Evenings in London never felt so sad... || One Direction 3 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Leandra Eloïse Coaster.

Mijn gierende uithaal schalt door de ruimte. Met een gil schop ik tegen de weegschaal, waarna ik achterover val en mezelf niet meer overeind krijg. Niks, een week lang ben ik helemaal niks afgevallen. Beschaamd sluit ik mijn ogen, beschaamd over mijn lichaam, mijn innerlijk, mezelf. En de tranen blijven stromen over mijn wangen.
Erg lang blijf ik niet liggen en al vrij snel vind ik de kracht weer overeind te komen. Liggen maakt dik, vet. Een modderig varken. En dat kan ik me niet veroorloven. Langzaam kleed ik me aan, ik zou wel sneller willen, maar mijn lichaam werkt tegen. Uiteindelijk zet ik nog een beanie op mijn hoofd, simpelweg omdat ik het ijskoud heb. Zoals altijd eindig ik bij de spiegel en tel ik mijn vetribbels. Een hopeloos geval ben ik. Komt het ooit nog goed?

Reality's overrated.

Liam James Payne

Mijn ogen opende ik zodra ik wakker werd en even snel keek ik rond. Zo te zien in Eirwen's huis, en dat werd al snel bevestigd toen ik zag wie in mijn armen lag. Mijn mond trok zich tot een glimlach. Erg vond ik het totaal niet. Wat was ik blij dat ik gister mee was gegaan. Een geeuw verliet zachtjes mijn mond. 'Goedemorgen' zei ik wat hees toen ik weer naast me keek. Mijn hand tilde ik op waarna ik zachtjes met mijn vingertoppen over haar -haar streek. Ik had totaal geen zin om op te staan en lag heerlijk. Geen reden dus om dit te verstoren. 'Lekker geslapen?' vroeg ik haar. Vandaag was Eirwen's afscheidsfeestje, wat betekende dat ze al bijna weg zou gaan. Dan was ik alleen met Alex. Natuurlijk had ik Leandra nog, er bestond een kans dat ik na vanavond weer contact had met de jongens en misschien zou ik Daphne de komende weken nog wel wat vaker gaan zien. Maar dat alles bij elkaar was minder dan diegene die nu naast me lag. Helaas, maar het was een eenmalige kans voor haar en die wilde ik absoluut niet van haar afpakken alleen omdat ik haar veel te erg zou missen. Het was Eirwen's leven en ik steunde haar. Waarschijnlijk was dit allemaal toch overdreven, ik stelde me gewoon weer aan.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 19:52 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte een beetje toen ik zijn hese stem hoorde. "Hey" zei ik met een zachte krakende stem. Ik had echt een kater van hier tot Tokyo, maar dit was toch wel heel prettig wakker worden. Ik voelde zijn vingers over mijn haar gaan en sloot mijn ogen terwijl ik gewoon even van dit moment genoot. Hij zou vast weten wat er gister allemaal was geberut en hij zou het ook vast straks allemaal vertellen, maar voor nu lag ik hier prima. Bij zijn vraag opende ik mijn ogen weer en draaide ik me zo om in zijn armen dat ik hem in zijn prachtige bruine ogen kon aankijken. "Zeker. Vooral met mijn teddybeer naast me. Jij ook?" Mijn stem was nogsteeds zacht en krakerig, maar het kwam wel goed. Ik prikte zacht even in zijn buikspieren en legde toen mijn hoofd op zijn borst om naar zijn rustige hartslag te luisteren. Dit zou ik nog wel het meeste missen van hier. Natuurlijk ook Alex, mijn andere collega's, mijn familie en vrienden, maar vooral hem. Het was de kans van mijn leven en die wilde ik met bijde handen aangrijpen, maar dit herrinderde me er wel aan wat ik in hemels naam achter liet. Ik zou Liam zo erg gaan missen. We hadden nog een week en dan zou hij me op het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland zetten. daar zou ik vast ook genoeg mensen leren kennen en vrienden maken, maar dat was toch anders. Ik kende hem al zo lang en had zo veel met hem gedeelt. Ik kroop nog net wat dichter tegen hem aan en genoot van dit moment.

Bowties were never Cooler

[is het nu ochtend? Of voor het feestje. Ik snap het niet helemaal..]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[middag voor t feestje denk ik, mij zij hebben de dag ervoor vrij lang door gepartied]

Bowties were never Cooler

Arratay --> Bicycle

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Zayn Malik
Ik liep de woonkamer in en glimlachte toen ik Louis in de vensterbank zag zitten. Maddie snelde me voorbij en ging op de bank zitten, nadat ze de tv had aangedaan. Ik zuchten zachtjes en wikkelde mijn armen om Louis heen, toen hij bij me kwam staan. 'We hebben nog even.' Ik drukten een kus op zijn slaap en ging met mijn hand door zijn warrige haar. 'Het zal allemaal vast wel meevallen.' Probeerde ik hem wat gerust te stellen. Ik snapte best dat hij er wat tegenop zat en ik kon hem geen ongelijk geven. Zelf kon ik me er niet heel druk om maken. Als het meeviel hadden we een leuke tijd en zo niet, gingen we weer weg en gingen we gewoon waar we samen gebleven was. Erger kon het toch noet worden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik keek naar de kleine meid die op de bank neerplofte waardoor mijn mondhoeken al omhoog krulde. Maar bij het zien van de jongen, die niet veel later zijn armen om me heen had gewikkeld, werd deze alleen maar breder. 'Dat komt goed uit, want dan kan ik nog heel eventjes een moment met jou alleen doorbrengen.' Misschien wel goed ook. want deze momenten kon ik nog wel heel eventjes gebruiken. Zeker als ik wist wat ons straks te wachten zou staan. 'Ik hoop het, maar ik moet zeggen dat ik bang ben. Misschien voor de een nog wel meer dan de ander,' verliet mijn mond, want met de een kon het toch net wel iets beter vinden dan met de andere, maar dat nam niet weg dat ik het met iemand niet kon vinden. Dat was volgens mij ook wel duidelijk geweest, als je keek nar hoe wij hier nu stonden. 'Maar moeten we niet nog heel even met ons prinsesje praten over hoe of wat met ons verleden?' vroeg ik zachtjes , zodat het kleine meisje het niet hoorde, al had ik niet echt de neiging om Zayn los te laten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik begreep heel goed dat Louis er tegenop zat en het maakte mijn twijfelingen er niet beter op. 'Als je niet wilt, dan gaan we niet.' Mompelde ik zachtjes, terwijl ik zijn wang streelde en al snel zijn lippen kusten. Op zich was het een afgesloten hoofdstuk. Ik zou het lullig voor Eirwen vinden, maar we hadden iedereen toch al een paar jaar niet gezien. Er zou minder veranderen als we niet gingen, dan wel. Mijn blik viel op het kleine meisje op de bank en ik beet even op mijn lip. 'Misschien is het daar nu wel tijd voor.' Zuchten ik. Ik drukten nog een kus op Louis zijn lippen en glimlachte. 'En ik weet precies hoe we dat gaan doen.' Wat nou vertellen, als we het ook konden laten zien. Ik liet Louis los, waarna ik naar boven snelden en terug kwam met een dvd. 'Maddie, we gaan jou laten zien, wat jou papa's vroeger gedaan hebben.' Maddie keek me niet begrijpend aan en ik lachte even. Ik vond het best leuk om het haar eindelijk te laten zien. En stiekem om het zelf ook terug te zien, na al die tijd. Ik duwde Louis op de bank, Terwijl ik This is Us in de dvd speler duwde.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Zayn begreep me echt te goed in alle opzichten, maar toch schudde ik mijn hoofd bij zijn woorden. 'Nee, ik wil wel gaan, want dan liever spijt dat we er wel geweest zijn, dan dat wel er niet geweest zijn. Daarbij is er een kans dat het allemaal heel erg meegaat vallen,' Het had allemaal voordelen, nadelen, maar soms moest je iets gewoon doen nu de kans er was. Dan moest je er niet teveel over nadenken. Kijk maar naar een paar jaar geleden, want als wij de stap niet hadden gezet om auditie te doen, hadden we hier nooit gestaan, hadden we nooit in een band gezeten en wereldberoemd geweest. Dat was ook allemaal goed uitgepakt, al lag dat natuurlijk iets anders dan dit. Ik volgde Zayn zijn blik heel eventjes naar Maddie waarna deze al snel weer terug. 'Komt op, zo slecht was het allemaal niet,' verliet mijn mond terwijl ik glimlachte, om vervolgens nog een kusje op zijn lippen te plaatsen voor de jongen naar boven verdween. Ik was benieuwd hoe of wat. Mijn ogen werden groot toen ik zag waar hij uiteindelijk mee terug kwam, want dat was slim bedacht, maar het zou ook heel vreemd worden om het allemaal terug te zien. Zeker omdat het allemaal al zover achter ons leek te liggen, maar het was leuk om het aan ons kleine meisje te laten zien. Ze had er ook recht op. Ik werd op de bank geduwd, om Maddie wat dichter naar te toe te trekken en Zayn, toen hij de dvd in de speler had gestopt, op mijn schoot te trekken. 'Je bent echt geweldig,' grinnikte ik zacht en mijn armen sloten zich weer om hem heen, wetende dat ik straks nog behoefte had aan een knuffelbeertje. Ik pakte de afstandsbediening erbij toen een bekend nummer door de woonkamer klonk en drukte op play waardoor de film startte.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Daphne Charlotte Johnson:

Langzaam opende ik mijn ogen, net als elke ochtend, soms met en soms zonder wekker. Ik gaf zeker de voorkeur aan wakker worden zonder wekker, ik was in het algemeen ook een avondmens en kon in de ochtend al snel eens boos worden als er mensen bij me waren. Ik ben dan gewoon wat prikkelbaar...
Maar als avondmens vond ik het gisteren ook apart dat ik redelijk vroeg sliep. Ik voelde me moe. Ach, dat zal vast ook weer niks zijn.
Ik ging rechtop zitten en rekte me al gapend uit om vervolgens gewoon wat om me heen te kijken. Zo ook naar de klok. Half 10, netjes. Na een minuutje stapte ik uit mijn bed om rechtstreeks naar mijn kledingkast te lopen.
Ik besloot om voor een simpele, makkelijke outfit te gaan. Ik nam de kleding uit de kast en gooide het neer op de badkamervloer. Ik schoof het gordijn van de douche aan de kant en draaide alvast de kraan aan om te wachten op het warme water.

Gotta get, gotta get out of my head <3

Zayn Malik
Ik was toch wel blij dat Louis toch wilde gaan. Ik moest toegeven dat ik er behoorlijk zenuwachtig voor was, maar ik had er best wel zin in om de rest weer te zien.
Ik pakte de dvd van boven en duwde Louis naast Maddie op de bank. Ik kreeg zelfs kriebels in mijn buik, om dit teug te zien. Ik had de dvd nog maar net in de speler, of Louis trok me al bij zich op schoot. Ik glimlachte breed en kroop helemaal tegen hem aan. Maddie snapte er niets van. 'Hebben jullie in een film gespeeld?' Ik grinnikte zachtjes en schudden mijn hoofd. 'Dit is een samenvatting van een paar jaar uit ons leven. Ga maar gewoon kijken.' Louis drukte op play en ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder terwijl ik naar het beeldscherm keek.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Het spijt me voor het lange wachten, ik ben naar mijn broer gegaan die in de andere kant van Nederland woont, zaterdag was ik kotsmisselijk en zondag was mijn broer jarig dus toen ging het ook moeilijk. Ondertussen heb ik het enorm druk met huiswerk, het spijt me]

Liam James Payne

Eirwen draaide zich weer om waarbij mijn mondhoeken verder omhoog krulden. Een zacht lachje verliet mijn mond bij haar volgende woorden. 'Ja hoor, fijn dat ik als teddybeer mocht dienen' grijnsde ik. Mijn wenkbrauwen trok ik op toen ik haar voelde prikken waarna ik grinnikte. Daarna legde ze haar hoofd op mijn borst. Nog altijd even rustig ademde ik op een laag tempo in en uit. 'Ik ga je echt heel erg missen' mompelde ik zachtjes. En ik was zeker niet de enige. Alex zou ook wel merken dat Eirwen weg was. 'Denk je dat al de andere straks ook komen?' vroeg ik, doelend op het afscheidsfeestje. 'Ik bedoel, Harry en Niall denk ik wel maar Louis en Zayn ben ik eigenlijk nooit tegengekomen' zuchtte ik. Het liefst waren we weer met zijn vijven bij elkaar, tourden we weer en waren zoals enkele jaren geleden alle zalen uitverkocht. Dat zou geweldig zijn. Maar dat ging niet gebeuren vanwege zo'n beetje alles. Veel wat erbij was gekomen en vanwege veel wat er verloren was. Wat hoopte ik dat Louis en Zayn wel kwamen, gewoon om te vragen hoe het gaat met ze. Ik wist dan ook niet of ze met elkaar contact hadden gehouden of met Niall of Harry. Er waren zoveel onbeantwoorde vragen. Iets waar ik niet goed tegen kon. Geduld had ik dus die antwoorden mochten de tijd nemen, ik vertrouwde er ook op dat ze ooit zouden komen maar de allerbelangrijkste vraag was wanneer ze zouden komen.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Maakt niet uit. Logisch toch? Gaat het wel beter nu?]

Eirwen Cadwalader
Met mijn oor op zijn borst hoorde ik zijn rustige ademhaling en regelmatige hartslag. Ze deden me tot rust komen, hoe gespannen ik ook was voor vanavond. Bij zijn woorden keek ik even op. "Ik jou ook. Meer dan je je kan voorstellen." Hij had hier Alex nog, zijn familie en als het vanavond goed ging ook nog de jongens. Ik had daar niemand. Tuurlijk zou ik wel contacten maken, maar ik was een klein nieuw meisje in een enorm groot project met allerlei mensen die al jaren in het vak zaten. Ik hoopte gewoon dat ik ertussen zou passen. Ik had mijn hoofd weer neergelegd en luisterde naar zijn vraag terwijl ik tekeningetjes op zijn borst maakte met mijn vinger. "Ik hoop het, maar anders maken we er ook een leuk feestje van." beloofde ik zowel hem als mijzelf. Gister had ik al alles klaar gezet. Alleen het eten en drinken werd net voor het feestje geleverd. Ik had daar dus geen zorgen over. Als de jongens wel zouden komen zou dat geweldig zijn voor Liam, en de rest natuurlijk ook. Zeker als alles weer leek te gaan als vroeger. Als ze wilden kon ik dan echt nog wel manager voor ze spelen, zelfs met een 5-9 baan in Nieuw-Zeeland. Ik bleef nog even tegen Liam's borst geplakt liggen tot de deurbel ging. Dat waren vast mijn ouders. Ik zuchtte en kroop mijn bed uit. Door een windvlaag stond ik direct te rillen. Mijn ogen werden groot en ik schoot snel in mijn kamerjas. "Hebben we gedaan wat ik vermoed dat we hebben gedaan?" vroeg ik in lichte hysterie terwijl de honden bij de deur stonden te blaffen. Het was niet perse dat het idee me afschrok, absoluut niet, hij was de liefste, knapste en meest geweldige jongen die ik kende, maar dit kon zo maar eens onze vriendschap verkloten en dat wilde ik absoluut niet. Zeker niet zo dicht op mijn jarenlange vertrek.

[ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 0:01 ]

Bowties were never Cooler

[Ik schrijf me uit bij deze RPG, dat doe ik nu bij bijna al mijn RPGs, en bij deze heb ik volgens mij nog maar twee of drie post gemaakt, maar ja... Sorry voor het ongemak]

Spoiler alert: you will save yourself