The Lost Bet || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

10 jongeren met een veel te grote mond hebben een weddenschap verloren. Dat zorgde wel voor een deuk in hun ego en zeker toen ze te horen kregen waar ze naartoe worden gestuurd. Deze jongeren worden door de tegenpartij namelijk naar meeste gevreesde pretpark in heel Londen gestuurd. Nu zal je -je afvragen wat er zo erg is aan een pretpark, maar zodra je het woord 'verlaten' ervoor zet, zal dat meer dan duidelijk worden. Het pretpark zou vervloekt zijn en de meeste vreselijke dingen zouden gezorgd hebben voor de sluiting. Negen jaar zijn er een aantal vreselijke moorden gepleegd en de geesten van de mensen zouden er nog altijd ronddwalen. En dan met name het spookhuis waar ze in zullen moeten overnachten. Ontsnappen is dan ook geen mogelijkheid. Zullen de jongeren toch opzoek gaan naar het ontsnappingsplan? Zullen ze achter het geheim komen? Bewijzen dat het er toch niet spookt? Of zullen de jongeren een voor een verdwijnen en uiteindelijk kan niemand het meer na vertellen?

Rollen:
De jongens:
- Harry Styles: Script.
- Louis Tomlinson: ICantChange.
- Niall Horan: Vulcano.
- Liam Payne: Velton.
- Zayn Malik: Styles.

De vriendinnen:
- Aurora Ladris Grant: Scamander.
- Aleyna Elizabeth Price: Dobreva.
- Destiny Brooke Livingstone: Taormina.
- Ryanne (Ree-Ann) Lucy McGurr: Cozart.
- Rickena “Ricky” Melonee Harrison: Rider.

Regels:
- Minimaal rond de 130 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Drie waarschuwing is out
- 16+ mag, maar hou het wel netjes.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
- Alleen ICantChange en Ramazzotti maken de nieuwe topics.
- Geen ruzie buiten de RPG
- Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!

Het begin:
Ze zijn net gedropt door de diegene waarvan ze de weddenschap hebben verloren, eenmaal daar worden ze opgesloten in het pretpark, het spookhuis.

[ bericht aangepast op 23 okt 2013 - 18:06 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Harry Styles.
Ik zag hoe Zayn zijn wenkbrauwen op trok. "Zou dat geregeld worden dan? Ik heb zelf voor de zekerheid wat eten mee genomen." Mompelde hij zacht. Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee, ik gok maar wat..." Ik stak mijn handen in mijn jaszakken en trok m'n schouders wat op. Ook Zayn kwam het hutje uitgelopen. "Wil je mijn vest ook?" Vroeg hij, toen ik had gezegd dat ik het koud had. Ik schudde mijn hoofd. "Ik heb al twee vesten aan, daaronder een t-shirt, dus ik kom wel gewoon heel dicht tegen jou aanlopen." Een kleine glimlach speelde om mijn lippen en ik pakte Zayn's arm vast, om die van mij er doorheen te haken. "Nu krijg jij het ook wat warmer niet?" Mijn adem blies zich uit op zijn wang en een rilling gleed over mijn rug van de plostelinge warmte van Zayn.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Harry schudden mijn hoofd en eigenlijk vond ik dat wel beter. Ik zou echt doodvriezen als ik hier alleen in mijn shirt zou lopen. 'Ik heb al twee vesten aan, daaronder een t-shirt, dus ik kom wel gewoon heel dicht tegen je aan lopen.' Een glimlach sierde zijn lippen en een lichte blos kleurde mijn wangen toen Harry zijn arm in die van mij haakten. 'Nu krijg jij het ook wat warmer niet?' Harry zijn adem blies tegen mijn wang en een verlegen glimlach verscheen op mijn gezicht, waarna ik langzaam knikten. Dat had hij inderdaad goed. Want van binnen leek ik helemaal op te warmen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Ik merkte hoe Zayn's wangen lichtelijk rood werden en ik kon niet ontkennen dat -dat er toch ontzettend schattig uit zag. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij knikte. "Dan is het goed." Met mijn rechterhand pakte ik mijn linkerhand vast om me zo betere houvast te geven. "Kom, Zaynie, we gaan gezellig ontbijten met de rest. Misschien is de stemming nu wat beter, omdat ze weten dat ze hier toch moeten blijven." Een kleine grinnik verliet mijn mond en ik maakte aanstalten om te gaan lopen. Ik had zo in ieder geval een stuk warmer en dat was natuurlijk ook waar het om ging, net zoals dat Louis dadelijk waarschijnlijk jaloers zou worden als hij mij zo met Zayn zag lopen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Mijn hart ging tekeer in mijn borstkas, waardoor ik het ook meteen een stuk warmer kreeg. Harry was echt niet goed voor me. Hij had geen flauw idee wat hij op dit moment met me deed. 'Dan is het goed.' Hij pakte mijn hand beed en mijn wangen die weer mijn normale huidskleur hadden gekregen, werden nu weer licht rood. Het was heel anders dan vannacht, toen ik ook zijn hand vast had. Toen was het donker en was ik doodsbang. 'Kom, zaynie, we gaan gezellig ontbijten met de rest. Misschien is de stemming nu wat beter, omdat ze weten dat ze hier toch moeten blijven.' Ik wist niet wat Harry had, maar hij was veelte vrolijk, tegenover het feit dat we hier opgesloten waren. En tegenover gister, toen hij het nog heel moeilijk had, om Louis onder ogen te komen. Toch deed het me goed om hem zo te zien. En natuurlijk om zo dicht bij hem te zijn. Ik glimlachte en kneep even in zijn hand. 'Vast wel. Wie wil er nu niet opgesloten worden op een griezelige, verlaten pretpark.' Grijnsde ik onschuldig.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Zayn glimlachte en kneep even kort in mijn hand, een glimlach verscheen automatisch op mijn gezicht. "Vast wel. Wie wil er nu niet opgesloten worden op een griezelige, verlaten pretpark." Grijnsde hij. Deze keer merkte ik dat zijn glimlach wel echt was, wat dus al een vele verbetering was vanwege gisteren middag. "Ja, klopt, misschien heb je daar gelijk in. Wie wil dat nou niet?" Een grinnik verliet mijn mond en rustig liepen we richting het spookhuis, als we dat al zouden vinden, want ik was nooit zo handig om de weg te vinden en al helemaal niet in een pretpark. "Denk je dat iedereen al wakker is?" Volgens mij was het echt nog heel erg vroeg, al had ik daar ook geen idee van.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
In mijn hand, die bijna versteend was van de kou, kwam langzaam weer tot leven in die van Harry en kreeg langzaam zijn gevoel terug. 'Ja, klopt, misschien heb je daar wel gelijk in. Wie wil dat nou niet.' Ik schudden even mijn hoofd. 'Ik kan zo iemand opnoemen.' Echt hoor. Ik zat veel liever veilig thuis. Rustig liepen we door, maar ik volgde Harry eigenlijk. Ik was allang de weg weer kwijt natuurlijk. 'Denk je dat iedereen al wakker is?' Ik haalde mijn schouders op. Ik had geen flauw idee. 'Als dat niet het geval is, zorgen we daar zelf wel voor toch?' Glimlachte ik onschuldig. Ik wist niet wat ik opeens had. Maar het voelde super fijn om zo met Harry te lopen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Zayn schudde zijn hoofd en vragend bleef ik hem aan kijken. "Ik kan zo iemand opnoemen." Hij wist toch wel dat ik die opmerking sarcastisch bedoeld had? ... Natuurlijk vond niemand het leuk om opgesloten te zitten in een verlaten pretpark, ver buiten Londen. "Dat was sarcastisch, hè, Zayn..." Mompelde ik zachtjes. Het was veel te handig om zo dicht tegen elkaar aan te lopen, je kreeg het er inderdaad minder koud van. Het enige wat nou koud was, waren mijn voeten, maar goed, daar kon ik weinig aan veranderen natuurlijk. Zayn haalde zijn schouders op. "Als dat niet het geval is, zorgen we daar zelf wel voor toch?" Glimlachte hij en een grijns verscheen rond mijn lippen. "Wat jammer dat ik nou geen twee pannen bij me heb, dat is toch de mooiste manier..." Een grinnik verliet mijn mond en ik keek naar Zayn.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Ik kon een gaap niet onderdrukken en snel sloeg ik mijn vrije hand voor mijn mond. Ik wist wel dat niet slapen, niet goed voor je was. 'Dat was sarcastisch, he, Zayn.' Ik grinnikte zachtjes. 'Joh.' Alsof ik dat niet doorhad. Ik wreef even in mijn ogen. Ik was echt uitgeput. Mijn voeten sloeftenen over de stenen en ik had niet eens meer de kracht om ze normaal op te tillen. 'Wat jammer dat ik nou geen twee pannen bij me heb, dat is toch de mooiste manier.' Ik glimlachte en mijn blik viel weer op Harry, die ik een lieve glimlach schonk. Ik was zo blij dat deze jongen te naïef was, om mijn gevoelens voor hem op te merken. Want dan hadden we deze nomenten nooit gehad, omdat hij dan waarschijnlijk allang bij me weg was gelopen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rickena “Ricky” Melonee Harrison

Hevig knipperde ik met mijn ogen, waarna ik mijn omgeving bestudeerde. Voor een paar seconden was ik gedesoriënteerd, maar ik herinnerde mij gelukkig al vrij snel weer dat we moesten verblijven in het verlaten pretpark en sliepen in het spookhuis. Zuchtend stond ik op en bekeek mijzelf in een oude kandelaar die mijn spiegelbeeld een beetje wazig reflecteerde. Hierdoor kreeg ik het voor elkaar om mijn haar wat te fatsoeneren. Vervolgens wisselde ik snel mijn slaapkleren weer om voor mijn spijkerbroek, zwarte topje en blauwe blouse. Nieuwsgierig naar hoe de anderen deze nacht hadden beleefd -ikzelf had heerlijk geslapen- begon ik op zoek te gaan naar de anderen.
Gisteravond was niet echt een geweldig succes geweest, lichtelijk saai te noemen zelfs. Hopelijk zou daar nu verbetering in komen. Misschien zou het logischer geweest als ik mijn mobiel en dergelijke had gemist, maar eigenlijk was dat niet echt het geval. Ik verveelde mij alleen snel, waardoor ik eerder activiteiten miste. Als er nou nog iets werkte of zo. Maar misschien kon ik wel gewoon attracties langslopen, of zelf gaan peddelen bij de bootjes.
'Hallo, someone there?'

(Wie voor Ricky?)

---

Happy Birthday my Potter!

Aleyna Elizabeth Price

Langzaam vond ik de kracht om mijn ogen te openen, een kreun verliet mijn mond, wat een rotnacht. Ik kwam overeind en keek om me heen, o ja, ik sliep in een spookhuis, gezellig. Uiteindelijk stond ik op en pakte de borstel en ging op zoek naar een spiegel, toen ik er een vond kwam ik erachter dat mijn haar een regelrecht kippennest was. Met een geïrriteerd geluid begon ik met groffe halen de borstel door mijn haar te halen. Toen dat gelukt was en ik er weer enigzins normaal uitzag kleedde ik me vlug om. Ik liep het spookhuis uit en de plotselinge kou verraste me en liet rillingen over mijn ruggengraat lopen. Ik dacht aan gisteravond, met het hele Louis, Harry en Zayn drama, hopelijk ging dat vandaag beter. Ik liep wat rond, kijkend of de anderen ook al wakker waren.
'Hallo, someone there?' hoorde ik Ricky zeggen. Ik liep met een vlugge pas naar haar toe.
'He, hoe heb jij geslapen?' vroeg ik met een nog steeds moe lachje.

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles.
Ik glimlachte toen ik zag dat Zayn moest gapen, wat een cutie. Ook ik kon een gaap niet onderdrukken, ze zeiden altijd dat je aangestoken werd door de ander en dat is dus nog waar ook. Ik murmelde zachtjes iets voordat ik mijn hoofd op Zayn's schouder liet zakken ten teken dat ik er total geen zin meer in had. "Kan je me niet dragen?" Mompelde ik, veel te moe om uberhaupt na te denken wat ik zojuist had gezegd, niet dat Zayn mij ooit zou gaan dragen, dat was toch absurt om alleen al te bedenken en als hij het wel zou doen dan was hij niet helemaal goed. "Weet je trouwens waar we zijn?" Ik had mijn ogen namelijk gesloten en volgde alleen Zayn van waar we heen liepen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn malik
Mijn oogleden waren zwaar en ik moest me best doen mijn ogen open te houden. ik ging steeds meer tegen Harry aanlopen om niet om te vallen. mijn rugtas leek loodzwaar, net als Harry zijn hoofd, die hij op mijn schouder legde. 'Kan je me niet dragen?' Mompelde hij zachtjes. ik ging even met mijn vrije hand door zijn haar. 'Als ik niet zelf bijna omviel, had ik het gedaan.' Gaapte ik. ik steunde iets met mijn hoofd op die van hem en bij elk bankje wat we tegenkwamen, wilde ik gaan zitten. Ik was veelte moe om me te beseffen hoe dit eruit moest zien en wat dit over kon brengen op Harry, maar ik "Weet je trouwens waar we zijn?" ik keek even om me heen, maar herkende helemaal niets van gister. 'Niet echt.' Gaf ik mompelend toe. 'Ik had eigenlijk gedacht, dat jij de weg wel wist.' ik liep wel, maar letten niet echt op waar we liepen. ik keek rechts en zag botsautootjes staan. 'We zijn verdwaald.' Merkte ik nutteloos op, voor het geval dat Harry het nog niet doorhad.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Ik merkte ook dat Zayn steeds meer tegen me aan kwam lopen en we hadden het volgens mij allebei gehad. Al dacht ik wel dat ik van ons twee het meeste had geslapen vannacht, dus dan moest Zayn helemaal kapot zijn. Ik murmelde een genietend geluidje toen ik zijn hand door mijn haar heen voelde. "Als ik niet zelf bijna omviel, had ik het gedaan." Ik was te moe om iets terug te zeggen, maar dat begreep Zayn vast wel. Ik voelde zijn hoofd op die van mij en het maakte me alleen maar warmer, veel fijner. "Niet echt." Hoorde ik Zayn mompelen over mijn vraag waar we waren, goh, dat was dus echt fantastisch. De dag kon nu al niet meer stuk. "Ik had eigenlijk gedacht, dat jij de weg wel wist." Ik grinnikte zachtjes. "Ik heb mijn ogen dicht, dus nee, daar kan je niet op rekenen." Maar voor het geval dat, opened ik toch even mijn ogen om vervolgens terug recht te gaan staan. Ik volgde Zayn's blik en merkte inderdaad ook de botsautootjes op. "We zijn verdwaald." Voegde Zayn er nog aan toe en een glimlach speelde rond mijn lippen. "Daar was ik nou nooit opgekomen..." Mompelde ik sarcastisch, terwijl ik links van me een bankje zag staan. Ik trok Zayn mee naar het bankje, waar ik zelf ging zitten en wachtte totdat hij ook ging zitten zodat ik tegen hem aan kon gaan zitten.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Als ik niet zo gebroken was geweest, had ik het niet zo erg gevonden dat we verdwaald waren. Maar het enige wat ik nu wilde, was eigenlijk gewoon weer terug naar het hutje en gaan slapen. 'Ik heb mijn ogen dich, dus nee, daar kan je niet op rekenen.' Ik grinnikte zachtjes. Ik had niet echt gemerkt dat Harry me letterlijk blind volgde. Hij ging terug rechtop staan en ik stopte met lopen. Of eerder het slenteren wat ik deed, want mijn voeten kwamen de grond al niet meer af. Ik besloot dat we letterlijk verdwaald waren en zuchten zachtjes. Ik hoopte niet dat dit park al te groot was. 'Daar was ik nou nooit opgekomen.' Zacht gaf ik Harry een elleboog stootje. 'Even kijken, of je nog opletten.' Hij trok me mee richting een bankje en meteen plofte ik naast hem neer. Dit keer was ik degene die mijn hoofd op zijn schouder liet zakken en ik gaapte weer.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Ik slaakte een geluidje toen Zayn me een elleboog stootje gaf. "Even kijken, of je nog opletten." Ik tuitte kort mijn lippen en kon met het antwoord leven. Zayn plofte direct naast me neer en net toen ik op zijn schoot wilde gaan liggen voelde ik zijn hoofd op mijn schouder, ik murmelde een geluidje maar liet het er bij. Met mijn vrije hand wreef ik rustig door Zayn's haar heen, al wilde ik natuurlijk niet dat hij in slaap zou vallen. "Zayn, niet in slaap vallen, hè... En anders weet ik wel iets leuks om wakker te blijven." Een kleine grijns speelde rond mijn lippen en het was misschien gewaagd, want wie weet zou Zayn me afwijzen of er niet eens op reageren. Maar daar zou ik niet aan willen denken.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you