RPG | Zoektocht naar macht. | 1 - Speeltopics

Rollen: [van elke god het liefst één.]
-[Kind van Aphrodite] | Ritual | Amaranthé Doreah Freylin 1,17
-[Kind van Apollo] | Sydrian | Lainey Desai 1,5
-[Kind van Ares] | Gawain | Damian Xifos Machon 1,15
-[Kind van Athena] | Chilaw | Sorena Meÿa Lastornh 1,16
-[Kind van Demeter] | Blutbad | Drew Dion Geller. 1,9
-[Kind van Dionysus] | Skull | Ophelia Chrysante Aedefos. 1,10
-[Kind van Hades] | DarkMark | Theseus Aiden Silverton 1,17
-[Kind van Hermes] | Ranger | Reyna Iphigenia Jefferson. 1,9
-[Kind van Poseidon] | Limits | Niamh ‘Nim’ Fennay. 1,5
-[Kind van Zeus] | Edgar | Jace Leonidas Sotir. 1,4

Saters:
- IsA20 | Leon Arrow.- 8


Regels:
-Minimaal vijf regels.
Dit kan moeilijk zijn, maak gebruik van gedachten, omgeving en gevoelens.
- Geen ruzie OOC, IC mag wel.
- Geen Mary Sue's of Gary Stu's.
Dit zijn perfecte personages.
- OOC tussen haakjes [] || () {}
- Als je vragen hebt, moet je ze gewoon vragen.
- Meld het als je voor een lange tijd niet kan reageren.
- Alleen ik, Delphi, of Limits maken nieuwe topics aan.




Iedereen is op de halfbloedheuvel. Het is zeven uur ’s avonds en iedereen heeft zich verdeeld in twee groepen, zo komen de monsters hen minder snel op het spoor. Voor communicatie moeten ze een mobiel gebruiken, maar ze hebben afgesproken dat ze zo min mogelijk contact houden. Om uit de onderwereld te komen heb je parels nodig, die door heel Amerika liggen. Daarom gaan ze allemaal opzoek naar de parels. Op de kaart staan twee locaties afgegeven, daar liggen de parels. Wanneer de teams allebei een parel hebben bemachtigt, komt de volgende plek op de kaart tevoorschijn. Voor Team 1 ligt de parel in het grootste warenhuis van Washington, en voor Team 2 ligt de parel in een pretpark in L.A.

Team één reist via de pegasi, en team twee bedenkt nog een paar opties, zodat ook zij van start kunnen gaan.



Team 1:
- Jace Leonidas Sonir.
- Drew Dion Geller.
- Niamh ‘Nim’ Fennay.
- Reyna Iphigenia Jefferson.
- Theseus 'Theo' Silverton.
- Lainey Desai.

Team 2:
- Sorena Meÿa Lastornh.
- Ophelia Chrysante Aedefos.
- Leon Arrow.
- Damian Xifos Machon.
- Amaranthé Doreah Freylin.

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 13:41 ]

Edgar schreef:
| diAngelo -> Edgar |

[Changed it.]

Damian Xifos Machon- Ares- Team 2

De zon kan elk moment beginnen met ondergaan en de hemel begint al rod-oranje te kleuren. Ik laat nog even mijn gezicht verwarmen door de laatste zonnestralen van deze dag, voordat ik kijk wie er ondertussen nog bij me in de buurt zijn komen staan. Met een zucht wend ik mijn gezicht van de zon af en zie drie meisjes en een sater staan. Fijn, enigste jongen hier. En een sater tel ik niet helemaal als een jongen mee. Weer zucht ik, maar deze keer dieper. Natuurlijk moet dat mij weer overkomen. De Meisjes zijn dochters van Aphrodite, Athena en Dionysus. Ook weer fijn. Mijn vader en Athena mogen elkaar niet en hij heeft ooit het met gedeeld met Aphrodite. Het enige voordeel aan een dochter van Athena is, is dat, als we in de problemen komen, we in ieder geval twee goede vechters hebben om ons uit de problemen te redden. Lichtelijk moedeloos staar ik naar mijn reisgezellen.
'Oke', heeft iemand een idee hoe we in LA gaan komen?' vraag ik. LA ligt nou ook niet bepaald dichtbij, helemaal aan de andere kust van Amerika, dus het is een goede vraag hoe we daar gaan komen. En het liefst een beetje snel.
'Als iemand een aardige hoeveelheid drachmen tot zijn beschikking heeft, dan zouden we de taxi van de Graeae kunnen nemen,' stelde ik ook meteen maar voor. Dat zou hopelijk best snel zijn, waardoor we niet al te lang over de reis vaan LA zouden doen. Ik kijk opzij en zie dat het andere team op Pegasi vertrekt. Slim, jammer dat onze reis waarschijnlijk te lang zou zijn voor die dieren. En ik weet niet zeker of het wel slim is dat dit groepje het luchtruim betreet. Ik hoop maar dat de anderen ook nog met nuttige suggesties komen.

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 19:08 ]

Sorena Meÿa Lastornh.

Een beetje moedeloos sta ik bij de dochters van Aphrodite en Dionsyus. Ik kende ze niet, en dat was ik nou ook niet bepaald van plan. Ik kijk even naar de sater, waarom een jongen? Als we ons zouden moeten verdedigen ging dat nog heel wat worden. 'Oke', heeft iemand een idee hoe we in LA gaan komen?' vraagt Damian. Ja, ik ken hem. Misschien omdat onze ouders elkaar niet mogen. Maar ik voel geen enkele rivaliteit voor de jongen. "Ehm.. Luchtreizen is denk geen goed idee. de Taxi van Graeae zou wel wat eens kunnen zijn ja." Zeg ik vriendelijk en loop naar hem toe. Ik blijf echt niet bij die drie staan hoor. " We zouden ook een eerste gedeelte kunnen lopen, en dan taxi's pakken. Misschien minder snel, maar zeker minder opvallend.'' Is mijn tweede optie. Het medallion van mijn moeder uit mijn tas en doe dat om mijn nek. "Teminste als die twee meiden bij de sater weggaan, kunnen we VERTREKKEN." het laatste roep ik naar de drie die er nog staan. Een beetje ongemakkelijk keek ik naar de grond, tja het was wel dat ik hier zogezegd naast het nageslacht van de "Vijand"Van mijn moeder. En voor de kinderen is dat lekker ongemakkelijk, ouders lopen te zeuren en elkaars kinderen af te kraken. En de kinderen zien elkaar elke dag, keer op keer. Nee dat is lekker handig, ouders ook. "Dus.." Begin ik dan maar tegen Damian. " Sorena- Meÿa.. Noem me maar Meÿa, dat is makkelijker." Zeg ik dan lichtelijk blozend, ik was geen held bij jongen. Vechten tegen jongens, geen punt. Maar praten tegen ze was echt te genánt voor woorden.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Reyna Iphigenia Jefferson | Hermes | Team 1
Reyna was halfdood wanneer ze Halfbloedheuvel op wandelde en afwezig bij haar team ging staan. Het was haar dag niet, vandaag. Iedereen die wat tegen haar zou zeggen, zou dat meteen wel door hebben.
Reyna kon zich vaag herinneren dat ze uit bed was gekomen, zich had gedoucht en haar kleren had aangetrokken, die bestonden uit het typische knaloranje kampshirt dat onder haar grijze, oversized trui met witte bolletjes vandaan piepte. De rest van de dag was zo'n beetje in een waas voorbijgegaan en ze was nog altijd even moe. Ze had een zwarte broek aan met veterlaarsjes daaronder en Elafry, haar zwaard, over haar rug gegespt. Omdat het nogal onhandig zou zijn om daar nog een rugzak over te dragen, had ze een schoudertas aan, die dwars over haar schouder, langs haar heup hing, nog eens dubbel vastgemaakt rond haar middel zodat hij niet in de weg zou hangen tijdens een eventueel gevecht. Of dat ze hem gewoon niet zou verliezen, want dan zou ze haar reservekledij en al haar andere spullen kwijtraken. Ze checkte bij die gedachte nog maar eens of ze alles bij had. Ze vond het raar om het kamp te verlaten, na haast tien jaar. Ze voelde zich er een beetje vreemd over. Misschien was ze bang, maar dat zou ze sowieso niet toegeven, merendeels omdat ook Jace in haar groep zat. Dit ging vast een geweldige queeste worden, dacht ze ietwat sip.
Niamh floot en er kwam een stel pegasi aangevlogen. Reyna kreunde onwillekeurig even en ging half Door haar knieën. Een dutje zou er niet in zitten, tenzij ze te pletter wilde storten. Sinds Reyna van een pegasus in het kanomeer was gevallen, vertrouwde ze die dieren totaal niet meer. Het was de meest gênante dag van haar hele leven geweest.

[ bericht aangepast op 20 aug 2013 - 19:42 ]

---

help

Leon Arrow - Team 2

Enigszins hyper sta ik op de halfbloedheuvel. Ik check voor de zoveelste keer of ik niets vergeten ben en rits mijn rugzak open.
Schoenen, broek, pet, een paar lege colablikjes en een mes. Ik heb alles.
Dan besluit ik om eens te kijken met wie ik eigenlijk op een queeste moet. De mensen die ik ken zijn Damian en Meÿa. Damian mag ik wel en Meÿa ook wel. Eigenlijk ken ik haar niet zo goed. Ik besluit naar de twee anderen (allebei meiden) toe te lopen en kennis te maken.
'Halotjes,' zeg ik en ga bij de twee meiden staan. Ik hoor Damian en Meÿa praten over taxi's en zo dus ik besluit het vervoer aan hen over te laten. Toen ik een keer vervoer moest regelen leek niemand echt blij met de koeien die ik had geregeld.
'Ik ben Leon' vervolg ik. 'Ik heb gehoord dat we mobieltjes mee krijgen. Vinden jullie die ook zo lekker?'
Ik ben best trots op mezelf dat ik een goed gesprek heb opgestart en kijk de twee meiden grijnzend aan, wachtend op een reactie.

---

-

[DarkMark went Olympus]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Jace Leonidas Sotir. | Zeus. | Team één. | Halfbloedheuvel.
Jace staarde om zich heen. Op Halfbloedheuvel stonden momenteel tien halfgoden en een sater wie allen een queeste hadden gekregen. Dezelfde queeste. Het was zeker een primeur dat ze met zovelen waren, maar dat was niet Jace' zorg. Hij hoorde vaag Nim de pegasi fluiten en legde zuchtend zijn hand even over de top van het gevest van zijn favoriete zwaard, Chysia. Op dit moment waren ze op Long Island en Washington, waar de eerste parel lag, was een heel eind weg. Schaduwreizen zou erg handig zijn, dacht Jace. En leuker dan pegasi's.
Jace keek de groep rond. Hij zat met een zoon van Demeter, een dochter van Poseidon, een dochter van Hermes, een zoon van Hades en een dochter van Apollo opgescheept. Die laatste was de beste van de groep. Lainey was altijd al Jaces beste vriendin geweest, zelfs één van zijn enige vrienden.
Een zestal pegasi landden op Halfbloedheuvel voor groep één en Jace deinsde achteruit toen één van de dieren gevaarlijk dicht bij hem ging staan. De zoon van Zeus was nooit echt dol geweest op dieren. De halfgoden klommen elk op een ander dier en Jace trok een wenkbrauw op toen Theseus' zwarte boog in zijn hand verscheen en hij een pijl liet verschijnen en die toen weer liet verdwijnen. Jace snoof. Uitslover.
Hijzelf checkte nog snel even of zijn rugzak op z'n plek zat. Jace deed de moeite niet om te kijken of alles wat hij nodig had erin zat. Het zal wel en anders was hij gefucked.
Plotseling viel het hem in dat Lainey bang was van hoogtes. Heel erg bang. En op een pegasus vliegen was vast verschrikkelijk voor haar. Hij draaide zich om in haar richting en glimlachte geruststellend. "Zullen we samen op een pegasus?"

[ bericht aangepast op 19 aug 2013 - 19:55 ]

---

kindness is never a burden.

Lainey Desai || Apollo || Team één
Ik heb best wel zin in de queeste, ook al is het een erg serieuze queeste, het is tenminste een kans om weer eens echt iets te doen. Waar ik echter totaal geen zin in heb is de reis naar Washington, of beter gezegd: hoe we er heen gaan. Pegasi zijn vast lieve beesten, maar ik krijg het alleen al benauwd bij de gedachte om de lucht in te gaan en dat voor een paar uur lang. En er zijn geen veiligheidsnetten of iets dergelijks. Godzijdank zit ik nog wel bij Jace in het team, als ik val kan hij vast wel iets verzinnen om mij op te vangen. Als hij er niet bij was geweest, dan was ik voor geen goud op een pegasus geklommen. Het is te hopen dat we geen monsters aantrekken terwijl we in de lucht zijn, al is die kans behoorlijk groot met Jace, Niamh én Theseus in één team. Ik vraag me af wat Chiron bezielde toen hij de teams maakte. Ik hoop dat team twee het red als ze in een gevecht terecht komen, aangezien ze een dochter van Aphrodite en een sater hebben, wat beide niet echt vechters zijn, maar ze hebben ook Damian, een zoon van Ares, en Ophelia, een dochter van Athena. Ze zouden het wel moeten kunnen redden.
Niamh heeft de pegasi inmiddels al geroepen en in enkele seconden is ze er op geklommen. Ik zie dat ze de kaart te voorschijn haalt, en ik vond het eerlijk gezegd niet erg "teamspirit-achtig" van haar dat ze de kaart zowat gelijk zichzelf toe-eigende. Het was sowieso verstandiger geweest om die kaart aan mij, Reyna of Drew te geven aangezien de monsters eerder achter Niamh aangaan dan achter ons, en als er iets met haar gebeurd bestaat de kans dat de kaart ook weg raakt en dan hangt de hele queeste af van team twee.
Ik schrik uit mijn overpeinzingen als Jace iets aan me vraagt. 'Zullen we samen op een pegasus?' Er verschijnt een lichte glimlach op mijn gezicht, hij weet nog dat ik bang ben voor hoogtes. 'Graag,' antwoord ik, 'maar vind je dat niet erg?' vraag ik er voor de zekerheid achteraan.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Damian Xifos Machon - Ares - Team 2

Tot nu toe krijg ik alleen nog reactie van Sorena, de dochter van Athena. 'Ehm.. Luchtreizen is denk geen goed idee. de Taxi van Graeae zou wel wat eens kunnen zijn ja.' Ze komt naar me toegelopen en blijft naast me staan. Fijn, dat gaat wat worden. Ik ben al bang voor een discusie tussen ons, die niet goed gaat aflopen. Ik neem me voor om me in te houden, voor het geval ze iets gaat zeggen, wat bij mij woede uitlokt. Als we deze queste tot een goed einde willen brengen, dan zal ik me moeten beheersen. Iets waarvan ik me af vraag, of me dat wel gaat lukken.
'We zouden ook een eerste gedeelte kunnen lopen, en dan taxi's pakken. Misschien minder snel, maar zeker minder opvallend,' oppert ze daarna en haar idee lijkt mij niet echt het handigst. 'Teminste als die twee meiden bij de sater weggaan, kunnen we VERTREKKEN.' roept ze daarna geërgerd, nadat ze een medaillon uit haar tas heeft gehaald en om haar nek gedaan. 'Dus.."Begint ze daarna weer tegen mij " Sorena- Meÿa.. Noem me maar Meÿa, dat is makkelijker.' Oké, eigenlijk valt ze nog mee. Ik had veel erger verwacht van haar.
'Oké, dat zal ik onthouden. Mijn naam is Damian. en over je idee om een gewone taxi te nemen: Waar wil je al die dollars vandaan halen voor een takirit die heel wat gaat kosten. En als we de taxi van de Graeae nemen, dan hebben we waarschijnlijk niet, dat we onderweg een ontmoeting met monsters krijgen. Dan kan je beter gewoon mythisch vervoer nemen, gaat veel te snel voor die monsters om ons te kunnen aanvallen. Een doodnormale mensentaxi kunnen ze veel makkelijker onderscheppen. Zijn er nog andere ideeën? Want dan mogen we ons spaarpotten vol drachmen legen en de Graeae taxi pakken.'

[ bericht aangepast op 20 aug 2013 - 18:12 ]

Dan speel ik wel wat tegen mezelf, I guess. :')

Reyna Iphigenia Jefferson || Hermes || Team 1
Reyna wreef in haar ogen. Ze had echt totaal geen slaap gehad. Ze had niet durven slapen. Niet na die nachtmerrie van twee nachten geleden. Ze wilde het niet opnieuw meemaken, dat gevoel van onmacht en krankzinnigheid. Speelde, de goden een spelletje met haar, of was het een nietsbetekenende nachtmerrie geweest van uit haar verbeelding, haar onderbewustzijn? Haar hand greep in haar broekzak naar een klein papiertje. Ze stak het altijd automatisch in haar broekzak als ze het gebouw verliet. Ze ging nooit ergens heen zonder dat die foto in haar broekzak zat. Het was het enige dat haar eraan kon herinneren dat ze wél een afkomst had en dat ze wél goeie tijden had gehad. Zonder die foto zou ze elke dag van het minste uit haar slof schieten en hoogstwaarschijnlijk al meer mensen in elkaar hebben geslagen dan ze zou willen.
Wantrouwig liep ze naar één van de pegasi en nam die bij de teugels. Aan de ene kant vond ze die beesten irritant en aan de andere kant had ze er medelijden mee dat ze zo ver zouden moeten vliegen met dat gewicht op hun rug. Reyna was al opgelucht dat het dier haar niet aanviel. Het was een sneeuwwit exemplaar, net zoals de echte Pegasus was geweest, als ze de verhalen mocht geloven. Ze zette haar voet in de stijgbeugel en steeg soepel op. Ze moest moeite doen om niet in slaap te vallen.

---

help

[Goed idee Marthe, of anders zal ik wel met theseus proberen een gesprek op te starten?]

Theseus 'Theo' Aiden Silverton.

Ik tuur maar wat doelloos om me heen en zie Jace, zoon van Zeus, met de dochter van Apollo praten. Mijn blik valt op groep twee, die blijken nog druk te zijn over hoe ze gaan reizen. Ik richt mijn aandacht weer op onze groep. Dochter van Poseidon, zoon van Zeus, dochter van Apollo, zoon van Demeter en dochter van Hermes. Oh en ik natuurlijk, maar dat doet er niet toe. Ik bekijk ze één voor één. Omdat ik meestal op mezelf ben, ken ik de meesten amper. Ik moest daarom ook goed denken over hun namen: Niamh (die wist ik, ze is best aardig), Jace, Lainey, Drew en Reyna, gok ik. Ik zie dat Reyna er slaperig uitziet en trek mijn wenkbrauw op. Zou ze niet geslapen hebben door de queeste? Of door de dromen waar iedereen wel eens door geplaagd wordt. Ik spoor mijn pegasus aan en ga naar haar toe.
"Hoi," zeg ik voorzichtig en wacht rustig af. Mensen vergissen zich meestal in mij op dat gebied, ik ben ontzettend geduldig.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Reyna Iphigenia Jefferson || Hermes || Team 1
Reyna deed net haar haar in een zijwaartse vlecht, wanneer Theo op haar af kwam gelopen.
"Hoi." Hij klonk een beetje voorzichtig.
"Hall-o?" zei Reyna langzaam. Ze schonk hem zijn 'waarom-praat-je-tegen-me'-blik. De meeste mensen wandelden niet zomaar op haar af om even een praatje met haar te slaan. "Wat is er?" Ze wreef even in haar ogen en geeuwde. Ze had het koud, ook al had ze een dikke trui aan. Het was een bijwerking van haar vermoeidheid. Ze hoopte alleen maar dat haar aandacht hierdoor niet verslapt zou zijn. Het voelde alsof ze net uit haar bed was gekropen, ook al was het avond. Ze kon zich ook niet echt meer precies herinneren wat er vandaag zoal gebeurd was, behalve dat ze uit haar bed was gekropen en direct haar spullen voor de queeste had klaargelegd. Hypnos, wat is jouw probleem vandaag? dacht ze bij zichzelf terwijl ze naar de hemel staarde. Ze herinnerde zich weer dat de zoon van Hades bij haar stond en keek hem met een schuin hoofd aan. Ze kon nog een gaap niet onderdrukken en deed niet eens moeite om haar hand voor haar mond te houden.

[Sorry dat het zo kort is, Xanthie. :c]

---

help

Theseus 'Theo' Aiden Silverton

Ze had haar haar in een zijwaartse vlecht gedaan en ik moest toegeven dat haar dat goed stond.
"Hall-o?" zei ze een beetje sloom en ze schonk me die blik die zij dat ik niet met haar moest praten. Ik moest toegeven dat ze er goed in was, maar ik besloot toch het gesprek voort te zetten. Zeker toen ze nog een vraag stelde. "Wat is er?" vroeg ze en wreef in haar ogen. Ik had dus gelijk gehad. Ze was uitgeput en niet zo een klein beetje ook. Ze liet een uitdrukkelijke geeuw ontsnappen en hield haar hand niet voor haar mond. Hmm, charming, maar niet abnormaal.
"Er is niks, ik vroeg me gewoon af of er iets was. Je lijkt me uitgeput," zeg ik en hang mijn boog fatsoenlijk, het ding schoof van mijn arm af. Oh gods, ik zie er vast ongemakkelijk uit.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Reyna Iphigenia Jefferson || Hermes || Team 1
"Er is niets," zegt Theo.
"Waarom sta je hier dan?" Reyna moest zich ervan weerhouden dat ze weer in zijn gezicht zou geeuwen en rekte zich in plaats daarvan uit. Was er hier niet iets waarmee ze zich kon vastmaken aan het zadel zodat ze kon slapen? Maar ze werd liever gek van vermoeidheid dan dat ze zich depressief ging voelen door die nachtmerrie.
"Ik vroeg me gewoon af of er iets was," vervolgde Theseus. "Je lijkt me uitgeput." Hij hing zijn boog even recht. Reyna keek hem vanuit de hoogte aan, wat niet zo moeilijk was als je op een paard zat.
"Waaraan heb je dat gemerkt, darling?" vroeg ze met een vermoeide zucht, waarna ze verder ging: "Bezorgd, Theodore?" De teugels gleden even tussen haar vingers Door, maar ze greep ze net zo snel weer vast. Ze voelde zich echt doodongemakkelijk op dit dier.
Reyna was aan de ene kant kwaad geweest dat ze in dit team was ingedeeld. Jace was de irritante halfgod ter wereld en zijn hoffelijkheid tegenover Lainey maakte zijn andere gedrag alleen nog maar irritante. Lainey dan weer, bleef constant aan die dude hangen, alsof ze smoor op hem was. Reyna twijfelde er niet echt over dat dit ook zo was. Dan had je nog Niamh die zich altijd zo belangrijk leek te voelen alleen maar omdat ze ooit een broer had gehad die de wereld had gered. Theseus was gewoon... Nogal doods. Ach j, dat kon hij niet helpen. Hades was nu eenmaal niet de fleurige godheid die er bestond. Over Drew had Reyna niet echt een mening.
Dan aan de andere kant was ze opgelucht geweest, toen ze had gehoord wat de bestemmingen waren. Ze had vast en zeker een emotionele breakdown gehad als ze terug naar Los Angeles had gemoeten. Dat zou er met die nachtmerrie echt niet meer bij gekund hebben.

(No hate, jut to be sure. :'))

---

help

Niamh ‘Nim’ Fennay | Poseidon | Team 1

Ik had de inhoud van mijn zwarte rugzak nu al meer dan tien keer bekeken. Maar nog steeds had ik het gevoel dat ik iets vergeten was. Zachtjes begon ik de inhoud op te noemen. ‘De kaart, wat eten en drinken, ehbo-spullen en mijn drietand’ vlug haalde ik mijn drietand eruit en keek er even naar. Ik klikte 'm in zodat het een ketting werd met een schelp eraan. Snel legde ik die om me hals. Afwezig staarde ik om me heen. Af en toe aaide ik Nychta even, die blij hinnikte. Ik stuurde haar naar Reyna en Theseus toe. ‘Hey,’ zei ik. Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren, maar het lukte niet echt. Ik kan veel andere dingen maar geen glimlach forceren? Ik schoot in de lach en keek ze nu, met een oprechte glimlach aan. Zenuwachtig pulkte ik aan mijn ketting. Ik was nooit echt goed geweest in vrienden maken, maar om de hele queeste me af te zonderen van de rest vond ik een beetje te ver gaan.