[RPG] Complicated - One Direction. [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:24 ]

That is a perfect copy of reality.

Liam Payne
Het gekrijg werd alleen maar luider. Het kon me nu alleen geen ruk meer schelen. Ik had mijn meisje in mijn armen en daar was ik dolgelukkig mee. Ik had haar zo erg gemist en dan was Skypen toch heel anders dan haar fysiek in mijn armen houden.Ik glimlachte bij haar woorden en kuste haar nog even terug voor ik met een zacht kusje de kus afsloot. "Je mag mee naar Wolverhampton, maar misschien vinden jou ouders het ook wel leuk om het gezin weer eens compleet te hebben." Mijn ouders in elk geval wel. Zij zouden hier ook ergens moeten zijn, net als Phee, maar ik zocht nu niet. Nee, ik had degene die mij de gelukkigste jongen op aarde maakte al in mijn armen. het liefst wilde ik haar lippen niet meer verlaten tot we weer weg moesten, maar dat ging niet, vooal omdat Zayn vast ook zijn zusje nog wilde spreken, net als ik die van mij. Tot die tijd bleef ik hier lekker staan met haar in mijn armen. "Weet je wat, ik kook morgen voor je. Echt koken, geen afhaal chinees. Hoe vind je die?" Op tour hadden we daar eigenlijk nooit tijd voor en eerlijk gezegd vond ik het ook wel weer leuk om eens in de keuken te staan. Daarbij hadden we op die ene avond na nog niet echt onze verloving gevierd, dus het mocht wel wat speciaals worden. Aangezien in een restaurant eten ook niet echt speciaal meer was als je het vaak deed en we dan toch geen rust zouden hebben, was zelf koken wel de beste optie. Ik glimlachte naar haar en stal nog een kusje van haar lippen.

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 13:36 ]

Bowties were never Cooler

Marie-Anne Jailene Malik

Hij glimlachte bij mijn woorden en sloot de kus af met een zachte kus. Ik beet op mijn lip en dacht even na, waarna ik mijn schouder ophaalde. ''Ik zou het om eerlijk te zijn niet weten, sinds ik al een hele week thuis ben gebleven omdat ik me niet lekker voelde en dat soort dingen. Niks aan de hand.'' glimlachte ik. ''Maar, mijn huis in London is onbewoond voor een week.'' grinnikte ik. Ik was net verhuisd naar London, een maand geleden nog. Sinds ik afgestudeerd was ging het wel goed en ik was mijn school nogal dankbaar dat het meeste gewoon thuis werk was, dus ik ging ook nog regelmatig terug naar huis. Dit keer nog wat langer omdat ik me niet goed voelde en het voelde wel veilig en vertrouwd dat mijn moeder voor me zorgde. Ik keek nog wat rond voor Zayn, maar mijn ogen fixeerde zich weer op Liam. Een geamuseerd geluidje verliet mijn mond toen ik hoorde over zijn voorstel. ''Koken? Lijkt me een goed plan. Ik ben benieuwd van je wat je nog kan.'' glimlachte ik. Ik beet op mijn lip en drukte mijn lippen weer op de zijne. Ik kon het niet meer laten, de maanden dat ik hem had gemist en nu had ik hem eindelijk in mijn armen.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Erestor schreef:
[Mijn topics. ]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Liam Payne
Ik ging maar niet in op haar woning gesprek, want mijn appartement stond al maanden leeg. Ik hield haar nogsteeds dicht tegen me aan en een beetje van de grond. mijn armen werden langzaam wel moe, maar omdat we hierdoor op dezelfde hoogte stonden hield ik het makkelijker vol. Ik grinnikte bij haar woorden. "Ik zal mijn best doen met behulp van een kookboek en mijn moeder aan de telefoon moet het zoizo wel lukken denk ik." mompelde ik voor ik haar weer kuste. Het was heel erg fijn om gewoon zo weer te kunnen staan. Toch sloot ik de kus uiteindelijk weer af en leunde met mijn hoofd op dat van haar toen ik haar weer op de grond had gezet, maar van loslaten wilde ik niets weten. Verderop zag ik dan toch Phee staan met een van haar vriendinnen die ik absoluut niet mocht en een verrassend bolle buik. "Kom" mompelde ik in Annie's oor voor ik met een arm nog om haar heen richting mijn zusje liep. Mijn koffer pakte ik onderweg op. "hey Phee." zei ik toen we aankwamen. Haar vriendin, wiens naam ik alweer vergeten was keek me een beetje pissig aan. "Je kan wel boos kijken, maar ze is mijn zusje, dus wegwezen." Als ze nu echt stampij zou maken zou ik haar weg laten sturen. ik wist dat Phee het neit leuk zou vinden, maar ik mocht haar echt neit en dat gevoel was wederzijds.

Bowties were never Cooler

Louis W. Tomlinson:

Ik wachtte tot de andere jongens het vliegtuig waren uitgestapt, maar kon tegelijkertijd niet wachten om iedereen weer te zien. Hoe cliché het ook klinkt.
Mijn blik bleef naar beneden gericht toen ik het vliegtuig uitliep en mijn koffer pakte. De standaard security checks kwamen ook aan te pas. Gelukkig waren we daar ook al snel vanaf.
Naarmate we bepaalde onderdelen gepasseerd waren kon ik ook alleen maar denken aan Phee. Daarbij waren Liam zijn woorden ook echt niet over te slaan. Waarom kon ik nou niet gewoon voor een keer mijn verstand gebruiken en dit zelf even verzinnen voor het zo ver was. Maar één keer zou genoeg zijn. Net zoals één keer genoeg was voor dit. Ook al kon ik stiekem niet verzwijgen dat het idee me wel blij maakt.. Niet dat ik Phee haar leven verpest! Nee dat vreet me van binnenuit op. Maar een kindje op de aarde brengen samen met de vrouw waar ik van houd.
Voor ik het door heb zijn we al bij de fans aangekomen. Zoals gewoonlijk delen we wat handtekeningen uit en gaan we op de foto met een paar fans. Ik kijk vervolgens eens om me heen en ik herken Phee meteen. Die ronde buik is wennen, maar ze blijft nog steeds de allermooiste vrouw. Ik zie dat Liam en Marie-Anne bij haar en Cecile staan en ik keer me weer naar de fans. Ik maak even snel de laatste foto en ren al snel naar ze toe.
Een klein glimlachje siert rond mijn gezicht, met Liam zijn woorden nog wel in mijn achterhoofd. Ik rem af en sta al snel bij Phee, Casie, Marie-Anne en natuurlijk Liam.
'Hey zeg ik simpel en in het algemeen tegen niemand, maar toch kan ik mijn ogen niet van Phee(en haar buik) afhouden. Met twinkelende oogjes bestudeer ik haar, en ik zou haar nu zo graag stevig vasthouden maar ik weet dat dat niet verstandig is.

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 18:55 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

[ Nope, done ]

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 18:56 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne | Phee.
''Jongens, kalm aan. Casie, wil jij misschien iets uit de automaat voor me halen? Ik sterf van de honger.'' Ik bekeek het meisje verontschuldigend, maar gelukkig begreep ze de hint en wierp ze nog één boze blik richting Liam voor ze dan toch terug naar de mensenmassa begon te lopen.
Allereerst sloeg ik mijn armen natuurlijk om mijn broer heen. Ik had hem gemist. De bollende buik tussen ons in was even wennen, maar ik was dan weer niet zó opgeblazen dat ik niemand meer kon knuffelen.
''Mijn beste schoonzus.'' Ik schonk Marie een glimlach alvorens mijn ogen naar Louis gleden. Een lichtelijk bezorgde frons speelde dan ook boven mijn ogen toen ik hem nauwkeurig in me opgenomen had. Hij lachte, maar ik zag gewoon dat er iets was gebeurd.
Dat weerhield me er enkel niet van om mijn armen rond zijn nek te gooien en hem breed glimlachend aan te kijken. ''Ik ben blij dat je er weer bent, Lou.'' Prevelde ik zachtjes, waarna ik hem losliet en mijn armen rond mijn buik vouwde. Dat was de handigste manier om rugklachten te voorkomen.
''Vanavond, bij het eten, heb ik groot nieuws.'' Ik glimlachte halfjes terwijl mijn blik over de mensenmassa gleed.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis W. Tomlinson:

Ik wachtte geduldig tot Phee haar broer omhelsd had en haar schoonzus een begroeting had gegeven. Toen was het mijn beurt. Ze sloeg haar armen rond mijn nek met de prachtige brede lach van haar die aanstekelijk werkte. Met ook een glimlach op mijn gezicht plaatste ik voorzichtig mijn handen op haar heupen.
'Ik ben blij dat je er weer bent, Lou' prevelde ze. Blij dat ik er was, ik was ook zeker blij dat ik ook weer terug was en ik haar na al die tijd weer kon zien. Ook al begon het schuldgevoel wel aan me te knagen als ik haar buik zag. Het gevoel was echt dubbel...
Ze liet me los en vouwde haar handen rond haar buik. Stiekem keek ik er toch wel trots naar.
'Vanavond, bij het eten, heb ik groot nieuws' vertelde ze en meteen was ik ontzettend nieuwsgierig. Ik ging naast haar staan, liet mijn arm zich een weg vinden langs haar onderrug, en hield haar iets tege me aan.
'Ik kan niet wachten, schat' zei ik om daarna mijn lippen kort op haar slaap te drukken. Dit was zeker geluk.

[ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 19:47 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Niall Horan
Eindelijk kunnen we het vliegtuig uit en mijn ongeduldigheid is alleen maar erger geworden. Ik loop samen met de andere jongens het vliegtuig uit en mijn hoofd is inmiddels alleen nog maar bij de mensen die daarboo me staan te wachten, megan en leah. Ik kan echt niet wachten ze weer te zien, ik heb ze zo gemist. Waarschijnlijk gaat Louis wel weer moeilijk doen als ik naar Leah ga maar dat maakt me nu even vrij weinig uit, ik heb er gemist dus haar even kussen en knuffelen mag echt wel vindt ik. Ik pak mijn koffer en doe de security checks. Dan is het tijd om naar de fans en families te gaan. Ik loop door en voor ik het weet ben ik al bij de fans die hard aan het gillen zijn. Ik zet wat handtekeningen en stop af en toe voor een paar foto's. Ik zwaai nog even naar alle fans en kijk dan om me heen of ik Megan en Leah zie. Mijn oog valt al snel op Leah en met een grote glimlach loop ik op haar af. Ik laat mijn koffer vallen en geef haar een knuffel. ' ik heb je gemist' zeg ik met een glimlach en druk een kus op haar wang. ik kijk even om me heen en zie vlakbij Megan staan, ' ga je mee naar Megan?' Vraag ik haar. Waarschijnlijk wil ze ook nog heel graag naar Louis toe dus vraag ik het maar. Zelf loop ik al naar Megan toe en geef haar een knuffel. ' heey zusjee' zeg ik met een grote glimlach.

Liam Payne
Ik gaf Phee een knuffel en keek even naar haar buik. Hij was nu al flink bol. Ze viel ook Louis om de hals maar hij deed vrij afstandelijk. Dat kwam vast door mij. Nu begon ik me weer vrij schuldig te voelen, ookal moest hij wel weten dat hij moest opletten, dit was ook weer niet de bedoeling. Ik glimlachte toen mijn zusje begon over een groote aankondeging. "Ik kan niet wachten, Phee." zei ik waarempel opgetogen. ik vond het echt neits dat mijn zusje zwangers was, van mijn beste vriend nog wel die met mij en de anderen het grootste deel van de tijd niet thuis was, maar goed. Ze leek er zelf zo blij mee en hij was de slechste niet. In elk geval beter dan die verschrikkelijke Arnold van een paar jaar terug. Dat was echt een klojo. Ik hield Marie-Anne nog iets dichter tegen me aan. "Zal ik rijden? Dan kunnen jullie samen achterin." zei ik met een glimlach. Ik was eigenlijk heel moe, maar die twee verdienden wat tijd samen, toch wel. "En Lou. Je mag van me best aan haar zitten als je het maar niet te bond maakt." zei ik tegen hem. Zolang alles maar aanbleef en hij haar niet fysiek of mentaal pijn deed kon het me voor nu neits schelen, zolang hij maar in zag wat een verantwoordelijkheid er nu op zijn schouders kwam te liggen nu hij vader werd. En die boodschap leek goed ingezonken te zijn. Ik richtte me weer op Marie-Anne. "Zullen we jou broer gaan zoeken? Dan weten we direct een plan van aanpak." zei ik voor ik haar nog een kusje op haar voorhoofd drukte.

[ bericht aangepast op 8 nov 2013 - 14:54 ]

Bowties were never Cooler

Louis W. Tomlinson:

Ik grinnik even door Liam zijn opmerking. Ik was misschien wel een beetje te.. Afstandelijk. Dat verdiend Phee ook weer niet. Ik ben nu eindelijk weer bij haar dan moet ik de tijd met haar ook benutten.
Ik loop naar de auto en open de deur om vervolgens mijn hand uit te steken en Phee de auto in te helpen. Ik glimlach naar mijn vriendin en kan het ook echt niet laten om nogmaals mijn blik naar haar buik te laten varen. Binnen een paar maanden zou daar een 'volledig' kindje in zitten. En uitkomen. Dan zouden we het samen gaan verzorgen, tenminste dat hoopte ik.
Ik moet me heel even niet zo'n zorgen maken. Straks ga ik weer afstandelijk doen en Phee verdiend mijn volle aandacht.
Ik stap snel in, sluit de deur, doe de gordel om, de standaard handelingen.
'Lukt het?' vraag ik in het algemeen aan Phee. Tja ik weet niet hoe het is om om te lopen met zo'n buik en alles er op en er aan. Ik weet in ieder geval wel dat ik er respect voor heb.

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne | Phee.
''Liam.'' Ik schudde mijn hoofd kort terwijl ik Louis hulp aannam en me op die manier in het voertuig liet zakken. De riem om doen lukte ditmaal gelukkig al een stuk beter. Ik kon het dan ook niet laten om te glimlachen bij Louis' opgetogen blik op mijn buik.
Als vanzelf pakte ik één van zijn handen vast, om deze op de ronde bol te leggen.
''Lukt het?'' Een moment bekeek ik mezelf bedachtzaam, waarna ik mijn schouders losjes ophaalde. ''Ik eet veel meer, ben sneller moe en het is best lastig rondlopen, maar het gaat tot nu goed, denk ik. Het ziekenhuis is ook geen favoriet. Ze blijven maar in me poken.'' Even trok ik mijn neus op, waarna ik toch al weer lichtelijk begon te glimlachen.
''Dus, Tomlinson, nog drie maanden. Heb je al nagedacht over namen?'' Ikzelf in zekere zin wel. Natuurlijk. Maar het was altijd leuk om te horen wat Louis dacht. Bovendien had ik het druk genoeg gehad met het uitbreiden van mijn appartement. Natuurlijk stond deze nu nog op naam van mijn ouders, maar zodra ik achttien werd was hij van mij. Er was al een kinderkamer beschikbaar gekomen, en ik had al heel wat hulp gehad met de meubeltjes en kleuren.
Het was zo echt geworden dat ik me niet kon voorstellen dat ik er niet klaar voor was: ik voelde me klaar. Net zoals Louis, hopelijk.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Marie-Anne Jailene Malik

Ik lachte even om zijn opmerking en knikte. ‘’Ach ja, dat moet toch wel lukken? Tenminste dat hoop ik.’’ grinnikte ik. Hij sloot de kus weer af, waarna ik hem met een pruillipje aankeek. Kon ik er iets aandoen dat ik hem had gemist, die maanden alleen al. Liam trok me mee naar Ophelia met haar bolle buik. Ik moest even glimlachen door het zicht, maar wist dat Liam het niet erg mee eens was met de zwangerschap, dus ik glimlachte klein en onopvallend. Phee’s vriendin, van wie ik de naam niet wist - keek nijdig naar Liam en Ophelia stuurde haar weg. Daar moest ik eigenlijk wel om lachen, ze vonden elkaar toch niet aardig. ‘’Insgelijks Phee.’’ glimlachte ik. Ik beet op mijn lip en glimlachte lichtjes. Nu vond ik het nogal jammer dat ik niet bij het diner zou zijn, ik wilde de aankondiging namelijk graag weten sinds ik baby's te schattig voor woorden vond. Ik keek naar Liam en haalde mijn schouders op. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd, waarna ik weer eens zuchtte. ''Ja, ik weet nog steeds niet wat ik voor vanavond ga doen.'' Ik kon ook wel gaan studeren, maar daar had ik niet echt zin in. Het moest misschien wel, maar ja. Ik leunde tegen Liam aan en zuchtte diep. ''Weet jij een idee? Ik heb geen zin om naar huis te gaan, maar dan ben ik alleen in London.'' mompelde ik. Ik had nogal grote ambities en die wilde ik graag navolgen, sinds ik iets in de Verenigde Naties wilde doen, ging ik rechten studeren. Daar was ik tenminste geïnteresseerd in.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis W. Tominson:

Ik grinnikte even zodra ze mijn hand op haar buik legde. Ik aaide er voorzichtig overheen terwijl ik afwisselend naar haar en haar buik keek terwijl zij een aantal woorden uitbracht.
'Dus, Tomlinson, nog drie maanden. Heb je al nagedacht over namen?' Vroeg ze.
'Nou.. Eigenlijk niet. Wat dacht je van Louis jr?' Grijnse ik. 'Ik denk toch dat jij betere suggesties hebt.' Voegde ik er maar aan toe. Ik besloot om mijn andere hand ook op haar buik te plaatsen en glimlachte opnieuw trots naar Phee. Opeens voel ik iets een paar keer een kort duwtje tegen mijn handen.
'O hij schopt!' zeg ik, misschien iets te enthousiast, maar dat maakt me op dit moment niet uit.
'Wauw ons kindje gaat later voetballen! Die kan nu al hard trappen' vertel ik blij. Oh dat zou leuk zijn. Met ons zoontje of dochtertje voetballen. Misschien kan ik hem of haar dan nog wat trucjes leren... Maar dan moet hij of zij wel wat ouder zijn. Eerst maar wat luiers verschonen, nachten opblijven, en dat soort dingen die ik meegekregen heb van mijn moeder. Dan krijg ik nog geen rust, maar dat heb ik er zeker voor over. Samen met Phee een kindje opvoeden, op dit moment klinkt niks beter.

[ bericht aangepast op 8 nov 2013 - 15:48 ]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam Payne
Ik glimlachte bij Marie-Anne's woorden. Ik speelde wat met haar haren. "Als jou ouders niets met jou en Zayn hebben geplant mag je altijd mee met mij naar huis. Volgens mij zijn Louis en Phee al in de auto." Ik nam haar mee terug richtig de uitgang, maar niet helemaal terug. Dan werd het weer zo hectisch. Ik leunde tegen een paal en trok Annie in een achterwaardse knuffel. "Ik hou zo veel van je." fluisterde ik in haar oor en drukte zacht kusjes onder haar oor en in haar nek. Ja, ik was vrij klef met haar. Als Zayn het niet wilde moest hij het maar zeggen. Toch zou hij er weinig tegen kunnen doen. De ring zat tegen zijn wil om haar vinger en als het aan mij lag bleef hij daar zitten tot ik degene erom schoof die daar voor altijd zou blijven. Ik fiedelde ondertussen met haar haren terwijl we op Zayn wachtten. Ik vond het heerlijk om zo met haar te staan. Gewoon samen. Dat had ik gemist. Hopelijk zouden we samen zo een tijd kunnen doorbrengen voor ik weer weg moest.

[ bericht aangepast op 8 nov 2013 - 16:35 ]

Bowties were never Cooler