RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen: Hawaï. - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

Personages

Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

Nieuwkomers
Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

Overig
Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 20:47 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ja… Maar ik weet ook niet iets wat er nu kan gebeuren

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Emily hem genezen?

En ik weet verder ook niet zoveel. Tijdsprong misschien??

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Emily hem genezen?

Nouja, liever nog geen tijdsprong. Er moet ook iets met John, maar ik zou niet weten wat. Het zou nogal voor zich spreken dat John namelijk Venomis en Rodey verraadt, en dat verandert vrijwel alle plannen

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia kuste Kato's voorhoofd. 'Vervelend. Gelukkig is het niet al te vaak, dan.' Ze knuffelde Kato.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ja, heeft Emily Kato genezen? Dat staat in Alicia's stukje maar ik kan het me niet herinneren ofzo??

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 22:05 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

je zou het weerzien met Glaie kunnen schrijven? xd

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis twijfelde daaraan, maar besloot er niets over te zeggen omdat ze niet wist in hoeverre mensengebruiken overeenkwamen met Rodeys cultuur.
Ze dronk haar glas water leeg en keek naar haar lege bord. Eigenlijk had ze nog steeds honger.
Honger die hier niet gestild kon worden.
'Ik ga zo maar weer eens de stad op en iets fatsoenlijks jagen.'

Every villain is a hero in his own mind.

[Niet te veel tussenposts achter elkaar. Anders is het topic zo snel vol.

Toen de school werd aangevallen door mensen en Cordelia Kato ging zoeken die was meegenomen, werd hij door een kogel in zijn schouder geraakt en toen heeft Emily er genezende kruiden op gedaan.

Ik moet nog wat personages introduceren zeg maar. Al kan ik ook doen dat dat in die tussentijd gebeurd is en ik laat wel iets gebeuren dan. Gewoon omdat er anders niks te doen is. Ik weet al wat (: ]

Rodey keek op.
'Doe je -' Hij beet op zijn tong en schudde zijn hoofd. Hij had 'doe je wel voorzichtig?' willen vragen, maar hij wist dat dat niet nodig was net zoals dat hij haar niet hoefde te vergezellen. Ze zou hem niet nodig hebben, niet voor hulp, tenminste.
'Doe je best,' zei hij en hij wist er oprecht bij te glimlachen.
Misschien was Emily in het park. Hij wilde haar graag spreken, hoewel hij haar niet over al zijn gevoelens zou kunnen vertellen. Toch besloot hij het te doen. Als ze zich tenminste goed genoeg voelde om met hem over zoiets te praten, al wilde hij haar stemming ook niet direct weer verpesten. Hij zag wel wat hij zou doen.Of hij het aandurfde.

~ ~

Kato knikte. Hij dacht eigenlijk niet veel meer aan die tijd. Deels omdat hij toen MInh was kwijtgeraakt en deels omdat het gewoon nooit meer in hem opkwam. Het was gek om te beseffen dat dat al bijna tien jaar geleden was. Wat waren ze toen jong geweest! En Minh was al die tijd al dood. Net zoals zijn moeder... Hij sloot zijn ogen, om die gedachten buiten te sluiten. Het verpestte zijn humeur, net nu ze het zo gewzellig hadden. Kato wist dat Cordelia er naar zou vragen als ze eht van zijn gezicht zou kunnen aflezen en omdat hij geen zin had om erover te liegen of haar grofweg te negeren, kuste hij haar terug en besloot dat zij en Nykin wel even gekieteld mochten worden, hoewel hij erop lette Cordelia geen pijn te doen.

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 22:34 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia begon te lachen en zag dat Nykin over de plaid rolde om Kato's handen te ontwijken. Ze wist dat hij het uitgegierd zou hebben van plezier als hij het had gekund.
'Stop, stop,' giechelde ze. Ze probeerde Kato op zijn beurt te kietelen. 'Je weet dat ik er niet tegen kan.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dat doe ik zeker,' grinnikte ze. 'Ik kan niet wachten om weer te kunnen vliegen.'
Ze schoof haar stoel naar achteren.

Every villain is a hero in his own mind.

'Daarom doe ik het toch ook?' Hij grijnsde en trok haar tegen zich aan. Kato wilde haar niet nog meer pijn bezorgen.

~ ~

Rodey glimlachte. Hij hoopte dat ze haar honger zou kunnen stillen, zodat ze snel terug kon komen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia keek liefdevol naar Kato's gezicht en gaf een kus op zijn neus.
'Je bent lief. Zal ik even voor jullie zingen?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Toen ze achterom keek, verscheen er een glimlach op haar gezicht. Het zonlicht deed Baiel goed en hij keek vol liefde naar Maerle, die ook in de kar zat en tegen hem aangeleund zat. Maerle maakte brabbelgeluidjes en Baiel ging met zijn hand voorzichtig door haar haartjes. Emily wist dat het hem moeite kostte, maar zijn gezicht straalde meer geluk af dan hij in maanden had gedaan. Hij keek naar haar op toen ze de kar stilzette.
‘Ik denk dat we dicht genoeg bij het water zijn,’ zei ze. Ze tilde Emily uit de kar en zette haar op het zand, waar het water zachtjes om haar ontstane staart kabbelde. Ze kraaide van plezier en sloeg enthousiast in het water.
Daarna hielp Emily Baiel uit de kar. Het ging moeilijk, maar toen hij eenmaal in het water zat, liet hij zich voorzichtig achterover zakken. Voorzichtig begon hij zijn shirt en zijn broek uit te trekken en maar eens te meer zag Emily hoe verschrikkelijk mager hij was geworden. Ze kon zijn ribben tellen, terwijl hij ooit een sixpack had gehad. Toch verried haar gezicht haar gedachten niet. Hij sloot zijn ogen. Zijn mondhoeken gingen langzaam omhoog. Uiteindelijk klom hij weer overeind en liet hij zich langzaam maar zeker steeds meer het water ingaan. Emily pakte Maerle vast, die direct protesteerde dat ze uit dat heerlijke water werd gehaald en die het maar niks leek te vinden dat haar prachtige, kleurige staart weer transformeerde in een stel benen. Op Baiels tempo liet ze zich ook het water inglijden, tot hij op een gegeven moment diep genoeg was om kopje onder te gaan. Met haar vrije hand pakte Emily zijn hand en trok ze hem voorzichtig mee, steeds dieper het water in. Baiel had er moeite mee om niet naar beneden te zakken en Emily deed haar best hem omhoog te houden, maar op een gegeven moment gaf ze het op. Hij mocht ook best op de bodem van de zee blijven. Daar ging hij zitten.
Ze zag aan alles dat het hem goed deed weer even in het water te zijn. Emily liet Maerle los, die direct heen en weer begon te zwemmen en uiteindelijk bij Baiel terecht kwam. Hij nam haar in zijn armen. Nu ze in het water waren, was Maerle ook niet zo zwaar meer. Hij kuste haar wang en liet haar toen weer even zwemmen. Emily zwom naar hem toe en ging naast hem op de bodem van de zee zitten. Ze keken hoe hun dochtertje enthousiast rondzwom, af en toe naar hen toe kwam en daarna weer wegzwom. Emily hield haar goed in de gaten, want in het water was ze een stuk sneller dan op het land, waar ze nog maar net rechtop kon zitten.
‘Ze is zo prachtig,’ fluisterde Baiel. Hij draaide zijn hoofd naar Emily. ‘Ze lijkt zo op jou.’
‘Ze heeft jouw ogen.’ Emily glimlachte en legde haar hand op die van Baiel. ‘Je prachtige, blauwe ogen.’ Ze keek hem aan en besefte dat zijn ogen niets veranderd waren. Nog steeds waren ze zo licht, zo intens.
‘Ik weet wel hoe zwaar je het hebt.’ Baiel sloeg zijn ogen neer en Emily werd uit haar trans ontwaakt. ‘Ik zie je lijden. Elke dag.’
‘Baiel, ik heb het half niet zo erg als jou, maak je daar nou niet druk om. Ik wil gewoon dat jij weer beter wordt.’
Baiel legde zijn voorhoofd even tegen die van Emily aan. ‘Natuurlijk maak ik me druk. Jij bent mijn vrouw.’
‘Het blijft heerlijk om te horen. Je vrouw.’
‘Ik hou van je, Emily.’
‘Ik hou ook van jou, Baiel. Heel erg veel. Ik wil je niet kwijt. Ik wil je nooit kwijt, Baiel…’
Ze kneep haar ogen even dicht. Haar tranen vermengden zich met het water en ze sloeg haar armen om Baiel heen.
Op dat moment kwam Maerle naar hen toe en zwom direct bij Baiel in de armen. Ze kraaide van blijdschap en haar oogjes keken Emily voor een tel even recht aan. Ze had precies dezelfde blik als haar vader. Dat intense had ook Maerle.
Alsof ze het moment tussen hen kon voelen, vertrok Maerles gezicht. Ze legde haar hoofdje tegen Baiels borst en sloot haar ogen. Baiel had zijn arm om haar heen en hield haar vast alsof hij haar nooit meer los wilde laten.
‘Je had gelijk,’ zei Baiel. ‘Dit doet me goed. Ik voel me in het water wat beter.’
Emily knikte, toen er plotseling een idee in haar hoofd schoot. ‘Baiel… Laten we in het water gaan wonen.’
‘Wat?’
‘Je weet dat het een geschikte plek is! Bovendien kan ik ons eigen huisje maken en inrichten, dus kost het geen geld… Wyatt zou me kunnen helpen. Net als bij Montserrat.’ Ze haalde diep adem. ‘En dan zou ons tweede kind ook opgroeien in het water.’
Het bleef even stil. ‘Ons tweede kind?’
‘Ik ben zwanger.’ Ze beet op haar onderlip en wachtte onzeker zijn reactie af.
‘Hè… Wat?’ Baiel leek het moeilijk te kunnen verstouwen. ‘Hoe? Sinds wanneer?’
‘Ik denk dat “hoe” gemakkelijk te beantwoorden is, maar dat weet je zelf ook wel,’ zei Emily. ‘En wat je andere vraag betreft: sinds de trouwerij.’
‘Shit.’ Baiel keek haar geschokt aan. ‘Ik bedoel, het is geweldig, maar –‘
‘Ik weet het.’ Ze pakte zijn vrije hand. ‘Maar het komt wel goed.’
‘Maar het ei… Straks dan –‘ Hij maakte zijn zin niet af. Ze begreep wat hij bedoelde. Ze zouden hun ei geen seconde uit het oog durven te verliezen, maar Baiel was niet in staat het te beschermen.
‘Ik kan stoppen met werken, als we in het water gaan wonen,’ zei Emily. ‘Tot de kinderen oud genoeg zijn, of tot jij weer in staat bent om op ze te passen.’ Ze glimlachte waterig. ‘Je wordt weer in staat om op ze te passen, Baiel.’
Baiels blik ging naar Maerle, die nog steeds haar ogen gesloten had en zich volledig in Baiels borst begroef. ‘Ik hoop het.’
‘Ik weet het.’ Emily sloeg haar arm om Baiel heen en legde haar hoofd op zijn schouder. ‘Je bent zo sterk. Je komt er wel bovenop. Bovendien zie je er al beter uit nu je in het water bent.’
‘Ik voel me ook iets beter.’ Hij glimlachte. ‘Je hebt gelijk. We moeten in het water gaan wonen. We zijn waterwezens.’
‘Inderdaad.’ Emily sloot haar ogen en nestelde zich, net als Maerle, iets meer tegen Baiel aan.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Venomis nam afscheid van Rodey en ging via een van de geheime wegen die ze nog uit haar jeugd kende naar buiten. Op honderd meter van het dorp transformeerde ze in haar dracaena gedaante. Een zucht van opluchting ontglipte haar lippen toen ze haar vleugels strekten en opsteeg. De wind streek langs haar gestroomlijnde lijf en ze voelde zich vrij, nu ze niet meer in het onhandige mensenlichaam was opgesloten. Ze schoot tussen de bomen door, totdat ze erboven zweefde en ging op jacht.

Every villain is a hero in his own mind.

Prahi zag een bloemenkraam. Hij hield niet van bloemen. Ze stonken en hij wilde ze het liefste verbranden. Toch liep hij er heen en bestudeerde een roos. Hij rook er aan en keek vanuit zijn ooghoeken naar de reactie van Michelle. Zou ze hem sympathiek vinden, als hij bloemen waardeerde?

~ ~

Kato knikte en Nykin kroop nieuwsgierig bij haar op schoot. Kato liet zich in het gras zakken om naar haar stem te luisteren. Ze had het eigenlijk niet eens hoeven vragen, want hij vond het altijd fijn om naar haar te luisteren.

[ bericht aangepast op 10 nov 2013 - 22:09 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes