The Lost Bet || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

10 jongeren met een veel te grote mond hebben een weddenschap verloren. Dat zorgde wel voor een deuk in hun ego en zeker toen ze te horen kregen waar ze naartoe worden gestuurd. Deze jongeren worden door de tegenpartij namelijk naar meeste gevreesde pretpark in heel Londen gestuurd. Nu zal je -je afvragen wat er zo erg is aan een pretpark, maar zodra je het woord 'verlaten' ervoor zet, zal dat meer dan duidelijk worden. Het pretpark zou vervloekt zijn en de meeste vreselijke dingen zouden gezorgd hebben voor de sluiting. Negen jaar zijn er een aantal vreselijke moorden gepleegd en de geesten van de mensen zouden er nog altijd ronddwalen. En dan met name het spookhuis waar ze in zullen moeten overnachten. Ontsnappen is dan ook geen mogelijkheid. Zullen de jongeren toch opzoek gaan naar het ontsnappingsplan? Zullen ze achter het geheim komen? Bewijzen dat het er toch niet spookt? Of zullen de jongeren een voor een verdwijnen en uiteindelijk kan niemand het meer na vertellen?

Rollen:
De jongens:
- Harry Styles: Script.
- Louis Tomlinson: ICantChange.
- Niall Horan: Vulcano.
- Liam Payne: Velton.
- Zayn Malik: Styles.

De vriendinnen:
- Aurora Ladris Grant: Scamander.
- Aleyna Elizabeth Price: Dobreva.
- Destiny Brooke Livingstone: Taormina.
- Ryanne (Ree-Ann) Lucy McGurr: Cozart.
- Rickena “Ricky” Melonee Harrison: Rider.

Regels:
- Minimaal rond de 130 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Drie waarschuwing is out
- 16+ mag, maar hou het wel netjes.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
- Alleen ICantChange en Ramazzotti maken de nieuwe topics.
- Geen ruzie buiten de RPG
- Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!

Het begin:
Ze zijn net gedropt door de diegene waarvan ze de weddenschap hebben verloren, eenmaal daar worden ze opgesloten in het pretpark, het spookhuis.

[ bericht aangepast op 23 okt 2013 - 18:06 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

(Ik ga beneden thee drinken en als er dan nog niemand heeft gereageerd, zal ik ze dan met z'n tweeën laten gaan, Gimlas?)

---

Happy Birthday my Potter!

Ryanne Lucy McGurr

Mijn vraag of we hier bereik hadden had ze met een simpele 'Nee,' geantwoord. 'Ik wil echt graag naar huis, ik houd het hier nog geen dag uit.' Zei Destiny tegen mij, waarna ik haar hoorde zuchten. Ik frunnikte aan de zilveren R die om mijn nek hangt. 'Je bent niet de enige, ik ben hier liever ook zo snel mogelijk weg. Eerlijk denk ik dat niemand het hier leuk vind en hier als de bliksem weg wil.' gaf ik toe.
Normaal hield ik wel van nieuwe dingen onderzoeken, maar van dit park kreeg ik echt rillingen. Ik keek even naar iedereen die ik vanaf deze afstand kon zien. Sommige waren wel in een gesprek. Anderen waren stil aan het rondhangen, of weet ik veel wat ze deden.
Als ik niet in had gestemd op deze verschrikkelijk stomme weddenschap had ik nu fijn op de bank kunnen zitten met een bak popcorn of iets anders.
Ik liet mijn kettinkje weer aan mijn nek vallen en laat mijn hoofd even hangen. Mijn benen komen door mijn kleine lengte net niet bij de grond, waardoor ze de hele tijd heen en weer zwaaien. Tenzij ik wat meer naar voren zou zitten, maar dan was de kans groot dat ik er af viel.
'Hadden ze eigenlijk ook gezegd hoe lang we hier zouden zitten?' Vroeg ik toen.

---

Do what people say you can't.

Harry Styles.
Ik zag hoe Zayn op zijn lip beet en zijn ogen neersloeg. Ik dook nog wat verder ineen, het was nog best koud. "Toch spijt het me voor je. wat jullie hadden was niet zomaar iets Haz." Ik voelde de tranen terug komen en schudde mijn hoofd heen en weer zodat ze niet zouden komen. "Hmm," mompelde ik zacht en keek Zayn opnieuw aan. "Ik weet het niet. Misschien wel. Volgens mij heeft het voor Louis nooit iets betekend, anders had hij wel anders gereageerd, denk je niet?" Verder ging ik ook niets zeggen, ik wilde Zayn er niet allemaal mee opzadelen. Tenslotte was het -het probleem van Louis en mij. En mijn schuld. Hij had alle recht om zo te reageren, maar ik wist het allemaal even niet meer.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Ik had er spijt van dat ik Aleyna niet met Harry had laten praten, in plaats van ikzelf. Ik had gewoon de andere kant op moeten kijken en me er niet mee moeten bemoeien. want de pijn in mijn borst werd alleen maar erger. ik had mezelf gewoon moeten terugtrekken en proberen zo min mogelijk met Harry om te gaan. Ik had altijd gedacht dat Louis het probleem was, dat ik niet durfde toe te geven aan mijn gevoelens voor Harry. Maar zelfs nu het uit was, zou ik dat nog niet doen. Wetend dat ik toch alleen achter zou blijven. Ik zag de tranen in zijn ogen staan en meteen voelde ik me schuldig bij mijn worden. ik had gewoon niets moeten zeggen. Daar was ik het beste in en deed ik tenminste niemand pijn mee. Hij schudden zijn hoofd en mompelde zachtjes, waarna hij me opnieuw aankeek. "Ik weet het niet. Misschien wel. Volgens mij heeft het voor Louis nooit iets betekend, anders had hij wel anders gereageerd, denk je niet?" Ik sloeg mijn ogen weer van hem weg en kauwde op mijn lip. ik wist niet meer wat ik moest zeggen, bang dat ik het alleen maar erger zou maken. ik verborg mijn gezicht weer in mijn capuchon en sloot mijn ogen. 'Wat ik denk doet er niet toe.' Zei ik stil. Wat ik dacht deed er nooit iets toe en al helemaal niet op dit moment. 'Weet gewoon dat ik er voor je ben als je iets nodig hebt.'

[hoe laat is het eigenlijk?]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Volgens mij was er ook iets met Zayn aan de hand, maar ik had geen idee wat. Eigenlijk had ik altijd wel het gevoel dat er iets met hem aan de hand was, sowieso wanneer hij in mijn buurt was. Dan reageerde hij altijd anders dan bij de andere. Maar dat kon natuurlijk ook aan mijn liggen. Zayn sloeg zijn ogen weer neer en ik frummelde kort aan mijn vingers. "Wat ik denk doet er niet toe." Ik fronste mijn wenkbrauwen en beet op mijn lip. "Hoezo doet jou mening er niet toe? Hoe kom je daarbij?" Ik haalde even een hand door mijn krullen en leunde achterover op het bankje om mijn handen opnieuw samen te vouwen. "Weet gewoon dat ik er voor je ben als je iets nodig hebt." Ik glimlachte half. "Dat is lief. Ik ook voor jou, Zaynie, altijd." Ik legde mijn hand kort op zijn arm en kneep heel even zachtjes.
[in de rpg bedoel je?]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Op dit moment wilde ik niets liever dan naar huis. Mijn veilige thuis, waar ik mezelf op kon sluiten en niemand me zag. Waar ik me niet groot hoefde te houden en gewoon mezelf kon zijn. ver weg van alles en iedereen en gewoon alleen zijn. Daar was ik nu eenmaal het beste in. Ik was geen persoon die graag omringt werd door mensen en dat was nu wel wat er gebeurden. en het feit dat ik er niet aan kon ontspannen was verschrikkelijk. "Hoezo doet jou mening er niet toe? Hoe kom je daarbij?" ik schudden enkel even mijn hoofd. 'Omdat het iets tussen jou en Louis is.' Zo simpel was het. wel wilde ik dat hij wist dat ik er voor hem was. "Dat is lief. Ik ook voor jou, Zaynie, altijd." Ik glimlachte waterig en duwde mijn kaken op elkaar. Ik wilde zulke dingen niet horen. helemaal als ze niet waar waren.

[Haha, ja. anders had ik wel op de klok gekeken. ;p]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Zayn schudde alleen zijn hoofd. "Omdat het iets tussen jou en Louis is." Ik knikte en keek hem onderzoekend aan. "En als ik je nou om je mening vraag? Wat zou je dan zeggen?" Ik had echt het gevoel dat er iets met hem aan de hand was. Op mijn andere opmerking reageerde hij niets, hij glimlachte alleen kort. "Zayn? Is er soms iets?" Ik beet zachtjes op mijn lip voordat ik de rest van de woorden zei, ik wilde hem absoluut niet kwetsen, hij is natuurlijk een van mijn beste vrienden en straks zit ik er complete naast. "Ik heb altijd het gevoel alsof je, uhm, ja, tegen mij anders doet dan tegen de rest?" Ik sloeg mijn ogen neer en frummelde met mijn vingers.
[ja, dacht ik al, haha. Maar wilde 't zeker weten. :'D Het loopt tegen de avond aan.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Destiny Brooke Livingstone.

'Je bent niet de enige, ik ben hier liever ook zo snel mogelijk weg.' Zegt Ryanne terwijl ze aan het kettinkje met de 'R' frunnikt. Ik knik wat en kijk vanuit mijn ooghoeken naar Zayn en Harry die een gesprek hebben. Ik concentreer mijn blik op Harry. Ik slaak een diepe zucht, ik heb hem altijd al een knappe jongen gevonden. Soms denk ik na hoe het zou zijn om iets te hebben met hem. Snel wis ik de rare gedachtes uit mijn hoofd, aangezien Harry mij absoluut niet ziet zitten maar eerder Zayn of Louis. Ja, deze jongen was biseksueel en dat maakte hem nog interessanter. Ik schrik weer wakker uit mijn gedachtes van Ryanne die vraagt 'Hadden ze eigenlijk ook gezegd hoe lang we hier zouden zitten?' Ik kijk naar de gesloten deur en een heel groot hek wat om het hele pretpark gaat. 'Zo te zien nooit.' Grap ik wat. 'Ik denk dat ze ons hier mooi laten rotten, de rest van ons leven. Tenminste, voor zolang we het kunnen overleven hier.' Zeg ik wat sarcastisch. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al avond begint te worden. Een koud windje geeft me kippenvel. Ik sta op en zeg tegen Ryanne 'Kom, ik heb het koud, laten we naar binnen gaan.'

---

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Zayn Malik
ik vervloekte mezelf zo enorm nu. Ik voelde me enorm klein en breekbaar en wilde gewoon zo snel mogelijk weg, zodat ik mezelf ergens kon verstoppen. Niemand die dan last van me had of me zou missen. Harry knikte en keek me onderzoekend aan. "En als ik je nou om je mening vraag? Wat zou je dan zeggen?" Waarom moest hij nu zo doordrammen? 'Dat je een stuk gelukkiger uitzag, met Louis, dan zonder.' Mompelde ik, terwijl ik weer voor me uit staarde. "Zayn? Is er soms iets?" Mijn kaken duwde ik alleen nog maar harder op elkaar en mijn grip verstrakte om mijn benen. 'Prima.' Loog ik weer eens glashard, zonder ook maar enige gezichtsuitdrukking. Ik snapte niet waarom mensen het nog bleven vragen. Iedereen wist, dat ze altijd dit antwoord zouden krijgen, hoe ik mezelf ook voelde. "Ik heb altijd het gevoel alsof je, uhm, ja, tegen mij anders doet dan tegen de rest?" Ik kneep mijn ogen dicht en wilde mezelf voor mijn kop schieten. Harry had het door. 'Ik denk dat je, je dat verbeeld. maar het spijt me als ik je dat gevoel geef.' De zoveelste leugen. ik keek weer op naar Harry om mijn worden kracht bij te zetten en glimlachte klein. ik werd hier nog eens goed in.
ondertussen begon het langzaam te schemeren en werd de angst in mijn lichaam groter. Straks zou het donker worden en dan had ik pas echt een probleem.

[ bericht aangepast op 29 sep 2013 - 22:20 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Waarom had ik mezelf ook alweer zo kouderlijk gekleed? Normaal gesproken had ik Louis die me warm hield, maar die was er niet meer... Ik zuchtte, ik moest hem echt uit mijn hoofd bannen. Ik moest er iets mee doen. "Dat je een stuk gelukkiger uitzag, met Louis, dan zonder." Shit. Volgens was ik echt niet te genieten sinds het uit was met Louis. Al was ik diegene die het had uitgemaakt. Ik zei niets terug, staarde alleen voor me uit, wetend dat Zayn echt gelijk had. "Prima." Hoorde ik hem zeggen over mijn vraag of er iets met hem aan de hand was. Hij kneep zijn ogen stijf dicht. "Ik denk dat je, je dat verbeeld. maar het spijt me als ik je dat gevoel geef." Hij keek me terug aan en hij glimlachte schamper. Ik zag zo dat die glimlach nep was. "Ik geloof je niet," was het enige wat ik simpel zei. Als er iemand was waar hij z'n geheimen bij kwijt kon, was ik diegene wel. Ik merkte dat het steeds kouder begon te worden en met de minuut leek het alsof ik het kouder kreeg. "Heb je misschien iets warms voor me?" Mompelde ik zacht, terwijl ik voelde hoe mijn wangen steeds roder werden. Zelf had ik nou niet zulke hele warme kleding meegenomen, al was dat natuurlijk niet slim.

[ bericht aangepast op 29 sep 2013 - 22:30 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn malik
Ik had het weer eens verknald. Harry reageerde er niet op, terwijl hij er zelf om had gevraagd. Ik wist dat ik het gewoon weg had moeten wuiven en mijn mond had moeten houden, maar het was wel de waarheid. Hoe pijn ik mezelf er ook mee deed, de waarheid was nu eenmaal hard en dat moest ik maar vaak genoeg onder ogen komen. ik hield steen vast vol dat het goed met me ging, en dat het me speet als ik hem het gevoel gaf dat ik me anders tegenover hem gedroeg, maar hij geloofde me niet. ik wist niet welk van de twee dingen hij niet geloofde, al had hij het bij allebei goed. behalve dat het me speet dan. Ik wilde me maar al te graag, weer normaal kunnen gedragen in zijn bijzijn. 'Toch is het zo.' Harry wist net zo goed als ik, dat ik nooit zou zeggen hoe het echt met me ging of hoe ik me voelde. Zelfs niet tegen hem. "Heb je misschien iets warms voor me?" Harry leek het echt heel koud te hebben. En ondanks dat ik het zelf ook niet warm had trok ik mijn vest uit. 'Hier.' ik drapeerde het ding over zijn schouders, waarna ik mijn armen weer om mijn benen sloeg.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Ik wist gewoon even niet meer wat ik er mee aan moest, ik wist zeker dat Zayn tegen me aan het liegen was. Maar hij zou het me nooit vertellen, al had ik geen idee waarom. Had ik soms iets fouts gedaan? "Toch is het zo." Hoorde ik hem zeggen en ik schudde mijn hoofd. "Zayn, ik weet dat er wat met je aan de hand is. Je ziet er niet goed uit. Ligt het aan mij?" Dat laatste mompelde ik heel zachtjes, misschien was ik wel een heel klein beetje bang voor zijn reactie. Straks was het echt mijn schuld. Ik zag hoe Zayn zijn vest uitdeed en ik glimlachte toen ik voelde hoe hij die om mijn schouders heen legde. "Hier," zei hij en ik trok het vest dichter tegen me en volgens mij niet onopgemerkt snoof ik Zayn's geur op. Als er iets was aan deze jongen dan was het wel dat hij altijd ontzettend lekker ruikte. "Dankjewel." Een rilling gleed over mijn rug, maar deze keer omdat ik het warmer had.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Harry schudden zijn hoofd. 'Zayn, ik weet dat er wat met je aan de hand is. Je ziet er niet goed uit. Ligt het aan mij?' Direct schudden ik mijn hoofd. 'Geloof me als ik zeg dat het niet van belang is en dat het al helemaal niets me jou te maken heeft.' Nu loog ik niet. Ik was niet van belang nu en het was allemaal mijn eigen schuld. Misschien was Harry wel de reden, maar het was niet zijn fout. Het was mijn probleem. Niet die van hem. Ik moest toegeven dat ik het er niet warmer op kreeg, zo zonder vest. Kippenvel verscheen al snel op mijn arm, maar ik negeerde het. Ik glimlachte toen Harry me bedankte. Dan deed ik tenminste nog iets goed en had ik het niet helemaal verpest. Ik wilde niet dat Harry zich aangevallen voelde, alleen omdat ik niet over mijn gevoelens durfde te praten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.
Gelijk na mijn opmerking schudde hij heftig zijn hoofd. "Geloof me als ik zeg dat het niet van belang is en dat het al helemaal niets me jou te maken heeft." Deze keer geloofde ik hem wel, volgens mij was dit een redelijk eerlijk antwoord. Niet dat ik nou zo precies kon zeggen of hij echt loog of niet, maar dat terzijde. "Dat is een hele opluchting," glimlachte ik kort. Als het wel aan mij had gelegen had ik denk ik niet meer geweten wat ik zou moeten doen... Naar Louis gaan kon niet, god, waarom kwam die jongen steeds terug in mijn gedachten?! Onopvallend bestuurde ik Zayn en ik zag hoe kippenvel op zijn armen verscheen. "Je hebt het koud," mompelde ik zachtjes. Aarzelend schoof ik wat dichter naar hem toe, om vervolgens zijn vest van mijn schouders af te halen en die over onze beide benen te leggen. "Beter dan niets," glimlachte ik. "Maar als je hem liever aan wilt, mag dat natuurlijk ook." Ik keek op naar Zayn en merkte dat ik ondertussen wel erg dichtbij zat. Niet wetend of hij dat prettig vond.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Het was een hele opluchting dat Harry me leek te geloven, maar ook niet verder vroeg, naar wat er dan wel was. Het was al moeilijk genoeg voor me, om af en toe mijn gevoelens binnen te houden. Het niet uit te schreeuwen of te gaan huilen. Maar ik zou het nooit doen. Niemand anders dan ikzelf hoefde te weten wat er in mijn hoofd speelde en hoe ik me voelde. Dat ging mensen niets aan en ik wilde ze er ook niet mee lastigvallen. 'Je hebt het koud.' Ik knikte langzaam. Dat kon ik moeilijk ontkennen, want dat was duidelijk te zien. Harry schoof dichterbij en meteen durfde ik hem niet meer aan te kijken en de zenuwen sloeg toe. Pas toen hij het vest over onze benen legde keek ik op en glimlachte. Dit keer was het gemeend. Ik liet mijn benen los en liet mijn voeten van het bankje afglijden, zodat ik normaal zat. 'Beter iets dan niets.' Hij had gelijk. 'Maar als je hem liever aan wilt, mag dat natuurlijk ook.' Ik schudden langzaam mijn hoofd. Hoe ongemakkelijk ik het ook vond, om zo dichtbij hem te zitten en hoe moeilijker het werd om mijn kloppende hart te negeren. Dat kon ik hem niet aandoen. 'Het is goed zo.' Glimlachte ik.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''