Evenings in London never felt so sad... || One Direction 3 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Had net mijn stuk helemaal klaar getypt. Valt mijn laptop uit ._.]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Daphne Charlotte Johnson:

Ik schuif wat spullen in mijn tas opzijen vind dan mijn huissleutels. Ik steek ze in het sleutelgat en draai de sleutel om totdat ik de bekende 'klik' hoor. Ik opden de deur, haal de sleutels uit het sleutelgat, stap naar binnen en gooi de deur achter me dicht. Ik gooi de sleutels op de eettafel, mijn tas laat ik naar bemeden vallen en ligt nu op de vloer. Ik loop rechtstreeks door naar de bank en laa me daar op mijn buik vallen met mijn hoofd in het kussen.
Voor ik het weet ben ik al....redelijk lang gaan liggen. het zou me niks verbazen als ik in slaap zou vallen of zou zijn gvallen. Ik werp een blik op de klok. Kwart ofer 7 hm. Dat word pizza. Ik neem mijn mobiel en bestel een pizza hawaii om vervolgens wat te zappen op de tv. Al snel is de pizza bezorgd en ik betaal het keurig. Ik neem de doos mee naar de keuken waar ik ook een fles cola en een glas pak. Weer loop ik naar de bank en eet en drink het op mijn gemakje op.
Weer werp ik een blik op de klok 8 uur. Ik ruim alles even op en leun vervolgens op het keukenblad om na te denken. Wat zal ik vanavond eens doen? Ik kan wel even uitgaan, dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan. Ik loop meteen naar boven want zo snel ben ik ook weer niet met mezelf klaarmaken. Ik ben ook maar een meid.

Gotta get, gotta get out of my head <3

Appa schreef:
[Had net mijn stuk helemaal klaar getypt. Valt mijn laptop uit ._.]

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam James Payne

'Oh nee, eet rustig door. Maakt niks uit' lachte ik. Door de volgende woorden van Eirwen, ook al wist ik het al, kwam er wel een klein glimlachje op mijn gezicht. Toen Eirwen de borden opruimde pakte ik de twee glazen en de beker om die vervolgens in de keuken te zetten. Bij de woorden die Eirwen dit keer uitsprak moest ik even nadenken. Alex ineens bij iemand laten? Ik wist het niet. Maar ik was allang niet meer uitgegaan. En één avond kon geen kwaad, niet? 'Is goed, daar ben ik wel aan toe' knikte ik en ik was zelf verbaasd dat ik instemde, maar ook wel blij. 'Alex kan wel naar Linn' knikte ik. Nu wilde ik niemand lastig vallen. Linn was iemand die ook in de studio werkte, een lief meisje van tweeëntwintig die samen met haar vriend woonde. Alex kende d'r dus dat was geen probleem. Eirwen kwam met drie lepels, drie bakjes en een bak ijs. Ik nam de lepel vast en hapte gelijk even naar adem. Het was kinderachtig om er bang voor te zijn. Wie was er nou bang voor lepels? Het maakte vast verschil als ik me er nu gewoon overheen zette. Dus at ik gewoon als ieder normaal mens ijs met een lepel. Een lach verliet mijn mond. 'Wie is er nou bang voor lepels? Wat een stomme angst was dat' grinnikte ik. Ik hield de lepel omhoog en schudde mijn hoofd. 'Hoe kon ik hier bang voor zijn geweest?' zuchtte ik en ik at weer door. Alex lette niet op en leek helemaal in de zevende hemel te zijn. Dat kind was echt overal blij mee. 'Sorry, dat was nogal raar' mompelde ik met een glimlach.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Appa --> Roar

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Daphne Charlotte Johnson:

Ik vind na een tijdje in mijn kast geloert te hebben toch een jurkje. Ik spring er in en doe er een paar zwarte hakken en heen zwarte riem bij om. Een paar simpele zwarte oorbellen erbij en ik ga naar de badkamer. Ik besluit geen nep wimpers op te doen maar alleen mascara. Een beetje bijpassende make-up en tadaa! Ik ben klaar. Ik borstel mijn haar nog even voor de spiegel en loop vervolgens naar beneden. Ik pak mijn tas opnieuw van de tafel en check of alles er nog in zit. Ik stop mijn huissleutels er in en loop richting de huisdeur. Ik stap naar buiten, sluit de deur weer achter me en loop richting de stad.

Gotta get, gotta get out of my head <3

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte toen hij toestemde. Ik was blij om even me weer een kind als vroeger te voelen voor ik zo'n grote stap zou nemen. Ik knikte even toen hij over Linn begon. Ze was een aardige vrouw van de studio. Die vond het vast niet erg. Toen ik terug liep met de spullen en begon op te scheppen merkte ik pas wat ik had gedaan. Ik gaf hem zijn bakje en keek hem verontschuldigend aan. "Het spijt me, wil je een vorkje? Ik had het moeten weten en een vorkje mee moeten nemen." Maar toen stak hij tot mijn verbazing de lepel gewoon in zijn mond. Ik trok een wenkbrauw op en stak zelf ook een lepeltje ijs in mijn mond. Toen hij begon over hoe raar zijn angst eigenlijk was schudde ik lachend mijn hoofd. "Hoe jij ooit een kind zo normaal hebt kunnen opvoeden is me een raadsel." Ik stak mijn tong naar hem uit en nam nog een hapje ijs die ik in mijn mond liet smelten en toen doorslikte terwijl ik keek hoe erg Alex van haar ijs genoot. Dat meisje was ook echt blij met de kleinste dingen. Dat vond ik leuk om te zien omdat sommige van die kinderen van popsterren, of ex-popsterren, zoals Liam echt van die verwende krengen werden. Niet dat zij niet alles zou krijgen wat haar hartje begeerde, maar hij deed het dan toch anders. Ik keek even naar hem. "Als je alsnog een vorkje wil moet je het zeggen. Ik heb er genoeg." Ik at zelf rustig verder aan mijn ijsje. Niet zo heel onopvallend schoof ik met een stiekem glimlachje het lege ijsbakje naar Alex toe om uit te likken. Ze keek me met stralende oogjes aan en duwde bijna direct haar hele hoofdje erin. Dar werd in bad straks. Ik nam het laatste hapje ijs uit mijn bakje en keek even naar de klok. 7 uur... "Ik ga even iets fatsoenlijks aan doen, dan kunnen we langs jou huis als we Alex gaan wegbrengen en naar de stad gaan, goed?" Ik keek Liam aan en dacht even over mijn haar. Ik moest het wel een beetje vastzetten, maar ik had geen zin in mijn eeuwige twee vlechten of vlechtenkroon. Ik zou wel wat verzinnen.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne

'Ik heb geen idee' lachte ik vrolijk. Ik kreeg zin in dadelijk. Eens uitgaan, zonder alles te hoeven regelen of me bezorgd te maken dat er wat was. Gewoon even eruit kunnen. De gedachten alleen al waren heerlijk. 'Nee, hoeft niet. Ik moet echt maar eens lepels kopen. Wat ben ik erg zeg, een stomme angst voor lepels' zuchtte ik. Elk ander persoon zou een angst hebben voor hoogtes, snelheid, wat dan ook. En ik? Ik had een angst voor lepels. Hoe stom kun je zijn? Niet echt oplettend at ook ik het ijs op en keek op toen Eirwen zei dat ze zich om ging kleden. Ik knikte en dacht even na. Voor mij maakte het niet echt uit maar iets beters had ik wel. Ik zou wel vragen aan Linn of ze het erg vond dat Alex ook daar sliep. Ik kon moeilijk haar slapend ophalen als ik niet eens wist wanneer ik terug kwam. Als het echt leuk ging worden, waar ik het vermoeden van had, zou het echt heel laat worden. 'Ik bel even Linn' informeerde ik snel waarna ik mijn telefoon pakte en het nummer zocht van Linn. Snel drukte ik op bellen, hield de telefoon voor mijn oor en keek even naar Alex die het tweede bakje zat uit te likken. 'Echt waar, Alex?' Grijnzend keek ik haar aan. Een veel betekende grijns kreeg ik van het kleine meisje terug. Ineens werd het irritante gepiep verbroken door een vrolijke stem. 'Liam! Wat leuk om je te spreken. Waarom bel je?' vroeg het meisje aan de telefoon. 'Hé Linn! Ik vroeg me af of Alex vandaag bij jouw mag logeren voor een nachtje. Maar één, ik ga uit met een vriendin van me en-''Geen zorgen, ik let goed op d'r en Tarik is er ook. Ga jij maar lekker uit' hoorde ik haar gemeend. Iedereen op het werk kende me zo'n beetje als overbezorgde vader. 'Dankjewel! Is het goed als ik haar zo kom brengen?' vroeg ik. 'Natuurlijk! Wordt gezellig. We kunnen wel wat leven hier gebruiken. Dan zie ik je zo, goed?' Gelukkig was het geen probleem. 'Is goed. Tot zo' bevestigde ik. Linn zei gedag en hing op waarbij ik ook kon ophangen.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte en woelde even met mijn vrije hand door zijn korte krullen. "Geen angst is een stomme angst." zei ik met een glimlach. Ik vond niet dat mensen zich moesten schamen voor iets waar ze echt bang voor waren. Dat was gewoon gemeen en asociaal. Ik merkte kort op dat ik me wel nog wilde omkleden voor het uitgaan. Een lange broek en een slobber t-shirt was nou niet iets wat ik wilde dragen als we naar een club toe gingen. Ik stapelde de lege bakjes op en schoof het bakje waar het ijs uit was gekomen naar Alex toe om uit te likken. Ik knikte even toen Liam zei dat hij Linn ging bellen. Zelf zette ik de bakjes weg en verdween naar boven om me om te kleden. Uit mijn kast haalde ik een strak blauw jurkje. Ik droeg hem haast nooit, maar het was perfect om in uit te gaan. Mijn benen leken er lang onder en het volgde precies de lijnen van mijn dunne lijfje. Toen ik die eenmaal aan had trok ik lage zwarte schoentjes eronder aan en toen keek ik even naar mijn haren. Ik haalde de vlechten eruit en dacht even na. Ik besloot het toch wel deels in te vlechten, maar hield het grootste deel van mijn haar los op mijn rug. Het was nou niet heel erg veel werd en al snel keek ik tevreden in de spiegel. Nog een beetje mascara en ik was helemaal klaar. Rustig liep ik naar beneden en liep de keuken weer in, waar ik het nu schone ijsbakje van de tafel pakte en weg deed. "Wat vind je?" vroeg ik zacht terwijl ik met een babydoekje van het pakje op het aanrecht Alex's gezicht schoon poetste. "Sorry, monster, maar je bent helemaal vies." zei ik toen ze wat tegensputterde. Al snel was ze schoon en banjerde weg om nog even met de honden te spelen. "Alles geregeld?" vroeg ik aan hem. Ik had er echt zin in. Mijn portemonee en tasje zou ik zo wel pakken, want die hingen in de gang.

Bowties were never Cooler

Daphne Charlotte Johnson:

Ik vond het altijd wel even lekker, een klein stukje lopen. Ookal was het alleen naar de stad, en in dit geval naar een club. Tijdens het lopen dacht ik altijd na over vanalles en nogwat, en dat was dan voor mij rustgevend. Tja.. Ik moet er wel op letten dat ik niet te diep ga nadenken of me te veel zorgen ga maken, want ik sla regelmatig een afslag over. Gelukkig vergeet ik het nu niet en sla af naar rechts en al snel vind ik een club. De bekende tonen van een liedje dringen mijn gehoorgang binnen en meteen verschijnt er een klein lachje op mijn gezicht. Ik hoef er niet lang over na te denken en stap de club binnen. Nu ik binnen ben merk ik zeker dat de muziek hier harder is. De beat voel ik door mijn hele lichaam dreunen waadoor ik meteen in de 'feest sfeer' kom. Ik baan me een weg door de mensen en kom uiteindelijk aan bij de bar. De barman -die er niet verkeerd uit ziet moet ik zeggen- merkt me op en stapt naar me toe. Hij heft zijn stem om boven de muziek uit te komen en vraagt me wat ik wil drinken. Ik denk even na. Ik besluit de drank maar te laten, dat kan bovendien later altijd nog. Ik playback cola en schenk de barman een glimlach. Hij knikt en loopt vervolgens weg om bezig te gaan met mijn drankje.

Gotta get, gotta get out of my head <3

[Sorry, was naar een vriendin en gelijk door naar This Is Us. Heel mooie film [: ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Mouek schreef:
(...)

[Is goed, waar is Jared nu?]

Spoiler alert: you will save yourself

Lootus schreef:
Rosalie Sarah Holmes

Zwijgend luisterde ik naar zijn woorden. Langzaam keek ik hem weer aan. Misschien had hij een beetje gelijk. Ik sprak soms veel, maar ik wist niet waar ik met hem over moest praten. Ik zweeg, reageerde er niet op. Ik had het idee dat het hem alleen maar kwader maakte. Ik slikte en keek hem nog steeds aan. Ik liep niet weg en zei niks. Staarde hem enkel aan en knikte zachtjes.
'Oké sorry,' mompelde ik zachtjes. Ik wist niet of het waar was. Misschien wel, misschien niet. Ik wist het niet. Mijn zelfkennis was nooit goed geweest. Zijn woordenstroom deed me verbaasd kijken.
'En jij haar vader!' Ik schreeuwde het en sloeg gelijk mijn hand voor mijn mond. 'Sorry.' Ik zweeg weer. 'Jij bent net zo belangrijk als mij, Harry. Ze heeft een vadder nodig, ze heeft familie nodig. Begrijp je dan dat ik haar dat niet kan geven? Ik heb zelf geen eens contact meer met mijn familie. En je hebt gelijk, ik ben haar moeder. Het liefste hou ik haar voor mezelf, maar ik wil dat ze gelukkig is. En ik denk dat ze enkel gelukkig kan zijn als ze haar vader kent en een goede band met hem heeft.' Ik keek hem aan. 'En tot nu toe lijkt ze je te mogen. Als ze je niet had gemogen had ze je niet gevraagd om te zingen of weet ik veel.' Ik staarde hem aan. 'Waarom denk je in hemelsnaam dat je niks voor haar betekend?' Ik slikte en keek weg.
'Ik ben niet perfect, ja,' sprak ik geïrriteerd. 'En jij doet niet alles fout. Ik weet gewoon niet waar ik het met je over moet hebben. Ik weet niet wat ik kan zeggen in je buurt, omdat ik bang ben om de verkeerde dingen te zeggen. Omdat ik bang ben je nog meer kwijt te raken dan ik al was. Maar dat is dom, want onze geschiedenis is al heel lang geleden. Het enige dat ik wil is dat Hailey denkt dat wij als twee normale mensen met elkaar om kunnen gaan! Maar zelfs dat kunnen we niet!' Ik staarde hem weer aan en sloeg mijn armen over elkaar. 'Wat moet ik dan anders doen? Ik weet het echt niet. Ik snap dat ik veel praat, maar dat wist je. En dat ik je niet uit liet praten...' ik knars met mijn tanden en staar even naar de tv. 'Dat spijt me.' Zijn spottende blik deed me neerkijken. Ik beet hard op mijn lip en staarde naar mijn voeten.
'Dat heb ik allemaal nooit gezegd,' mompelde ik. 'Je bent geen zak, je doet niet alles fout. Inderdaad je luistert nooit. Hoor dan wat je zegt, ik denk helemaal niet zo slecht over je. Waarom denk je van wel?' Ik kijk hem kort aan, maar sloeg snel mijn ogen weer neer.
Verbaasd keek ik hem aan door zijn woorden. Ik staarde hem aan en beet hard op mijn lip. Ik zei niks, ik wist niks te zeggen. Hij keek me aan, recht in mijn ogen. Ik kreeg geen woord over mijn lippen. Zijn laatste woorden spookte door mijn hoofd. Was het zo? Mistte ik hem enkel omdat ik zo graag een vader voor Hailey wilde? Of verlangde ik gewoon naar het gevoel van deel zijn van een familie. Ik wist het niet meer zeker. Ik kon ook geen antwoord bedenken.
'Ik heb een stuk geschreven voor het tijdschrift. Laatst vroeg ik aan jou of Niall of ik het over One Direction mocht, doen. Weet je nog?' Ik loop naar hem toe en ga aarzelend naast hem zitten. 'Ik heb het iets anders aangepakt. Ik heb het geprobeerd vanaf jou oogpunt te zien. Ik heb geprobeerd om me voor te stellen hoe het is om ineens zo in de belangstelling te staan en de hele wereld af te reizen.' Ik keek hem zwijgend aan en beet op mijn onderlip. 'Ik heb het nog niet gelezen, omdat ik denk dat het niet goed genoeg is, maar misschien wil jij het lezen?' Ik keek hem kort aan en sloeg mijn ogen neer. 'En ik weet niet of ik jou mis of een vader van Hailey, een familie of onze oude tijden.' Ik keek hem aan. 'Maar ik weet wel dat ik je in mijn leven wil houden. Als vader van Hailey of gewoon als goede vriend.' Ik keek hem aan en beet hard op mijn lip. 'Als jij dat ook wilt natuurlijk,' sprak ik zachtjes en keek naar mijn handen.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Liam James Payne

Eirwen kwam er weer aan en mijn ogen liet ik vanaf haar gezicht over haar lijf glijden. Het was een mooi meisje - dat zeker. 'Je ziet er prachtig uit' meende ik glimlachend. Alex leek het niet echt leuk te vinden dat haar gezicht schoon werd gemaakt waardoor ik moest lachen en ze me hulpeloos aanstaarde. Op dit soort momenten was het meer onserieus maar soms kon ze wel eens overdrijven. Natuurlijk was niet alles wat ze deed ongestraft. Ik mocht Alex dan wel veel geven maar dat betekende nog niet dat ze zich zo mocht gedragen. Gelukkig was het ook niet zo. 'Het spijt me meisje, maar je zag er niet uit' grinnikte ik. Al gelijk knikte ik. 'Linn vindt het prima, en haar vriend is er ook dus hoeft Alex zich niet te vervelen' zei ik snel. 'We kunnen gaan' glimlachte ik. Al gillend en lachend kwam het kleine meisje voorbij gerend. 'Kom je, prinses?' Ik knielde neer en liet haar -haar armen om mijn nek slaan om haar vervolgens op te tillen. 'Weet je waar jij gaat logeren?' vroeg ik haar. Alex schudde haar hoofd gelijk. 'Waar dan?' vroeg ze. 'Bij Linn' Meteen begon ze weer te stralen. Helemaal blij begon ze weer over de dingen te vertellen die ze vorige keer met Linn had gedaan. Voor de tweede keer keek ik even naar Eirwen. Het stond haar echt heel goed, het maakte haar nog mooier. 'Papa?' vroeg Alex waarbij ik opkeek. 'Ja?' vroeg ik. 'Waar ga je heen?' Even dacht ik na. 'Ik ga ergens heen met Eirwen' besloot ik maar te zeggen. Daar leek ze genoeg mee te nemen en begon weer vrolijk rond te kijken.

[Sorry, kon even niks beters bedenken. je mag gerust doen dat ze Alex af hebben gezet et cetera, zodat je wat meer hebt om te schrijven in plaats van dit [: ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader
Ik bloosde een beetje toen hij zei dat ik er mooi uit zag. Dat hoorde ik niet vaak. Ik werkte in een mannenwereld en werd professioneel graag als een van de jongens gezien, maar dit deed me wel iets, want natuurlijk wilde ik tegelijkertijd ook weer wel als een meisje gezien worden. Ik poetste Alex haar gezicht schoon en gooide toen het doekje weg. Ik keek even over mijn schouder naar Liam toen begon over Linn. "Fijn" zei ik als kort maar oprecht antwoord. Alex zou in goede handen zijn. Leuk voor haar, maar ook fijn voor hem omdat hij dan ook eens een avond weer jong kon zijn. Ik glimlachte toen hij zei dat we konden gaan en liep naar de hal. daar stopte ik mijn portemonnee in een klein zwart tasje en hing dat over mijn schouder. Ik glimlachte toen ik Liam met Alex de gang in zag lopen. Het kleine meisje straalde. Die vond het vast leuk. Buiten was het niet koud, dus een jasje had ik niet nodig. Ik draaide de deur open en liet ze eruit voor ik achter ons de deur op slot draaide en de sleutels in mijn tasje liet glijden.
Niet veel later hadden we Alex afgezet bij Linn en waren we nog even langs Liam's huis gegaan zodat hij zich kon omkleden en zijn spulletjes kon pakken. Ik had geen idee hoe de avond ging lopen en dat maakte me niets uit. Ik pakte zijn hand vast en liep vrolijk met hem door het altijd drukke centrum van de metropool. Ik voelde me weer een stuk jonger en vooral minder verantwoordelijk. Al zou ik morgen met een kater op de bank wakker worden. Zolang deze avond maar gezellig werd. In het clubdistrict vond ik er een die er wel leuk uitzag met een rij voor de deur. Ik liep naar de bewaker en wond hem zo om mijn vinger dat we erin mochten. Ik trok hem mee naar de bar terwijl de dreunende muziek mijn oren en lijf binnen drong. Dit werd een hele fijne avond.

Bowties were never Cooler