[RPG]Pirates of Port Royal||Speel Topic||1 - Speeltopics

Port Royal, een piraten haven zoals elk ander, de straten vies en overspoelt met ongedierte en zwerfbeesten. Het stinkt er naar alcohol en mensen die zich al weken niet hebben gewassen. De stad heeft geen regels behalve de waarden en normen van de bewoners die natuurlijk niet altijd even goed zijn. Moord, chantage, afpersing en zijn aan de orde van de dag. Hoewel deze stad gewoon een leider heeft blijven deze dingen gewoon door gaan. De burgemeester heeft namelijk geen zin om zich te mengen in het piraten probleem. Zolang hij veilig is zal het hem gestolen kunnen worden.
Daarbij zijn veel mensen die er wonen of komen primitief. Ze eten, ze slapen en genieten van het simpele leven. Twee grote schepen leggen aan in de haven, beiden om nieuwe voorraden te kopen en hun buit te verkopen. De bemanning heeft even vrije tijd na hun lange maanden op zee.
Een aantal dagen later komt er nieuws dat een grote piraten bende die behoorlijk berucht is op de zee van plan is deze stad in te nemen. Hun plan om deze stad te onderdrukken valt dan ook niet in de smaak bij de crew van de twee schepen en de bewoners van deze stad. De boosheid word dan ook verdeeld tussen het naderend probleem en de burgemeester.

Mee doen:

Rollen
Bewoners
Mannen:

- Ardley Read (scheepsbouwer) - BilboBaggins - Pagina 1,10
-


Vrouwen:
- Meredith Emma Johnson (Winkeleigennaar/huurmoordenaar) - VladiFerr - Pagina 1,2
- Mazie Lockwood - Smoak - Pagina 1,8
- Dana Janelle Wright (bakker) - MinnieMouseX - Pagina 1,8
-

Bemanning van het schip Lost mermaid
Mannen:
- Timothy -Tim- Bennett (kok) - Tonto - Pagina 1,1
- Loki Jones (scheepsjongen) - KiliOfDurin - Pagina 1,3
- James Armando Bradley - Eruditex - 1,4
-

Vrouwen: Tijdelijk vol
- Leanne Alderick (scheepsarts) - Guinness - Pagina 1,1
- Seijn Anneline Change (Kapitein) - Pwettyness - Pagina 1,2
- Jane Campbell (stuurvrouw) - MinnieMouseX - Pagina 1,2
- Reservatie - XLaheyX

Bemanning van het schip golddigger
Mannen:
- Julio Walkers (scheepsjongen) - Dorchadais - Pagina 1,4
- Sigurd [Word ook wel Rat genoemd] (mastrat) - Ninuturu Pagina 1,6
- Klarck - Kapitein - norainbow - pagina 1,8

Vrouwen: tijdelijk vol
- Morrigan Liudwind (zieneres) - Guinness - Pagina 1,5
- Namira Teresea Middleton (huurlinge) - Laconiek - Pagina 1,6 Non-actief voor onbepaalde tijd
- Lydia Fitts (stuurvrouw) - Rosarium - Pagina 1,10
- Scarlett Brooke - BilboBaggins - Pagina 1,11
- Emily Red Watson - VladiFerr - Pagina 1,12

Karakters die vrij gebruikt mogen worden door omstandigheden:
- Alexander Raven Grey - Hij gebruikt Raven het liefst. (smid) - Pagina 1,3
- Jason William Callum - Pagina 1,3




Wie schrijven er 16+


Ik pas zo vaak mogelijk het topic aan en ik zal controleren of de regels worden na geleefd, bij 3x een overtreding is het exit.
Mee doen kan altijd nog, let er wel op rollen in het rollentopic en er moet een balans blijven

Topics
Rollen Topic
Praat Topic
Speel Topic

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 23:05 ]

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

VladiFerr schreef:
(...)

[Nog steeds bestuur je de rol van Eruditex. Wie weet wil de rol van Eruditex wel niet naar boven. Dat kan jij niet bepalen. Ik bedoel dit niet boos. Maar je moet je wel echt goed aan de regels houden. ^^. Dus ik ben bang dat je hem moet aanpassen tenzij Eruditex zijn rol dan nu precies naar boven laat gaan.]

Okee, ik zal het nog eens aanpassen. Ik wist niet dat het zo ook niet mocht. Nogmaals sorry, beginner weet je wel, eerste RPG. (pleez guys, ga me hier niet op afrekenen, ik moet het gewoon nog leren:$)

Done. Excuses VladiFerr en Eruditex voor het ongemak

James Armando Bradley
Ik lag languit in het gras, ergens in het bos. Dit was het enigste wat ik miste van alles. Het bos. Het rook lekker en het was rustgevend. Met mijn vingers krioelde ik door het gras, terwijl ik genoot van de geluiden om me heen. Ik hoorde hoe iets door de bosjes heenschoot, maar gaf er geen acht op. De natuur was heerlijk. Ik krabbelde overeind en begon weer richting Port Royal te lopen, aangezien ik zin had in iets drinken. Of beter gezegd; Rum. Ik wiebelde nog steeds een beetje, aangezien we voor een lange tijd op de zee hadden gezeten. Ik glipte door de vieze straatjes heen, op weg naar mijn oude huisje, waar ik vorig jaar -toen we hier alweer waren- een flinke voorraad rum had ingeslagen in de kelder. Ik pakte de sleutel die aan een touw om mijn nek zat en opende het kleine, ijzeren deurtje wat naar de kelder leed. Ik glimlachte toen ik de vele flessen drank zag, en liet mijn vingers eroverheen glijden, waarna ik een van de flessen vastgreep. Ik klom het krakemikkerige trappetje weer op en was opgelucht dat ik boven kwam zonder dat dat ding het had begeven, en sloot het ijzeren deurtje weer. Ik besloot dat ik ook maar eens langs de bakker ging, aangezien ik wel ergens honger had. Ik liep door de vieze straten, steegjes om uiteindelijk bij de bakker uit te komen. Ik glimlachte toen ik naar binnen stapte en de heerlijke geur rook. Waarschijnlijk was dit een van de weinige plekken in Port Royal wat niet stonk. Ik bestelde een bolletje, wat ik bijna meteen meekreeg en betaalde. Ik liep de bakkerij uit, kauwend op een stukje brood. Ik knalde volop tegen iemand aan, waardoor die gene met een harde smack op de grond belande.
'Oh, fuck! Sorry.' Mompelde ik, terwijl ik de persoon goed bekeek.

het stukje slaat nergens op xd

Loki Jones
Ik trippelde wat over de raas. Beneden zag ik een jongen naar me kijken. Mijn vingers kromden zich om het heft van mijn zwaard. Hem leek het alleen niets te boeien en hij verdween ook snel weer. Ik liep rustig wat heen en weer over de raas en sloeg mijn benen om een van de lijnen. Ik keek omlaag en kwam tot de conclusie dat er niemand was. Ik pakte het vast en klom naar de volgende mast bij het kraaiennest. Het was erg rustig op het schip, maar dat was het op de Mermaid ook. Ik huppelde wat rond en keek in het nest. Er lagen wat verdwaalde kaarten. Ik snapte niet waarom. Hier had je daar niets aan. Bij mij lag er alleen een fles rum en een kompas. Ik haalde een hand door mijn haren en keek rond. Ik wist niet of ik hier veilig kon blijven zitten, maar het leek me geen vijandig schip. Ik trippelde nog wat heen en weer. De zeilen zaten hier anders gemarrelt en opgeschoten dan bij ons. Ik zou ze zo met een slag eraf laten vallen. Dat deed ik maar niet. Ik wilde me nu vriendschappelijk opstellen, of ze moesten me aanvallen. Dan zou ik mijn training laten gelden. Ik kon prima op een raas vechten. Velen niet. Die hadden last met hun balans, voetenwerk of met de lijnen. Ik ging op mijn hurken zitten en keek uit over de baai en de zee. Wat wilde ik graag weer terug naar zee. De zee was mijn huis. Ik zou het niet erg vinden om voor altijd erop rond te zwerven. Ik zuchtte melancholisch. Ik wilde zo graag terug. Ik keek omlaag naar het water wat om de twee schepen klotsten. Het was zo zwart als de nacht. Mijn blik gleed weer naar het schip en de mensen erop.

---

Bowties were never Cooler

Oops. Ik herschrijf hem nu even

[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 17:30 ]

Leane Alderick

"Het spijt me voor je, dat je dat allemaal mee hebt moeten maken," zegt Julio met een knikje, "maar wel goed dat je er bovenop bent gekomen,"voegd hij er oprecht aan toe.
Leane glimlacht, "Het leven gaat zo als het gaat" en haalde haar schouders op. "Ik heb gewoon heel veel geluk gehad".
Ze zag Julio ongemakkelijk naar zijn handen kijken, "Kunnen we misschien ergens anders heengaan? Ik krijg hier een beetje de kriebels," zegt hij zacht en ik kijktnaar Leane. "Als je niet mee wilt, maakt dat niet uit hoor. Dan ga ik zelf wel,".
Leane klopte hem op de schouder, "Ga maar, ik zie je vast nog wel een keertje" knipoogte ze. Ze namen afscheid en ze volgde de jongen met haar ogen. Goede gozer, had ze zacht gemompeld. Ze bleef nog een tijd waar ze was en genoot stilletjes van de rum, gewoon lekker in haar eentje.
Toen ze genoeg had gehad liep ze de kroeg uit, ze voelde haar lichaam tintelen door de alcohol en liet haar wat grijnzen. Ze had nog niet lang geleden verkondigd dat ze haar grenzen kende, ze was nu toch wel wat verder gegaan. Maar het kon haar weinig schelen, ze voelde zich top, gewoon wat zweverig dat was alles.
Het volgende moment botste z tegen iets hards aan en klapte ze naar de grond. Ze kon een vloek niet onderdrukken en keek sagrijnig omhoog.
'Oh, fuck! Sorry.' zei de man waar ze zo net tegenaan was gelopen, of eigenlijk hij tegen haar. Ze kwam wat duizelig omhoog.
"James... aan een gewonde arts heb je niet veel hoor" mompelde ze tegen hem en wreef over haar heup. Ze wierp hem een glimlach toe, ze hoopte maar dat hij niet zag dat ze toch tegen het dronken zijn aan zat. Wat wankel stond ze op haar benen, maar het was haar niet duidelijk of dat door de alcohol of door de klap was, misschien allebij.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Alexander Raven Grey
Ik hoorde gerommel van boven komen, terwijl het meisje me aanstaarde. Ik schoot naar de deur toe en gooide hem met een klap open. Mijn blik werd naar het zwarte figuur bij het raam getrokken. Het verbaasde me niet dat ik Meredith vond. Ze probeerde uit het raam te klimmen, maar haar cape bleef haken achter iets. Ik snoof luid en stormde naar haar toe.
'Wat heb je gedaan?' Siste ik terwijl ik haar ruw uit de vensterbank sleurde en met een klap op de tafel legde, of gooide. Haar rug maakte een protesterend geluid, terwijl ik mijn kaken op elkaar klemde. Mijn hele lichaam trilde terwijl ik alle moeite deed om haar nu niet hardhandig uit mijn huis te sleuren en haar tegen een muur aan te gooien. We waren dan wel goeie vrienden, maar aan mijn vader kwam je niet. Je moest uitkijken als ik boos was, dat was zeker.
'Je blijft uit mijn huis, bij mijn vader weg! Als ik je nog een keer weer zie hier, kan ik je gegarandeerd verzekeren dat ik het niet zo rustig aan doe als nu. Ik had je gewaarschuwd. Je neemt me mijn vader niet af en je komt nooit weer bij hem in de buurt.' Grauwde ik terwijl ik haar in haar ogen staarde. . Mijn kaken klemde ik weer op elkaar terwijl ik haar naar de deur wees met een kille uitdrukking en het glas begon op te ruimen. Zo te zien was ze erin gevallen, aangezien er bloed lag wat duidelijk niet van mij afkomstig was, al boeide me het op het moment totaal niet. Had ze maar moeten uitkijken. Ze had kunnen weten dat mijn vader wakker kon worden. Ze wist dat hij gewelddadig was. Mijn hele lichaam was gespannen en pakte de glasscherven op met mijn blote handen, waarna ik ze weggooide en me weer omdraaide.

Meredith Emma Johnson - Dorpsbewoner.

'Wat heb je gedaan?' hoorde ik plots de sissende stem van Raven. Ik wou me omdraaien, maar Raven trok me al mee en smeet me op de tafel. Ik schreeuwde het uit van de pijn en greep naar mijn arm.
'Je blijft uit mijn huis, bij mijn vader weg! Als ik je nog een keer weer zie hier, kan ik je gegarandeerd verzekeren dat ik het niet zo rustig aan doe als nu. Ik had je gewaarschuwd. Je neemt me mijn vader niet af en je komt nooit weer bij hem in de buurt' grauwde hij.
Vervolgens raapte hij de gevallen glasscherven op met blote handen en ruimt het op. Half struikelend sta ik op.
'Verdomme Raven!' schreeuw ik dan. 'Het enige wat ik godverdomme deed was hem die hoofdpijn pilletjes geven die ik ook in mijn winkel verkoop! Weet je nog!? Je hebt me zelfs bij het recept geholpen!'
Ik was woedend. Mijn arm deed ontzettend veel pijn en nu werd ik ervan beschuldigd dat ik iemand wou vermoorden!?
'Je vader werd wakker en wou me inderdaad slaan!' tierde ik. 'Maar omdat ik je net had beloofd hem niks te doen heb ik me als een lappenpop gedragen en daarom zitten mijn handen onder de verdomde glasscherven!'
Tranen stonden in mijn ogen. Als ik eindelijk dacht iets goeds te doen ging iedereen er altijd weer van uit dat ik nooit goed kon zijn.
'Zoek het ook uit Raven' zei ik. Ik liep langs hem heen en stormde opnieuw de winkel uit. Ik zag de vrouw nog even en ergens boeide me het totaal niet. Raven kon nu lekker met haar kletsen. Ik liep de straat door en stapte gelijk het prostitutie huis in. Mijn moeder zat lachend en dronken aan een tafel en probeerde mannen te verleiden met een open decolleté. Waarom was ik hier. Ze zou net zoals Raven tegen me schreeuwen. Ik draaide rechtsom en liep weer weg. De daken kon ik even niet op omdat de glasscherven anders te erg in mijn huid zouden gaan zitten. En voor dat ene moment wist ik niet waar ik heen moest. Verderop zie ik Catharina. Ze zat zoenend met haar man bij een muurtje. Ik begon knettergek te worden. Ik liep terug naar de smidse maar ging niet naar binnen. De smid en mijn winkel stonden bijna naast elkaar. Maar twee winkels scheidde het. Ik loop naar binnen en sluit de deur. Het bordje met "open" draai ik om waardoor de woorden "gesloten" te zien zijn. Ik trek mijn kleren uit en doe de simpele bruine jurk weer aan. Dan pak ik een pincet en trek ik half huilend en half tierend de glasscherven eruit. Als alles er zo'n beetje uit is zak ik neer op de grond voor de toonbank en laat ik de tranen de vrije loop.

---

"Rebellion's are build on hope"

Julio Walkers - Gold digger

Ik werd haast gek hier van al die lucht. Ik ben dan wel een piraat, een beginnend piraat, dat wel, maar drank is werkelijk niets voor mij! Ik kijk naar Leane wanneer ze me op mijn schouder klopt.
"Ga maar, ik zie je vast nog wel een keertje," knipoogt ze en ik knik. Natuurlijk zien we elkaar nog wel eens. Leane zegt gedag en ik zeg ook gedag, dan vertrek ik naar buiten. Wanneer ik mijn neus even op wil halen besef ik me dat het hier ook zo walgelijk stinkt. Oh fijn... Misschien is het beter dat ik naar het schip terug ga, terug het kraaiennest in. Dat is toch wel mijn plekje.
Mijn ogen glijden naar het schip The golddigger en ik zie iemand in de mast. Ik herken diegene niet één, twee, drie zo en ik begin richting het schip te lopen. Ik zie een touw, dat op de pier gespannen is niet en struikel erover. Doormiddel van mezelf op te vangen en een rol te maken, kom ik zo weer overeind op mijn voeten en draai ik me op.
"Stom touw..." mompel ik en ik loop verder naar het schip. De persoon boven bij het kraaiennest kijkt rond. Ik begin wat sneller te lopen en klim het schip op. Rustig ga ik naar het kraaiennest toe en pak de ladder vast, dan klim ik rustig omhoog. Ik kijk wat rond en zie eigenlijk voor de rest weinig toch niemand. Hoe dichter ik bij het nest kom, hoe beter ik zie dat de jongen, die daarboven zit, niet van dit schip ik. Ik klim wat sneller waarna ik mezelf in het nest hijs. Ik ga recht staan en loop naar de rand. De jongen staat in de mast en ik klim over de rand, pak de touwen vast en zet mijn voeten op het houd van de mast.
"Wat doe jij hier?" vraag ik dan terwijl ik mezelf vasthoud. Ik kijk de jongen aan met een vragende blik.
"Het is duidelijk dat je geen bemanning bent van dit schip, ik heb je hier nog nooit gezien namelijk," spreek ik dan. Het klinkt wat botter dan het bedoelt is. Maar het ging vanzelf. Ik wilde ook helemaal geen ruzie veroorzaken dus op mijn gezicht stond een kleine glimlach.

[Ik weet niet precies of het klopt, zo niet dan pas ik hem voor je aan ^^ Ik snapte namelijk niet precies waar Loki stond hihi ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Morrigan Liudwind

"We zijn inderdaad wel vaker hierzo." zei Thimothy kort. Toen ze vertelde waarom ze piraat was, haalde hij zijn schouders op "ach ieder zo zijn ding" zei hij. Het volgende moment leek het wel alsof het zien van de markt een hele opluchting was. Wat ongemakkelijk wreef ze over haar bovenarm. Dit was nu niet bepaald de aankomst op Port Royale waar ze op had gehoopt. Natuurlijk hoefde niet iedereen zich direct in haar armen te werpen, maar dit gesprek verliep ronduit stroef.
Hij startte een gesprek met de man die de fruitkraam beheerde. Ze moest toegeven dat de verschillende soorten fruit er heerlijk uit zagen. Toen Timothy ineens weg liep keek ze op. Hij vond het gezelschap bij een ander meisje, waardoor de onzekerheid nog meer in sloeg. Was ze het dan echt aan het verliezen?
Misschien had ze ook teveel in een keer op zijn bord gegooid? Peinzend keek ze voor haar uit, verdomde onzekerheid... Een vervelend deel van haar zelf dat ze altijd zo ver mogelijk weg wilde stoppen.
Ze zocht een aantal stukken fruit uit om maar iets te doen te hebben, daarbij was ze toe aan een verse hap. Ze rekende met de man af en liep wat ongemakkelijk naar Timothy, "Ik ga er vandoor..." ze glimlachte. Ongemakkelijk frunnikte ze aan de zak waar het fruit in zat. Ze wilde weg voordat iemand lucht kreeg van de schrijnende onzekerheid die ze voelde. Ze gaf niemand de schuld van deze gevoelens dan zij zelf, maar ze wilde niet dat iemand door dit masker heen zou prikken. Althans niemand die ze niet vertrouwde.
Ze keek even naar het meisje dat achter hem stond en besloot ook vriendelijk naar haar te glimlachen en keek toen Timothy weer aan. "Ik wens je een goed verblijf hier" zei ze bedachtzaam.

[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 19:24 ]

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Loki Jones
Ik zag een jongen van rond mijn leeftijd aan komen lopen. Ik fixeerde me op hem. Hij leek mij ook opgemerkt te hebben. Hij struikelde over een lijn en ik grinnikte even. Ik volgde hem over het schip en de ladder op. Ik richtte me op en pakte het heft van mijn zwaard weer vast. Hij klom opzich soepel, maar niet zo snel. Ik grijnsde toen ik zag dat hij zich vast moest houden aan een lijn. Dat was voor mij een voordeel als dit op vechten uitdraaide. "Ik kijk gewoon wat rond. Ons schip ligt hier namelijk direct naast, dus ik kon zo overspringen." zei ik rustig. Ik zag een glimlach op zijn gezicht. Hij had denk ik geen kwade bedoelingen, maar je wist het nooit. Ik wist hoe onvoorspelbaar piraten waren. Ik deed een stap naar hem toe over een paar lijnen heen. "Mag ik niet nieuwschierig zijn? Ik ben niet van plan iets te vernielen ofzo? Ik wilde gewoon kijken." Ik maakte nog een huppeltje. Mijn zwarte haren wapperden in de wind. Het was fijn hierboven. Al kon ik lastig terug naar de Mermaid. Maar als de nood erg hoog werd kon ik altijd nog de haven in duiken. Die zou vast diep genoeg om de klap op te vallen. Ik had op een korte broek met een riem en een door de wind verweerd overhemd niets aan. De bovenste paar knoopjes hingen open en ik liep op blote voeten. Ik had wel laarzen, maar die droeg ik niet graag. Zo had ik meer balans. Mijn grote ogen gleden over zijn lijf. Wat kon ik van hem verwachten? Vechten kon hij vast, maar hoe goed? Niet goed genoeg om de lijn los te laten. Dat was possitief voor mij, want ik hoefde alleen de lijn weg te snijden en hij zou mogelijk vallen. Nu ging ik er alleen nog niet vanuit dat dit op vechten uitliep. Dat was niet eerlijk naar deze jongen toe.

---

Bowties were never Cooler

Julio Walkers Gold digger

Wanneer ik mijn balans gevonden heb op het hout van de mast, laat ik het touw langzaam los. Ik ben wel wat gewend, ik klom wel vaker naar boven. Vooral wanneer het schip aan het varen was deed ik dit, puur om mijn evenwicht te verbeteren. Het ging steeds beter. Net als dat ik telkens wel sneller omhoog kon klimmen. Ik was wel een aantal keer naar beneden gedonderd, dat weet ik nog goed. Het was de derde keer dat ik omhoog wilde klimmen, ik ging zo naar beneden. Gelukkig was ik nog niet heel erg hoog, want anders had ik wel wat kunnen breken. Alles dat ik had was een pols die gevoelig was, na een paar dagen was dit ook weer over. Gelukkig.
"Ik kijk gewoon wat rond. Ons schip ligt hier namelijk direct naast, dus ik kon zo overspringen." antwoord de jongen en ik knik even. Dat klopt, de schepen liggen erg vlak naast elkaar en de masten puilen zo uit, dat je makkelijk over kunt springen. Ik richt mijn ogen even naar het schip naast ons.
"Mag ik niet nieuwsgierig zijn? Ik ben niet van plan iets te vernielen of zo? Ik wilde gewoon kijken." Ik glimlach naar hem en maak een beweging van 'ga je gang, kijk gerust rond'.
"Van mij mag je nieuwsgierig zijn, ben ik ook," zeg ik dan beleefd en verstap iets wanneer de jongen een hupje maakt. Zijn haren gaan mee met de wind, net als de mijne. Alleen bewegen de zijne wat meer omdat ze langer zijn dan het mijne. En overigens ook iets losser op zijn hoofd liggen. Ik moet toegeven, zulk donkerzwart haar heb ik in geen tijden gezien. Ik laat mijn blik over het lichaam van de jongen glijden. Het valt me op dat hij net als ik op zijn blote voeten loopt. Waarschijnlijk hield hij er ook niet van iets aan zijn voeten te hebben. Dat is wel grappig.
"Je bent van The lost Mermaid, hm?" vraag ik terwijl ik mijn ogen weer op het gezicht van de jongen richt. Ik ben oplettend, want wij allemaal zijn onvoorspelbaar, kunnen zo omslaan van gedrag en kunnen meestal goed acteren. Maar ik heb totaal geen slechte bedoelingen op dit moment. En sowieso niet op zo'n hoogte. Niet dan ik bang ben hoor, ik heb geen hoogtevrees. Ik ben dagelijks te vinden in het kraaien nest en haal de meest rare capriolen uit hierboven. En als deze jongen iets zou proberen weet ik me goed te verweren, welja, alles dat ik had is een kleine dolk, maar hé. Wat zegt dat over je vechttechniek? Misschien vind ik een zwaard helemaal niet zo lekker vechten.
Jammer dat ik geen gedachten kan lezen, als ik de jongen zijn ogen op zijn beurt over mijn lichaam zie glijden. Wat zou hij denken? Of ik gespierd ben? Of dat ik goed kan vechten? Of misschien vind hij me wel knap... kijk hij is niet verkeerd- Oké, niet doordraven, Julio!
"Mijn naam is Julio Walkers, ik ben scheepsjongen op dit schip," vertel ik hem dan. Ik kijk de jongen afwachtend aan. Ik verzet mijn achterste voet iets om goed grip te houden op de houten balk. Niet dat ik zo snel zou vallen. Ik laat mijn handen ontspannen langs mijn lichaam hangen en schud mijn hoofd even een keer, zodat mijn haar wat uit mijn gezicht gaat.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[MT, sorry dat ik zolaat bn. wat heb ik gemist?]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

James Bradley
Mijn hoofd was totaal bij het broodje geweest. Ik oest echt een keer leren uitkijken. Ik zuchtte en bukte luchtelijk voorover, mijn hsnd uitsteke en mezelf vervloekend. Ik wou haar net overeind helpen, maar ze stond al. Ik keek haar verbaasd aan en schraapte mijn keel licht 'James... Aan een gewonde arts heb je niet veel hoor.' Mompelde de vrouw wie ik omver had gelopen. Ik greens schaapachtig e krabde aan de achterknd van mijn hoofd. Ik herkende haar bijna meteen, bijna iedereen zou haar meteen kunnen herkennen. 'Leane. Lang niet gezien.' Glimlachte ik naar de vrouw met de weelderige, bruine krullen. Ze wreef lichtelijk over haar heup en keek me aan. Zo te aangeschoten, en niet een klein beetje ook. 'Hier. Ik help je wel. Waar wil je heen?' Vroeg ik. Ik kende Port Royal alsof t de binnenkant van mn ooglid was, ondanks dat ik er allang niet geweest was en ongetwijfeld kende Leane het ook goed, al betwijfelde ik het of ze het in deze toestand wel kon vinden. Ze wankelde en zo te zien zou ze het niet lang meer redden tot aan het hoekje van de straat. Ik schoof het broodje wat ik in mijn handen had snel naar binnen, terwijl ik haar onderzoekend bekeek, gevolgd dioor een aantal slokken rum. Uit het niets werd de fles uit mijn handen gegrepen en strompelde een man er zo snel mogelijk mee weg. Ik volgde hem met mijn ogen en sloeg mijn armen over elkaar heen.
'Stelletje zwervers.' Snoof ik terwijl de man er me vandoor ging, met mijn fles rum. Ik irriteerde me mateloos aan het feit dat je nog niet eens normaal iets kon drinken zonder beroofd te worden. Die fles mocht hij houden. Ik zuchtte en keek Leane aan. 'Dus, waar wil je heen?' Vroeg ik aan Leane terwijk ik een hand door mijn haren haalde. En licht glimlachte.

Leane Alderick

'Leane. Lang niet gezien.' glimlachte James. "Hier ik help je wel, waar wil je heen " vroeg hij.
"James, je bent vannochtend aangekomen in de haven, hoezo lang niet gezien" zei en streek haar krullen weer een model.
Leane grinnikte James ontgaat niets, hij had overduidelijk door dat ze gedronken had. Alleen dacht hij waarschijnlijk dat ze stom dronken was ofzo. Hij schoof het broodje dat hij was had snel naar binnen en keek haar onderzoekend aan. Op dat moment werd de fles die hij vast had uit zijn handen getrokken. De dief ging er met een noodvaart vandoor. "stelletje zwervers" snoof hij. "dus, Waar wil je heen?" vroeg hij en hand door zijn haren halend.
Hij glimlachte vriendelijk naar haar.
"James... je denkt dat ik dronken ben he?" vroeg ze met vermakelijke stem. Haar donkere ogen priemde in de zijne, ze was zeker flink aangeschoten maar nog niet dronken. "Ik wilde eigenlijk gewoon even ergens gaan zitten" gaf ze toe toen ze haar benen voelde. Oke misschien was ze toch iets meer aangeschoten dan ze zelf aanvankelijk dacht.
"Of had jij andere plannen?" vroeg ze toen ze even afgeleid was. "Ik moest trouwens ook nog wat kruiden hebben, zat er niet ergens een zaakje... god waar was dat ook al weer" ratelde ze. Eigenlijk probeerde ze zijn aandacht van haar toestand af te leiden. Ze liet niet graag merken dat ze teveel had gedronken. Aan de andere kant het was James, ze kon het altijd goed met hem vinden. Tenminste als hij haar niet onderuit liep.
Naast hem voelde ze zich maar klein. Ze kon niet precies verklaren waarom, ze was nooit geintimideert door mannen. En al helemaal niet door James.
Bewust van haar afdwaling keek ze hem een beetje betrapt aan en giechelde even. "Oke misschien ben ik toch niet meer zo nuchter" gaf ze schorvoetend toe.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.