[RPG] I'm not afraid | One Direction | Topic 1 - Speeltopics

Samen met z’n vijven hebben Harry, Louis, Zayn, Liam en Niall besloten om op vakantie te gaan. Natuurlijk niet alleen, dus nemen ze gezellig vijf vriendinnen mee. In een afgesloten bos hebben ze een huisje gezien en omdat ze alle vijf wel van wat spanning houden besluiten ze om gewoon in dat huisje te overnachten. Maar eenmaal daar binnen, kunnen ze er niet meer uit. Ze vinden van alles, artikelen dat er ooit iemand is vermoord, mishandeld… En wat nog het allerergste is, blijkt dat het schilderij boven de houtkachel degene is die dit alles heeft veroorzaakt. Zullen ze hier ooit nog levend uitkomen?

Rollen:

Harry Edward Styles | Script.
Louis William Tomlinson | Spooklinson.
Zayn Javadd Malik | Walsh.
Liam James Payne | Zayniak.
Niall James Horan | ZaynNiall.

Vriendin 1 | Aurora Grant | Purge / Gimlas.
Vriendin 2 | Danaë Victoria Elliott | Foxes.
Vriendin 3 | Chiara Alli Sudran | Butera.
Vriendin 4 | Allison Hildegarde | Ellison.
Vriendin 5 | Jade Green | Lipari.

Meisje die door het huis rond zweeft en iedereen bang maakt | Elinor Smith | Barricades.

Regels:
- Geen one-liners, minimaal 4 regels.
- OOC liefst met (), [], {}, etc.
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- Alleen Spooklinson en Script openen de nieuwe topics.
- 16+ is toegestaan.

Het begin:
Met zijn allen komen ze aan bij het huis en iedereen stookt elkaar op om naar binnen te gaan.

- We hebben geloot wie straks als eerste de artikelen vind over het meisje, er is uitgekomen dat Harry dat is.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 18:20 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Harry Styles.

Ik zag hoe hij op zijn lip moest bijten en ik had toch echt het gevoel dat hij vergeten was. "Wacht, je weet toch nog wel wie ik ben? Dat moet wel, anders zou je me toch ook niet herkennen als je vriendje?" Tenminste, dat leek mij het meest logische. "Heel misschien is dat deels ook wel zo, maar ik moet je zeggen dat ik heel weinig weet." Door deze woorden beet ik op mijn lip, ik begon het eigenlijk steeds zekerder te weten. Ik zag hoeveel pijn hij had geleden toen hij uiteindelijk op de bank lag. "Je bent een schat" mompelde hij zachtjes. Een kleine glimlach speelde rond mijn lippen. Na veel gesteun voelde ik zijn armen om me heen en ik keek langzaam naar beneden. "Je doet jezelf pijn, Lou, ga nou maar gewoon recht liggen." Hoe fijn zijn armen ook om me heen voelde, ik kon deze jongen niet onnodig pijn laten lijden als hij dat al had.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
"Wacht, je weet toch nog wel wie ik ben? Dat moet wel, anders zou je me toch ook niet herkennen als je vriendje?" Ik beet op mijn lip, maar opende na een klein tal seconde toch mijn mond. 'Het spijt me, Curly,' begon ik zachtjes en sloeg mijn gen neer. Ik voelde me op dit moment echt heel erg stom dat ik het zo niet kon achterhalen. 'Het was maar een gok dat jij dat was. Daarbij ben je leuk en kwam je me vaag bekend voor,' vervolgde ik nog net zo zacht terwijl mijn wang ietwat rood kleurde. Een kleine glimlach speelde rond zijn lippen toen we uiteindelijk bij de bank waren beland en dat zorgde ervoor dat er automatisch bij mij ook weer eentje op mijn gezicht verscheen. Het maakte niet uit dat de pijn niet verdraagbaar was, maar dat gold ook precies voor het moment dat ik mijn armen om hem heen sloeg. De woorden "Je doet jezelf pijn, Lou, ga nou maar gewoon recht liggen." voegde dan ook al snel. Een protesterend geluidje verliet mijn mond terwijl mijn greep verstrakte. 'Geen denken aan.' mompelde ik eigenwijs, want had de krullenbol gewoon graag in mijn buurt.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

Hij beet op zijn lip en ik was redelijk bang voor zijn reactie. "Het spijt me, Curly," begon hij zachtjes en deze keer beet ik op mijn lip. "Het was maar een gok dat jij dat was. Daarbij ben je leuk en kwam je me vaag bekend voor," ging hij verder en ik moest moeite doen om niet mijn tranen de vrije loop te laten. Hoe kon iemand door zo'n val alles vergeten, behalve dat er in zijn gedachten bij was gebleven dat we dus blijkbaar een relatie hebben. Toch zag ik een kleine glimlach rond zijn lippen en ik snapte niet waar hij om moest lachen. Ik vond het nou niet bepaald grappig. "Ik ben Harry. H a r r y." Expres voor hem spelde ik mijn naam, maar ik vond het zelf total niet grappig. Ik hoorde hoe er een protesterend geluidje uit zijn mond kwam en ik voelde zijn greep rond mijn middel verstrakken. "Geen denken aan." Mompelde hij zacht en hoe vervelend ik me ook voelde, er verscheen toch een schampere lach rond mijn lippen. Ik hoopte alleen dat hij alles weer snel terug zou krijgen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Ik kreeg medelijden met de jongen die uiteindelijk moeite moest doen om zijn tranen niet de vrije loop te laten gaan. Ik kwam met heel veel moeite omhoog en negeerde de pijn, want de krullenbol ging nu toch echt even voor. Ik klom op zijn schoot, om vervolgens mijn armen weer om hem heen te slaan en een zacht kusje op zijn neus te plaatsen. ''Niet zo verdrietig zijn,' Al snapte ik het ergens wel, want ik zou hetzelfde reageren als iemand waar ik om gaf zich niets niet herinneren. Ik snapte dan ook dat hij het niet grappig vond. "Ik ben Harry. H a r r y." Expres spelde hij zijn naam en terwijl ik het idee had dat hij het normaal als grap zou bedoelen, was de humor nu ver te zoeken. 'Ik vind Hazza wel beter bij je passen,' mompelde ik zachtjes en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Mijn greep verstrakte bij zijn woorden en bij mijn woorden verscheen er toch een schampere lach rond zijn lippen. 'Het komt wel weer goed, Hazza. Misschien helpt een beetje rustig doen en daarbij wil jij je wel helpen toch?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

Met veel moeite kwam Louis uiteindelijk omhoog, om bij mij op m'n schoot te komen zitten. Automatisch sloeg ik mijn armen om zijn middel heen, zodat hij er niet vanaf zou glijden. Een kleine glimlach speelde rond mijn lippen toen hij een kusje op mijn neus drukte. "Niet zo verdrietig zijn," zei hij en ik knikte. Al bleef ik dat waarschijnlijk toch wel. Ik kon er niet echt overuit dat hij alles vergeten was. "Ik vind Hazza wel beter bij je passen," mompelde hij, waarna hij zijn hoofd op mijn schouder legd. Deze keer werd mijn glimlach groter. Hij wist mijn bijnaam, of hij d'r alleen maar opkwam doordat ik net mijn naam had gezet, wist ik niet. "Ik ben blij dat je -je toch nog iets herinnerd." Zei ik dan maar, gewoon om het hem wat beter te laten voelen. "Het komt wel weer goed, Hazza. Misschien helpt een beetje rustig doen en daarbij wil jij je wel helpen toch?" Met de minuut werd mijn glimlach groter, gewoonweg omdat hij mijn bijnaam gebruikte. "Natuurlijk help ik je daarbij, ik wil je met alles helpen, boobear." Eens zien of hij zijn eigen bijnaam nog wel kon herinneren, aan Lou kon je niet veel herinneren, namelijk.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Ik kroop nog dichter tegen de krullenbol aan toen ik zijn armen om mijn midden heen voelde. Ik wilde het liefste zeggen dat er niets aan de hand was en een heel verhaal ophangen, om hem te laten lachen, maar ik wist het echt niet zo goed meer. Ik was wel blij dat een kleine glimlach rond zijn lippen speelde, want dat was altijd beter. Expres drukte ik nog een kusje op zijn neus, in de hoop dat zijn glimlach nog breder werd. Al hielp, zo te zien, de bijnaam die ik hem gaf ook, want toen werd deze ook al groter. "Ik ben blij dat je -je toch nog iets herinnerd." Ik grinnikte zachtjes en plukte wat aan de zoom van zijn shirt, om heel onschuldig op te kijken. 'Ik herinnerde me jou toch al,' zei ik en plaatste zacht een kusje op zijn lippen. Misschien was het ook wel goed dat juist deze jongen niet uit mijn geheugen was verdwenen, want ik had niet willen weten hoe dat was afgelopen. Daarbij was het goed dat zijn glimlach alleen maar breder werd, want dat deed mij ook goed. "Natuurlijk help ik je daarbij, ik wil je met alles helpen, boobear." zei hij. Mijn glimlach werd alleen maar groter bij mijn bijnaam. 'Wat zou ik zonder jou moeten?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

Louis kroop nog dichter tegen me aan toen ik mijn armen om hem heen had geslagen, ook voelde ik opnieuw zijn lippen tegen mijn neus. Glimlachend drukte ik een vederlicht kusje op zijn voorhoofd. Louis grinnikte zachtjes en plukte wat aan de zoom van mijn t-shirt. "Ik herinnerde me jou toch al," zei hij, waarna ik zijn lippen heel zacht tegen die van mij aan voelde. Ik beet op mijn lip en wist niet zo goed hoe te reageren, hij herkende mijn als zijn vriendje, dus zou het raar zijn om hem niet terug te kussen, toch? Heel zacht, hoogstens twee seconde, drukte ik mijn lippen ook tegen die van hem aan. "Dat is waar. Je was me niet compleet vergeten," deze keer verliet wel een zachte grinnik mijn mond. Al was het niet echt grappig, want wat als hij wel echt me helemaal vergeten was... Ik zag hoe zijn glimlach groter werd bij mijn bijnaam en ik glimlachte ook, hij herinnerde het zich dus nog. "Wat zou ik zonder jou moeten?" Een onschuldige glimlach speelde rond mijn lippen en ik haalde mijn hand een keer zachtjes door zijn haar heen. "Tja. Niets dus, dat is maar weer gebleken." Een grinnik verliet mijn mond en ik drukte een lief kusje op zijn wang.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Ik voelde me gewoon al een heel stuk beter door Harry die in de buurt was en het vlinderlichte kusje op mijn voorhoofd. Toch had ik het idee dat er nog steeds iets niet klopte. Dat kon ik natuurlijk weer niet achterhalen, want ik wist gewoon echt niet hoe of wat. Dat vermoeden werd alleen wel sterker toen de jongen op zijn lip beet, nadat ik een zacht kusje op zijn lippen drukte. Hij mocht uiteindelijk, voor een klein aantal seconde, zijn lippen tegen de mijne drukken, maar dat bewees niets, toch? 'Hazz, is er iets? Je weet dat je ook nu eerlijk kan zijn, toch?' murmelde ik zachtjes, al verscheen er een glimlach op mijn gezicht toen bij zijn woorden en de zachte grinnikte die over zijn lippen rolde. 'Niets kan zorgen dat ik jou helemaal, of überhaupt, vergeet, want daarvoor zit je te vaak in mijn gedachten.' Mijn hoofd legde ik weer tegen zijn schouder aan en genoot van een moment samen. "Tja. Niets dus, dat is maar weer gebleken."grinnikte hij zachtjes waarop ik langzaam knikte. 'Het bewijs is inderdaad geleverd, maar dat wist je zonder dit ook wel,'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

Shit. Hij had me door. Ik zag aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij me door had. "Hazz, is er iets? Je weet dat je ook nu eerlijk kan zijn, toch?" Murmelde hij zachtjes. Opnieuw beet ik zachtjes op mijn lip, ik wist niet of ik het kon zeggen, dat was het enige wat hij zich nog herinnerde. "Nee, er is niets, Lou. Maak je maar niet druk." Ik wreef lief met mijn neus over de zijne heen en glimlachte. "Niets kan zorgen dat ik jou helemaal, of überhaupt, vergeet, want daarvoor zit je te vaak in mijn gedachten." Zijn hoofd voelde ik weer tegen mijn schouder aan en rustig streelde ik met mijn vingers door zijn haren heen. "Dat is lief," murmel ik zachtjes. "Het bewijs is inderdaad geleverd, maar dat wist je zonder dit ook wel," mompelde hij en een glimlach speelde rond mijn lippen. "Dat wist ik inderdaad wel. Wij kunnen gewoon niet zonder elkaar." Een warm gevoel speelde zich op in mijn lichaam, het was inderdaad zo. Ik kon niet zonder Louis.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Opnieuw beet de jongen op zijn lip, alsof hij niet wist of hij het wel kon zeggen, tenminste dat idee kreeg ik ervan. "Nee, er is niets, Lou. Maak je maar niet druk." Een zacht geluidje verliet mijn mond, maar echt overtuigd was ik nog niet. Toch liet ik het erbij, want als het echt iets belangrijks was, kwam Harry er vanzelf wel mee. De vrolijke twinkeling in mijn ogen weer terug waarna Hazza lief met zijn neus over de mijne heen wreef en glimlachte. Het was een feit dat hij echt alles beter liet worden. Zijn vingers gingen weer door mijn haren wanneer ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde en mijn ogen zakte weer langzaam dicht, maar deze keer door het moment zelf. 'Ik kan ook heel lief zijn,' murmelde ik zachtjes. 'Maar niet zo schattig als jou,' voegde ik er nog aan toe, mijn armen weer om zijn middel geslagen. 'Dat kunnen we ook niet, want dat is hetzelfde dat als bekende combinaties uit elkaar gaat halen en dat gaat ook mis,' mompelde ik zachtjes. Langzaam opende ik een oog, om Harry aan te kijken. 'Een schattige krullenbol en onhandige kleuter is gewoon een goede combinatie.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

Een zacht geluidje verliet zijn mond, volgens mij was hij nog niet helemaal overtuigd. Gelukkig zei hij er niets meer over. Ik zag hoe er opnieuw de twinkeling in zijn ogen verscheen. "Ik kan ook heel lief zijn," murmelde hij zachtjes. "Maar niet zo schattig als jou," voegde hij eraan toe, waarna ik zijn armen weer rond mijn middel voelde. "Jij bent het liefste van ons beide, Lou," murmelde ik zacht. Maar nooit dat hij me zou geloven, dat wist ik zeker. "Dat kunnen we ook niet, want dat is hetzelfde dat als bekende combinaties uit elkaar gaat halen en dat gaat ook mis," mompelde hij zachtjes. Langzaam opende hij een oog, om me aan te kunnen kijken. "Een schattige krullenbol en onhandige kleuter is gewoon een goede combinatie." Zei hij er achteraan en een zachte grinnik verliet mijn mond. "Het is de perfecte combinatie, wij zijn de perfecte combinatie." Als automatisme drukte ik mijn lippen zachtjes tegen zijn voorhoofd aan.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
"Jij bent het liefste van ons beide, Lou," murmelde hij zacht. Ik wilde protesteren, want we wisten beide dat ik het nooit zou geloven, net als dat de krullenbol mijn niet geloofde, maar ik hield het maar zo. Ik had geen zin in een nutteloze discussie, om uiteindelijk te eindigen zoals altijd. 'Je bent een schat, Hazz, maar dat is jouw mening. Mijn mening is anders en dat zal ook zo blijven,' Het laatste voegde ik er toch broodnodig aan toe, want kon het niet laten om er niets over te zeggen. Als dat namelijk wel het geval was, dan was ik Louis niet meer en, voor zover ik wist, was ik dat nog altijd. Een zachte grinnik verliet zijn mond bij de woorden over de perfecte combinatie. Dat wij daar ook bij hoorde en je ons niet uit elkaar kon halen. "Het is de perfecte combinatie, wij zijn de perfecte combinatie." Mijn mondhoeken krulde weer omhoog en zeker nadat ik zijn lippen weer tegen mijn voorhoofd voelde. 'Dat zijn we zeker, dat zal ook niet meer veranderen en verder valt er weinig over te zeggen,' Ik sloot mijn oog weer, om me nog iets beter tegen Harry aan te nestelen. 'Hazz, wat wil je eigenlijk doen nu? Wat was het plan?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

"Je bent een schat, Hazz, maar dat is jouw mening. Mijn mening is anders en dat zal ook zo blijven," zei hij en ik wist dat hij het laatste zei om mij te pesten, dus expres hield ik mijn mond maar gewoon. Voor mij bleef Louis de liefste en de schattigste. Ik zag hoe zijn mondhoeken langzaam omhoog krulden in een glimlach, wat bij mij ook geen glimlach weghield. Automatisch door Louis werd ik toch vrolijk. "Dat zijn we zeker, dat zal ook niet meer veranderen en verder valt er weinig over te zeggen," Hij sloot zijn ene oog weer, waarna hij zich beter tegen me aannestelde en ik mijn armen wat steviger om hem heen klemde. "Hazz, wat wil je eigenlijk doen nu? Wat was het plan?" Vragend keek ik naar de jongen. "Wat bedoel je precies, Lou?" Ik had eigenlijk wel enig idee, maar ik wilde toch wat zekerheid...

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Expres hield Harry zijn mond bij mijn laatste woorden, die ik er broodnodig aan toevoegde, gewoon om hem te plagen. Dit waren echt woorden waarbij je het nooit met de ander eens kon zijn, het maakte dan ook niet uit lang je er over discussieerde. De krullenbol bleef voor mij de liefste en schattigste en voor hem was ik dat blijkbaar. Mijn vingers duwde zijn mondhoeken nog ietwat verder omhoog toen er een glimlach op zijn gezicht verscheen. "Wat bedoel je precies, Lou?" verliet zijn mond met zijn vragende blik op mijn gericht, nadat ik me beter tegen de jongen aan genesteld had en ik zijn armen weer wat strakker om me heen voelde. 'Wat je nu wilde doen, Hazza. Ik zie je er niet echt vooraan om de hele tijd stil te zitten, en ik trouwens ook niet, ook al zit het wel lekker.' mompelde ik zachtjes en zakte nog ietwat onderuit. 'Wat dacht jij dan?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles.

Ik slaakte een zacht kreetje toen Louis met zijn vingers mijn mondhoeken nog wat verder omhoog duwde, glimlachend pakte ik zijn vingers vast en trok deze omlaag. "Wat je nu wilde doen, Hazza. Ik zie je er niet echt vooraan om de hele tijd stil te zitten, en ik trouwens ook niet, ook al zit het wel lekker." mompelde hij zachtjes en zakte nog wat verder onderuit. Als ik hem niet vast had was ik er zeker van dat hij gevallen was. "Wat dacht jij dan?" Vervolgde hij zijn zin. "Uhm, ik weet het niet? De rest lijkt dood, aangezien die niet met ons mee zijn gekomen. Alleen Zayn en Jade staan nog boven," ik wiebelde met mijn wenkbrauwen. "En de rest is nog steeds buiten. Rond kijken kan wel, als dat lukt voor jou?" Expres deed ik alsof ik zijn laatste vraag vergeten was, ik ging hem niet vertellen wat ik echt dacht. Dan zou ik me doodschamen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you