Experimental || One Direction [Topic 1.] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 17:10 ]

"Family don’t end in blood”

Nino Luciano de la Fontaine.

Liam knikt. "Okay." Verlaat zijn mond en hij trekt me mee naar het bankje, waar hij gaat zitten en ik zijn voorbeeld volg. Ik zie hoe hij om zich heen kijkt en ik vraag me af of het dan echt zo schokkend is. "Eigenlijk... Ik weet niet zoveel meer van die avond. Mijn eh, mijn vader heeft me geslagen. En ik ben het bewustzijn verloren... Iets meer als een jaar geleden ben ik het huis uit gegaan." Nadat deze woorden zijn mond verlaten zie ik hoe hij me niet meer aan durft te kijken. Automatisch schuif ik wat dichter naar hem toe en pak zijn beide handen vast. "Ik weet dat ik het niet goed kan praten, misschien had ik uiteindelijk toch maar moeten blijven. Al weet ik dan niet of je vader helemaal geflipt was. Het spijt me echt ontzettend voor je." Niet dat het bij ons beide niet goed zat, want anders dat zat ik hier nu niet tegenover Liam op een bankje. Dit was eigenlijk typisch een geluk bij een ongeluk.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Ik grinnikte zachtjes en ging met mijn hand door Harry zijn krullen. 'Ik zal me inhouden. Ik beloof het.' Harry hoefde echt niet bang te zijn. Dat ik een ochtendhumeur had, betekende niet dat er doden zouden vallen. Oke, ik had mijn dagen dat ik echt verschrikkelijk was. Maar als ik goed sliep, viel het wel mee. Ik las weer met hem mee en piepten protesterend. Hier was ik het niet mee eens. 'Pff, je weet helemaal niet of ik kan zingen en nu ga je er ook niet meer achterkomen ook.' Zei ik plagend. Ik zou me voorlopig maar inhouden onder de douche. Toen hij doorging op mijn vader, legde ik hem stil uit wat er aan de hand was. Ik vond het nou niets zo'n tof onderwerp. Al snel begon Harry weer te schrijven en ik kauwde op mijn onderlip. 'Het is niet erg. Ik ben er aan gewent geraakt.' Ik sloeg mijn armen ook weer snel om hem heen. Mijn hart sloeg wel een slag over door zijn worden. Hij was echt heel lief. Iets waardoor ik makkelijk kon bevestigen dat ik het inderdaad over hem had. Ik keek even naar Harry zijn uitgestoken vinger en schudden lachend mijn hoofd. 'Hij heeft perfect krullend bruin haar. Prachtige groene ogen en een geweldige lach.' Bewees ik hem het tegendeel.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik liet mijn blik over Zayn zijn gezicht glijden en knikte toen langzaam. Het is je geraden ook, maar die belofte staat dan. waren uiteindelijk mijn woorden zijn kant op gevolgd door een lach. Het was niet dat ik bang was voor wat me te wachten stond morgenochtend, maar deze woorden stelde me wel wat geruster. Toch wilde ik het eerst met mijn eigen ogen zien voor ik het helemaal geloofde, ook al had ik het idee dat de jongen niet meer dan de waarheid sprak.
De protesterend piep die zijn mond verliet toen hij weer meelas, liet me weer grinniken. Mijn gevoel zit altijd goed, dus hoogstwaarschijnlijk wel, maar ik wil er wel achter komen. Ik kom dat dus ook. Ik draaide me, om Zayn zacht op zijn neus te tikken. Mijn gevoel zat niet altijd goed, maar ik was gewoon heel erg nieuwsgierig naar de stem van hem. Nou ja, zijn zang, want zijn stem was ik al achter.
Het volgende onderwerp waren de woorden die we er nu over zeiden het laatste zijn, want ik snapte best als het niet een geweldig onderwerp was. Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden waarna ik me beter tegen de jongen aan nestelde, om mijn greep ietwat te verstrakken. Iets wat sowieso al het geval was doordat de jongen zijn armen ook om mij heen sloeg. 'Je moet er niet aan wennen,' verliet bijna onhoorbaar mijn mond waarna een zachte kuch volgde. Het was vreemd om mijn eigen stem te horen, of zover dat het was, of hele zinnen te spreken, maar het vreemdste was misschien wel dat ik sprak.
Zijn laatste woorden, nadat naar hem wees, zorgde dat mijn wangen kleurde. Dat zorgde er weer voor dat ik mijn hoofd draaide, maar deze wel schudde. Ik bleef erbij dat Zayn zelf degene was.Tenminste naar mijn mening.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Het ging nog heel wat worden morgenochtend. Ik zei het wel zo leuk en ik wilde het ook echt wel, maar ik kon niet zo goed verspelen hoe ik morgenochtend wakker zou worden. Over het zingen was ik het ook al niet eens. 'Nou, nu zit je gevoel er echt heel ver naast.' Grijnsde ik en stak mijn tong uit, toen Harry op zijn mijn neus tikten. Er was zo iets schattigs aan deze jongen. Zo iets onschuldigs.
Over mijn vader wilde ik niet echt praten. Het voelde gewoon niet prettig. Wel prettig waren Harry zijn armen die hij om me heen sloeg. Zijn zachten worden deden me weer al versteld staan en mijn greep verstrakte iets. Ik vond het echt heel erg zonde dat hij niet meer praten. Ik ging met mijn hand door zijn haar. 'Mag ik je wat vragen?' Vroeg ik na lang twijfelen. Ik keek hem aan en liet mijn hand vanuit zijn haar naar zijn wang glijden. 'Als je het niet wilt vertellen hoeft dat echt niet. En ik begrijp het heel goed als je het niet wilt. Maar, ik vroeg me af..' Ik wist niet of ik het recht had het überhaupt te willen weten. 'Je bent zo lief en je hebt zo'n mooie stem. Waarom praat je niet meer?' Twijfelend keek ik Harry aan. Me afvragend of ik er wel goed had aan gedaan om het te vragen.

[ bericht aangepast op 10 nov 2013 - 21:39 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
We zagen wel hoe het morgen ging lopen en tot dit tijd ging ik er ook niet verder bij stilstaan. Het onderwerp was dan ook snel afgesloten en schudde ik mijn hoofd bij zijn woorden over zijn zang. Ik had de neiging tot protesteren, maar wist hoe dat af zo lopen, dus twijfelde ook of ik dat moest doen.
Ik hield het onderwerp over zijn vader ook voor wat het was, want als de jongen zich er niet prettig bij voelde, wat ik begreep, moest het ook voorbij zijn. Ik hoopte dat het wel goed was dat mijn armen rond hem heen lagen, maar als dat niet zo was, dan had ik daar wel wat over gehoord. De laatste gedachten waren al snel weg toen zijn greep verstrakte toen mijn woorden hem weer versteld deden staan.
Ik knikte langzaam bij zijn woorden waardoor ik mijn kladblok er alweer bij pakte. Mijn mondhoeken krulde omhoog bij zijn hand die vanuit mijn krullen naar mijn wang gleed waarna ik mijn hand op de zijne legde.
Zijn volgende woorden wakkerde een idee op over wat deze vraag zou worden, want ergens had ik het wel verwacht. Toch besloot ik te wachten tot de jongen zijn vraag had gesteld. Deze kwam al snel, net als zijn twijfelende blik, waardoor ik eerst geruststellend glimlachte en daarna pas begon te schrijven. Laat me als eerst zeggen dat je de eerste in vier jaar bent, die mijn stem weer heeft gehoord. Maar waarom ik niet praat? Als ik het hele verhaal ga vertellen, zitten we hier morgen nog en mag je een nieuw kladblok voor me halen, dus ik zal het kort te houden. Ik heb zoveel problemen gehad, nadat ik heb gezegd dat ik op jongens val. Mensen probeerde me op elk vlak te pakken, want ik ben iemand die zonder nadenkt woorden eruit gooit. Niet heel slim, maar niets aan te doen. Eigenlijk ben ik het vertrouwen verloren en een van onzekerheden was toch ook mijn stem, zeker ook omdat ik van zingen hield, en met die woorden is het nog makkelijker om iemand te pakken en onzeker te maken.
Een zachte zucht rolde over mijn lippen waarna ik me iets beter tegen de jongen aan nestelde. Het was misschien een beetje vaag uitgelegd, maar ik wist niet precies hoe ik het makkelijk uit kon leggen. Het was een lang verhaal. Het hele verhaal krijg je wel een keertje, maar dan op een moment dat ik het ook helemaal durf te vertellen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik wist echt niet of ik hier wel goed aan had gedaan. Twijfelend keek ik Harry aan, die zijn hand ondertussen op die van mij had gelegd. Zijn geruststellende glimlach deed me al wat goed en ik liet mijn hand weer van zijn wang af glijden toen hij zijn blok weer pakten om te beginnen met schrijven. Ik schoof dicht tegen hem aan en las weer mee. Mijn hand legdenik bemoedigend op zijn knie. Elk word wat er stond nam ik in me op. Het deed me pijn om te lezen. 'Mensen weten niet wat ze kunnen aanrichten. Het spijt me zo voor je, je verdient zoveel beter.' Dit was precies de reden dat ik niet zo'n mensen, mens was. De meesten deden je toch alleen maar pijn. Ik trok Harry dicht tegen me aan, maar ik wilde nog een ding weten. 'Waarom ik?' Vroeg ik zachtjes. Ik voelde me vereerd en wilde graag dat hij tegen me sprak. Maar als hij vier jaar al niet gepraat had, vroeg ik me af wat het maakte dat hij het toch tegen mij deed. Of tenminste af en toe probeerde.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Na een geruststellende glimlach in de richting van Zayn geworpen te hebben, begon ik toch te schrijven om zijn vragen te beantwoorden. Zijn hand liet hij weer van mijn wang afglijden, maar toch pakte ik deze met mijn vrije hand weer vast. Op een of andere manier hield het me rustig, net als dat hij dichter tegen me aanschoof, om zo mee te kunnen lezen en zijn hand op mijn knie.
Rustig bleef ik doorschrijven waardoor de krullende letters op het papier langzaam mijn verhaal vormde. Het verhaal wat voor de tweede keer op papier stond en de reactie van de jongen viel wel beter dan de vorig keer. Nee, daar komen ze pas achter als het bij hen gebeurd en dan nog zien ze het niet. Maar je bent lief, Zayn, en ik zou ook hetzelfde tegen jou kunnen zeggen. schreef ik op, om daarna even een blik opzij te werpen. Het was waar, want de jongen naast me had het ook niet makkelijk, als ik het net al kon horen.
Ik legde mijn spullen naast me neer, om allebei mijn armen om Zayn heen te kunnen slaan en kon het niet laten om bij hem op schoot te klimmen. Het stelde me gerust, het voelde vertrouwd alsof iemand me wel begreep. Deze gedachten zouden dat ook zijn laatste vraag beantwoorden. 'Je hebt--' Ik stopte heel even, niet om na te denken, maar lange zinnen lukte bij mij nog steeds niet en dat kwam ook omdat ik het deels nog niet durfde. 'Sinds het begin mijn vertrouwen al, denk ik.' verliet zachtjes mijn mond, om mijn stift er daarna toch bij de pakken. Je viel me aan het begin al op, omdat je anders leek te zijn. Op een positieve manier. De eerste woorden die je zei hier, en hoe je reageerde, je houding, leken al zo oprecht. Ik ben eigenlijk gewoon mijn gevoel gevolgd.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Harry pakte mijn hand meteen weer vast, toe deze van zijn wang af gleed en ik kneep er even bemoedelijk in, voordat hij weer door ging schrijven. Met mijn duim wreef ik over zijn handpalm, terwijl mijn andere hand op zijn knie rusten. Ik las weer mee en beet zachtjes op mijn lip. Helemaal toen hij het op mij trok. Ik had misschien wel een familie die zich nu tegen me keerde, ik geloofde dat Harry het een stuk moeilijker had gehad en nog heeft. Je besluit niet zomaar te stoppen met praten. Stil verstrengelde ik onze vingers. Ik vond het maar moeilijk. Wel wilde ik nog weten waarom hij wel tegen probeerde te praten. Maar eerst klom Harry op mijn schoot en ik wikkelde mijn arm om zijn middel. Waar ik altijd afstand hield bij mensen, trok ik nu naartoe. Het was echt of ik Harry al heel lang kende, zo makkelijk en fijn ging de omgang. Hij probeerde weer te praten, maar het leek hem veel moeite te kosten. Ik drukte een heel klein kusje op zijn slaap, als teken dat het goed was. Ik sloeg verlegen mijn ogen neer, toen hij uiteindelijk toch zei, waarom hij tegen me sprak. Hij dacht er dus hetzelfde over. Toch pakte hij zijn blok er weer bij, waar ik ook tevreden mee was. Ik begreep maar al te goed dat dit niet in een keer ging. Mijn wangen werden knal rood toen ik de tekst had gelezen en ik sloeg mijn ogen weer neer. 'Dan ben ik jou gevoel heel dankbaar.' Piepten ik, terwijl ik hem met grote ogen aankeek. 'Je bent biezonder Haz. En ik ben heel blij dat ik met je op een kamer slaap hier.' Ik had niet eens de behoefte nu, om opzoek te gaan naar de rest van de jongens. Nu had ik dat sowieso al niet. Maar nu al helemaal niet.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ondanks ik Zayn zo kort kende, wist hij wel precies wat hij moest doen, om mijn vertrouwen te winnen en me op mijn gemak te stellen. Het hele doen en laten van de jongen was anders dan ik gewend, makkelijk en vertrouwd, maar dat was maar goed ook. Ik draaide mijn hoofd wat, om hem een glimlach toe te werpen en zette het daarna weer op een schrijven. Mijn gevoel over de woorden, die op het papier verschenen, was dat deze degene naast me weer makkelijk kon laten protesteren, omdat hij iets anders geloofde. Precies het tegenovergestelde. Toch bleef het stil, verstrengelde hij onze vingers en door alle twee de dingen krulde mijn mondhoeken ietwat verder omhoog.
Dat dit allemaal zo vertrouwd aanvoelde, zorgde ook dat ik zonder twijfelen op de jongen zijn schoot durfde te klimmen. Mijn armen om zijn middel gesloten, de zijne om de mijne, om zijn vraag uiteindelijk te beantwoorden. Ik was niet snel iemand die alles durfde te doen en vertellen, maar ik wist dat het nu geen kwaad kon. Mijn gevoel was zo duidelijk dat ik geloofde dat deze wel goed moest zijn. Dat was ook de reden dat ik mijn mond weer opentrok, om langzaam, maar met nog veel moeite, een zin uit te spreken. Dat laatste zorgde ervoor dat ik zijn lippen tegen mijn slaap voelde, als teken dat het goed was. Iets wat mijn vertrouwen alleen maar op liet werken.
'Je bent lief, Zayn,' rolde zacht over mijn lippen, om daarna beter tegen hem aan te kruipen, om daarna te zien hoe hij verlegen zijn ogen neersloeg en voor mij om mijn blok er weer bij te pakken. Eenmaal de woorden op papier, liet ik ze hem lezen en gleden mijn vingertoppen over zijn knalrode wangen, een zachte grinnik over mijn lippen rollend. Het was een lief persoon.
Bij zijn woorden maakte ik een gebaar dat ik dat ook was, maar bij de laatste dat hij dat was en het bewijs was daar voor geleverd, om mijn armen weer beide om zijn middel te sluiten. Iets wat je niet heel snel zou kunnen zeggen, maar de woorden die ik gezegd had, waren dat volgens mij wel. En zo niet, dan alsnog.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Na dit alles wist ik heel goed dat ik hier in huis degene was die over Harry zou waken. Net als hoogverraad had, zou ik hem helpen en bij hem blijven. En dit ook wel een beetje voor mezelf. Want ik was no. steeds zenuwachtig voor de rest. Harry probeerde steeds meer te praten en dat vond ik fijn om te zien. Toen hij me lief noemde, noemde ik heb biezonder. Hij was zoveel meer dan alleen lief. Ik kreeg het ook steeds warmen, naarmate hij dichter op mijn schoot kroop.
De greep om zijn middel verstrakte ik, toen zijn blok weer aan de kant lag en ik liet mezelf achterover vallen, in het matras en trok automatisch, Harry met me mee. Niet dat, dat de bedoeling niet was. Ik streek zachtjes door zijn krullen en keek hem met een glimlach aan. Ja, dit zat wel goed.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik voelde me op dit moment vele malen beter dan toen ik daarnet buiten stond. Zo bang ik was geweest dat het verkeerde uitpakte, zo goed pakte het nu uit. Ik had nu iemand die wist hoe het zat en me zou helpen tegenover de andere. Ergens was ik best benieuwd hoe of wat, met hen maar aan Zayn had ik meer dan genoeg deze komende tijd in het huis.
Hij was degene waartegen ik zou durven praten en dat ook probeerde. Ik kreeg de tijd en het geduld daarvoor, maar ook het vertrouwen en de tekens dat het goed zat.
Een klein voorbeeld daarvan was bijvoorbeeld zijn greep die verstrakte toen ik dichter tegen hem aan was gekropen en mijn blok opzij had gelegd, of de woorden die zijn mond verlieten.
Een heel zacht kusje drukte ik op de jongen zijn neus toen hij zich achterover had laten vallen en mij automatisch meetrok in de val. Daarna ging ik iets verliggen en plaatste mijn handen op zijn borstkas, om met mijn kin daarop te steunen en de jongen aan te kijken met een schuine glimlach. Dat terwijl zijn handen door mijn krullen gingen. Het zat goed en daar ging het allemaal om. Een zachte 'dankjewel' rolde over mijn lippen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Hoe kort ik deze krullenbol nog kende, Hoe diep hij nu al een plekje in mijn hart had gegraven. Het was gewoon eng. Misschien was het juist het feit, dat er allebei mensenschuw waren, juist goed in dit opzichte en maakte het zo makkelijk. Ik trok ons achterover op het bed en met stralende ogen keek ik Harry aan. Een rare giechel kwam over mijn lippen bij het kleine kusje dat hij op mijn neus drukten en ik wikkelde een arm goed om hem heen toen hij zichzelf goed op mijn borst legde. Mijn andere hand ging nog altijd door zijn zachte krullen. Ik had en ervoor gewaarschuwd, dat ik daar echt niet vanaf ging blijven. 'Maar, zing je nog wel?' Vroeg ik zacht, terwijl ik een verloren krul uit zijn gezicht haalde. Hij had gezegd dat hij vroeger ook zong. Maar aangezien zijn stem ontzettend kwetsbaar klonk nu, ging ik er vanuit dat hij dat ook niet meer deed.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik wilde geen verklaring, ik wilde niet weten hoe het zat op dit moment, want dat was dit niet speciaal meer. Het moest z'n eigen gang gaan en niet al op voorbedachte raden zijn.
Het was goed dat het er was, dat de jongen er was, want het zorgde voor gezelschap hier in het huis. Goed gezelschap.
De stralende ogen van Zayn, nadat hij me haf meegetrokken in zijn val, zorgde dat ik een zacht kusje op zijn neus plaatste en dat zorgde van zijn kant weer voor een rare giechel, die wel heel schattig klonk waardoor mijn mondhoeken nog verder omhoog krulde.
Ik maakte bij zijn woorden, nadat we allebei goed lagen, al had Zayn alleen zijn arm goed om me heen gewikkelde, zijn eerdere waarschuwing weer uitvoerend. 'Heel soms. Meestal als iedereen slaapt, want dan komt mijn inspiratie en zorg ik niet voor overlast.' Het duurde even voor de hele zin over mijn lippen was, zeker met de tussenpauzes, maar het verliet wel mijn mond. Mijn wangen kleurde ook al snel weer rood waardoor ik mijn hoofd alweer draaide. Ik kon echt niet tegen rode wangen bij mezelf en al zeker niet als mensen me dan aan zouden kijken, want dan namen deze een nog rodere tint aan.
Maar ik denk dat ik met net als jou ga inhouden, want ik hoor het van jou ook niet. Dat blaadje met die tekst pakte ik vast, om het de jongen te laten lezen. Gelukkig had ik het eerder al opgeschreven, want ik had niet echt behoefte om nu wat te schrijven en Zayn los te laten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik wilde Harry nu al niet meer loslaten. Hem zo dicht bij me houden als kon en aan zijn leuke krullen zitten. En dit was precies wat ik deed.
Harry deed veel moeite om me te vertellen, dat hij nog heel soms zong. En dit ging niet zonder een paar rode wangen. Glimlachend kuste ik zijn wang. Ik wilde hem zeggen dat ik hem m wilde horen zingen, maar hij was me voor. Lachend las ik de worden op het papier dat hij voor mijn neus hield. 'Dan maken we een deal.' Grijnsde ik uitdagend, terwijl mijn vingers over zijn ruggengraat gleden. 'Ik zing voor jou, als jij voor mij zingt.' Ik beet op mijn lip en keek Harry met glinsterende ogen aan. Ik wist niet waarom ik het zo graag wilde horen. Ik had gewoon het gevoel dat het prachtig zou klinken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Vanaf morgen heb ik elke dag stage van 9 tot 6, dus zal ik minder kunnen reageren.]

stay safe because I like being alive at the same time as you