[RPG]Pirates of Port Royal||Speel Topic||1 - Speeltopics

Port Royal, een piraten haven zoals elk ander, de straten vies en overspoelt met ongedierte en zwerfbeesten. Het stinkt er naar alcohol en mensen die zich al weken niet hebben gewassen. De stad heeft geen regels behalve de waarden en normen van de bewoners die natuurlijk niet altijd even goed zijn. Moord, chantage, afpersing en zijn aan de orde van de dag. Hoewel deze stad gewoon een leider heeft blijven deze dingen gewoon door gaan. De burgemeester heeft namelijk geen zin om zich te mengen in het piraten probleem. Zolang hij veilig is zal het hem gestolen kunnen worden.
Daarbij zijn veel mensen die er wonen of komen primitief. Ze eten, ze slapen en genieten van het simpele leven. Twee grote schepen leggen aan in de haven, beiden om nieuwe voorraden te kopen en hun buit te verkopen. De bemanning heeft even vrije tijd na hun lange maanden op zee.
Een aantal dagen later komt er nieuws dat een grote piraten bende die behoorlijk berucht is op de zee van plan is deze stad in te nemen. Hun plan om deze stad te onderdrukken valt dan ook niet in de smaak bij de crew van de twee schepen en de bewoners van deze stad. De boosheid word dan ook verdeeld tussen het naderend probleem en de burgemeester.

Mee doen:

Rollen
Bewoners
Mannen:

- Ardley Read (scheepsbouwer) - BilboBaggins - Pagina 1,10
-


Vrouwen:
- Meredith Emma Johnson (Winkeleigennaar/huurmoordenaar) - VladiFerr - Pagina 1,2
- Mazie Lockwood - Smoak - Pagina 1,8
- Dana Janelle Wright (bakker) - MinnieMouseX - Pagina 1,8
-

Bemanning van het schip Lost mermaid
Mannen:
- Timothy -Tim- Bennett (kok) - Tonto - Pagina 1,1
- Loki Jones (scheepsjongen) - KiliOfDurin - Pagina 1,3
- James Armando Bradley - Eruditex - 1,4
-

Vrouwen: Tijdelijk vol
- Leanne Alderick (scheepsarts) - Guinness - Pagina 1,1
- Seijn Anneline Change (Kapitein) - Pwettyness - Pagina 1,2
- Jane Campbell (stuurvrouw) - MinnieMouseX - Pagina 1,2
- Reservatie - XLaheyX

Bemanning van het schip golddigger
Mannen:
- Julio Walkers (scheepsjongen) - Dorchadais - Pagina 1,4
- Sigurd [Word ook wel Rat genoemd] (mastrat) - Ninuturu Pagina 1,6
- Klarck - Kapitein - norainbow - pagina 1,8

Vrouwen: tijdelijk vol
- Morrigan Liudwind (zieneres) - Guinness - Pagina 1,5
- Namira Teresea Middleton (huurlinge) - Laconiek - Pagina 1,6 Non-actief voor onbepaalde tijd
- Lydia Fitts (stuurvrouw) - Rosarium - Pagina 1,10
- Scarlett Brooke - BilboBaggins - Pagina 1,11
- Emily Red Watson - VladiFerr - Pagina 1,12

Karakters die vrij gebruikt mogen worden door omstandigheden:
- Alexander Raven Grey - Hij gebruikt Raven het liefst. (smid) - Pagina 1,3
- Jason William Callum - Pagina 1,3




Wie schrijven er 16+


Ik pas zo vaak mogelijk het topic aan en ik zal controleren of de regels worden na geleefd, bij 3x een overtreding is het exit.
Mee doen kan altijd nog, let er wel op rollen in het rollentopic en er moet een balans blijven

Topics
Rollen Topic
Praat Topic
Speel Topic

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 23:05 ]

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Mijn topics!

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

IMG]http://i39.tinypic.com/ms2a1f.jpg[/IMG

---

Bowties were never Cooler

[scipot njim]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Morrigan Liudwind

De golven van de zee klotste tegen de kade en dat was een fijn gehoor na zo veel maanden op zee. Zorgvuldig had ze haar haren geborsteld toen het teken 'Land in zicht' over het dek had gerold. Ze was er aan toe om weer even vaste grond onder haar voeten te voelen, om weer nieuwe mensen te ontmoeten. Het was natuurlijk niet zo dat ze haar mede bemanning zat was, maar ze was gewoon toe aan nieuwe contacten.
Port Royal, zo vanaf een afstandje was het prachtig om te zien. De gevels kleurrijk en een prachtig uitzicht op het witte strand. Maar ze wist dat dit schijn was, de straten waren bevuild, zelfs de mensen hier waren bevuild en ze hoopte vurig dat dit niet voor al deze mensen gold.
Zodra de loop plank was uit gelegd en het schip vast was gemaakt greep ze haar spullen en liep de kade op. De warme strelende wind speelde met haar donker paarse jurk die elegant rond haar lichaam zwierde. Toen ze opzij keek zag ze het grote schip The lost Mermaid aan leggen. Zij waren zo'n beetje tegelijkertijd aan gekomen.
Ze bestudeerde het schip nauwkeurig terwijl ze met een kleine glimlach op haar lippen met haar haren speelde. Een blonde man trok haar aandacht. Hij was groot, veel groter dan zij was en ondanks dat het duidelijk een piraat was vertoonde zijn gelaad vriendelijke trekjes. Haar ogen volgde zijn bewegingen, bijna neurotisch om het zo maar te zeggen.
Het kon ook niet anders dan dat hun ogen raakte. Ze had in een kort moment zijn blauwe ogen vast gehouden en liet toen het oog contact los.
Ze keek even naar de stad, het was misschien eens tijd om door te lopen, staren was immers onbeleefd. Ze zette de pas in. De pier liep echter in een T vorm waardoor ze al snel naast deze man terrecht kwam en hem een zachte glimlach toe wierp.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 18:47 ]

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Leane Alderick

Leane haalde verwoed haar handen door haar krullen, het zeewater had ze hard en taai gemaakt. Haar zwaard tikte ritmisch tegen haar heup en ze trok geagiteerd haar rode bolero recht. "Eerst drank" mompelde ze in zich zelf. De rum was op en dat had haar geduld aardig op de proef gesteld. Ze keek opzij en zag hoe het andere schip leeg liep, 'nog even en ze hebben hier ook een tekort aan drank' dacht ze sagerijnig. Ze snoof de lucht van de zee op en bedacht zich dat de straten van Port Royale niet half zo fris zouden ruiken, niet dat het aanboord zo fris rook.
Ze wandelde zwaar ingedachte over de pier tot ze bijna een jonge gozer om ver liep. In eerste instantie wierp ze hem een boze blik toe maar toen ze besefte dat zij hier fout zat herstelde ze haar gezicht. Een toch vriendelijke uitdrukking kroop over haar gezicht, "Sorry... ik denk dat ik mijn ogen aanboord heb laten liggen" grinnikte ze en knipoogte naar hem.
Misschien moest ze maar eens leren niet meteen ruzie te zoeken zodra ze voet aan wal zette, nu waren de afgelopen maanden op zee ook geen pretje. Zwaar weer zorgde voor veel gewonden en dat betekende heel veel werk en met een beetje wind tegen iemands zeemansgraf. Ze zuchtte deze weemoedige gedachtes weg en bedacht zich dat ze tegen de jongen aan het praten was. "Misschien moest ik ze maar een gaan ruilen met mn gedachtes" lachtte ze er achteraan. Ze vond het eigenlijk alles behalve grappig, ze had er een hekel aan als ze haar kop er niet bij had, ze was altijd helder van geest -tenzij er veel rum bij kwam kijken- en dat wilde ze graag zo houden. "Zin in een borrel" kreunde ze bijna toen ze besefte dat ze nu voor de derde keer haar aandacht had verloren in het bijzijn van deze jongen.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Timothy Bennett

Toen ik vanochtend te horen kreeg dat we vandaag aan land zouden gaan werd ik best blij. Ik was al in niet een al te beste humeur toen ik op stond, maar dit verbeterde het aanzienlijk. Ik ben er al tijden over aan het nadenken om met Pensioen te gaan. Ergens aan land te gaan, een rustig levendje opbouwen. Trouwen, kinderen krijgen. Ik kan mijn vaders, en het is tijdelijk ook mijn beroep geweest; smit. Ik kan dat weer doen. Maar de zee is altijd mijn grote liefde geweest, dus misschien vind ik wel een baantje aan de haven, Ik kan goed koken dus misschien wel kok aan de haven.
Helaas is Port Royal daar niet de ideale stad voor. Maar dan heb ik ook nog geen vrouw op het oog. Misschien als we hier weer vertrekken en we ergens anders aanmeren, dat ik daar wel blijf. Ik had mijn tas en mijn geld buidel al lang klaar staan. Lang voor we aanmeerden en ik heb heel lang tegen de reling aangeleund. Naar de zee kijkend. Nadenkend over wat ik moet doen.
Toen het eindelijk zo ver was dat we aanmeerden was ik nog even blijven staan. Ik hijs dan mijn tas over mijn schouder en stop mijn buidel met geld weg. Ik zie dat er een ander schip naast ons staat. 'the gold digger' Ik glimlach. Ik heb het vaker zien staan. Mooi schip. Ik slenter de loopplank af maar al snel merk ik dat ik aangestaard wordt. Ik kijk de vrouw even kort aan en slenter dan verder als ze haar blik heeft afgewend. Ik loop rustig verder maar ik bots dan bijna tegen haar. Ze werpt me een zachte glimlach en ik glimlach vriendelijk terug met een knipoog. "Goedemorgen" zeg ik vriendelijk. Ik kan wel vriendelijk zijn. Dat ben ik ook eigenlijk. Laat het alleen nooit zien op het schip.

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Julio Walkers - Gold digger

Wanneer ik mijn voeten op land zet verschijnt er een kleine, onzekere glimlach op mijn gezicht. Het is al een ruime tijd geleden dat ik voor het laatst voet op het land gezet heb. En om eerlijk te zijn voelt het vreemd. Ik lijk wel te wankelen op mijn benen, maar dat komt natuurlijk omdat ik het gewend ben om op zee te zijn. Het schip dat alsmaar heen en weer wiegt, en dat je altijd moet opletten waar je staat en gaat. Alhoewel, op zo'n groot schip heb je niet zo heel veel last van het schommelen. Maar wanneer je op een klein scheepje zit ga je toch al wel wat meer heen en weer.
Oplettend waar ik mijn voeten neerzet, loop ik de pier op. Het voelt zo goed! Ik kan wel bijna een sprongetje maken van geluk. Natuurlijk, op zee zitten is ook geweldig; Al de frisse lucht en het water om je heen. Maar op het land zijn weer heel andere dingen te beleven.
Met een nu wat meer zelfzekere glimlach loop ik door, ik merk dat het schommelende gevoel ook al afzakt. Daar ben ik blij om. Wanneer ik dan eindelijk mijn volle vertrouwen op het land gevonden heb loopt er iemand tegen me op. Een vrouwelijk persoon. Eerst kreeg ik een boze blik naar me toe, die me een stukje achteruit liet deinzen. Maar toen veranderde deze in een vriendelijke blik.
"Sorry... ik denk dat ik mijn ogen aan boord heb laten liggen," grinnikte de vrouw en knipoogde even. Ik schud even lachend mijn hoofd terwijl ik naar de vrouw keek. Het was even stil, maar ik wist zelf ook niet echt iets te zeggen. Straks zeg ik iets verkeerd of zo.
"Misschien moest ik ze maar een gaan ruilen met m'n gedachtes," lachte de vrouw en een geforceerd lachje verlaat mijn mond. Zo erg is het toch niet, af en toe even in je eigen wereld verscholen zitten? Ik doe dat zo vaak en ik geniet er dan ook echt wel eens van. Even weg van alle problemen om je heen.
"Zin in een borrel," hoor ik de vrouw zeggen. Een glimlachje komt terug op mijn gezicht.
"Zal ik meelopen?" vraag ik dan. Het eerste woord dat ik heb gezegd nadat ik aan land gekomen ben. Normaal houd ik me wat stiller, maar nu had ik daar eigenlijk helemaal geen zin in. Ik steek mijn handen in de zakken van mijn broek en kijk de vrouw aan.
"Al krijg ik die drank zeker en vast niet in mijn handen gedrukt. Maar goed, ander verhaal," glimlach ik. "De naam is Julio. Ik werk op het schip de Gold digger," zeg ik terwijl ik een kleine buiging maak. Hierbij verlies ik bijna mijn evenwicht en moet ik mijn handen uit mijn zakken halen om weer recht komen te staan. Met een lichtelijke rode kleur op mijn wangen kijk ik de vrouw aan.
"Sorry, ik ben nu en dan wel eens wat onhandig," zeg ik dan en kijk naar de stenen grond onder mijn voeten, die overigens bloot waren. Ik had wel schoenen, maar aantrekken doe ik ze niet. Ik vind dat niet zo lekker aan mijn voeten, ze moeten gewoon in aanraking met de grond zijn. Dat vind ik veel fijner.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 19:21 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[MT]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Morrigan Liudwind

Hij beantwoord haar glimlach met een knipoog, "Goedemorgen" zijn stem verraad wat ze eigenlijk al had gezien aan zijn gezicht. Zijn stem had een vriendelijke intonatie, en hij had wat weinig andere piraten hadden lachende ogen. Hij was typisch een man waaraan je kon aflezen of zijn woorden gemeend waren. Met jaren lange ervaring zoals zij die had kon ze dit vrij snel zien.
Toch had ze het gevoel dat ze geen spelletjes moest spelen met deze man en besloot dan ook meteen dit niet te doen.
"Goedemorgen" antwoordde ze en liet haar stem speels wat omhoog komen. Ze liepen samen de pier af tot ze echt bij de haven waren. De geur van oude drank en rotte vies rolde uit de straten en beantwoordde haar vermoedens. Ze zuchtte iets teleurgesteld, maar liet haar speelse blik niet afdruipen. "Maanden lang op zee en dan nog in de stank zitten" grinnikte ze naar man en draaide zich iets naar hem toe.
"Toen ik koos voor het leven als piraat zeiden ze dat de geur zou wennen... als ik die leugenaar ooit nog tegen kom" grapte ze om een gesprek op gang te brengen. Ze streek haar zachte rode haren terug over haar schouder, en bekeek de man wederom. "Morrigan" stelde ze zich voor en stak haar slanke hand uit om kennis met hem te maken. Haar bruine ogen staarde hem recht in de zijne aan. Er waren genoeg mannen die dit afschrok, maar Morrigan was er heilig van overtuigd dat de ogen de spiegels van de ziel waren. Samen met de mensen kennis die ze bezat was dit een heel goed middel om iemand te kunnen peilen, al hoe wel ze eigenlijk al wist dat het bij deze man geen noodzaak zou zijn.
Hoe dichterbij ze bij de stad kwamen hoe overheersender de geur werd, ze was ontzettend dankbaar dat ze er aan had gedacht om haar parfum te gebruiken. De zoete geur waaide op met elke windvlaag en gaf een kleine time out in de smerige lucht die menig mens zou doen kokhalsen.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

[Mt]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Florentina Casiraghi.
Zuchtend stond ik op toen iemand 'Land in zicht!' riep. De fles rum van gisteravond hakte er aardig in. Het was misschien ook niet zo slim om meteen de hele fles op te drinken. Toen ik het dek op liep moesten mijn ogen aan het felle licht wennen. We waren eindelijk bij Port Royal aangekomen. Ik had al jaren een haat-liefde relatie met deze stad. Ik hield van mijn vrienden en familie die er woonden maar de stad was bevuild en erg onveilig.
Op mijn gemak liep ik via de loopplank de pier op. In de verte zag ik Morrigan met een blonde man praten. 'Ze heeft nog sneller sjans dan mij' dacht ik hardop en grinnikte. Al maanden werkte ik hard op het schip en nu ik eindelijk vrije tijd had wist ik eigenlijk niet wat ik moest doen.
De sterkte dranklucht was het eerste wat me tegemoet kwam toen ik dichterbij de stad liep, The joys of Port Royal. Ik negeerde de ouwe vieze mannen die me aankeken en liep een eerste de beste bar in.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 20:15 ]

---

Stay Strong Darling

Timothy Bennett

"Goedemorgen" beantwoord de vrouw en haar stem gaat iets omhoog. Ze loopt mee de pier af. Ik hoor haar zuchtten als de geur ons tegemoet komt en ik grinnik. "Maandenlang op zee en dan nog in de stank zitten. Toen ik koos voor het leven als piraat zeiden ze dat de geur zou wennen.... Als ik die leugenaar ooit nog tegen kom" Ik lach even en kijk de vrouw net aan als ze haar rode haren over haar schouder strijkt. "Ik denk dat het voor mannen makkelijker te wennen is. Wij stinken zelf al aardig snel. Bij vrouwen ligt dat toch anders. Al moet ik toe geven dat ik niet kan wachten om mij even goed te kunnen wassen. Maar dat zal aan mijn leeftijd liggen" Ik knipoog speels. De vrouw steekt haar hand uit "Morrigan" stelt ze zichzelf voor. "Timothy" antwoord ik als ik haar hand pak en schud.
Morrigan kijkt me een tijdje recht aan maar dan lopen we toch door. Hoe meer we in de stad komen hoe sterker de geur wordt. Ik ben het wel gewend. Ik woonde al in een arm stadje vroeger maar ik zit al jaren lang in de piraterij dus dan raak je echt wel gewend aan stank. "Ga je ook naar de markt Morrigan?" vraag ik uit nieuwschierigheid. "Na maanden op de zee snak ik eerst naar vers fruit en een bad. Maar het fruit is altijd het eerst op dus dat ga ik ook het eerste halen. Ondanks dat het stadje best vreselijk is... verkopen ze hier heerlijk fruit" Ik haal even onverschillig mijn schouders op. Het is wel zo. Maar dat verkopen ze in elk stadje wel. Ik kijk de vrouw even aan. "Ik zou u niet zomaar als piraat beschouwen Morrigan. Dus het verbaast me te horen dat u dat wel bent" Ik glimlach even.

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Leane Alderick

"Zal ik meelopen?" vraagt de stem van de jongen, hij steekt zijn handen in zijn zak waardoor hij eigenlijk best een kinderlijke uitstraling krijgt. Het tovert een glimlach op Leane haar gezicht en veegde een plukje voor haar ogen weg. "Tuurlijk mag dat" grinnikte ze vermaakt, het was weer eens ander gezelschap dan de gemiddelde piraat en het werkte verfrissend.
"Al krijg ik die drank zeker en vast niet in mijn handen gedrukt. Maar goed, ander verhaal," glimlacht de jongen. "De naam is Julio. Ik werk op het schip de Gold digger," zegt hij terwijl hij een kleine buiging maak. Hierbij verliest hij bijna zijn everwicht, ze pakte uit reactie meteen zijn arm vast. Hoewel hij het waarschijnlijk zonder haar hulp ook wel had gered. Met een lichtelijke rode kleur op mijn wangen kijkt hij haar aan.
"Sorry, ik ben nu en dan wel eens wat onhandig," zegt hij wat klein en staart naar zijn blote voeten. Heel even kijkt ze hem wat stilletjes aan en schiet dan in de lach. "Je bent een verfrissend gezelschap, je onhandigheid zorgd vast voor wat humor op het dek" ze haalde een hand door zijn haren om deze vervolgens voor hem te houden. "Leane Alderick, scheepsarts op the lost mermaid" glimlachtte ze.
Ze liepen door, de lucht van de stad bereikt haar neus gaten maar ze negeert het. "Ik geloof dat ik je een borrel had aan geboden" glimlachtte ze opnieuw terwijl ze hem een kroeg in wenkte. Ze was vaak in Port Royal geweest en ze kende de beste kroegen. Terwijl ze plaats nam op een kruk wenkte ze de barman en bestelde twee glazen rum. Een van de glazen schoof ze naar de jongen en bestudeerde zijn voorkomen, "Laat me raden, het kraaiennest?" vroeg ze met een vermakelijke toon. Het was absoluut niet spottend, ze had respect voor elke taak aanboord. Iedereen had zijn eigen stukje vak gebied en iedereen was nodig.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Sigurd [Rat] -Golddigger
Vanuit de middelste mast had ik toe gekeken hoe ons schip werd aangelegd, gelijk gingen er al wat mensen van boord, waarschijnlijk om hun benen te kunnen strekken, mensen te ontmoeten, dingen in te slaan en andere gedoe. Ik ga rechtop zitten en klap verveeld met mijn tong, het land zou ik waarschijnlijk toch niet alleen opgaan, en ik had er zoiezo niet zo'n trek in. Ik besluit toch uit de mast te klimmen en spring het laatste stukje naar beneden, ik wiebel mijn tenen wat op de platte grond, heel wat anders dan touwen en ronde balken, en loop dan naar de boeg.
Ik hang over de rand en kijk naar de mensen omdat ik toch niet echt iets beters te doen had.
Op gegeven moment heb ik een trekkend gevoel aan mijn broek, ik reageer er niet meer op want ik wist al wat het was, een pik zwarte rat klimt via mijn broek op mijn shirt langs mijn schouder over mijn arm naar mijn hand en keek me recht in mijn ogen aan. Van alles aan boord van dit schip had ik het gevoel alsof hij me het meest begreep, misschien omdat het ook gewoon zo was. Ik wist niet meer hoelang ik hem al kende, maar ik weet wel dat ik hem best lang al bij me heb. Maar hij is nog top fit en heeft geen enkele zwarte haar, soms vraag ik me af hoe oud hij is.
Ik richt me weer op de kade, onderhand klimt mijn rat op mijn schouder.
Ik kijk naar de mensen die heen en weer lopen, en richt me daarna op het schip voor de onze, ik vroeg me af welk schip er sneller was in volle snelheid.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Loki Jones[Lost Mermaid]
Ik zat rustig bovenin het kraaiennest. Ik had een fles rum meegenomen en lurkte daar af en toe wat aan. De zeewind blies door mijn zwarte warrige haren en Ik keek uit over het water en de stad. Ik was liever op zee dan in de stad, dus ik had het niets gevonden dat we weer aan land gingen, maar de drank was bijna op, dus dat was wel positief. Ik bleef toch lekker hier. Ik hoefde niet aan land. Er moest toch iemand op het schip blijven? Ik was gevonden in de zee, opgegroeid op zee en ik zou ook sterven op zee. Het was de plek waar ik het liefst was. Ik keek naar de opgerolde zeilen en de mensen in de smalle straatjes van de stad. Ik kreeg al claustrofobie als ik er naar keek. Zelfs op het schip waren veel mensen op een kluitje, maar de zee was altijd wijds. Ik nam nog een grote slok rum en voelde het heerlijk in mijn keel branden. Ik duwde de kurk weer in de fles en klom uit het nest. Lichtvoetig liep ik over de raas. Er lag nog een schip hier in de haven. Ik kende het niet, maar op onderzoek ging ik niet. Het was niet dat ik niet nieuwsgierig was, maar ik wist niet of het mocht. Toch lagen de laatste raas van dit schip en de eerste van dat schip erg dicht bij elkaar. Met een goede sprong stond je erop. Misschien moest ik et toch doen. Ik keek naar de laatste raas van het schip. Een mooie driemaster was het. Ik zat bovenop de middelste mast. Via een van de lijnen kon ik naar de laatste mast klauteren en dan door naar het andere schip. Ik beet nog even op mijn lip en deed het toen toch. Ik pakte een lijn vast en sloeg mijn benen er ook omheen voor ik naar de andere raas klauterde. Toen ik daar niet veel later op stond liep ik naar de punt. 1 sprong. Dan stond ik op het andere schip. Ik keek omlaag om in te schatten hoeveel mensen er beneden waren. Weinig, gelukkig. Ik nam twee stappen terug en toen weer twee stappen naar voren voor ik een sprong nam en landde op de andere raas. Ik paradeerde er voorzichtig overheen met mijn hand op mijn zwaard. Dit was namelijk ook niet zonder risico.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 22:41 ]

---

Bowties were never Cooler