Experimental || One Direction [Topic 1.] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 17:10 ]

"Family don’t end in blood”

Zayn Malik
Ik had totaal geen tijdsbesef meer. Net zo min dat ik me besefte dat ik deze jongen pas zo kort kende en dat er andere jongens in dit huis liepen. Ik zou het nog goed vinden, mochten ze ons hier in de kamer opsluiten. Als ze maar af en toe eten en drinken kwamen brengen.
Ik werd helemaal rood van Harry zijn telkens zo lieve worden en was er best wel van mijn stuk van. Heel de tijd als ik iets over hem zei, schoof hij het terug naar mij. Zijn hand pakte na even zoeken, de mijne beet en meteen verdtrengelde ik onze vingers. Ik beet moeilijk op mijn lip bij de wending van het gesprek en rolde ons op onze zij. 'Ik weet het niet. Ik hoop op een paar aardige jongens en een leuke tijd.' Ik sloeg mijn ogen neer en wreef zachtjes over Harry zijn handpalm. Ik wist dat het stom was daarop te hopen. Dat Harry nu een en al perfect leek te zijn, liet me niet vergeten dat ik toch niet zo sociaal was, Totdat ik uiteindelijk iemand echt kende.
Ik rolde ons weer om, maar dit keer zo dat Harry onderop lag. Ik zetten mijn knieën in het matras en ging op zijn bovenbenen zitten. Zonder iets te zeggen pakte ik zijn blok en stift. 'Niets zeggen, alleen lachen.' Glimlachte ik de jongen mysterieus toe. Ik wist niet waar het opeens vandaan kwam. Maar het idee om
Harry te tekenen was heel aanlokkelijk geweest.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik sloot voor een kleine seconde mijn ogen terwijl een glimlach rond mijn lippen en ik de hand van Zayn zocht, om deze stevig vast te pakken. Dat hij ze gelijk verstrengelde was voor mij alleen maar een goed teken. Ik was diep van binnen echt bang dat de jongen als sneeuw voor de zon zou verdwijnen, zoals altijd het geval was, maar deze keer wilde ik dat echt niet. Ik vertrouwde zijn woorden, maar onbewust bleef er toch altijd een klein stukje protesteren. Zoals mijn moeder zou zeggen: 'Ik bloeide weer op bij Zayn in de buurt,'
Iets was ik meer dan goed vond, maar hopelijk was de rest het daar ook mee eens.
Ik opende mijn ogen weer toen de jongen ons op onze zijn rolde en moeilijk op zijn lip beet. Mijn hand pakte de zijne steviger vast, om mijn andere handen zachtjes over zijn wang te laten glijden. 'Met jou in de buurt kan het alleen maar een leuke tijd worden, Zaynie, dus daar moet je -je niet zoveel zorgen om maken. En het eerste moet ook wel goed komen, toch?' De mensen die buiten stonden, leken in het eerste opzicht wel mee te vallen, maar je wist het natuurlijk nooit. Daarbij waren wij, volgens mij, niet echt de mensen die haantje de voorste waren zodra het op contact leggen aankwam. Het was voor mij dan ook al een hele geruststelling dat ik wel mijn draai had gevonden bij een iemand.
Ik keek met een vragende blik op toen de jongen niet veel later op mijn bovenbenen zat en mijn blok en stift erbij pakte. Alleen deed toen toch wat van me gevraagd werd. Niet dat -dat heel moeilijk was, want ik lachte de hele tijd al met dank aan de jongen waar mijn blik op gevestigd was. 'Moet ik bang worden?' lachte ik.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik was eigenlijk best wel zenuwachtig voor de rest. Net zo zenuwachtig als ik voor Harry was geweest, dus ik hoopte dat het net zo erg mee zou vallen. Niet dat ik het idee had, dat ik met iemand anders zo'n band kon krijgen als ik nu al met Harry had. En ik hoopte eigenlijk dat dit andersom ook gelden. Ik knikte langzaam. 'Ik hoop het.' Het viel me op dat alles wat hij tot nu toe gezegd had, op mij sloeg. Al het ander en vooral over zichzelf, schreef hij op. Maar nu was het mijn buurt om iets met zijn blok en stift te doen. Ik rolde ons weer om en ging op zijn bovenbenen zitten, terwijl ik zijn blok pakten. Ik keek nog heel even naar Harry zijn gezicht, maar zetten al snel de stift op het papier. Ik had hem al zo in me opgenomen heel de tijd. Een lach rolde over mijn lippen en ik schudden mijn hoofd. 'Ik zou enorm bang worden als ik jou was.' Lachte ik onschuldig, terwijl ik rustig door tekende. Ondertussen begon ik zachtjes just The way you are te zingen, maar maakte ik het personage wel mannelijk. Een grote glimlach bleef op mijn gezicht, terwijl ik af en toe naar Harry keek. Het duurde even, maar niet heel lang voordat ik klaar was. 'Klaar voor?' Grijnsde ik breed, waarna ik toch langzaam het blad om draaide, waar nu een cartoontekening van Harry zij gezicht op stond.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ondanks alles wist ik wel dat het een stuk beter voelde, om iemand aan mijn zijde te helpen, die me kon helpen om dit alles te doorstaan. Zowel de gezelschap als bij de andere die nog altijd hier in het huis ronddwaalde. Misschien viel het allemaal wel heel erg mee, maar daar kon je nu nog geen antwoord op geven en daarbij zou ik toch met niemand de band krijgen, die ik nu als met Zayn had, al had ik nooit verwacht dat dit ook zou gebeuren. Dat was gewoon iets aparts en zo moest het blijven ook.
Ik glimlachte en knikte toen langzaam. 'Heb een beetje vertrouwen in alles. Dan pakt alles een stuk beter uit,' Het was niet altijd even makkelijk die woorden, maar wel het beste en dat viel nu bijna niet te ontkennen ook. Ik merkte dat mijn stem weer langzaam als de mijne begon te klinken en ik er ook iets meer volume kon zetten, dan het zachte, krakende gefluister, maar toch deed ik dat niet, want dit was voor mij meer dan prima.
Mijn ogen werden groot bij zijn woorden toen hij eenmaal op mijn bovenbenen zat, maar moest ondertussen wel moeite doen om geen lach te laten horen toen ik een pruillipje trok. 'Niet lief, Malik. Ik moet nog langer met je doorbrengen hoor.' zei ik en sloeg mijn armen over elkaar, om binnen een paar seconde toch een lach te laten horen. Deze veranderd alleen al snel in een brede glimlach terwijl ik luisterde naar de stem van de jongen waardoor een twinkeling in mijn ogen weer terugkeerde. Het klonk meer dan perfect.
'Altijd, toch?' antwoordde ik vrolijk waarna ik mijn blik liet afdwalen naar het blad. Het verbaasde me dat er nu een cartoontekening van mijn gezicht op stond, maar ook de tekentalenten van de jongen. 'We hebben een talent in ons midden,' grinnikte ik zachtjes, om omhoog te komen en op mijn handen te steunen. 'Nee, ik vind het echt geweldig.' rolde over mijn lippen en ik wist precies wat ik ermee ging doen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik wist ook wel dat ik er meer vertrouwen in moest hebben. De jongens die buiten stonden leken me ook niet onaardig, maar ik hield er gewoon niet van als mensen te dichtbij kwamen. En dat ging zeker gebeuren als we hier zo lang opgesloten zaten. Gewoon omdat zelfs mijn familie, het het dichts bij me stonden, blijkbaar niet te vertrouwen waren. Harry daar in tegen mocht zo dichtbij komen als hij zelf wilde. Hoe dichter hoe beter. Ik vertrouwde hem op dit moment gewoon het meeste. De stift bleef lijnen op het papier zetten terwijl ik zachtjes zong. Het ging gewoon automatisch. Maar ik schoot in de lach toen Harry protesterend zijn armen over elkaar sloeg. 'Nog heel lang, dus bereid je maar voor.' Grijnsde ik onschuldig, terwijl ik me weer op de tekening richten. Ik zetten de laatste lijnen en draaide het blad om, toen Harry had bevestigd dat hij er klaar voor was. Afwachtend keek ik hem aan. Mijn wangen werden rood bij zijn worden. Ik glimlachte geflijd en drukten een kus op zijn neus, toen hij omhoog kwam. Ik legde het blok naast ons neer en deed de dop weer op de stift. 'Dus, wat zijn jou verborgen talenten, behalve zingen.' Zingen was nog altijd verborgen, maar ik ging hem nu pushe om het te doen nu. Als hij het wilde, deed hij het zelf wel. Het klonk best tegenstrijdig met mijn eerdere worden, maar ik wist dat als ik het echt niet gewild dah, ik het ook niet gedaan was. Daarbij, hadden we tijd zat.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
'Anders heb je mij nog ter bescherming en gezelschap, want ik laat je nu echt niet meer met rust,' grinnikte ik zachtjes, maar onschuldig. Ik had namelijk wel een idee wat in zijn gedachten rond kon spoken op dit moment, na alles wat gezegd en gedaan was, en ik vond het leuk om te zeggen, want het was nu eenmaal zo. Ik mocht voorlopig niet praten tegen andere mensen, en misschien wel helemaal niet, maar dat nam niet weg dat ik wel heel duidelijk kon zijn zonder woorden. Misschien nog wel duidelijk dan met woorden, zeker als de woorden me niet aanstonden.
Ik zette weer een paar grote, droevige ogen op, om een pruillipje eraan toe te voegen toen de jongen in de lach schoot, dus ook stopte met zingen. Toch klapte ik weer vrolijk in mijn handen bij zijn woorden en was de onschuld weer van mijn gezicht te lezen. 'Voorbereiden op wat? Als het nu al goed gaat, zal dat ook zo blijven, toch?' antwoordde ik en nam de bewegingen van Zayn nauwkeurig in me op tot hij de laatste strepen op het blad zette.
Zijn afwachtende blik beantwoordde ik snel waardoor er rode wangen tevoorschijn kwamen, net als mijn grijns.
'Heel stiekem kan ik heel goed als knuffelbeertje worden gebruikt, als ik mensen heel lief vind. En laat ik een jongen hier nu net heel lief vinden,' zei ik met een onschuldige lach, om expres mijn armen weer om de jongen heen te slaan. Ik wist dat ik nog moest zingen voor de jongen, maar zag er geen haast in, om dat te doen, want dat zou hij echt nog wel een keer horen. Daarbij hoorde ik de jongen er ook niet over, dus die zag er volgens mij ook geen haast in.
Ik liet me langzaam weer achtervallen, Zayn meetrekkende in mijn val, om vervolgens zacht een kusje op zijn wang te drukken. 'Stiekem is die jongen ook gewoon heel erg knuffelbaar. En liggen er nog ergens sprookjes onderop, ver weggestopt, in het donkerste hoekje van mijn koffer,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Hoe meer Harry praten hoe meer zijn stem naar voren leek te komen. Het schoren en de scherpe randjes waren er af. Er zat een hese, zwoele stem onder, die me deed glimlachen.
'Hou ik je aan.' Ik had dan wel beloofd om Harry te helpen, maar ik had hem net zo hard nodig. Ik liet Harry de tekening zien, maar legde hem al snel weer aan de kant, omdat zoals gevraagd, Harry zijn verborgen talent vertelde. Ik lachte bij zijn worden en legde mijn handen in zijn nek. 'Nou, daar ben je anders heel goed in ook.' Grijnsde ik en liet me mee naar achter vallen en zetten ik mijn ellebogen naast Harry zijn hoofd, zodat mijn gezicht boven dat van hem bleef hangen. 'Dus, je gaat me vanavond voorlezen?' Grijnsde ik lief.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik had nu de neiging om even heel vervelend te gaan doen, me als een klein kind op te stellen, maar besloot die neiging toch even te onderdrukken en nu alleen vervelend ging doen met knuffels geven. Tot dit moment had Zayn nog een glimlach op zijn gezicht, dus het moest wel goed zitten.
'Dat is je maar geraden ook,' Zo was bij deze de belofte van allebei de kanten afgelegd, dus dat kon niet anders dan goed komen, of er moest ineens echt iets verschrikkelijk mislopen.
Het duurde niet lang voor we het over mijn verborgen talenten hadden, om zo de jongen weer in een knuffel te trekken en een heel verhaal op te hangen over dat het iets met knuffelen was. Ik drukte een zacht kusje op zijn neus toen de jongen boven me hing, om mijn armen rond zijn middel heen te slaan. 'Misschien maar goed ook, ook al krijg je spijt van die woorden,' zei ik onschuldig, want ik zou die jongen nu helemaal niet meer los laten. Bij zijn volgende woorden had ik alweer spijt dat ik erover begonnen was. Toch knikte ik heel langzaam. 'Als je heel lief bent en me niet uit gaat lachen, dan ga ik je heel misschien wel voorlezen,' antwoordde ik, hopende dat de spullen inderdaad in mijn koffer lagen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ergens was ik mijn vader toch wel dankbaar nu. Het was een tijd geleden dat ik me zo goed bij iemand gevoeld. Als Harry naast me zou staan, zou ik ook niet zo zenuwachtig zijn voor de rest. Ik liet mijn lichaam, iets van dat van Harry afglijden, zodat ik half op mijn zij lag. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en liet een been over die van hem gewikkeld. 'Vast niet.' Ik genoot er veelte veel van om er spijt van te krijgen. Mijn vingers trippelde over zijn borstkas en ik sloot even genietend mijn ogen. Maar deze schoten al snel weer open toen Harry half instemde met het voorlezen. Een brede glimlach sierde mijn gezicht. 'Ik ben altijd lief en ik zou je niet eens durven uit te lachen.' Zei ik onschuldig. Niet dat ik veelte oud was om voorgelezen te worden uit een sprookjesboek. Ik vond het wel een leuk idee. Daarbij kon ik wel uren naar Harry zijn stem luisteren. Ik was dan ook wel blij, dat hij nu al heel even niet meer naar zijn blok en stift greep.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik piepte protesterend toen Zayn zich iets van me af liet glijden, zodat hij op zijn zij lag en ik mijn greep ietwat moest verslappen. Toch maakte dat hij zijn hoofd tegen mijn schouder liet liggen en een been over die van mij gewikkeld. Mijn ene hand verplaatste zich naar zijn haar, om de andere gewoon rond zijn middel heengeslagen te laten. 'Je bent een schat, Zayn, echt waar,' zei ik naar de waarheid en wierp hem een schuine glimlach toe. Deze moment waren gewoon momenten waar je van moest genieten zolang het kon.
Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Kan je het ook zeggen zonder de onschuldigheid? Daarbij is het natuurlijk niet echt iets dagelijks, dus eerst zien en dan geloven,' verliet mijn mond en het verbaasde me ergens wel dat de jongen het wilde horen. Dat er vraag naar was. Ik had juist de tegenovergestelde reactie verwacht, maar toch had me dat niet laten stoppen om te schrijven, want het liet me alles op papier zetten, maar wel in een verhaalvorm, dan zat er nog iets goed in en kon je wegzakken in de wereld die je wilde. Het hielp en daar ging het om. 'Misschien kom jij er ook nog wel een keer in terug,' verliet zachtjes mijn mond, wetende dat er sowieso wel weer wat op papier zou verschijnen, of straks iets ter plekken mijn mond zou verlaten. Ik was benieuwd wat de tijd zou brengen, maar ik maakte me niet teveel zorgen erover. 'Wat zou je verder nog willen weten?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Beanies -> Phantasie

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[sorry! Had het even druk enzo ;x Styles -> Hodor]

Zayn Malik
Ik liet mijn vingers over Harry zijn borstkas glijden. Door zijn shirt heen, voelde je duidelijk zijn spieren en ik moest me inhouden deze niet omhoog te trekken om ze te kunnen zien.
Ik wist niet wat het was, maar deze jongen maakte iets bij me los. Ik schoot in de lach en keek hem met grote onschuldige ogen aan. 'Ik ben de onschuld zelf.' Piepten ik, terwijl ik mijn gezicht in de plooi probeerde te houden. Dit lukte echter voor geen meter en al snel drukten in giechelend mijn neus tegen Harry zijn wang. Toch wilde ik wel horen wat Harry in huis had. 'Als de grote boze wolf zeker.' Grijnsde ik en drukten mijn lippen tegen zijn kaak. Nog zo iets. Normaal zou ik wel tien keer nadenken voordat ik met lippen tegen iemand zijn huid zetten. Maar bij Harry gebeurde het onnodig vaak. Ik keek op en kroop weer wat meer op hem. 'Alles.' Ik keek hem met twinkelde oogjes aan. 'Van je lievelingskleur tot je schoenmaat en je favoriete douchegel tot je huisdieren.' Grijnsde ik overdreven.

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 20:41 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Een paar twinkelde oogjes die de vingers van Zayn volgde terwijl ik met mijn hand de vrije hand van de jongen weer vastpakte, om onze vingers te verstrengelen. Ik voelde me op dit moment hetzelfde als een kind dat voor het eerst in een snoepjeswinkel kwam en zijn ogen uitkeek. Alleen in plaats van dat ik een lolly had, had ik nu Zayn in de buurt.
Ik schudde lachend mijn hoofd toen hij grote onschuldige ogen opzette. Het leek nu net een puppy, dus sowieso wist ik dat hij het niet te vaak moest doen, want dan zou hij zijn zin wel zou krijgen. Niet dat ik dat hardop zou zeggen. 'Ja, natuurlijk Malik,' zei ik als enige met een grijns, want zijn houding zei al meer dan genoeg. Mijn vingers plaatste ik in zijn zij, om hem kort te kietelen, maar stopte toen al snel weer met een protesterend geluidje.
'Je bent niet eng,' zei ik. 'Ik dacht dus meer aan de prins.'
Ik draaide mijn hoofd, om vervolgens zacht een kusje op zijn neus te plaatsen en te grinniken. Ik wist niet wat het was, maar er leek wel een nieuwe wereld open gegaan te zijn waar ik wel echt mezelf kon zijn. Toen de jongen wat meer op me kroop, liet ik mijn armen afzakken, om deze weer om zijn middel te wikkelen en hem dichter naar me toe te trekken. Een klein pruillipje liet ik zien bij zijn woorden. 'Maar ik weet ook niet zoveel over jou,' murmelde ik met een gespeeld verdrietig stemmetje. 'Maar mijn schoenmaat wil je echt niet weten en het laatste is makkelijk, want ik heb geen huisdieren meer, maar ik had ooit een hamster met de naam Hamster. Heel origineel, ik weet het, maar hij leek er gewoon heel erg ook. Verder heb ik ook nog in een bakkerij gewerkt, maar ben daar uiteindelijk mee gestopt, om me langzaam te kunnen richten op de toekomst, maar ook omdat het niet meer ging.' vertelde ik een paar dingen, om 'Jij moet straks ook wel wat meer vertellen,' eraan toe te voegen.

[ bericht aangepast op 20 nov 2013 - 17:19 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Lothian -> 1946.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Eigenlijk kon ik heel de tijd alleen nog maar naar Harry kijken. Naar de jongen die gewoon even mijn leven binnen was komen stappen en me vanaf de eerst seconde al gelukkig kon laten voelen. Alsof ik niets anders meer nodig had. Hij kietelde heel even in mij zij, om aan te geven dat ik helemaal niet onschuldig was en ik giebelde zachtjes. Meteen kroop ik dichter bij hem en verstopte ik mijn gezicht in zijn nekholte. Waar ik opmerkte dat Harry enorm lekker rook. Volgens mij was echt alles perfect aan deze jongen. Hij verzekerde dat ik niet eng was, maar meer iets weg had van een prins en het was maar goed dat hij mijn gezicht niet kon zien, want dat werd behoorlijk rood. 'Alleen als ik jou prins mag zijn.' Giechelde ik zachtjes terwijl ik toch weer tevoorschijn kwam met mijn gezicht en meteen een kusje op mijn neus kreeg. Hij jammerde even dat hij ook niet zoveel over mij wist maar begon toch te vertellen. Het ging nergens over, maar toch wilde ik het weten. 'Bakker Styles.' Grijnsde ik en legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Wat wil jij allemaal weten dan?' Mijn leven was namelijk alles behalve interessant.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''