Experimental || One Direction [Topic 1.] - Speeltopics

Rollen:
Jongens (8/10 bezet)
- Louis William Tomlinson - Lilarry
- Liam James Payne - Esmelle
- Harry Edward Styles - Beanies
- Niall James Horan - Aquari
- Zayn Javadd Malik - Styles
- Samuel Max Mason - xAlways
- Nino Luciano de la Fontaine - Lothian
- Jace Averin - Phyre

De regels:
- Minimaal vier regels volschrijven.
- Geen perfecte personages.
- Bestuur alleen je eigen personage.
- OOC tussen haakjes.
- Maximaal één rol
- Wees OOC aardig voor elkaar, dat hoeft IC natuurlijk niet.
- Reserveringen blijven 48 uur staan. Ik waarschuw niet, dus hou dit zelf in de gaten. Je kunt natuurlijk altijd om uitstel vragen als je daar een goede reden voor hebt.
- Probeer wel eens in de drie dagen te posten.
- Naamsveranderingen en lange tijd afwezig graag doorgeven.
- Alleen ik maak de nieuwe topics.
- Lees de regels af en toe even opnieuw door, mocht ik iets aanpassen.
- Als je iets niet begrijpt, kun je het natuurlijk altijd vragen.

Het begin:
Iedereen komt aan bij het appartement. Ze nemen afscheid van hun familie, die ze lange tijd niet zullen zien. Bij sommigen lopen de emoties hierbij hoog op. Daarna is het tijd om kennis te maken met hun tijdelijke huisgenoten.

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 17:10 ]

---

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
Het feit dat Zayn ook glimlachte kon toch alleen maar goed zijn? Mijn gevoel zei tenminste van wel, maar dat kwam door zowel zijn houding als zijn woorden, want daar leek geen kwaad iets in terug te vinden. Ik hoopte stiekem dat hij hetzelfde zou denken en me niet al zat was doordat ik geen woord zei. Misschien dat -dat nog zou komen, maar ik kon op dit moment nog niets met zekerheid zeggen.
Ik wikkelde toch mijn armen om hem heen waardoor hij schrok, maar op het moment dat ik hem los wilde laten, werd ik toch terug geknuffeld. Ik durfde op dat moment dan ook mijn greep wat te verstrakken en wat dichter tegen hem aan te kruipen. Alsof dit niet het eerste moment samen, dat we elkaar net hadden ontmoet. Ik knikte bij zijn woorden waardoor mijn krullen vrolijk mee bewogen, want ik twijfelde daar niet aan. Ik had de neiging wat de zeggen, maar wist dat ik dan de jongen weer los moest laten aangezien ik zo niet kon schrijven, en dat wilde ik nog eventjes niet.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Volgens mij was ik nog nooit zo opgelucht geweest. Ondanks dat Harry niet sprak en ik nog niet heel goed wist wat ik daar mee aanmoest, voelde ik me nu al bij hem op mijn gemak. Hij kroop dichter tegen me aan en automatisch hield ik hem steviger vast. Ik kon niets anders toegeven dat het best vertrouwd aanvoelde. Harry knikten, waardoor zijn krullen meebewogen en deze in mijn gezicht kriebelde. Ik trok mijn neus even op en stak voorzichtig zijn haar iets naar achter. Ik had niet echt de behoefte om hem los te laten. Ik had hier best een goed gevoel over en hoopte dat Harry er hetzelfde over dacht. Ik wist ook gewoon even niets meer te zeggen. Niet dag, dat echt nodig was, want Harry zou toch niet terug zeggen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Zayn hield me steviger vast toen ik wat dichter tegen hem aan kroop. Dit was iets wat ik niet heel snel deed, zeker ook niet met knuffels, maar het had wat vertrouwds over zich heen, met de jongen was het precies hetzelfde verhaal.
Ik knikte, niet veel later voelde ik zijn hand mijn krullen naar achter ietwat naar achter doen, waardoor ik tot te conclusie kwam dat mijn krullen in zijn gezicht kriebelde. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen en ergens was ik blij dat deze jongen toch als eerste tegen het lijf was gelopen, om zo mee in contact te komen en op de kamer te liggen. Het zat niet in de planning, want ik wilde aan het gezelschap ontvluchten, maar dit was echt beter. Er was tenminste een iemand waar ik het mee kon vinden. Volgens mij verdween de onzekerheid nu ook wel langzaam.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nino Luciano de la Fontaine.

De jongen, correctie, Louis, glimlachte ook naar me. Dat was toch nog wel wat positiefs. Maar veel verder konden we niet, omdat hij zich een weg baande naar de voordeur van het huis en deze ook daadwerkelijk open maakte. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik in zijn richting, maar veel aandacht besteedde ik er niet meer aan. De jongen waar ik als eerste mee had gepraat, volgde nu ook Louis en kwam zo z'n weg naar binnen. Ik wilde beide jongens gaan volgen, totdat ik een stem achter me hoor. "Nino..." Verlaat diegene's mond. De stem komt me reuze bekend voor, ik kan 'm alleen niet direct plaatsen. "Ik ben Liam," fluistert hij er dan achteraan. Met grote ogen draai ik me om naar de jongen en ik kan het bijna niet geloven. Het is bijna onwerkelijk. Maar volgens mij sta ik nu toch echt voor Liam Payne. "Ik, ik dacht dat je dood was..." Mompelde ik zachtjes, terwijl ik een paar passen dichter naar Liam zette. "Ik heb je zovaak proberen te zoeken, maar ik heb nooit iets gevonden en nu sta je hier zo voor me. Het is gewoon onwerkelijk. Kan het haast niet geloven..." Dat laatste kwam er haast onverstaanbaar uit. Een kleine glimlach speelde rond mijn lippen en ik pakte Liam's beide handen vast en gaf hem een zacht kneepje, gewoon om te kijken of hij wel echt voor me stond.

[Andere post is weg, voor diegene die 'm gelezen hadden. ;')]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Tot nu toe was ik uiterst tevreden over mijn kamergenoot. Ik dacht best dat dit nog eens goed uit kon gaan pakken. Harry grinnikte zachtjes en ik stond er even versteld van. Het klonk echt zo lief en onschuldig, dat ik nu eigenlijk wel benieuwd werd naar zijn stem. Maar ik snapte dondersgoed, dat ik daar maar beter niet over kon praten. Hij praten niet voor niets niet. Ik wreef even over zijn rug en liet hem uiteindelijk toch langzaam los. 'Ik kan zo nog uren met je staan, maar zullen we onze spullen uitpakken?' Ik was een stukje zelfverzekerder dan eerst, dat zeker, maar ik vroeg me af hoe lang het ging duren, voordat ik er echt overheen was. Het ging al wel beter dan verwacht. Helemaal omdat hij zo knap was. Iets wat mijn zelfbeeld, niet erg goed deed en ik normaal dus sneller in mijn schulp zou kruipen. Het was raar, maar waar en ik vond het wel fijn. Ik hoopte dan ook, dat we er echt wat leuks van konden gaan maken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Zayn leek eventjes versteld te staan door mijn zachte gegrinnik. Ik vroeg me af wat er n zijn gedachten omging, maar ik wist niet of dat mijn zaken waren, hij het zou willen vertellen en of ik het wilde weten. Al zou het eerder gaan om de eerste twee dingen gaan, dan het laatste.
De jongen wreef even over mijn rug en liet me uiteindelijk toch langzaam los. Mijn greep verslapte na een aantal seconde ook, om met twinkelde oogjes op te kijken. 'Lief van--' Ik viel abrupt stil toen deze tweede korte woorden over mijn lippen waren gerold. Ik verbaasde me over mijn eigen stem, die krakend, schor en heel zacht klonk. De jongen was de eerste die mijn stem weer hoorde in vier jaar en dat was eerlijk gezegd ook even slikken, maar ik kon je zeggen dat het de laatste keer was. Ik knikte langzaam bij de rest van zijn woorden en keek de jongen vragend aan, om vervolgens naar de twee bedden te wijzen, doelende op het feit welk bed hij zou willen. Dat was namelijk ook de vraag waardoor we in een knuffel waren beland, maar er was nog steeds geen antwoord op. Niet dat ik het erg vond, want het zorgde ervoor dat het toch wat beter liep, al leek het nu vanzelf allemaal te gaan.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Met iets wat tegenzin liet ik Harry uiteindelijk toch los, om voor te stellen om onze tassen uit te pakken. Harry zijn twinkelende ogen deden me glimlachen. 'Lief van-' Harry zijn stem was enorm schoor en klein, maar toch was de heesheid erin te horen. Glimlachend legde ik mijn hand op zijn bovenarm, als teken dat het goed was en misschien met de hoop, dat hij verder zou gaan met praten. Ik wist niet waarom hij zichzelf het zwijgen op had gelegd, maar dat vond ik nog niet iets om nu te vragen. Ik kon alleen raden, dat het nooit iets leuks kon zijn. Harry begon naar de twee bedden te wijzen en ik wist dat er niet meer uit zou komen. Onbewust vond ik dat best jammer. Ik had zo'n idee dat je hele leuke gesprekken met deze jongen kon voeren. Toch glimlachte ik weer naar hem en besloot ik er niet teveel ophef over te maken. 'Het maakt mij eigenlijk ook niet zoveel uit.' Gaf ik toe en liet mijn hand weer zakken om even naar de bedden te kijken. Ze zagen er wel heerlijk zacht uit moest ik zeggen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne

"Ik, ik dacht datje dood was..." mompelt Nino zachtjes terwijl hij een paar passen naar me toe zet. "Ik heb je zovaak proberen te zoeken, maar ik heb nooit iets gevonden en nu sta je hier zo voor me. Het is gewoon onwerkelijk. Kan het haast niet geloven..."
Of hij het laatste echt zegt of ik het me verbeeld weet ik niet zeker, zo slecht verstaanbaar is het. Een kleine glimlach speelt rond zijn lippen en hij pakt mijn beiden handen vast, waarna hij daar een zacht kneepje ingeeft.
"Wat dacht je van mij," zeg ik, een beetje stilletjes. "Hoe- hoe is het met je?" vraag ik hem dan, puur uit nieuwsgierigheid, al is het natuurlijk ook mijn beleefde kant. En ook mijn mondhoeken krullen langzaam, een beetje onzeker en voorzichtig, omhoog.

[ bericht aangepast op 9 nov 2013 - 11:07 ]

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik liet mijn vingertoppen over Zayn zijn wang glijden toen ik hem uiteindelijk los had gelaten, om vervolgens heel onschuldig zijn mondhoeken nog iets verder omhoog te duwen. Het maakte de jongen een stuk schattiger dan dat hij er al uitzag. Het duurde niet heel lang voor zeven kleine letters onbewust over mijn lippen rolde, maar zodra dat bewust werd, sloot ik mijn mond weer en slikte de rest van de woorden in. De jongen legde glimlachend zijn hand op mijn bovenarm, als teken dat het goed zat. Daardoor opende ik mijn mond weer, maar daar kwam niet meer dan een zachte zucht uit, om deze daarna weer te sluiten. In plaats daarvan wees ik maar naar de twee bedden, doelende op welk bed hij zou willen hebben. Misschien als het zo door bleef gaan dat er beetje bij beetje wel zinnetjes over mijn lippen zouden rollen, alleen tegen hem, maar ik wist het niets. Ik schrok er net al heel erg van en eigenlijk stelde het niets voor. Bij zijn woorden trok ik een bedenkelijk gezicht, knikte en nam vervolgens plaats op het bed links van ons, om de jongen naast me te trekken op het bed. Het maakte mij ook echt niet uit. Daarbij zagen ze er beide even comfortabel uit. Het enige wat me dan ook kon schelen was de hele omgang met mijn kamergenoot, en deze zelf, maar ik moest zeggen dat ik daar meer dan tevreden mee was.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[MIjn late topics, ik had dit nog niet gezien]

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Wie voor Lou?]

---

"Family don’t end in blood”

[Sam? Ik meot nog wel even de eerste reactie plaatsen]

---

Spoiler alert: you will save yourself

xAlways schreef:
[Sam? Ik meot nog wel even de eerste reactie plaatsen]

[Is goed, stuur hem er maar heen. Louis heeft zijn koffer op zijn bed gegooid en zit nu binnen in de woonkamer op de bank.]

---

"Family don’t end in blood”

Samuel Max Mason

Samen met Josh loop ik het laatste stukje. Ik kijk naar Josh. Ik was eerst verliefd op hem, maar nu ben ik daar gelukkig overheen. Hij kijkt me aan. 'Nou, ik moet maar weer eens terug. Ik wens je echt veel succes. Ik weet dat dit moeilijk is, maar je moet ooit uitkomen.' Zegt hij. Ik knik. Het is voor mijn eigen bestwil. Mijn familie weet niet eens dat ik hieraan mee doe. Ze hebben me nooit geaccepteerd zoals ik ben. Ik loop naar binnen, en ga op zoek naar mijn kamer. Ik vind hem al snel genoeg, maar er is niemand. Ach. Ik loop naar mijn bed en gooi daar al mijn spullen op. Ik ben niet iemand die veel meeneemt. Ik heb mijn gitaar en wat je nodig hebt als je even weg gaat. Ik loop naar de woonkamer en neem mijn gitaar mee. Ik zie een jongen op de bank zitten. 'Hoi. Ik ben Samuel, maar noem me maar Sam.' Zeg ik. Hij heeft bruin haar en blauwe ogen.

[ bericht aangepast op 9 nov 2013 - 13:36 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

xAlways schreef:
Samuel Max Mason

Samen met Josh loop ik het laatste stukje. Ik kijk naar Josh. Ik was eerst verliefd op hem, maar nu ben ik daar gelukkig overheen. Hij kijkt me aan. 'Nou, ik moet maar weer eens terug. Ik wens je echt veel succes. Ik weet dat dit moeilijk is, maar je moet ooit uitkomen.' Zegt hij. Ik knik. Het is voor mijn eigen bestwil. Mijn familie weet niet eens dat ik hieraan mee doe. Ze hebben me nooit geaccepteerd zoals ik ben. Ik loop naar binnen, en ga op zoek naar mijn kamer. Ik vind hem al snel genoeg, maar er is niemand. Ach. Ik loop naar mijn bed en gooi daar al mijn spullen op. Ik ben niet iemand die veel meeneemt. Ik heb mijn gitaar en wat je nodig hebt als je even weg gaat. Ik loop naar de woonkamer en neem mijn gitaar mee. Ik zie een jongen op de bank zitten. 'Hoi. Ik ben Samuel, maar noem me maar Sam.' Zeg ik. Hij heeft bruin haar en bruine ogen.

s]Lou heeft blauwe ogen... ;p[/s

---

"Family don’t end in blood”