Ouders overtuigen - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo,

Ik zit al een tijdje met een enorme leegte in mijn hart... Ik heb het contact verbroken met mijn beste vriendin, omdat ik mede dankzij haar op het randje van een depressie zit, er meer drama en pijn was dan leuke momenten in de vriendschap en dat de vriendschap eigenlijk bestond uit angst, woede, verdriet en pijn. De details laat ik verder achterwegen.
Ik heb de laatste tijd ook steeds het gevoel alsof ik voor iets wil zorgen en de verantwoordelijkheid op iets wil nemen... Ik wilde ook uit het niets klusjes doen en dat soort dingen. Dat is sowieso he-le-maal niks voor mij trouwens. We hebben een hond thuis, Diesel. Hij is nu 2 jaar oud en barst nog steeds elke minuut van de dag van de energie. Je kan het vermoeiend noemen, maar het is meestal wel grappig. Maar juist daarom is het onmogelijk om met hem te knuffelen of te wandelen zonder dat hij je helemaal aflikt, in je oor bijt of er als een dolle vandoor gaat.
Ook hadden we een kat, maar zij is 2,5 maand geleden ingeslapen na een mooie 18,5 jaar bereikt te hebben. Ik knuffelde altijd met haar, verschoonde haar kattenbak en gaf haar eten en drinken.
Weken lang zat ik te denken waar het zorgzame, verantwoordelijke gevoel vandaan kwam en waarom het er was. Langzaam werd het duidelijk dat ik het miste om voor iets te zorgen, zoals ik bij mijn kat deed en bij mijn hond toen hij nog klein was.
Ik heb wat dingen onderzocht en opgezocht over katten en toen besefte ik me dat ik toch stiekem een beetje een katje wilde kopen.
Maar toen was er één groot probleem. Mijn ouders overtuigen dat een kat misschien wel goed voor me zou zijn. Ik heb de voor- en nadelen van een kat op een rijtje gezet, ik heb aan alle dingen gedacht die komen kijken bij een kat en ik heb via de mail een aantal vragen gesteld aan het dierenasiel. Toen ben ik ben 's avonds, na het eten bij mijn ouders gaan zitten en heb alles verteld. Ze zeiden dat ze erover na zouden denken, maar hadden ook wat puntjes van kritiek vrijgegeven. De kat zal in de gordijnen en in de bank gaan hangen, hij zal zijn hele leven verzorging en liefde nodig hebben, hij zal ook ziek kunnen worden en toch nog het grootste kritiekpuntje: ze vonden me niet verantwoordelijk genoeg. Het geld was overigens geen probleem.
Die opmerking had ik al verwacht. Vroeger hadden we een konijn, waar we na een paar jaar niet meer naar om keken. Maar om eerlijk te zijn, dat beestje was hartstikke vals en viel iedereen en alles aan die in haar buurt kwam. Geen fijn huisdier dus. Dat heb ik ook gezegd tegen mijn ouders, maar ze leken niet geïnteresseerd.
Ze gingen erover nadenken en uiteindelijk hebben ze nee gezegd.
Man, ik baalde als een stekker. Ik had alles gedaan om te laten zien dat ik verantwoordelijk en zorgzaam genoeg was, maar het heeft niet geholpen.
Een katje zou een goede afleiding zijn voor de leegte die mijn voormalige beste vriendin heeft achtergelaten, maar ook voor mijn twitter verslaving. Ook denk ik dat het zorgen voor zo'n katje me een stuk verantwoordelijker en zorgzamer zal maken. Maar dat denk ik. Maar wat wel een nadeel is, is dat mijn ouders niet heel makkelijk zijn in het veranderen van hun keuze.

Nu is mijn vraag aan jullie, heeft iemand enig idee hoe ik mijn ouders kan laten ziet dat ik verantwoordelijk genoeg ben voor een katje?

Much love,
Amber (BrooksBro)

Edit: Ik ben wat rond gaan zoeken op internet over de prijs van het kopen van een asiel katje en de prijs van het asiel bij mij in de buurt is €105. Het asiel zorgt voor: een gezondheidscheck door de dierenarts, inentingen, castratie of sterilisatie, wormen- en vlooienkuur en een identificatiechip.
Bijna elk ander asiel verkoopt de katten voor maximaal €95,-... Al weet ik niet of alle inbegrepen handelingen waarvoor het asiel in mijn buurt zorgt ook daar geldt... Is dit iets om op te letten? Dat ik straks niet de verkeerde keuze maak?

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 17:17 ]

"I didn't invite you to my barbecue, so why are you all up in my grill?" - Calum Hood

Als de reden dat je het niet mag, is dat je niet verantwoordelijk genoeg bent, kun je misschien op één of andere manier bewijzen dat je dat wel bent. Eerlijk gezegd, een kat heeft niet zo veel zorgen nodig. Ik heb er zelf twee en je moet natuurlijk voor eten zorgen en zo, maar ze zijn verder zindelijk - gaan alleen in de tuin -, dus ik heb er niet veel last van.
Als het je niet lukt hen te overtuigen, kun je de leegte misschien op een andere manier vullen? Misschien kun je een nieuwe hobby nemen, ook één waarbij je verantwoordelijk kunt zijn. Of waar je gewoon nieuwe mensen kunt leren kennen, dat zal vast ook al helpen.
Veel succes er mee! En hopelijk lukt het je om iets te vinden..

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Juist toch heel veel met je hond gaan doen. Als je goed laat zien hoe je voor je hond kan zorgen die al zó druk is, dan moet een katje ook wel lukken (:
Ik denk trouwens dat je ouders zich misschien ook wel zorgen maken over hoe het met het katje moet als jij uit huis gaat. Gaat hij dan mee en heb jij dan nog wel genoeg tijd om ervoor te zorgen? Of moet hij bij hen blijven en zitten zij weer voor zo'n 15 jaar met een kat opgescheept. Katten kunnen namelijk best oud worden, dus het is niet voor een paar jaar dat je dit beestje hebt (tenzij je natuurlijk een wat oudere kat uit het dierenasiel neemt.
Overleg dit dus met je ouders, welke inentingen het beestje moet, wat voor spullen je ervoor wilt kopen en waarvan dit allemaal betaalt gaat worden. Laat zien dat jij prima de mogelijkheid hebt dit toch levende wezentje te onderhouden.

From these ashes, I will rise

Bedankt voor de tips. (: Ik zal mijn best doen!
Eigenlijk is het altijd al mijn droom geweest om een katje uit een asiel te halen... Ik laat me niet ontmoedigen door de beslissing van mijn ouders. (:

"I didn't invite you to my barbecue, so why are you all up in my grill?" - Calum Hood

Ik heb zelf ook katten en het zijn hele lieve beestjes, buitenkatten heb je opzich niet zo veel omkijken naar als ze volwassen zijn (tenzij je een issue kat hebt) Ik wil je wel vertellen dat asielkatten een vergrote kans hebben op issues! (gedragsproblemen, onzindelijkheid, schuw, gezondheidsproblemen) Een kitten kan je makkelijker zelf vormen en opvoeden, maar heeft in het begin een hoop aandacht nodig! Tip: Neem je ouders mee naar het asiel om te kijken, ik durf te wedden dat zodra ze die kattenoogjes zien ze voor gaas gaan! Good luck iig!

Tonight is the night.. (Dexter)

Vergeet niet dat het mogelijk kan zijn dat het katje jou ook de genegenheid die je nodig hebt kan bieden. Katten zijn niet altijd knuffelig en vaak op zichzelf, en op zich kunnen ze goed voor zichzelf zorgen. In principe heeft een kat het alleen nodig dat je elke dag de bak verschoont en eten en drinken geeft.
Stel als je geen band met het katje blijkt te hebben, en het katje liever op zich zelf is, zou hij dan nog steeds ideaal voor je zijn?
Ik zou er wat langer over na denken, ook over het feit dat een katje ook een levend wezen met een eigen karakter is, en net zo goed vals uit de hoek zou kunnen komen als je voormalige konijntje.
Je zou ook voor een hamstertje of een cavia kunnen gaan, die kunnen ook hand tam worden en knuffelig zijn, en zouden minder eventuele problemen kunnen veroorzaken.

In ieder geval, mocht je er tóch zeker van zijn dat je een katje wil, het enige wat ik je als advies kan geven; Niét gaan zeuren of doordrammen, dan kan je waarschijnlijk eerder een ja verwachten dan een nee. En stel bijvoorbeeld voor dat jij een aantal weken de enige bent die voor jullie hond zorgt, zodat je kan bewijzen dat je verantwoordelijk genoeg bent. Succes (:

Alis volat propriis.

Zelf heb ik een kat, aan het begin is het moeilijk om er mee om te gaan als ie nog jong is.
Dan is het gewoon echt veel verantwoordelijkheid maar naarmate je er gewend aan raakt, en de kat ook gaat alles gewoon vanzelf.
Water geven word automatisme en eten vraagt ie wel.
De kattenbak WIL je gewoon goed doen anders heb je zelf spijt met het opruimen. (Alleen ik heb daar zelf geen last van want ik gebruik geen kattenbak maar mijne poept/plast gewoon buiten).

Als je denkt dat je het kan moet je het gewoon proberen!
Lukt het niet? Breng hem dan liever terug naar het asiel dan het beestje te verwaarlozen.

Ik ben vandaag gaan praten met een vertrouwenspersoon op school, wat ik wel vaker doe sinds dat gedoe met die vriendin, maar ze vroeg wat zou kunnen helpen en toen zei ik een katje of een nieuwe hobby. Toen gaf ze me ook tips om mijn ouders te overtuigen. Ze heeft zelf een kitten en nog een andere kat (ze heeft zelf een nestje gehad, maar 1 kitten gehouden) en ze vond dat het best goed voor me zou zijn en dat ik niet moest opgeven. We hebben de krabpaal en andere spullen van onze oude kat nog, dus die hoeven niet opnieuw aangeschaft te worden. De vrouw waar ik mee praatte vond dat dat juist een heel groot voordeel is. Er zijn nu al een aantal mensen die vinden dat het een goede afleiding is voor me en ook een leerproces... Hopelijk gaan mijn ouders dat ook inzien, want ik ga niet zo makkelijk opgeven. (:
Bedankt voor de tips en adviezen iedereen!!

"I didn't invite you to my barbecue, so why are you all up in my grill?" - Calum Hood

Niet iedere kat hangt in gordijnen. Mijn kitten is zo speels als wat, maar de gordijnen heeft hij nog nooit met zijn klauwen aangeraakt. Hij verschuilt zich er alleen achter.
En nee, hij is ook niet altijd zo knuffelig. Maar zijn aanwezigheid is al fijn.
Ik snap dat je graag een katje wilt. Maar dit zie ik meer als afleiding van je problemen. Ik zou er eerst zelf nog even goed over nadenken, en dan proberen het opnieuw bij je ouders neer te leggen als je er zeker van bent dat je het ook daadwerkelijk wilt. En daarmee bedoel ik het niet alleen voor jezelf.

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 13:16 ]

Whatever you do in life will be insignificant, but it's very important that you do it because nobody else will.

Ik heb gelezen dat katten goed voor je gezondheid zijn, als ze.spinnen zenden ze trillingen uit die goed zijn voor je botten, je bloeddruk en je gemoeds toestand

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Mijn ouders blijven nee zeggen... Ik ben er zeker van dat ik een katje wil en ik heb ook alles laten merken en zien enzo, maar ze veranderen niet van gedachte. Ik baal heel erg ja, maar ik kan er niets meer aan doen... Ik heb alles gedaan wat ik kon doen. Nu zegt mijn moeder dat ik mijn vader moet overhalen voor een hamster. Om eerlijk te zijn, met een hamster bereik ik niks. Het zal het enige huisdier zijn dat ik verder nog mag hebben totdat ik uit huis ga en ik heb helemaal niks met hamsters. En mijn moeder zei ook dat ik de hamster niet moet gaan gebruiken om te laten zien dat ik het kan, want die kat zal er niet meer komen... Maar het enige wat ik kan doen is met mijn moeder naar het dierenasiel gaan en vragen om bij de knaagdiertjes te kijken en dan ook naar de katten vragen. Ik wil echt alles hebben gedaan voordat ik opgeef...

"I didn't invite you to my barbecue, so why are you all up in my grill?" - Calum Hood

Wat anders misschien ook nog een idee is, als het echt niet lukt, is vrijwilliger worden bij een dierenasiel. Dat is, als je tijd hebt tenminste

From these ashes, I will rise

Daar heb ik al informatie over gevraagt bij het asiel. Er is geen plek meer wegens vele stages enzo... Anders had ik het al gedaan als het mogelijk was...

"I didn't invite you to my barbecue, so why are you all up in my grill?" - Calum Hood