RPG - The House in the mountains [speeltopic] [11] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 9:48 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

VitaIncoluma schreef:
James Yaser groep 4
Ondanks de hevige sneeuwstorm konden we de weg naar het huis snel vinden. Ik liep meteen richting de tafel om mij wat naar binnen te werken. Nadat ik gegeten had wilde ik naar mijn kamer maar ik wist niet naar welke kamer ik moest, dus ging ik opzoek naar Abby, Loki of Sharp. Helaas kon ik geen van allen vinden dus bleef ik maar door het huis dwalen. Na een tijdje zag ik de puppy en ging ik daar mee spelen. Toen dat ook ging vervelen ging ik op zoek naar John, ik hoopte dat ik hem wel zou kunnen vinden.

Melody Black groep 4
Na een lange, vervelende wandeltocht in de sneeuw kwamen we aan in het huis. Het zag er zoetsappig aan en ik had er nu al een hekel aan. Ik ging het huis binnen, ging op zoek naar mijn kamer en deed al mijn natte spullen uit en kleedde me om. Toen ging ik opzoek naar Rose om haar een flinke uitbrander te geven. Ik was zo pissig geworden door de wandeling, dat ik even mijn ei kwijt moest bij iemand. En toevallig was dat Rose, omdat zij de enigste hier wat ik tot nu toe redelijk kende.

Lizzy Franklyn groep 3
Ik liep meteen richting mijn kamer toen ik Ella tegen kwam op de trap. Ze zat te tekenen en ik ging naast haar zitten en keek wat ze aan het tekenen was.
Het was supermooi, maar ik zag nog niet precies wat ze aan het tekenen was. Ik had niet de behoefte om mijn avonturen aan haar te vertellen. Ik had gewoon de behoefte om dicht tegen een vertrouweling aan te zitten, zonder dat ik constant bang hoefde te zijn. Ik genoot van dit moment. Na een tijdje merkte ik dat ik honger had en vroeg aan Ella: "Heb jij al gegeten? Ik heb honger."

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

[Ja, die zijn goed.]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

{Thanks}

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Loki Laufeyson
Ik liep stil door de besneeuwde bossen op de bergrug en dacht na. Hoe ging ik het in het huis aanpakken? Ik was net goed uit mijn slof geschoten, iets wat zeer zelden gebeurde. Ik had gezien hoe dat wicht had gereageerd. Ze had het leuk gevonden. Misschien als ik nu meewerkte vond ze dat minder. Dat nooit, want dan gaf ik me gewonnen. Ik dacht verder na. Stil protest. Niet gillen, schijnbaar meegaan in de groep, stil houden, stieken dingen opstoken, s avonds met Abby in de koele badkamer slapen. Dat stond me wel aan. Ik ging met een hand door mijn haren. Excuses aanbieden zou helpen mijn plaats in de groep terug te krijgen. Ook zou Sharp dan meer van me pikken als het goed was. Ik liep rustig verder en zag uiteindelijk kleine lichtjes in de verte verschijnen. Ik liet me tegen een boom zakken en luisterde naar het bos om echt alles goed uit te plannen. Ik was een jongen met een diep en duister brein, zonder liefde, maar toch, volgens mijn moeder, met een goed hart. Ik haalde een klein bedeltje onder mijn shirt vandaan en opende het kleine ovale hangertje. Een van de plaatsjes was leeg, in de ander zat een fototje van mijn moeder. Ik hield het bedeltje in mijn hand en liet een traan gaan. Ik miste haar meer dan hoeveel iemand ooit zou begrijpen of zien.

Bowties were never Cooler

Dena Fields

Alle drie de jongens gaven hun bestelling door en enthousiast ging ik aan het werk. In het verleden had ik wel in de horeca gewerkt en ik vond dan ook leuk om mensen te bedienen en drankjes klaar te maken. Ik bracht de drankjes naar de jongens. Net toen ik terug kwam uit de kamer zag ik dat er al andere groepen gearriveerd waren. Suckers, wij waren alsnog eerder. Een golf van woede kwam in mij op en zo gauw ik kon liep ik terug naar de keuken waar Denise al bezig was aan haar thee. Ik nam een diepe zucht en nam gauw een slok van mijn hot chocolat voordat ik uberhaupt weer een woord zei. De woede in mij kwam en ging. En ik kende mezelf goed genoeg om te weten dat ik mijn mond moest houden als ik woedend was. 'Hee, heb je zin om de rest van het huis te zien?' vroeg ik aan Denise nadat ik mijn chocomel half op had en de woede naar een controleerbaar niveau gezakt was.

Anna Sharp

Toen Gregor had opgehangen keek ik hem kort aan en glimlachte toen medelijdend. Hij had er moeite mee dat zijn zusje in een weeshuis zat. Ik snapte het wel, maar wij konden ook niet echt veel aan doen. We hadden genoeg mensen in huis. Misschien kon hij met kerst naar haar toe gaan. Een weekje zonder Gregor hooguit zou ik wel redden. De kinderen konden wel een weekje zonder hun vriend en advocaat. Ik bedoel, als ik mijn best deed zou ik het ook wel kunnen, toch? Maar de vraag was of ik kerst alleen doorkwam.. Met kerst ging een deel van de kinderen naar huis en het andere deel trok zich aan elkaar op. Ik zou dan alleen in de bibliotheek zitten. Nee, ik had me verheugd op een kerst met Gregor. 'Je kunt naar haar toe gaan,' opperde ik. 'Met kerst bijvoorbeeld.' Ik vervloekte mezelf, maar ik kon hem niet zijn zusje onthouden.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Kan Jeremy reageren?]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

John Hunter Bell
Na een tijdje nam ik de koffie dankbaar van Dena aan en ging verder met staren. Ik dronk rustig de hete bijna zwarte vloeistof. Ik merkte dat er nog een jongen binnen was gekomen, maar nogsteeds niet de juiste, dus ik had niet echt zin in een gesprek. Ik keek in de vlammen en sipte koffie. Mijn gedachten draaide om Pete. Hoe zijn haar perfect om zijn hoofd viel. Hoe zijn wimpers zacht zijn jukbenen streelden als hij knipperde. Hoe het licht wegkaatste van zijn prachtige witte tanden. Hoe hij sprak. Hoe hij bewoog. Zelfs hoe hij ademhaalde. Alles was perfect. Alleen de gedachten aan hem deden mijn hart al sneller kloppen. Natuurlijk zou hij mij zoals alle anderen direct afwijzen, omdat hij niet gay was, maar ik wilde het toch proberen als het kon. Hoe hij me liet voelen was zeker niet niets. Dat kon ik gewoon niet zomaar wegwuiven. Bij een random knappe jongen op straat ging dat wel, maar hij was anders. Mijn gevoelens voor hem waren ook anders, maar heel erg veel beter.

Bowties were never Cooler

Ik ben weer terug uit Londoooon
Wat heb ik gemist de afgelopen week?? ^-^

Little do you know

Eigenlijk niets

Bowties were never Cooler

Annoying x'd
Nathalie moet even met Laurinda en de rest reageren, dan kan ik verder met Pete en verder met mijn ons plannetje c:

[ bericht aangepast op 2 nov 2013 - 13:23 ]

Little do you know

Nou gaan we dan.. met uberslechte korte stukjes dus daar wil ik geen gezeik over hebben -,-

Jeremy Devoné
De weg richting het huis was me persoonlijk eigenlijk te lang en de drukte had ik niks gevonden zo alleen... Mijn broer was niet bij me geweest dus ik had de hele tijd besloten me op de achtergrond te houden. Een meisje kwam samen met een jongen naar me toe lopen en ze slaat haar arm om me heen, iets wat me al een ongemakkelijk gevoel geeft. Ze stelt zichzelf voor als Rose en haar vriend als Ethan. "Mijn naam is Jeremy..." Meer weet ik zo snel niet uit te brengen, heel spraakzaam was ik nog nooit geweest bij vreemde mensen. Helemaal niet zo alleen zonder mijn broer...

Abigail Pierce
Eenmaal bij het huis aangekomen had ik direct rondgekeken of Loki al ergens te bekennen was, maar ondanks dat hij eerder vertrokken was dan ik was hij nog niet aangekomen... Ik slikte een keer en liep naar boven maar ook op zijn kamer was hij niet te bekennen waardoor ik dus maar richting mijn eigen slaapkamer liep waar gelukkig nog niemand was.. Er waren teveel nieuwe vreemde mensen nu, en de mensen die hier al zaten kende ik ook niet... Verschillende vrienden en groepen waren onderweg al gemaakt en beneden bij de skilift had ik ook al een aantal mensen met een redelijke band met elkaar gezien. Straks kwamen ze weer achter mij aan, straks was ik weer alleen... De problemen beneden die Loki had gehad waren me wel opgevallen, maar wat er gebeurde daarna niet.. Misschien kwam hij wel helemaal niet meer en is hij zonder pardon vertrokken naar huis?

Laurinda Pearl
Nu de lange wandeltocht achter de rug was waren we eindelijk bij het huis aangekomen waar ik zo blij mee was. Mijn tenen waren bevroren inmiddels en mijn kaak deed nog altijd verschrikkelijk pijn. Ik hoopte dat dat wicht van de trap zou stuiteren ofzo en ik der recht in haar gezicht zou kunnen uitlachen... Mijn jas hang ik de gang op aan de kapstok, maar de warmte had mijn koude lichaam nog niet opgewarmd dus de rillingen waren er nog steeds en ik kijk Pete aan. "Kooooud" Ondanks dat we nu binnen stonden, ik was gewoon een koudkleum...

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufeyson
Ik zat nogsteeds stil tegen de boom met het licht van het huis gloeiend in de verte, zo'n 100 a 200 meter verderop. het was makkelijk te zien in het pikkedonker van de nacht. Het was nieuwe maan en het licht van de sterren drong neit door de naalden van de bomen heen. Ik drukte mijn vingertoppen tegen elkaar en bracht ze naar mijn mond om zo nog een tijdje stil denkend te blijven zitten. Ik wilde alles op een rij hebben voor ik weer binnen zou gaan. Echt koud had ik het niet en als ze me niet zouden komen zoeken bleef ik hier graag nog een tijdje zitten. De stilte was erg fijn. Ik smste mijn moeder hoe veel ik haar miste. Het was waar. De rest natuurlijk ook, maar veel minder. Mijn moeder was de enige uit de familie waarvoor ik dit echt deed. Ze wilde zo graag dat ik op het rechte pad bleef, dus ik had het voor haar willen proberen, maar echt hoop dat het zou lukken had ik niet. Waarom zou ik ook? Ik was nou eenmaal niet een goed mens. Ik probeerde het soms wel te zijn, maar gijntjes uithalen was veel leuker.

Bowties were never Cooler

(Iemand voor James en/of Melody????)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Me is back
Ligt Lilah nog steeds te slapen voor het haardvuur?
En heeft Patholoog nog met Greg gereageerd?

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

KLAINEISBACK schreef:
Me is back
Ligt Lilah nog steeds te slapen voor het haardvuur?
En heeft Patholoog nog met Greg gereageerd?

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt