Evenings in London never felt so sad... || One Direction 3 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Gelukkig hield Maddie zich redelijk rustig. Het was makkelijk haar gesnik te negeren, zo met Louis aan mijn zeide. We liepen helemaal tegen elkaar aan en ik stelde voor om Chinees te bestellen. Daar had ik nu wel trek in en ik dacht niet dat er iemand zin had om te koken. Gelukkig stemde Louis in. Die had er dus inderdaad ook geen zin in. We liepen de straat in en Louis pakte de sleutel al. Ik kon niet wachten om me op de bank neer te laten vallen en even helemaal niets meer te doen. 'Vast niet.' Ik hoopte het tenminste. Ik wachten tot Loujs had opengedaan en trok duwde hem naar binnen. Maddie bleef verslagen in de gang staan en zuchtend liet ik Louis los. 'Bel de Chinees maar vast.' Ik drukte een kus op zijn lippen en hurkte voor Maddie neer, om haar jas uit te trekken. 'Komop prinses. Niet zo zielig doen nu, want daar bereik je niets mee en krijg je -je jurk echt niet sneller mee.' Ik hing haar jas op de kapstok en aaide even door haar, haar. 'Ga boven maar even spelen, tot we gaan eten.' Ze knikte enkel en klauterde de trap op. Zuchtend liep ik weer naar Louis en wikkelde ik mijn armen meteen rond zijn middel.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne

Even keek ik Daphne gefronst aan maar moest lachen toen ze even geeuwde. Ik snapte wel dat ze ging, ze was zo te zien wel moe. Ik knikte even en glimlachte. Het was fijn om te zien dat het goed met haar ging. Nog altijd voelde ik me schuldig over wat ik gedaan had. Zelf had ik ook niet van mezelf verwacht dat ik vreemd zou gaan, en ik zou het ook nooit meer doen. Maar de gedachtes die zeiden dat als het niet zo was gebeurd ik Alex nu niet had stelden me wat gerust. Nadat Daphne weg was liep ik naar de bar toe. Veel had ik niet kunnen drinken in die tijd, enkel een glaasje cola. Even snel bestelde ik een glas bier en keek weer rond tot ik naast me Eirwen zag. Slim, om aan te komen lopen en niet eens weten dat ik naast haar was gaan staan. 'Hi! Ik dacht even dat je met je grote vriend was vertrokken' merkte ik met een grinnik op, net hard genoeg zodat ze me kon horen. Van de barman kreeg ik het glas waarbij ik hem even snel bedankte. Terwijl ik een grote slok nam uit het glas bleef ik Eirwen aankijken. 'Sorry dat ik wegging, dat was Daphne, mijn ex vriendin. Ik heb haar al een paar jaar niet meer gezien en was een beetje nieuwsgierig. Glimlachte ik wat schuldig.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader
Liam kwam naast me staan en bestelde nog wat drinken. Ik draaide me naar hem toe en glimlachte. Ik wuifde zijn gedachten weg. "Nee, ik miste je." zei ik met een flinke dubbele tong. Ik kroop wat dichter naar hem toe. Ik wilde nogsteeds graag menselijk contact voelen en dat het Liam was maakte het alleen maar beter. Bij zijn woorden fronste ik wat, maar toen ik haar niet zag glimlachte ik toch weer. "Geeft niet. Ik miste je, maar vermaakte me ook wel." Ik woelde wat onhandig door zijn zachte krullen. Ik had echt te veel gedronken. Onthouden zou ik alles wel, maar waarschijnlijk zou ik zoals altijd iets heel beschamends doen. "Kom je dansen?" vroeg ik zo duidelijk mogelijk over de muziek heen. Mijn accent was zwaarder dan normaal en met de dubbele tong was ik niet als beste verstaanbaar. Ik pakte zijn vrije hand en trok er aan. Ik wilde gewoon wat met hem doen. Herrinderingen creeren nu het nog kon, hoe genant ook. We zouden elkaar zo lang niet zien. Ik kon wel Skypen en dingen voor hem regelen, maar toch. Dat was anders.

Bowties were never Cooler

[ik weet dat het niet aan mij is, maar ik had het idee om door te gaan naar het feest van Eirwen. Want persoonlijk vind ik het een beetje eentonig en saai worden zo. En zo kan ook weer indereen reageren ;x sorry, als jullie het niet willen en het een stom idee is ;x]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Ik vind het prima. Ligt aan wat de rest vind]

Bowties were never Cooler

[Mijn hele erge late topics. Wat is er allemaal gebeurd ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

( Ik vind het prima^^)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik vind het goed :] ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

(Ik weet niet of ik ook wat moet zeggen,maarik vindhet allemaal wel best^^)

Gotta get, gotta get out of my head <3

( Zal ik dan ook de berichten naar de andere sturen?)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[ja, is goed denk ik ;p]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

( Dan ga ik dat eventjes doen ;p En degene die wilt krijg de eer om te beginnen ^^)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
De rust was terug gekeerd. Maddie was weer het zonnetje in huis en het was een stuk beter dan gister. Toen ze zelfs moeilijk deed met douche, was ik er helemaal klaar mee geweest. Ik deed nog wat wax in mijn haar en bracht het netjes in model, waarna ik mijn handen afspoelde. 'Mads, ben je klaar?' Als we nog een beetje op tijd wilde zijn, moesten we zo wel echt weg. Ik bekeek mezelf nog even in de spiegel en zuchten. Nee, zo knap als ik ooit geweest was, zou ik nooit meer worden. Misschien als ik echt oud werd, dat ik iets van Louis zij. Eeuwige jeugd stal. 'Ik krijg mijn rits niet dicht!' Jammerend kwam Maddie naar me toe en zuchtend ritste ik de rist van haar jurkje dicht. Zo, die was nu ook klaar. Ik hoopte maar dat ze het een beetje lang zou volhouden, voordat ze weer verveld zou gaan doen, omdat ze moe was. Ik was best zenuwachtig. De rest weer zien enzo. 'Boo, ben je ook klaar?' Mompelde ik, terwijl ik onze kamer in liep.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Eirwen Cadwalader
Langzaam werd ik wakker met een knallende hoofdpijn in mijn eigen bed. Toch was ik niet alleen, want ik voelde twee warme armen rond mijn lichaam. Door de hoofdpijn was alles nog wel erg vaag van gister avond. Ik herrinderde me nog dat ik een knappe jongen had laten schieten voor Liam, maar daar hield het ongeveer op. of dit die jongen was, of Liam wist ik niet, maar ik lag te lekker om het uit te zoeken. Met mijn vingers gleed ik zacht over zijn huid en voelde het lichte verschil in textuur waar normaal Liam's pijlen zaten. Dit was hem dus. Ik had geen idee waarom hij ookal weer in mijn bed lag, dat zou wel terug komen, en het maakte me eigenlijk ook niets uit. Ik was al lang blij dat ik niet alleen wakker werd. Ik kroop nog wat dichter tegen zijn warme lichaam aan en trok de dekens nog wat verder omhoog. Ik had het nog best koud. Ook kwam nu langzaam het besef dat vanavond mijn afscheidsfeestje was. Maar goed. Zolang het nog geen 2 uur 's middags was, wat niet zo was want ik was altijd voor 10 uur wakker, hoefde ik me geen zorgen te maken en kon ik nog lekker warm tegen mijn beste vriend aan blijven liggen. Dit gevoel zou ik namelijk de komende jaren moeten missen en dat vooruitzicht maakte het nog veel aanlokkelijker om te blijven liggen en te wachten tot ik hem hoorde wakker worden en met zijn sexy ochtendstem de eerste woorden van de dag zou horen spreken.

[Als je het goed vind]

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 7:29 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik had me in het vensterbank laten zakken en keek naar de mensen die door de straat. Ondanks ik daarna keek, was ik met mijn gedachten heel ergens anders, want deze waren zowel bij wat er straks kon gebeuren als wat we allemaal meegemaakt hadden met z'n alle. Ik zou het niet snel toegeven, maar het maakte me zenuwachtig dat we straks weer oog in oog zouden staan met de rest. Degene waar we zolang mee opgetrokken hadden en daarna langzaam uit elkaar gevallen was, tot vandaag. Toch was het een geruststelling dat er een iemand bij me was gebleven en nog altijd aan mijn zijde zou staan, want dat gaf ook wel weer het gevoel van dat ik alles aan zou kunnen. Mijn hoofd draaide ik dan ook zijn richting op toen zijn stem tot me doordrong, wat automatisch een glimlach op mijn gezicht liet verschijnen. 'Eerlijk gezegd niet.' verliet zachtjes mijn mond waarna ik langzaam overeind krabbelde, om in de richting van Zayn te lopen en Maddie die zich ook bij ons voegde. 'Maar laten we het er maar op wagen.' zei ik nog net zo zachtjes en kon het niet laten om mijn armen nog voor een seconde om hem heen te wikkelen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer