Experimental || One Direction [Topic 1.] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 17:10 ]

"Family don’t end in blood”

Nino Luciano de la Fontaine.

"Geeft niet," zegt hij zachtjes. "Kon jij ook niks aan doen." Een schampere lach verlaat zijn mond. "Ik had nooit verwacht dat mijn vader zoiets kon doen. En ik denk dat het pijnlijkste toch geweest is dat ik dacht dat ik het verdiende. Nou ja, nu is het wel weer goed." Van die laatste woorden schrok ik toch wel een beetje, ik hoopte maar dat het niet aan me te zien was. Voor ik ook maar kon reageren op Liam's woorden, stond Louis voor ons, op en neer springend. Volgens mij had die jongen te veel energie. "Hiiii! Sorry als ik jullie gesprek stoor. Wees gerust, ik kom alleen maar vragen of jullie misschien iets te drinken willen, ik ben zo weer weg en dan kunnen jullie in alle rust verder praten. Dus... Kan ik jullie iets inschenken?" Zegt hij en ik knik langzaam. "Graag, bedankt." Zegt Liam en daarop slaak ik een instemmend geluidje. Ik lustte best wel wat te drinken en misschien leerde we zo onze andere huisgenoten kennen.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Ik kon niet meer normaal ademhalen en de tranen stonden in mijn ogen van het lachen. Ik kon hier echt zo enorm slecht tegen. Mij smeekte hem om te stoppen, maar het leek niets uit te maken. De vrolijke lach die Harry liet horen liet me bijna vergeten dat ik hier half dood lag te gaan. Ik probeerde het nog een keer, waarbij zijn nieuwe bijnaam verzonnen werd. Waarschijnlijk hadden mijn hersens gewoon zuurstof tekort ofzo, dat, dat zonder na te denken over mijn lippen kwam. Dit was wel het moment dat Harry stilviel. Hijgend keek ik hem aan. Zijn twinkelende ogen deden me grijnzen en langzaam liet ik mijn hand van zijn borst afglijden. Al heel snel klom hij half op me en sloeg hij zijn armen om me heen. Automatisch wikkelend ik mijn armen stevig om zijn middel en trok ik hem helemaal op me. Ik lachte breed bij zijn goedkeuring en duwde mijn neus tegen zijn wang. Ik had niet gedacht dat ik ooit nog zo gelukkig kon zijn, met zulke simpele kleine momenten. Al was ik wel blij dat hij gestopt was met kietelen. 'Gelukkig maar, want je komt er niet meer vanaf.' Glimlachte ik onschuldig, terwijl ik een kusje op zijn kaak drukte.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson.
'Graag, bedankt,' zegt de jongen waarvan ik de naam niet ken. Nu ik hem goed bekijk, is hij eigenlijk best knap. Nino ook, daar niet van, maar deze jongen heeft iets... Bijzonders. Ik weet niet wat het is. Maar hij geeft me een gevoel waarvan ik niet zo goed weet wat het is en wat ik ermee moet.
Nino maakt een instemmend geluidje op Liam's reactie op mijn vraag. 'Oké dan, wat kan ik voor jullie inschenken? En zal ik het hierheen brengen of komen jullie naar binnen? Oh, en trouwens, wat is jouw naam eigenlijk?' vraag ik vrolijk, bij de laatste zin wijzend naar de voor mij nog naamloze jongen.

[ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 21:20 ]

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
Niets liet me van gedachten veranderen om te stoppen met kietelen, maar toen mijn nieuwe bijnaam viel, had hij een manier gevonden om dat wel te doen. Een paar grote, twinkelende, groene ogen zochten die van Zayn op, die hijgend naar mij keek, maar toch kon er van zijn kant nog wel een grijns van af. Niet dat ik het anders had verwacht, want zijn lach klonk de hele tijd al, net als de mijne. Het zou vreemd zijn als deze dan ook gelijk was verdwenen.
Zijn armen wikkelde hij weer stevig rond mijn middel, nadat ik dat ook had gedaan, om me helemaal op zich te trekken. Dit bleef allemaal heel apart, alleen dacht ik daar allang niet meer over na en deed wat in me opkwam, of het was een onbewuste actie. Negen van de tien keer was het toch het laatste en dat was voor mezelf ook het prettigste van allemaal, want dat hield in dat ik nu echt mezelf was.
Mijn greep verstrakte ietwat rond hem en sloot voor een seconde mijn ogen terwijl mijn glimlach alleen maar met het moment groter leek te worden. Mijn stift pakte ik er alleen wel weer snel bij, want ik wist dat het straks anders een hele verkeerde kant op zou gaan. Ik wilde praten, maar moest ook wel een beetje denken aan het feit dat ik al een hele tijd niet zoveel had gepraat. Net als je niet meer van mij afkomt. Maar ik wil er ook niet van af, dus het is goed meegenomen, want ik vind hem wel leuk.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Dit alles was zo natuurlijk, zo echt. Ik dacht niet na voordat ik iets deed of was bang voor Harry zijn reactie. Het was zo fijn om gewoon weer eens mezelf te zijn. Ik wist dat ik me zorgen moest maken om het feit dat ik me nu al veelte veel aangetrokken voelde tot de krullenbol, maar op dit moment kon ik er alleen maar van genieten. Het was lang geleden dat ik me zo op mijn gemak voelde bij iemand. Ik wilde dat niet verpesten door angst. Harry pakte zijn blok er weer bij en ik beet op mijn lip, terwijl ik mijn hoofd terug op het matras liet vallen, wachtend tot hij klaar was. Mijn blik bleef wel op hem gericht en ik liet mijn hand weer even door zijn haar gaan. Ik kon er niets aan doen, het was gewoon zo streelbaar. Ik las de worden op papier en glimlachte breed. 'En gelukkig voor jou, wil ik ook helemaal niet van je af.' Grijnsde ik, waarbij ik even in zijn nek kriebelde.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Op dit moment voelde ik me weer alsof ik klein was. De tijd dat je zorgeloos was en je vrienden kon maken om wie je was, want je hoefde je niet anders voor te doen en je werd niet beoordeeld op iets anders dan je karakter, of ook een heel klein beetje je uiterlijk, al was het stukken minder dan nu.
Mijn handen gleden weer terug naar onder mijn hoofd en mijn ogen gleden over het gezicht van de jongen, die voor mij al zoveel had veranderd, die als het ware een nieuwe wereld voor me open heeft laten gaan.
Mijn vinger liet ik langs zijn lippen glijden toen hij erop beet en schudde mijn hoofd, om daarna weer verder te schrijven. Een zachte grinnik verliet mijn mond toen zijn vingers weer door mijn krullen gingen, maar dat kwam door de waarschuwing die ik had gekregen en het feit dat hij het steeds weer deed. Niet dat ik er problemen mee had. Nee, in tegendeel zelfs.
Zolang we het allebei zeggen, zit het goed toch? schreef ik met een grinnik, om het de jongen weer te laten lezen en het niet veel aan de kant te leggen. Zo kon ik me weer goed tegen de jongen aan nestelen, mijn vingers over zijn shirt te laten glijden en zacht een of ander deuntje te neuriën.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Mijn vingers gleden rustig door Harry zijn krullen, terwijl ik lipbijtend keek hoe Harry zijn blok er weer bijpakten. Ik vond het zo zonde van zijn stem. Heel zacht gleden zijn vingers even over mijn lippen, waardoor mijn tanden mijn onderlip loslieten. Ik hield er normaal totaal niet van om lichamelijk contact met mensen te hebben, laat staan zo close. Maar wilde ik niet meer door deze jongen losgelaten worden. Behalve als hij me weer zou kietelen dan.
Het was al snel duidelijk dat we aan elkaar vast zaten en Harry zijn nieuwe bijnaam officieel was. Ik knikte tevreden. Het was prima zo. Mijn vingertoppen masserde zachtjes Harry zijn onderrug, terwijl de jongen dichter tegen me aangestelde toen hij zijn blok weer had weggelegd. Toen hij zachtjes begon te neuriën, bedacht ik me dat hij ook nog moest zingen. Maar aangezien hij nog moeite had met praten, zou ik hem sparen. Het zal vanzelf wel komen. Daar kwam hij toch nooit vanaf. 'Vertel eens wat over jezelf. Of schrijf.' zei ik zacht. Ik wilde gewoon wat meer over hem weten. Van die stomme dingen als zijn lievelingskleur of huisdieren.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Mijn vingers die heel zacht over Zayn zijn lippen gleden, hadden het gewenste effect, want zijn tanden lieten daardoor zijn onderlip los. Een tevreden glimlachje verscheen op mijn gezicht en ik moest eerlijk toegeven dat de jongen wat magisch over zich heen had. Zowel in zijn manier van doen als in zijn uitstraling en hele manier van doen. Al was het vreemd als dat nog niet duidelijk, want dan klopte er toch iets niet.
Dat kwam zeker naar voren nadat duidelijk was dat we niet meer van elkaar afkwamen, nadat Zayn ook nog is ter bevestiging tevreden knikte. Toen nestelde ik me ook weer met een wat geruster hart beter tegen hem aan, want ik zou me het nu al niet voor kunnen stellen. Een zacht deuntje liet mijn mond, maar viel al snel stil bij de zachte vraag van de jongen, om een bedenkelijk gezicht op te zetten. Hoe graag ik ook zou willen spreken, ik pakte toch mijn blok er bij, om deze zo neer te leggen dat ik nog wel een arm om Zayn heengeslagen kon laten. Hmm, ik ben negentien jaar oud en ben opgegroeid in Holmes Chapel met mijn ouders en een oudere zus. Deze werden soms wel is een beetje gek van me, omdat ik een echt nachtmens ben waardoor ik vaak ook op die momenten mij stem liet horen, zoals je misschien wel weet, en heb dan ook de meeste inspiratie qua dingen schrijven. Ik ben hier dan ook heen gestuurd door hen in de hoop dat ik wat socialer weer zou worden. Dat ik mijn vertrouwen terug zou vinden en misschien hebben ze daar goed aan gedaan, want ik heb nu een heel lief iemand in mijn buurt.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne.

Nino maakt een instemmend geluidje bij mijn antwoord op de vraag van de jongen met de blauwe ogen en het bruine haar, wat warrig zit.
"Oké dan, wat kan ik voor jullie inschenken? En zal ik het hierheen brengen of komen jullie naar binnen? Oh, en trouwens, wat is jouw naam eigenlijk?" vraagt de drukke jongen.
"Aan jou de keuze. Wat vind jij Nino?" vragend kijk ik Nino even aan. "Ik ben Liam en jij?"

Reality's overrated.

[Sorry voor het ongemak, maar ik schrijf me uit aangezien ik geen tijd meer heb.]

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Malik
Mijn vingers plukte zachtjes aan de zoom van Harry zijn shirt, terwijl ik met gesloten ogen naar zijn geneurie luisterden. Volgens mij klonk alles wat uit deze jongen zijn mond kwam perfect. Toch vroeg ik hem om iets over zichzelf te vertellen. Ik was gewoon nieuwsgierig naar hem. Hij viel stil en hij keek me even bedenkelijk aan, om vervolgens zijn blok erbij te pakken. Iets wat ik onbewust misschien toch wel jammer vond. Maar ik begreep het echt en zou er nooit iets over zeggen. Harry begon te schrijven, maar mijn vingers bleven ongestoord over zijn onderrug trippen. Langzaam kantelde ik mijn hoofd en las ik aandachtig de tekst. Een glimlach sierde mijn gezicht. Ik vond het leuk om dingen over hem te weten te komen. Mijn handen gleden over zijn rug naar zijn gezicht en mijn vingers streelden over zijn wang. 'Je bent vergeten te vertellen dat je heel knap bent, een geweldige glimlach en een prachtige persoonlijkheid heb.' Fluisterde ik zacht. 'Owja, en onweerstaanbaren krullen.' Lachte ik onschuldig terwijl ik er weer met mijn hand doorheen ging.

[ bericht aangepast op 13 nov 2013 - 21:30 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Dit waren moment die ik had gehoopt om ooit weer terug te komen, omdat ze gewoonweg deze voor mij goud waard waren. Alleen de hoop had ik een beetje opgeven tot vandaag eigenlijk. Vandaag leek ik terug te keren naar de tijd van voor alle problemen waren begonnen, al was ik wel blij dat ik nu wel voor de volle honderd procent mezelf kon zijn.
Het zachte geneurie wat ondertussen mijn mond stopte toen Zayn vroeg om iets over mezelf te vertellen. Daardoor kwam ik met ietwat tegenzin overeind, om mijn blok te pakken en bedenkelijk wat random dingetjes op te schrijven. De glimlach op mijn gezicht bleef wel zichtbaar door zijn vingers zijn over mijn onderrug bleven trippen, maar werd ook breder op het moment dat ik de jongen weer aankeek bij zijn woorden. De woorden die zorgde dat mijn woorden binnen een paar seconde knalrood waren. Ik boog me ietwat voorover, om 'Die woorden passen toch echt alleen bij jou,' in zijn oor te fluisteren. 'Een echt engeltje, die mensen red en dat is iets waar ik je dankbaar voor ben,' vervolgde ik zachtjes, maar liet daarna toch een zachte lach horen, om een kusje op zijn wang te drukken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik wilde dat dit nooit meer over ging. Ik voelde iets speciaals bij deze jongen en wilde het niet meer loslaten. Hoe ver ik mensen altijd bij me uit de buurt hield, zo dichtbij was Harry nu. En ik vond het meer dan fijn. Ik vond dat zijn lijstje over zichzelf nog niet af was en voegde zachtjes nog wat dingen toe. Iets wat meteen voor knal rode wangen bij hem opleverde. Echt enorm vertederend. Hij kwam dichterbij en fluisterde ik mijn oor, dat deze worden meer voor mezelf waren. Ik wilde zeggen dat ik het toch echt niet over mezelf had, maar hielt mijn mond, bij zijn volgende worden. Nu werden mijn wangen rood en werd ik warm van binnen bij het kusje op mijn wang. 'Je bent echt veel te lief.' Glimlachte ik verlegen. Ik wist niet waar ik het aan verdient had om hier opgesloten te zitten met deze jongen. Maar het was het beste wat me de laatste tijd was overkomen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik had de neiging om te vragen of de jongen me kon knijpen. Ik kon namelijk nog steeds niet geloven dat dit nu de werkelijkheid was. Dat het serieus iemand was gelukt om de afstand te doorbreken, wel in mijn buurt te komen en dat het zo fijn kon voelen. Dat moest ook wel gelijk duidelijk maken hoeveel de jongen al voor me betekende in deze korte tijd en hoe groot mijn vertrouwen in hem was.
De woorden die Zayn nog zachtjes toevoegde aan mijn lijstje, zorgde dat mijn wangen knalrood werden. Normaal had ik mijn mond nog wel opengetrokken, want dan had ik mijn woorden allang klaar gehad, maar van deze jongen kon ik het hebben. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat mijn wangen een steeds donkerdere tint rood aannamen, toch nam dat niet weg dat ik mijn woorden nu niet klaar had. Deze zorgde ervoor dat zijn wangen rood kleurde en wierp de jongen een scheve glimlach toe. 'Dat krijg je met een bijzonder iemand in de buurt.' zei ik zachtjes. Ik wist niet waar ik het lef vandaan had, om mijn mond ineens, keer op keer, te openen en dan hadden we het nog niet over de woorden die soms over mijn lippen rolde, maar het maakte me ook allemaal niet uit.
Mijn ene hand zocht naar de hand van de jongen om deze stevig vast te pakken, bang zijnde dat ik straks wel ineens wakker zou worden. 'Zayn, wat zal ons nog te wachten staan?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nino Luciano de la Fontaine.

"Oké dan, wat kan ik voor jullie inschenken? En zal ik het hierheen brengen of komen jullie naar binnen? Oh, en trouwens, wat is jouw naam eigenlijk?" Zegt Louis vrolijk, bij de laatste zin wijst hij naar Liam. Dat had ik ook wel geweten als hij niet had gewezen. "Aan jou de keuze. Wat vind jij Nino?" Vragend kijkt Liam me even aan, waarna hij zich voorstelt aan Louis. "Uhm, we kunnen wel naar binnen gaan, denk ik? Ik vind het best koud buiten, tenzij jullie graag hier willen zitten." Ik bijt zachtjes op mijn lip en kijk van Liam naar Louis. Ik wist niet of Liam nog buiten zou willen blijven, zodat we ons gesprek nog konden voort zetten, al zou het niet gek zijn om kennis te maken met onze huisbewoners.

stay safe because I like being alive at the same time as you