Blake Field Fantasy High School | RPG - Speeltopics

Ooit was de wereld vol met verschillende soorten wezens, er zijn altijd al magiërs en andere varianten geweest en dit geld ook voor stuurders. De mensen hebben er echter nooit mee te maken gehad omdat de stuurders te veel op normale mensen lijken. De stuurders hebben zich eeuwenlang verborgen gehouden voor de mens door een eigen stad op aarde te creeëren, alleen de andere mythische wezens wisten hiervan. Omdat er alleen maar stuurders in de stad woonden heeft nooit iemand de stad over kunnen nemen. Maar na een groot gevecht waren er nog maar een honderdtal aan stuurders over, ze besloten zich te verspreiden over de wereld, en hun stuurdersidentiteit te laten varen. De stad ligt dus nog ergens in de bossen. Er zijn ondertussen al honderden generaties aan stuurders geweest, maar er is niemand geweest die de stad ooit nog heeft teruggevonden, aangezien deze alleen zichtbaar is voor stuurders die dingen onzichtbaar kunnen maken of helder kunnen zien. De stuurders denken echter dat de stad in de buurt van Blake Field High ligt. Er zijn al honderden stuurders naar op zoek geweest, maar niemand is ooit levend teruggekomen van deze queeste, en heeft dus het verhaal door kunnen vertellen. Het is dan ook geen geheim dat de stuurders de hoop op de oude stad sinds een paar jaar hebben laten varen. Er zijn weer veel jonge stuurders, en dit heeft een groot voordeel, want hiermee kunnen de oude stuurders een bevolking creeëren die net zo groot was als de oude, en met deze bevolking een nieuwe stad maken, waar ze weer in vrede kunnen leven.

Er zijn verschillende personages in de school:
Het Schoolhoofd, Araelia Nods, Leven en Emotie.
De Conciërge, Marvin Conrad, Verschijnselen en Levitatie.
De Bibliothecaresse, Larenta Bardou, Muziek en Geluid.
De Bibliothecaris, Louis Fenri, Helderwaarnemend.
Leraar Krachten, Taylor Barakat, Verschijnselen en Levitatie.
Leraar Verdediging, Duncan Anderson, Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling.
Leraar Aanvallen, Davis Brown, Vuur en Warmte.

---

Regels:
- Géén one-liners.
- Geen perfecte personages.
- Houd het realistisch, voor zover dat kan in een fantasy-RPG, haha.
- Off-topic in quotes.
- Meld het als je langere tijd offline bent (hele dagen).

---

Leerlingen:

Lucht en Wind

Aarde en Flora

Patch Dave Di Lorenzo - Winterwolves

Water en IJs

Vuur en Warmte

Ricardo Drake Aiden Haglesbury - x Destine

Muziek en Geluid

June Alison Morrinson - Sourire
Mo Montrose - Cheesburger

Leven en Emotie

Verschijnselen en Levitatie

Angela "Angel" Raven Moore - Winterwolves

Energie en Tijd

Zurie Pricilla Wilde - Rider

Helderwaarnemend

Tyler Jay Valentino - Malino

Beeld en Gedachte

Chloedette "Chloe" Libby Morgan - AppleBottom
Alyson Rose Valentino - Malino

Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling

Aimée Yara Bennett - Erestor

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 12:05 ]

Tyler Jay Valentino

Zij bijt op haar lip en begint over haar hele lichaam te trillen. Uit haar linker ooghoek glipt een traan en ik blijf haar maar aankijken. Al snel verlieten een paar andere tranen haar ooghoeken en ik hoorde ze over haar wang glijden. Dat is het vervelende aan helderwaarneming. Je hoort alles, je ziet alles, je voelt alles. En dan alles zoveel beter dan anderen, ook heb ik dingen die anderen niet kunnen waarnemen. Ze opende haar mond maar voor ze iets kan zeggen barstte ze in huilen uit. Ik schrik even maar herpak me snel. Ik streel even geruststellend over haar arm. 'Sssh.. Rustig. Het is goed... Rust anders even uit.' zeg ik en open de deur terwijl mijn hand haar arm verlaat..

---

El Diablo.

Mo montrose
Ze sloeg haar armen over elkaar heen. 'Oke, als je zo goed bent zoals je je voordoet wil ik wel een stukje mondharmonica horen', zei ze.
'U vraagt ik speel', zei ik terwijl ik mijn mondharmonica uit mijn zak viste. 'Hmm ik doe eentje met gitaar erbij', zei ik en ik stond op om mijn gitaar te pakken. Vervolgens viste ik mijn harmonica houder ding uit mijn tas. Ik had geen idee hoe het hete, maar het was er voor gemaakt zodat je mondharmonica kon spelen en je handen vrij hield. Ik deed het om en zette mijn harmonica er in. Daarna ging ik zitten en sloeg de eerste accorderen van dust in the wind aan. Ik had er alleen voor gekozen het met gitaar te doen omdat de meeste covers met alleen een harmonica nogal saai klonken. Ik had ook een zelf bedacht stuk kunnen doen, maar daar was ik nog wat onzeker over. Ik sloot mijn ogen en verdiepte me in het het stuk.

---

The big big bang The reason I'm alive

Rosemary Bryant || Outfit ||
Zijn hand streelt over mijn arm en er verschijnt overal kippenvel. Ergens heb ik zin om 'raak me niet aan' te schreeuwen, maar ik doe het niet. Al deed ik het wel op dit moment zou er toch niet veel meer dan gesnotter uit komen. 'Sssh.. Rustig. Het is goed... Rust anders even uit', zegt hij terwijl hij de deur opent en zijn hand mijn arm verlaat. Verschrikt kijk ik hem aan. eerst wou ik niks liever dan bij hem weg komen, maar nu wil ik niet meer alleen zijn. Ineens krijg ik de behoefte om alles aan hem te vertellen en mijn hard bij hem uit te storten. Een klein stemmetje in mijn hoofd verteld het me te doen, maar een andere juist niet. Het is niet alsof mijn vader me hier gaat vinden. Hoop ik dan. Dus waarom niet. Ik ben inmiddels de kamer in gestapt en heb mijn rugzak van me af laten glijden. Dan doe ik iets wat ik nooit van mezelf had verwacht. Ik pak zijn arm en trek hem naar me toe. Daarna sluit ik mijn armen om me heen en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. 'Blijf', mompel ik. Niet dat hij zo heel veel keuze heeft. Inwendig schreeuw ik. Ik knuffel iemand. Het is jongen. Of een man, whatever. Het is een wildvreemde, ik weet zijn naam nog niet eens met zekerheid en ik vraag hem om te blijven?! Wat bezielt me.

---

The big big bang The reason I'm alive

Tyler Jay Valentino

Ze kijkt me verschrikt aan, maar loopt al snel haar kamer in. Ik kijk toe hoe haar rugzak van haar rug glijd en opeens trekt ze me naar binnen. Ze trekt me naar haar toe en sluit haar armen om me heen terwijl ze haar hoofd op mijn borstkas legt. 'Blijf' mompelt ze en ik knik. 'is goed' zeg ik en sla zacht en voorzichtig mijn armen om haar heen. Opeens schreeuwt ze inwendig en ik trek me verbaasd een beetje terug. Niet zo ver dat haar armen niet meer om heen zitten, maar wel dat ik haar normaal aan kan kijken. 'Wat is er?' vraag ik en kijk haar vragend aan.

---

El Diablo.

Rosemary Bryant || Outfit ||
'is goed', zegt hij terwijl hij zijn handen om me heen slaat. Opeens trekt hij zich een beetje terug. 'Wat is er?', vraagt hij. Ik draai mijn gezicht naar de zijne. O help, ik was vergeten dat hij helderwaarnemend is. Hij merkt natuurlijk iets van de inwendige ruzie die ik met mezelf had. Het huilen was inmiddels een beetje gestopt, niet omdat ik uitgehuild was, maar omdat er geen tranen meer over waren. Zachtjes schud ik mijn hoofd. 'Niks, het licht niet aan jou', zeg ik schor. Ik vroeg me af of alles ooit goed zou komen. Of dat ik nu misschien wel weg bij mijn vader was, maar hij voor altijd door mijn gedachtes zou spoken. Ik begon te twijfelen of ik niet gewoon weg moest gaan. Het was duidelijk dat ik niet meer gewend was aan mensen en dat het een hele tijd ging duren voordat ik me had aangepast. Als ik ooit wel aanpaste. Alleen, waar kon ik heen? In elk geval liever hier dan daar. Ik keek hem even recht aan. Ik had nog steeds zin om hem alles te vertellen, alleen ik wist niet of dat wel zo slim was. Ik moest in elk geval een verklaring geven voor mijn gedrag, dus waarom dan niet gelijk de waarheid.

---

The big big bang The reason I'm alive

Wolfheart schreef:
[Iemand voor Angela?]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Tyler Jay Valentino

Ze draait haar gezicht naar de mijne en ik blijf haar aankijken. Het huilen stopte langzaam en voorzichtig veegde ik de laatste traan van haar wang. Ze schud haar hoofd zacht, 'Niks, het licht niet aan jou' zegt ze en ik knik. Het was duidelijk dat er heel wat aan de hand was, wat het was weet ik niet. Of ze het aan me zou vertellen betwijfel ik ook. 'Oké, even rustig doen.' glimlach ik en leid haar naar het bed. Ik laat haar zacht op het bed zakken en loop naar de badkamer. Ik pak een glas water en loop terug. Ik geef het glas aan haar en plof naast haar met een zwakke glimlach. 'Wil je vertellen wat er aan de hand is of?' vroeg ik en keek haar vragend aan.

---

El Diablo.

Rosemary Bryant || Outfit ||
Zijn handen waren warm en zacht. Dat ontdekte ik toen hij een paar restjes tranen van mijn wangen veegde. 'Oké, even rustig doen', zei hij. Dat lukte wel het huilen was opluchtend en ik kalmeerde langzaam, maar zeker. Hij leidde me naar het bed en liet me voorzichtig op het zachte bed zakken. Hij loopt weg en verdwijnt achter een deur, vermoedelijk die van de badkamer en komt niet veel later terug met een glas water. Als hij het me aangegeven heeft neem ik rustig een paar slokjes terwijl hij naast me neer ploft. Op zijn gezicht is een zwakke glimlach verschenen. 'Wil je vertellen wat er aan de hand is of?' vraagt hij. Ik haal een keer diep adem en neem dan mijn besluit. In een keer vertelde ik hem alles. Over mijn moeders dood en dat mijn vader ging drinken. Ik vertelde hem ook dat ik seksueel misbruikt door hem was en dat ik gestopt was met naar school gaan. Ook vertelde ik hem dat ik achter mijn kracht was gekomen en dat ik een keertje vrij letterlijk tegen de school aan liep en dat ik me toen had ingeschreven. Tot slot veegde ik de make up van mijn linkerwang, voor zo ver die er nog op zat om mijn blauwe plek als een soort voorbeeld te geven. Het voelde alsof er een zware last van mijn schouders was gevallen.

---

The big big bang The reason I'm alive

June Alison Morrinson.

'U vraagt ik speel' zegt hij terwijl hij zijn mondharmonica uit zijn zak vist. 'Hmm ik doe eentje met gitaar erbij' zegt hij en hij staat op om zijn gitaar te pakken. Vervolgens pakte hij de mondharmonica houder ding uit zijn tas. Geen idee hoe dat heet, misschien heeft het wel geen naam, misschien heet het wel mondharmonica houder ofzo..? Hij ging zitten en begon de accorderen van dust in the wind te spelen. Na een tijdje sloot hij zijn ogen en verdiepte zich in het stuk. Ik trok mijn benen op en ging in een kleermakers zit zitten. Ik keek naar hem en genoot van de muziek. Echt mooi. Ik glimlachte toen hij klaar was. 'Wauw.. Echt.. Goed' zei ik helemaal omver geblazen. Je werd echt rustig van dit lied. Ik klapte even en glimlachte. 'Hé, de bibliothecaresse heeft ook Muziek en Geluid en in het begin van het jaar organiseert ze altijd een soort van songfestival. Ze heeft mij gevraagd om mee te doen, misschien kunnen we een duet zingen?' vroeg ik hem. Wie weet wou hij dat wel.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Tyler Jay Valentino

Ze haalt een keer diep adem en begint dan te vertellen. Over haar moeders dood en dat haar vader ging drinken. Ze vertelde me ook dat ze seksueel misbruikt door hem was en dat ze gestopt was met naar school gaan. Ook vertelde ze me dat ze achter haar kracht was gekomen en dat ze een keertje vrij letterlijk tegen de school aan liep en dat ze zich toen had ingeschreven. Ik zag dat ze haar make up weg veegde van haar linkerwang en ik zag de blauwe plek. Ik bijt even op mijn lip en streel zacht over haar arm. 'Jeez... Ik dacht dat het weinig was, maar dit.. Oh god..' zeg ik en schud mijn hoofd even. 'Vreselijk.' mompel ik en kijk haar weer aan..

---

El Diablo.

Mo Montrose
Ik opende mijn ogen en zag June glimlachen. 'Wauw.. Echt.. Goed', zei ze. Een applausje volgde. Een kleine blos verscheen op mijn wangen, maar ik hoopte maar dat ze het niet zou merken. Ik zette mijn gitaar naast me neer en haalde dat rare mondharmonica ding van mijn nek en legde het ergens op het bed. Mijn harmonica zelf liet ik weer in mijn zak glijden. Ondertussen was June iets aan het vertellen. 'Hé, de bibliothecaresse heeft ook Muziek en Geluid en in het begin van het jaar organiseert ze altijd een soort van songfestival. Ze heeft mij gevraagd om mee te doen, misschien kunnen we een duet zingen?' Ik beet zachtjes op de binnenkant van mijn wang en streek door mijn donkere haren. Hierdoor kwamen mijn haren min of meer achter mijn oren terecht en was mijn oorbel in mijn linker oor goed zichtbaar. Het maakte me weinig uit, daar was hij immers voor. Ik wou best wel een liedje zingen, alleen in de douche, om half 2 's nachts als iedereen sliep en niemand me kon horen. Ik was meer van de instrumenten, niet dat ik niet kon zingen. Ik vond het alleen nogal eng. 'Eh...' begon ik. 'Ik wil wel, alleen ik heb nog nooit voor mensen gezongen', zei ik.

---

The big big bang The reason I'm alive

Rosemary Bryant || Outfit ||
Zijn hand streelde over mijn arm, maar ik vond het goed. Met hem en met niemand anders. Om een of andere reden vertrouwde ik hem. 'Jeez... Ik dacht dat het weinig was, maar dit.. Oh god..', zegt hij. Hij schud met zijn hoofd en kijkt me dan weer aan. 'Vreselijk', mompelt hij. Ik keek hem aan in zijn karamel gekleurde ogen. Het waren mooie ogen. Ineens schoot me te binnen dat ik zijn naam niet wist. 'Hoe heet je eigenlijk', zei ik. Een blos verscheen op mijn wangen, ik had zojuist iemand mijn levensverhaal verteld en ik wist zijn naam nog niet eens.

---

The big big bang The reason I'm alive

Tyler Jay Valentino

Ik zag haar blauwe ogen en bijna automatisch glimlach ik geruststellend. 'Hoe heet je eigenlijk' vroeg ze terwijl er een blos op haar wangen verscheen. 'Tyler, Tyler Valentino.' glimlach ik en kijk haar met een mooie glimlach aan. 'En jij bent... Rosemary Bryant. Als ik het goed had opgevangen.' lach ik. Tja, ik stond erom bekend dat ik iedereen kende, zelfs de nieuwelingen.

---

El Diablo.

June Alison Morrinson.

'Eh...' begon hij. 'Ik wil wel, alleen ik heb nog nooit voor mensen gezongen', zei hij. 'Yes!' zei ik blij en ik gaf hem spontaan een knuffel. Snel liet ik hem weer los. 'Sorry..' zei ik snel en ik streek een plukje haar achter mijn oor. 'Maar, dat maakt niet uit, ik ook niet, nouja niet voor zo'n groot publiek. Elk jaar zei ik nee omdat ik niet zo goed durfde, maar als jij met mij mee doet..' zeg ik en ik glimlach. 'En je hoeft trouwens niet alleen te zingen, we kunnen er natuurlijk ook instrumenten bij spelen.' zeg ik glimlachend en ik kijk hem aan. 'Als je het zeker weet tenminste..' zei ik. 'Je moet niet iets tegen je zin in doen.' vervolg ik mezelf. Ik pakte mijn mobiel en keek naar de tijd. Ik moest zo wel naar Angela gaan om ons om te kleden voor het uitgaan. Ik stop mijn mobiel weer in mijn zak en ga nu weer gewoon uit de kleermakers zit zitten.

[Korte post.. Inspiratie loos..]

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Rosemary Bryant || Outfit ||
'Tyler, Tyler Valentino', zegt hij. Hij glimlacht er bij. Het is een mooie lach, ook een mooie naam. Ik wilde me net voorstellen toen hij weer wat zei. 'En jij bent... Rosemary Bryant. Als ik het goed had opgevangen'. Verbaas keek ik hem aan en knikte. Hoe wist hij dat nou. 'Nou Tyler, als iedereen hier zo aardig is als jij, kan ik het hier misschien nog wel overleven', zei ik glimlachen en leunde tegen hem aan. Ik weet niet hoe het komt dat ik hem zo snel vertrouwde. Het is gewoon zo. Ik vroeg me af hoe de lessen zouden zijn.

[inspiloos sorry]

---

The big big bang The reason I'm alive