[RPG] Complicated - One Direction. [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:24 ]

That is a perfect copy of reality.

(Whooops, ik pas 'm even aan ^^)

I don't want you to die, I want you to suffer.

(Klaar :') )

I don't want you to die, I want you to suffer.

Leah Gisele Tomlinson

Ik zag Marie-Anne ook grinniken en ik lachde weer. 'Wauw. Wat een begroeting zeg. Nou, met mij gaat het goed en met jou?' Lachte ze. Ik lachte ook nog steeds en zei 'Het gaat geweldig met me, bedankt voor je vraag. Maar even serieus, hier ben je niet veilig voor die achterlijke fans hoor' en ik grinnikte weer. Toen ging Marie-Anne's mobiel af. Waarschijnlijk melde Zayn of Liam dat ze er bijna zijn. Marie-Anne tikt snel een berichtje terug en dan roept ze enthousiast dat ze er zijn. Ze gaat de auto uit en we zien al snel een groep fans onze kant opkomen rennen. 'Gate dertien! Rennen' roept ze en ze pakt me vast, om daarna weg te kunnen rennen. Ik ren mee, en als we bij gate dertien komen, zijn we buiten adem. 'Marie-Anne Malik en Leah Tomlinson' zegt ze buiten adem tegen de bewaker. Hij knikt even en laat ons dan door. 'Dat wordt nog wat als de vijf jongens straks naar buiten komen' zeg ik tegen Marie-Anne.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 23:03 ]

That is a perfect copy of reality.

Megan Horan

Ik geef de bestuurder van de taxi wat geld en stap uit de auto. Mijn ogen staren naar het gebouw voor me, nu moet ik nog zien uit te vinden waar de jongens landen. Terwijl ik naar de ingang begin te lopen, stuur ik een whatsapp bericht naar Harry en Niall. Waar landen jullie? x Binnen kom ik erachter dat het berichtje eigenlijk overbodig was. Ik volg gewoon wat meisjes en kom uit op een plek waar er nog meer staan. Leah en Marie-Anne zie ik al binnen de dranghekken staan. Hier moet ik zijn. Bij de bewaker haal ik mijn tas tevoorschijn. “Eh hoi, mijn broertje en vriendje landen hier zo. Ik ben Megan Horan. Ik heb hier vast ergens mijn id.” Mijn armen graaien door de tas, op zoek naar de id die niet te vinden is. “Leah, Marie-An-“ Begin ik al te roepen, zodat zij kunnen bewijzen dat ik écht Megan Horan ben. Mijn zin wordt onderbroken door de bewaker, die mij langs de dranghekken laat. “Ik herkende je al.” Zegt de man. “Dankuwel.” Bedank ik hem vriendelijk en loop naar de twee andere zussen. “Hello, hebben jullie al iets van ze gehoord?” Vraag ik ze.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Niall Horan

In het vliegtuig wordt ik steeds ongeduldiger, ik wou zo graag Megan en Leah weer zien. Ik had ze zo gemist, we hadden wel veel gebeld maar ze in het echt zien is veel beter. Als het vliegtuig land wil ik er echt zo snel mogelijk uit, ik weet gewoon dat ze hier nu nog maar een paar meter vandaan zullen zijn. ik pak mijn mobiel uit mijn zak en zie dat ik een sms van Megan heb. Ik glimlach en stuur een sms'jes terug. gate dertien we zijn net geland,kan niet wachten je weer te zien x ik had echt eens hele leuke tijdgehad op tour maar mijn familie en vriendin weer zien na die tijd vindt ik toch leuker. Ik kijk even Naar de jongens die volgens mij net zo ongeduldig zijn als mij om iedereen weer te zien. Het was ook wel te zien aan ze net zoals dat waarschijnlijk goed aan mij te zien was. Ik kon er ook niks aandoen dat ik zo ongeduldig was op dit moment. Het enige waar ik nu even niet naar uitkeek waren de vele fans die weer zouden staan wachten op ons, echt waarin hou van de fans maar als ze zo gillen doet het gewoon pijn aan je oren en op de tour hebben we al heel veel tijd aan de fans besteed nu is het even tijd voor mijn familie en vriendin. Ik zou dan straks ook niet te lang bij de fans blijven hangen, natuurlijk zou ik wel even kort wat aandacht aan besteden, dat moest ook wel ze kwamen wel allemaal voor ons.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 9:57 ]

Alexandria Rose Styles

'Oké, dus morgen om half twee in The City Gym?' zeg ik en kijk mijn twee beste vriendinnen van het volleybalteam aan. 'Yes.. En dan verslaan we Manchester lekker volgende week.' grijnst Aimee. Ik grinnik en geef ze beide snel een knuffel. 'Oké, is goed. Bye.' grijns ik en ik start mijn scooter. Al snel rij ik de weg op, op naar het vliegveld. Het was een goede planning. Eerst volleybaltraining en dan zou ik gewoon op tijd op het vliegveld komen. Ik kom al snel aan en zie de vele fans. Ik rol kort met mijn ogen en pak mijn tas. Oké, hoe kom ik hierdoor... Ik haal mijn schouders op en begin me tussen de mensenmassa heen te wurmen. Binnen een kwartier sta ik voor de dranghekken en ik kijk naar de beveiliger. Ik wil net mijn id-kaart pakken als hij me erdoor laat. 'We herkennen jou wel hoor.' zegt hij en ik grinnik zachtjes. Ik loop snel naar het groepje dat ik al snel genoeg herken, de andere zussen. 'Hey.' zeg ik en haal een hand door mijn haar..

El Diablo.

Praattopics

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Mt ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Zayn Malik
Ik wil landen, en snel. Ik wil Marie weer zien, en Alex in mijn armen sluiten. Dat is waar ik naar verlang. De hele tijd dacht ik aan haar, maar dat is niet het enige. De verloving. Marie en Liam. Mijn zusje en mijn beste vriend. Liam is een goede jongen, dat zeker. Hij zal haar echt niet slecht behandelen. Maar toch voelt het... vreemd.
Eindelijk zijn we geland. Ik typ nog snel een sms'je naar Alex. Sta je al klaar om me te verwelkomen met een dikke zoen? x Bijna wil ik er een knipoog smiley achter zetten, maar dan besef ik me dat, dat misschien iets te veel van het goede is. Glimlachend klik ik op 'verzend'. Waarschijnlijk staan er ook heel veel fans te wachten op onze komst. Het is lief, maar af en toe irriteert het me toch wel een beetje. Vooral de paparazzi. Verschrikkelijk! Natuurlijk zal ik voor de fans wel even wachten om een paar handtekeningen te zetten. Als ik op zij kijk zie ik dat Niall ons allemaal kort aankijkt, en ik schenk hem een glimlach.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Louis W. Tomlinson:

Mijn vingers tikken ongecontroleerd op de vliegtuigstoelen ik kijk onrustig om me heen.
Ik vind het precies hetzelfde voelen elke keer als we terugkomen. De hele reis kijk ik er weer naar uit om iedereen te zien. Mijn familie, onder andere Leah die waarschijnlijk bij het vliegveld staat te wachten als altijd. Ze is echt een schat, maar natuurlijk staat ze daar niet alleen voor mij.
Natuurlijk is daar ook Niall: Haar vriendje. Het klinkt gewoon... apart. Ze zijn al zo lang samen dat ik het wel moet accepteren maar ik kom straks echt op het punt dat ik er persoonlijk voor moet gaan zorgen dat er breuken ontstaan.
Maar dan is er ook de andere kant. Het vreselijke feit. Nouja vreselijk, ik ben ook maar gewoon verliefd geworden op het allermooiste, liefste, meest perfecte meisje: Ophelia. Mijn Phee. Zeg dat maar niet tegen mijn moeder... Het is alleen dat zij het zusje is van Liam, en dat geldt dus ook voor Niall. En het ligt nog wat ingewikkelder als je hoort dat mijn vriendin zwanger is. Ook iets waar Liam niet ontzettend blij mee is, wat ik kan begrijpen. Het is gewoon wat ingewikkeld, lastig, complicated.
Ik begin steeds ongeduldiger te worden. Ik zie de jongens al smsen dus besluit het zelf maar niet te doen. Ook al zou wat afleiding misschien niet onverstandig zijn.
'Kom op!' kreun ik gefrustreerd uit naar eigenlijk niemand. Kan het vliegtuig de laatste minutjes niet gewoon iets sneller gaan ofzo?
Ik besluit maar onderuit de zakken en met mijn voet al tikkend te wachten tot we eindelijk naar buiten mogen en ik mijn dierbaren kan omarmen.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 17:43 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam Payne
Ik glimlachte bij het berichtje terug en keek toen naar lou die geergerd kreunde. Dat mijn zusje zwanger was was ik nogsteeds allerminst blij mee, maar ik kon er niets aan doen. Toch wilde ik het er met hen wel over hebben. Al helemaal met Louis. Hij was mijn beste vriend, maar ook de stumper die mijn zusje had zwanger gemaakt en daarom zou hij nog het fijnere komen te weten hoe beschermend ik tegenover haar was. Ik stond op uit mijn stoel, tegen de waarschuwingen in, en liep naar hem toe. "Louis. Kan ik jou nog even spreken? Onder 4 ogen?" Nu Phee zo dichtbij was wilde ik hem nog eens goed laten weten hoe ik hier tegenover stond en dat als hij een verkeerde beweging maakte, ongeacht de reden, hij toch echt een heel erg groot probleem had met mij. Ik was dan wel dol op de jongen uit Doncaster, maar kwam aan mijn zusje, dan had je echt de verkeerde aan me.

Bowties were never Cooler

Louis W. Tomlinson:

'Louis. Kan ik jou nog even spreken? Onder 4 ogen?' hoorde ik naast me. Ik keek op en zag daar zoals verwacht Liam staan. Ik ging even rechtop zitten en knikte simpel. Ik wist al lang waar hij met me over wou spreken. Ik kon aan niks anders denken en dus denk ik ook aan Liam, hoe hij er tegenover stond. Niet dat ik er al geheel over uit was.
Ik sta op En veeg mijn broek even af. Blijkbaar zaten daar ook nog kruimels op. Van de pringles, want het vliegtuigeten is net zo slecht als de grappen. Ook knipper ik nog een paar keer, het lijkt wel alsof ik wakker moet worden. Ik zou eigenlijk klaarwakker moeten zijn omdat we elk moment kunnen landen, maar na een tijd alleen zitten snap ik mijn lichaam wel.
'Waarheen?' vraag ik simpel aan Liam. Misschien had ik moeten blijven zitten? Ugh, nee. Ik ben dus echt niet geheel wakker.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 18:56 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam Payne
Louis leek wat verdwaast en zat onder de koekkruimels, maar het kon me niets schelen. Hij had al zijn belofte gebroken dat hij met zijn tengels van mijn zusje af zou blijven, dus hij moest al blij zijn dat ik zijn neus niet had gebroken. Nee, ik was niet agressief, maar van mijn familie bleef je af en je beloftes kwam je na, simpel als dat. Nu we zo over het vliegveld taxide vond ik het ook weer makkelijker lopen. "WC. Opschieten." zei ik tegen hem. Hij mocht eerst gaan lopen. Nee, lief was ik nu zeker niet. Ik keek even naar de rest van de jongens, maar volgens mij wisten ze allemaal waarover dit ging. Het liefst zou ik hem verbieden ooit nog met haar om te gaan, maar dat kon ik niet. Hij maakte haar namelijk gelukkig en ik wilde haar geen pijn doen. Toch moest hij weten dat er consequenties waren en hij ervoor zou opdraaien als zij straks in tranen was. Dat zij er mede schuldig aan zou zijn kon me geen barst schelen. Hij was de verantwoordelijke volwassene hier en zij was nog geen 18. Daarbij was zij mijn zusje en hij niet. Misschien was het nu ook wel erger omdat het een tijd gehad had om in me tot een soort kookpunt te komen, omdat ik zelf zo extatisch was geweest over mijn verloving toen ik het hoorde. Maar eigenlijk had ik hem toen gewoon hard aan moeten pakken. Dan was het nooit zo ver gekomen dat ik hem ging toespreken in een vliegtuigwc met woede en teleurstelling in mijn aderen.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 7:15 ]

Bowties were never Cooler

Louis W. Tomlinson:

Ik besluit maar niet te reageren en loop via het gangpad, tussen de stoelen door, richting de W.C. ruimte. Ondertussen probeerde ik me mentaal voor te bereiden op Liam en zijn woorden. Ook al wist ik niet precies hoe Liam het op me over zou brengen.
De ene keer was hij rustig maar liet hij de woede in zich borrelen maar een andere keer zou hij kunnen uitbarsten.
Het mag dan al een tijd geleden zijn geweest dat... Ik mijn belofte heb gebroken, maar het blijft vast nog even erg voor Liam en dat snap ik wel.
En toch ben ik niet ontevreden met mijn beslissing. Het zal ontzettend moeilijk worden, dat zeker, maar ik zou dit tegelijk ook met niemand anders willen meemaken dan Phee. Ik ben tenslotte ook maar verliefd op haar geworden. Ik ben gevallen als een blok, en hard ook.
Op dat moment stop ik met sjokken. Ik draai me om naar Liam en kijk hem recht aan, wachtend op zijn woorden.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 14:51 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam Payne
Ik liep ongeduldig achter Louis aan toen hij eindelijk besloot te gaan bewegen. Bij de wc bleef hij staan. Ik pakte hem bij zijn schouder en duwxe hem ruw naar binnen. Niemand anders hoefde dit te horen. Ik duwde hem tegen een van de wanden van het kleine kamertje en hield hem daar tegenaan gedrukt terwijl ik hem recht in zijn blauwe ogen aankeek. "Nu is het even tijd om goed te luisteren, vriend. Dat ik toen jullie het vertelden niet je hoofd eraf heb gerukt betekent niet dat ik het goed vind wat je hebt gedaan. En nu wil ik even niets horen over dat het niet alleen jou fout was. Jij bent de volwassene in de relatie dus Jij hebt de verantwoordelijkheid. Ik zou je het liefst verbieden om Phee ooit nog te zien, maar dat kan ik niet. Dqt zou haar te veel pijn doen. Maar bedenk wel, dat als ze ooit een keer in tranen is door direct of indirect toedoen van jou, ik je weet te vinden. En ik kan je verzekeren dat je niet wil uitvinden wat er dan gebeurt. Begrepen?" Mijn woede brandde fel in mijn ogen. Nu was het echt geen tijd voor grappen en ik hoopte voor hem dat hij dit doorhad want ik stond op dit moment. Iet meer voor mezelf in.

Bowties were never Cooler