt' met iemand te praten. Even niet, in ieder geval.
Ze glimlachte. 'Hoe was het in Amerika? Je hebt dat vast al honderd keer gehoord, maar ik wil het echt heel graag weten!' Ze ging op haar bed zitten en trok haar knieën op. Het beddengoed was nog koud en voelde niet erg uitnodigend aan.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het was echt heel erg geweldig,' zei Katie. 'Ik heb zoveel gezien en zoveel gedaan. Amerika is een mooi land, maar heel erg vreemd. En het dansgezelschap was echt ontzettend gezellig. Allemaal hele leuk mensen.' Katie had een tijdje een relatie gehad met een jongen uit het dansgezelschap, maar aangezien Annie nu zo verdrietig was dat haar relatie voorbij was, besloot ze om dat maar een andere keer te vertellen.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

'Ik ben wel blij dat je weer terug bent, hoor!'
Niets persoonlijks naar Annie, maar Nadine kende Katie nu al zo lang dat het - vooral achteraf gezien - heel raar was om zo'n lange tijd van haar geschieden te zijn geweest.
'Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar die Britten. Zijn ze een beetje aardig? Los van dat ze dus raar zijn.'
Ze grinnikte.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja, er zitten best wel aardige mensen tussen. En ik heb ze natuurlijk niet allemaal gesproken, dus misschien zijn het wel heel erg goede toevoegingen. Onze vriendengroep is toch wel wat kleiner geworden, omdat er wat mensen van school zijn, dus misschien kunnen we wat Britten rekruteren,' grinnikte ze.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Aidan zag er tegenop om weer naar school te gaan. De vakantie was niet echt leuk geweest, want zijn familie en vrienden hadden constant naar Annie gevraagd. Vragen erover beantwoorden was echter fijner dan haar te pas en te onpas tegen het lijf te lopen. Hij had echt geen idee wat hij wilde. Het liefste nam hij haar terug, maar het zou geen nut hebben. Het was al gebleken dat het niet meer werkte tussen hen. Niet voordat Annie haar jaloersheid overwonnen had.
Hij bracht zijn spullen naar zijn kamer en sloeg nauwelijks acht op alle vreemde leerlingen die hij passeerde. Zijn wenkbrauwen veranderden pas in een vragende frons toen hij een wereldvreemde jongen op zijn slaapkamer aantrof.
‘Wie ben jij?’ vroeg hij, een beetje onaardig misschien.

[dat zou Kenny moeten zijn :p]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Scarlett kon niet zeggen dat ze al gewend was aan de nieuwe school. Het gebouw was groot en was net een doolhof. De nieuwe studenten had ze nauwelijks gesproken, er waren er maar drie geweest. Ze waren wel aardig, maar ze had er geen geweldige klik mee, hoewel Toby wel cute was.
Ze was nu samen met Cooper naar buiten gegaan, zodat ze konden kijken wat er langskwam. De jongens die ze had gezien waren niet bijster knap – ze kon Alwyn er echt niet mee uit haar hoofd krijgen. Enerzijds voelde dat goed, want ze wilde niet vreemdgaan. Anderzijds wist ze ook dat ze niet naar Engeland zou terugkeren voordat ze het had uitgemaakt, hoe moeilijk ze het ook vond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toby en Colten waren naar de kantine gegaan om een potje te tafelvoetballen. Hij hield de deur in de gaten, wetende dat Stef ieder moment kon komen. Hij hoopte dat Stef en Colten het een beetje met elkaar konden vinden. Als dat niet zo was, lag dat waarschijnlijk aan Colten, want Stef was heel makkelijk in de omgang, al werd hij nog wel eens met een schuin oog aangekeken door zijn uiterlijk.
Hij verschoof het balkje een stukje toen hij zijn derde doelpunt scoorde. Toen zijn ogen opnieuw naar de deur blikten, besefte hij dat het niet alleen zijn vriend was waar hij naar uit keek. Hij zag opeens ook Nadine’s lachende gezicht voor zich en voelde zijn lippen branden. Een beetje verbijsterd schudde hij zijn hoofd in een poging het beeld van zijn netvlies te krijgen. Haar relatie stond op het punt van instorten en dat was ten dele zijn schuld. Hoewel hij toen niet had geweten dat ze een vriendje had, wist hij dat nu wel en daarom moest hij niet langer op die manier aan haar denken.
Hij draaide flink aan de stok, waardoor de bal onder zijn keeper doorgleed en in zijn doeltje verdween.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Oliver stapte uit de Landrover die recht voor de hekken was gestopt. 'Dag pap,' riep hij. 'Doei Jessica.'
Hij keek even door het raam, gaf zijn vader een knipoog en draaide zich toen om. Hij was blij dat de vakantie was afgelopen. Als hij nog een seconde langer met Jessica had moeten omgaan, dan was hij er vandoor gegaan. Oliver had het helemaal gehad met zijn stiefmoeder. Ze had ten eerste de kerstmaaltijd gruwelijk verpest, door het thuis te houden, terwijl ze helemaal niet kon koken. Oliver en zijn vader vierden al zo lang als hij zich kon herinneren Kerst op de countryclub en dat was prima geweest. Ook had hij niet naar de top2000 mogen luisteren en had ze eigenlijk effectief zijn hele vakantie naar de klote geholpen.
Oliver kreeg al bijna medelijden met Belle, die dit jaar gewoon thuis zou blijven en naar een normale middelbare school zou gaan, tot hij bedacht dat zij ook behoorlijk vervelend en irritant was.
Hij liep over het terrein naar het grote gebouw en de verte en hoopte dat de veranderingen hier niet zo drastisch om zich heen sloegen, en dat die Engelsen niet de hele routine om ver zouden gooien. Gelukkig had de leerlingenraad in de kerstvakantie via de mail een leuke eerste avond gepland, zodat ze elkaar allemaal wat beter zouden leren kennen.
Oliver banjerde de trap op, met zijn leren koffers achter zich aan. Hij sliep bij Colten en Blake op de kamer, twee Engelsen. Zij hadden de beste bedden natuurlijk al gepakt en Oliver pleurde zijn spullen op het bed in de hoek.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Rhys lag op zijn bed. Hij had een kamer met vier andere jongens en hij wist niet zo goed of hij er blij mee was of juist niet. Aan de ene kant hoopte hij dat hij wat sneller contact zou maken met de anderen als hij bij ze op de kamer lag, maar aan de andere kant wist hij niet of de hele wereld er bij hoefde te zijn als hij een woedeaanval had en zich op zijn kamer wilde terugtrekken.
Tot op dit moment lag hij er samen met een Brit, Morris en een van de drie Nederlanders die zijn vakantie hier had gespendeerd, Toby. Er zouden nog twee Nederlanders bijkomen en Rhys was erg benieuwd of dat zijn nieuwe vrienden zouden kunnen worden.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Benjamin was niet lang op zijn kamer geweest. Hij vond het heel gaaf dat er Engelse uitwisselingsstudenten waren, maar daardoor was wel de kamerindeling overhoop gegooid. Hij sprak best goed Engels, maar hij zat alleen opgescheept met Morris en Floyd en omdat ze niet bepaald goede vrienden waren, besloot Benjamin dat hij daar voortaan zo min mogelijk tijd wilde doorbrengen.
Hij ging weer naar beneden, deels omdat dat dat toch van hem werd verwacht en ging op de punt van een van de tafels in de aula zitten. Hij verwachtte een of andere toespraak of op zijn minst een uitleg over wat er precies aan de hand was en waarom Het Hunderen dit project was begonnen. De meeste van de nieuwkomers zagen er nogal vreemd en excentriek uit, niet echt mensen die bij deze omgeving pasten.

~ ~

Nadine knikte. ‘Nieuwe vrienden maken is altijd leuk,’ zei ze vrolijk.
Ze vond het heel jammer dat Norah weg was gegaan, al begreep ze het wel. Ze woonde bij har oma die steeds ouder en ouder werd en daarbij ook meer hulp nodig had. Nadine zou precies hetzelfde gedaan hebben. Ze zou niet willen dat ook maar één van haar familieleden in een of ander vreugdeloos verzorgingstehuis terecht zou komen en ze zou voor hen zorgen zo lang als ze kon.
Ze miste die tijden wel. Van vroeger. In de brugklas waren zij, Norah en Katie al gauw bevriend geraakt en ze hadden altijd ontzettend veel lol gehad. Ze zagen elkaar dan ook elke dag en dat was altijd goed geweest.
Nadine wist dat ze wel contact zouden houden, maar nieuwe vrienden maken was ook goed. Het was alleen jammer dat die Britten binnenkort ook weer weg zouden gaan en dan zou uiteindelijk ook dat contact verwateren.
Ze gingen naar beneden. Nadine wilde ook Stef graag weer zien – en Toby, maar dat durfde ze niet echt tegenover zichzelf toe te geven.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Katie, Nadine en Annie schoven aan een van de tafels. Om zich heen zag Katie veel oude bekenden. Iedereen zat een beetje te wachten tot er iets ging gebeuren.

- - -

Rhys was van zijn bed afgekomen en ging naar de kantine. Een van zijn kamergenoten had hem verteld dat ze daar heen zouden moeten gaan. Hij ging aan een tafel zitten en wiebelde een beetje met zijn voet.

- - -

Oliver wiebelde van het puntje van zijn voeten tot op zijn hak. Mevrouw de Waard ging zo een toespraak houden en daarna zou Oliver het buffet en het bandje aankondigen, dat ze met de leerlingenraad geregeld hadden.
Mevrouw de Waard liep naar een verhoging in de zaal, en tikte kordaat met haar voet op de grond om de aandacht te krijgen.
'Jongens en meisjes,' zei ze in het Engels, 'we zitten hier bijeen op een heugelijk moment. Vanaf vandaag zullen de Engelse leerlingen en de Nederlandse leerlingen elkaar leren kennen en hopen we dat dit een langdurig verbond tussen onze scholen op levert. We hebben besloten dit jaar aan een uitwisselingsprogramma mee te doen, om jullie kennis te laten maken met elkaars cultuur en in de hoop dat jullie wat van elkaar zullen leren. Ik hoop dat dit een mooi jaar wordt en dat jullie er net zoveel van kunnen genieten als ik.'
Na een bescheiden applaus stapte Oliver naar voren.
'Namens de leerlingenraad, kan ik jullie mededelen dat we vanavond een heerlijk buffet zullen krijgen, verzorgd door een barbecuerestaurant.' Hij wees naar de keuken, waar niet de gebruikelijke medewerkers stonden. 'Daarna zal er vanavond een bandje spelen, zodat we kunnen genieten van de muziek of misschien zelfs wat kunnen dansen. Ik wens jullie veel plezier en ik hoop dat we elkaar leren kennen.'

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Owen was wel benieuwd hoe de mensen hier in Nederland waren en of ze echt zo brutaal waren als men zei. Het schoolgebouw zag er in ieders geval goed uit, stukken beter dan dat van hen.
Hij ging op een willekeurige plaats zitten en luisterde naar de vrouw die een toespraak hield.

'Zozo. Waar zit jij met je gedachten?' lachte Colten, nadat hij nog drie doelpunten achter elkaar maakte. Toby was eerst toch een geduchte tegenstander geweest, maar dat was zomaar verdwenen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daphne klapte. Ze was blij dat ze niet de enige was die nieuw op deze school kwam, al kwamen de anderen uit Engeland en was zij gewoon Nederlands. Het was nog steeds erg raar dat ze niet meer op haar eigen school zat: de school waar ze een deel van haar leven had gespendeerd. Waar ze vriendinnen voor het leven had gemaakt en waar ze zich thuis had gevoeld.
Toen het applaus verstomde, draaide ze zich om en keek ze naar de mensen aan haar tafel. Ze hoopte hier ook vrienden te krijgen, al zou het moeilijker worden omdat de meesten elkaar al kenden. Ze legde uit zichzelf niet erg gemakkelijk contacten en als iedereen voorzien was van een vriendenclubje, zouden ze minder snel op haar afstappen.
Ze slaakte een vrijwel onhoorbare zucht. Dat betekende dat zij dus wel op anderen af moest stappen, wilde zij geen vriendloze tijd op school beleven.
Als ze braaf haar mond had gehouden, was ze hier nu niet geweest. Als ze, zoals altijd, geknikt had en op een ander onderwerp over was gegaan, had ze vandaag gewoon weer een schooldag gehad.
Ze was het echter beu geweest en daarom had ze zich niet stil gehouden. 'Prima,' had ze nors gezegd. 'Stuur me maar weg.'
Haar moeder had haar spijtig aangekeken. 'Zo zit het niet, Daf. Ik wil niet van je af, maar -'
'Ik ga graag naar een kostschool, mam. Dolgraag.'
Haar moeder had de sarcastische ondertoon niet opgemerkt en had geglimlacht. 'Ik denk dat het je goed zal doen, die zelfstandigheid. Ik heb geïnformeerd, maar je kunt nog prima halverwege het jaar instromen.'
En zodoende was Daphne nu hier en zat ze bij een tafel. Ze hoopte dat het allemaal mee zou vallen en anders zou ze haar moeder zo opbellen dat ze weer naar huis wilde.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Toby’s wangen kleurden een beetje rood, want hij had gezien dat zijn vrienden binnen waren gekomen – waaronder Nadine. Hij wachtte echter even totdat ook Stef binnen kwam en hem omhelsde. ‘Gelukkig nieuw jaar, hè!’
Hij gaf Colten ook een knuffel, herhaalde zijn woorden, totdat hij merkte dat de jongen hem niet begreep en Toby uitlegde dat hij uit Engeland kwam.
‘Cool,’ grijnsde Stef, zijn ‘gelukkig nieuwjaar’ vertalend.
‘Ik heb de rest ook al gezien.’
Toby knikte en zei tegen zijn nieuwe maatje: ‘Ik zal je even aan wat anderen voorstellen. Die mafkees is trouwens Stef, een beetje te asociaal om zichzelf voor te stellen.’
‘Excuseer me.’ Hij stak zijn hand uit. ‘Stef.’
‘Colten.’
Toby glimlachte en blikte even naar de meiden.
‘Kom,’ zei Stef ongeduldig.
Toby volgde hem, zij het met enige nervositeit.
‘Gelukkig nieuw jaar!’ begon Stef, waarna hij Annie, Nadine en een meisje dat bij hen zat en ze beiden niet kenden, op de wangen kusten.
Aarzelend kuste Toby ook Annies wangen. Hij gaf het nieuwe meisje een hand, dat zich voorstelde als Katie en keerde zich daarna naar Nadine, niet goed wetend of hij haar moest kussen of niet.

Floyd was alles behalve blij toen hij weer terug was op die kloteschool en zijn humeur verbeterde niet toen hij ontdekte dat hij bij die flikker op de kamer sliep, hoewel Morris er gelukkig ook bij was.
Wat zijn stemming wel beter maakte, waren de nieuwe mooie meisjes die hij zag. Nadeeltje was dat zelfs zijn neefje van zes nog beter Engels sprak dan hij, maar hij deed liever dingen met meiden dan dat hij ermee praatte.
Hij stapte de drempel naar de eetzaal over, concludeerde met een tevreden gezicht dat de Waard haar monoloog al gehouden had en scande zijn nieuwe schoolgenoten af op zoek naar een mooi gezichtje.
Hij zag een meisje een beetje eenzaam aan een tafel zitten, maakte zijn schouders breed en liep naar haar toe.
‘Hi,’zei hij, trots dat hij een Engelse begroeting had onthouden.
Toen ze haar gezicht naar hem toedraaide, staarde hij haar met grote ogen aan. 'Holy fuck, jij bent lekker.'


Nu er opeens zoveel leerlingen waren, lukte het Tracey niet meer zo makkelijk om zich van de rest af te zonderen. Ze had een tijdje met Blake gesproken en bedacht dat ze hem wel mocht, maar was toch naar de eetzaal gegaan in de hoop Tony te zien. Ze kon hem alleen niet zo snel ontwaren tussen alle leerlingen en schoof daarom maar bij een andere jongen aan tafel aan. Ze blikte even op Blake, maar die deed net alsof hij de jongen niet zag en ging naast haar zitten.
‘Hoi,’sprak ze tot de donkerblonde jongen. Ze mocht dan niet de meest sociale persoon op school zijn, maar hij zag er niet onaardig uit en doorgaans kon ze toch beter met jongens opschieten dan met meisjes – al bewaarde ze toch altijd een gepaste afstand na wat haar was aangedaan – en zeker na wat Jurrian haar voor de vakantie had geflikt.


Stef plofte naast een knap, blond meisje neer. ‘Zo, de eerste knappe Engelse heb ik al gevonden. Hoe maakt u het?’


Aidan was stomverbaasd toen hij opeens het gezicht van zijn vriend in de menigte ontwaarde. Hij snelde zich naar hem toe en wist een stoel naast hem te bemachtigen.
‘Wat doe jij nou hier?’ vroeg hij verbijsterd aan Oliver.

[ bericht aangepast op 14 dec 2013 - 10:46 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.