RPG - The House in the mountains [speeltopic] [11] - Speeltopics

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

Alle regels:


Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (0/20 vrij)


De groepen


De kamerindeling:


Het huis:


Praattopic [4]
De story

Veel plezier
Vragen kunnen altijd gesteld worden.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 9:48 ]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Melody Black
Ik had eindelijk mijn kamer gevonden. Ik sliep bij een of ander meisje wat ik niet kende. Wat nogal logisch was. Ik gooide mijn spullen neer en ging verder op zoek naar Rose. Ik liep het huis weer een op en neer. Na een tijdje kwam ik bij een ruimte uit waar allemaal mensen zaten, blijkbaar de huiskamer. Ik doorliep de hele kamer opzoek naar Rose. Toen ik bij het haardvuur kwam en ik me omdraaide zag ik Rose op de bank zitten met een of andere jongen te praten en ik liep naar haar toe en ik vroeg haar poeslief en ongelofelijk zoet: "Hé Roosje van me, zou je alsjeblieft even mee willen komen. Ik wil alsjeblieft even met je praten. Kan dat?" Ik keek haar nogal indringend, maar poeslief aan. Ik moest aan mijn schijnimago denken. "Alsjeblieft?"

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

( We eten krieken met gehaktballetjes)
Greg McEwan.
Ik begin te vermoeden dat ik al veel te lang met Anna samenwerk want ze lijkt te weten wt ik van plkan ben, en ze zegt al op voorhand nee.
Iets later kan ze er iet meer tegen en vraagt ze wat er is, ik wil haar niet kwaad maken , dus ik antwoord maar : " niets".
Ze zal straks al kwaad genoeg zijn .
Ik zet het eten op tafel en roep iedereen erbij, als we eenmaal zitten eten, tik ik tegen mijn glas als teken van mededeling.
"Ik wil jullie iets vragen," begin ik , Anna werpt me een waarschuwende blik toe.
"Zouden jullie het erg vinden om mijn zusje hier te verwelkomen. Ik weet het Anna, zeg maar niets, ik wilde het gewoon vragen." zucht ik dan. Waarna ik weer ga zitten en de reacties afwacht.

Delilah Gerson
"Waar is je zusje nu. En hoe oud is ze?" vraag ik zacht.
"Ze word volgende maand acht en ze zit in een weeshuis."
WEESHUIS.....
De beelden schieten door mijn hoofd, tollen als een razende rond.
"Haal haar daar weg." zeg ik dan , waarna ik opsta, mijn eten uit ga kotsen en mijn koffer uit ga pakken.

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

John Hunter Bell
Ik keek op toen James opeens naast me stond. Mijn dagdroom was veel fijner geweest zonder hem hier. Ik schudde mijn hoofd bij zijn vraag. "Nee." Maar hij leek me niet te horen en ratelde maar door over een of ander meisje. het maakte mij echt niet uit. Er was er maar een voor wie ik hier zo'n soort oog had en die was nu ik zo keek bezig drinken voor een meisje in aan het schenken. Lekker dan, zoals altijd viel ik weer op een hereto jongen. "Dena heeft het gemaakt." zei ik toen hij over de koffie begon. Op dat moment kwam de leiding binnen en niet veel later hing de kamerindeling er. Ik sprong op en keek snel bij wie ik zat. Nog voor ik dat had gedaan zag ik Dena wegstormen. Dat was neit goed. Zij moest op mij, vooral op Hunter, letten, maar ik ook op haar. Ik trok snel mijn laarzen aan en bond ze dicht, waarna ik met zowel mij als haar jas in mijn hand achter haar aan rende. "Dena?" riep ik bezorgd, want ik zag haar niet en het donker liet me vrij ongemakkelijk voelen, alsof ik werd bekeken door een paar ogen waarvan ik het bestaan niet af wist.

---

Bowties were never Cooler

James Yaser
"Nee." zei John. "Dena heeft het gemaakt." Toen liep hij weg. Nou lekker. Fijne vriend. Ik schoot niet echt op met vrienden maken. Daarna kwam de leiding binnen en gingen we eten, we aten krieltjes met gehaktballen. Wat ik op zich wel lekker vond. Toen vroeg McEwan: "Ik wil jullie iets vragen. Zouden jullie het erg vinden om mijn zusje hier te verwelkomen? Ik weet het Anna, zeg maar niets, ik wilde het gewoon vragen."
Een meisje wat ik vaag kende reageerde: "Waar is je zusje nu. En hoe oud is ze?"
Waarop hij antwoordde: "Ze word volgende maand acht en ze zit in een weeshuis."
"Haal haar daar weg." zei het meisje bruusk, stond op en liep weg.
"Ik ben het met haar eens. Ik vind dat je haar hierheen moet halen. Ik vind het helemaal niet erg, ik zou het zelfs leuk vinden. Ik kan denk ik best goed met kinderen omgaan. En ik bied me dan ook vrijwillig aan als oppasser, als je die nodig hebt." zei ik enthousiast. Ik wilde altijd al een kleiner broertje of zusje, maar mijn moeder wilde dit nooit. Nu had ik eindelijk de kans om misschien een soort van kleiner zusje te krijgen.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

( TWO VOTES FOR DEDE ALREADY ! WHOOHOO :'))

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

[En niemand merkt op dat iedereen er is behalve Loki, en Dena en John maar die zijn net naar buiten gerent]

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 19:38 ]

---

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
[En niemand merkt op dat iedereen er is behalve Loki, en Dena en John maar die zijn net naar buiten gerent]

(Jawel, maar hij trekt zich er niet zo veel van aan, of is het leuker dat James erachter aan gaat nu?)

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 19:49 ]

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

[Denk het niet... Misschien opmerken dat die rare gast zonder jas er neit is is misschien wel leuk]

---

Bowties were never Cooler

[abby had het ook al door x'D daarmee ben ik nu een stukje schrijven 'x'D ik oest even een OMG HIJ LIET ME ALLEEN O.O stukje ^^]

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 19:56 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

KiliOfDurin schreef:
[Denk het niet... Misschien opmerken dat die rare gast zonder jas er neit is is misschien wel leuk]

(Komt eraan)

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

James Yaser
Na het eten ging ik zoeken naar Loki, aangezien John niet met mij wilde praten. Ik liep langzaam door het huis, ging naar onze kamer. Maar ik zag geen sein van Loki. Waar was die gast? Was er echt niemand die iets te maken wilde hebben met mij? Waarom had iedereen een hekel aan mij. Dit was niet de eerste keer dat ik niet werd geaccepteerd in een samenleving. Ik voelde dat ik moest huilen, maar ik hield mij sterk en ging verder zoeken. Bij de kapstok zag ik dat alle jassen er nog hingen dus buiten zouden ze vast en zeker ook niet zijn.

[Het ging toch om Loki, of vergis ik me nou?]

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:22 ]

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Laurinda Pearl
Pete slaat al grinnikend zijn armen om me een en vraagt of ik het zo warm genoeg heb of dat ik bij de haard wil zitten, hij trekt me alleen al voor ik kan antwoorden mee richting de woonkamer en drukt me voor het haardvuur waarna ik hem grinnikend aankijk.
Hij vraagt me met een amazing O MY GOD glimlach, of hij wat te drinken voor me kan halen en vervolgt dat met een lachende opmerking over dat hij wel eerst moet uitvinden waar alles staat wat me laat grinniken. Ik wijs naar de keuken, "Daar heb je de keuken, in een van de kastjes bij de gootsteen staan mokken en ergens in een lade of in de koelkast zal vast wel iets staan voor choco... Anders loop ik wel mee" En ik sta op om richting te keuken te kunnen lopen.

Jeremy Devone
Ik versnelde mijn pas snel het huis binnen en deed mijn jas uit, deze hing ik aan de kapstok en mijn natte schoenen zette ik eronder, ook mijn handschoenen deed ik uit waarna ik even om me heen keek. De hal was klein, maar de rest van het huis zou vast groter zijn.
Ik liep de eerst volgende ruimte in en zag dat het een soort woonkamer was met banken en een openhaard en THANK GOD MIJN BROER!

Abigail Pierce
Ook de laatste groep had ik binnen zien komen maar nog altijd had ik geen Loki binnen gezien. Ik wist het wel, hij was net als de rest, hij liet me gewoon in de steek. Zou wel zijn kans gepakt hebben toen hij toch eenmaal beneden stond, wat is er dan makkelijker dan gewoon naar huis gaan. Misschien had hij Sharp wel zo kwaad gemaakt dat hij helemaal niet meer mee deze kant op mocht... Met een luide zucht liet ik me teleurgesteld op mijn bed zakken, waarom was ik er ooit vanuit gegaan dat hij anders was? En dat ik hem misschien wel kon zien als een vriend? Het bracht alleen maar teleurstelling en een kutgevoel. Mijn knieën trek ik op terwijl er tranen in mijn ogen komen te staan. Dit zou dus betekenen, een vreemde kamergenoot, vreemde nieuwe mensen, en erger nog ik was alleen, ik was gewoon facking alleen, like Always.

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Tyler Devoné
Ik zie dat er steeds meer mensen binnen komen, waaronder uiteindelijk ook mijn broertje. God zij dank dat hij nog leeft en niet is verdwaald..
"Broertjee! Wat fijn je te zien hier!" roep ik vrolijk met een hand omhoog naar Jeremy. Ik sta op en loop naar hem toe.
"En, hoe was jou tocht? Had je misschien een paar leuke meiden in je groepje?" vraag ik hem vervolgens met een speelse grijns.
Een jonge vrouw hangt een briefje op een prikbord en meteen snellen er een aantal mensen heen, maar eens even kijken wat daar zo bijzonder aan is dus.
"Oh, Jer ik ga even kijken, ben zo terug broertje" zeg ik waarna ik naar het briefje aan het prikbord wijs. Op mijn gemakje loop ik richting het briefje en dring me langs een aantal tieners die er omheen staan alsof het de nominaties van het cheerleaderteam zijn.. zou wel leuk zijn, een cheerleader team hier. Ik lach zachtjes bij die gedachtes. Als ik het briefje lees zie ik dat het kamerindelingen zijn en zoek meteen mijn naam op, een kamer voor vier met drie jongens.. één meisje. Dat is knokken geblazen. Ik lach nogmaals zachtjes om mijn eigen gedachten. Dan ga ik op zoek naar waar Jeremy slaapt, hij zit ook op een kamer voor vier, twee meiden en twee jongens, die heeft het wat makkelijker. Als hij dan toch een vriendin wil krijgen hier dan heb ie geluk dat ie niet hoeft te delen met zijn kamer genoten.. opnieuw klinkt er zacht gegrinnik vanuit mijn keel.
"Oké! Wie is die Rose waar ik bij op de kamer lig? Ik wil d'r wel eens ontmoeten" roep ik dan door de woonkamer heen, alle meiden vragend aan kijkend met een lieve glimlach rond mijn lippen. Nu maar hopen dat het niet zo'n verlegen kind is dat zo groen is als een kind van acht. Want dan krijg ik meteen een hekel aan die begeleiders hier.

^-^
Tyler is aan het jagen c:

Pete Mikaelson
Laurinda begint een uitleg te geven over waar alles zo'n beetje zou moeten staan in de keuken maar besluit uiteindelijk toch om gewoon mee te lopen. Ik knik instemmend en samen lopen we de keuken binnen. Een blond meisje(Denise ;P) staat in de gang een beetje verbijsterd naar de deur te kijken waarop ik haar vragend aan kijk, maar wanneer ze me op merkt rent ze meteen wat angstig de trap op.
"Oké.." mompel ik over haar als ze uit het zicht is "Soms kom je toch eens rare mensen tegen in dit soort huizen" mompel ik vervolgens grinnikend. Als ik me dan nog eens omdraai naar de deur zie ik een getinte jongen vertrekken.. waarom weet ik niet, maar hij zal wel een logische reden hebben neem ik aan. Welke gek gaat er nu voor zijn plezier met deze koude naar buiten? Mij niet gezien, sneeuw- poppen en -engelen maken is leuk, maar die snijdende koude niet.
Als Laurinda en ik in de keuken aankomen ga ik alvast op zoek naar twee mokken. Ik haal een roze mok eruit en een witte met een beertje.. Juist Pete, hoezo 'Ik ben openlijk Gay'? snel stop ik de roze weg en pak een witte mok met wat tekst erop uit de kast.
"Oké, en dan nu?" ik kijk Laurinda vragend aan "Ik ben blij dat jij mee gegaan bent want ik heb nog nooit zelf warme choco gemaakt, alleen maar uit zo'n machine gehaalt.." zeg ik met een beschaamd lachje.

Zow, Pete ook gepost c;
Inspiratie BOM x'D

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:57 ]

---

Little do you know

Dena Fields

'Dena,' hoorde ik plots iemand achter me roepen. Ik draaide me woedend om. 'Wat?!' riep ik boos. Ik zag niet wie het was, toen plots John door de sneeuw zichtbaar werd. 'John,' zuchtte ik opgelucht. De kou vatte me plotseling omdat ik stil was blijven staan. 'Wat doe je hier?' vroeg ik hem terwijl ik ferm mijn handen om me heen sloeg. Ik had dan wel een dikkere trui aan, maar het hielp nog niets vergeleken met de kou hierbuiten. Langzaam liep ik naar hem toe. 'Waarom ben je hier?' vroeg ik hem nogmaals.

Rose Black

Ik zat nog geen twee minuten toen Melody langs kwam. In mijn ooghoeken zag ik Ethan al bang worden. Melody had ook een soort van sfeer om zich heen. Ze vroeg of ze me alleen kon praten. Alsjeblieft. 'Nee,' zei ik en ik wendde me tot haar. 'En weet je waarom niet? Omdat je je onredelijk gedragen hebt tegenover mij, iets wat ik niet kan apprecieren, maar vooral ook omdat je eens zelf vrienden moet zoeken, kijk, ik ben vrienden met Ethan hier. Waarom zoek je niet eigen vrienden?' Ik wilde er nog net niet aan toe voegen of ze misschien problemen ermee had omdat ze een bitch was, maar mijn suggestieve toon waarop ik dat zei was niet om dat te zeggen. Met Melody moest je geen problemen maken. Nog voordat Melody antwoord kon geven riep iemand anders 'Oké! Wie is die Rose waar ik bij op de kamer lig? Ik wil d'r wel eens ontmoeten' door de kamer heen. 'Hier!' riep ik hard en ik sprong op. Zoals iedereen net naar de jongen keek, keek nu iedereen naar mij. Ik stond op van de bank en liep erom heen. Toen ik achter Ethan was, boog ik over de bank heen en fluisterde in zijn oor dat ik zo terug zou zijn. Ik liep naar de jongen toe -Melody totaal negerend- en liet mijn ogen flirterig van top tot teen glijden. 'En jij bent?' vroeg ik hem toen.

Ethan Brooks

De fluistering van Rose had me een rilling over mijn rug bezorgd en ik keek even afwezig naar het vuur. Wat deed zij toch met mij? Ik besloot op te staan en te kijken naar de kamerindeling om vervolgens aan de schuiven bij het eten. Mijn blik gleed over het papier en al gauw had ik mijn naam gevonden. Ik lag op een kamer van vier samen met Tyler en .. Rose? Ik voelde mijn lichaam koud worden. Ik respecteerde Rose erg en de relatie die we nu hadden was prima, maar om dan bij haar op de kamer te komen voelde ik me erg onprettig bij. Waarom zou ik bij haar op de kamer liggen? Waarom zou dat überhaupt zijn? Klam schoof ik aan aan tafel waar Gregor net bezig was over een of ander meisje.

Anna Sharp

Ik keek even rond. Nadat Gregor had gezegd dat ik niets mocht zeggen, had ik me compleet buitengesloten van het onderwerp. Loki miste nog. Misschien was hij op zijn kamer, misschien was hij bij Abby. Oh nee, die zag ik. Toen wendde ik me weer terug naar het gesprek. 'Hoe in hemelsnaam wil je dat praktisch regelen, Gregor,' vroeg ik hem toen.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

John Hunter Bell
Door de kou begon ik me steeds minder goed te kunnen concentreren op Hunter. Dat werd nog interesant straks, maar nu had ik het gewoon koud. Ik trok met klapperende tanden mijn jas aan en ritste hem gauw dicht. Aan haar te zien had ze het ook koud, maar bij mijn eerste pogingen wat te zeggen klapperden mijn tanden te veel. Ik hield met een trillende arm haar jas naar haar uit. "I...i....ik za...zag je we....gre....nnen..." zei ik met klapperende tanden. Langzaam nam het af. "Volgens mij is er al een jongen kwijt. Die rare zonder jas. Ik wilde niet dat jij ook kwijt zou raken. Wie weet dat je opgegeten wordt door een beer." Ik rilde nog wat meer, waardoor Hunter aan de macht kwam. "En ik miste je ook, moppie." kwam er in zijn zware stem uit onze keel. Zolang hij dat maar niet in het huis deed vond ik alles best. Ik wilde echt graag kijken of die leuke jongen me ook leuk vond en dat ging niet met Hunter die te pas en te onpas met Dena stond te fozen. "Ik foos lekker wanneer ik zelf wil." beet Hunter me toe. We waren nu te vervlochten door kou dat we in elkaars hoofd konden komen, waardoor ik beelden doorkreeg die ik liever niet zag.

---

Bowties were never Cooler