• Ooit was de wereld vol met verschillende soorten wezens, er zijn altijd al magiërs en andere varianten geweest en dit geld ook voor stuurders. De mensen hebben er echter nooit mee te maken gehad omdat de stuurders te veel op normale mensen lijken. De stuurders hebben zich eeuwenlang verborgen gehouden voor de mens door een eigen stad op aarde te creeëren, alleen de andere mythische wezens wisten hiervan. Omdat er alleen maar stuurders in de stad woonden heeft nooit iemand de stad over kunnen nemen. Maar na een groot gevecht waren er nog maar een honderdtal aan stuurders over, ze besloten zich te verspreiden over de wereld, en hun stuurdersidentiteit te laten varen. De stad ligt dus nog ergens in de bossen. Er zijn ondertussen al honderden generaties aan stuurders geweest, maar er is niemand geweest die de stad ooit nog heeft teruggevonden, aangezien deze alleen zichtbaar is voor stuurders die dingen onzichtbaar kunnen maken of helder kunnen zien. De stuurders denken echter dat de stad in de buurt van Blake Field High ligt. Er zijn al honderden stuurders naar op zoek geweest, maar niemand is ooit levend teruggekomen van deze queeste, en heeft dus het verhaal door kunnen vertellen. Het is dan ook geen geheim dat de stuurders de hoop op de oude stad sinds een paar jaar hebben laten varen. Er zijn weer veel jonge stuurders, en dit heeft een groot voordeel, want hiermee kunnen de oude stuurders een bevolking creeëren die net zo groot was als de oude, en met deze bevolking een nieuwe stad maken, waar ze weer in vrede kunnen leven.


    Er zijn verschillende personages in de school:
    Het Schoolhoofd, Araelia Nods, Leven en Emotie.
    De Conciërge, Marvin Conrad, Verschijnselen en Levitatie.
    De Bibliothecaresse, Larenta Bardou, Muziek en Geluid.
    De Bibliothecaris, Louis Fenri, Helderwaarnemend.
    Leraar Krachten, Taylor Barakat, Verschijnselen en Levitatie.
    Leraar Verdediging, Duncan Anderson, Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling.
    Leraar Aanvallen, Davis Brown, Vuur en Warmte.


    Regels:
    - Géén one-liners.
    - Geen perfecte personages.
    - Houd het realistisch, voor zover dat kan in een fantasy-RPG, haha.
    - Off-topic in quotes.
    - Meld het als je langere tijd offline bent (hele dagen).


    Leerlingen:

    Lucht en Wind

    Aarde en Flora
    Patch Dave Di Lorenzo - Winterwolves


    Water en IJs

    Vuur en Warmte
    Ricardo Drake Aiden Haglesbury - x Destine


    Muziek en Geluid
    June Alison Morrinson - Sourire
    Mo Montrose - Cheesburger


    Leven en Emotie

    Verschijnselen en Levitatie
    Angela "Angel" Raven Moore - Winterwolves


    Energie en Tijd
    Zurie Pricilla Wilde - Rider


    Helderwaarnemend
    Tyler Jay Valentino - Malino


    Beeld en Gedachte
    Chloedette "Chloe" Libby Morgan - AppleBottom
    Alyson Rose Valentino - Malino


    Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling
    Aimée Yara Bennett - Erestor

    [ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 12:05 ]

    [Ik had net een reactie geschreven, maar die was echt erg kort, maar ik ga nu slapen dus ik maak hem morgen af.]


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Sourire schreef:
    [Ik had net een reactie geschreven, maar die was echt erg kort, maar ik ga nu slapen dus ik maak hem morgen af.]


    (Slaap lekker! Ik ga denk ook maar zo slapen. Helaas gaat het eerste uur Latijn morgen door )


    Happy Birthday my Potter!

    [Is goed. Dan wacht ik wel tot ze op school is, zijn het goede vrienden of?]


    El Diablo.

    Rosemary Bryant || Outfit ||
    Ik wandelde rustig richting de school. Elke stap die ik zette was een stap verder weg van wat ik vroeger mijn thuis noemde. Een stap verder weg van de plaats waar de meest verschrikkelijke dingen met mij gebeurt waren. Een stap verder weg van de plaats waar ik nooit meer naar terug zou keren. En een stap dichterbij de plaats waar ik vrij zou zijn. Nou ja, vrij, ik zou naar de les moeten. Na al die jaren weer school, hoe zou het zijn? De laatste keer dat ik naar school ging was in groep 7, net nadat mijn moeder stierf. Ik had vanochtend helaas geen tijd om uitgebreid in te pakken, ik had gewoon wat kleren, mijn tandenborstel en mijn knuffel gepakt. Die knuffel had ik op mijn 11 verjaardag van mijn moeder gekregen. Daarom had hij ook een speciale waarde voor me. Inmiddels stond ik voor de school en ik nam een keer diep adem voordat ik het terrein opliep. Ik pakte wat papieren uit mijn tas. Een rooster, een kamer nummer en er hoorde ergens nog een plattegrond te zijn. Toen bedacht ik me ineens dat ik die vanochtend nog bekeken had. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan, nu kon ik de weg in deze school nooit vinden! Gelukkig stond de naam van de school, of erger nog de plaatsing van de school er niet op. Anders was ik hier binnen no time weer weg gehaald door mijn vader. Nou, ik ging maar op gewoon opzoek naar kamer 36, misschien vind ik het van zelf wel en anders vond ik misschien wel iemand die me wou helpen.

    [ bericht aangepast op 30 mei 2013 - 14:22 ]


    The big big bang The reason I'm alive

    [ze is nieuw xD netzo als mo haha, vind ik makkelijker (A)]


    The big big bang The reason I'm alive

    [Sorry, waar zijn jullie allemaal? K heb t niet helemaal meegemaakt, heb wel alles gelezen maar weet niet waar in het gebouw jullie precies zijn... Dan kan ik erheen, haha. ]

    Tyler Jay Valentino

    Als een van de laatste verliet ik de eetzaal en ik kijk kort om me heen. Nou, wat zal ik eens gaan doen? Ik loop een stukje en check even mijn telefoon. Een paar nieuwe snaps op snapchat.. Ik grijns even, ik hou van Snapchat. Je kan de meest stomme foto's sturen, je ziet ze toch maar maximaal tien seconden. Ik ben zo druk met foto's kijken dat ik niet door heb dat ik tegen iemand bots. Ik reageer snel en hou het meisje tegen voor ze op de grond kan vallen. 'Mijn fout.' lach ik en trek haar weer recht. Ik laat haar los en glimlach. 'He, je bent nieuw.' lach ik. Het was geen vraag, ik wist het gewoon. Ik ken iedereen hier...


    El Diablo.

    Patch Dave Di Lorenzo ll Aarde en Flora

    'Hi, leuke vakantie gehad?' Vraagt iemand opeens aan me. Ik kijk op en zie Aimée naast me. Ik glimlach naar haar. Ik vertrouw mensen niet zo snel, maar haar wel. Ze is altijd aardig. Ik mag haar wel. Ik vind haar niet leuk, maar gewoon als vrienden.
    ‘Ja, het ging wel.’ Zeg ik tegen haar, terwijl ik een mooie rode roos tevoorschijn “tover”. Tja, Aarde en Flora is mijn kracht. En soms “tover” ik een bloem, meestal een roos, tevoorschijn en geef hem aan Aimée. Grotendeels als teken dat ik haar vertrouw, maar ook omdat ze gewoon aardig is. Ze is een beetje zoals hem, ze probeert geen aandacht te trekken.
    ‘Hoe was jouw vakantie?’ Vraag ik dan aan haar.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    [Iemand voor Angela?]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    [Hey, Sorry dat ik zo laat reageer, had het de afgelopen dagen heel druk met school en hockey, i'm sorry !]


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    June Alison Morrinson.

    Hij glimlachte. 'Ja en de jouwe?' vroeg hij me. 'Ook muziek en geluid.' zeg ik en ik glimlach. Zie je, ik wist het wel, ik had al zo'n vermoeden en dat was juist. Ik glimlachte even naar hem. 'Welke kamer heb je?' vroeg ik en ik keek hem nieuwsgierig aan. Waarschijnlijk dicht bij mij aangezien we dezelfde gaven hadden. Het was dan logisch als hij er een dicht bij mij had. Ik pakte mijn mobiel en keek hoe laat het was. Mmm, ik ga straks Angela wel zoeken om een outfit voor vanavond uit te zoeken, daarna kon ik er één voor mezelf uitzoeken en dan ging ik naar Alyson. Ik stopte mijn mobiel weer in mijn zak en keek weer vriendelijk naar Mo. Hij leek me wel aardig, de mensen die Muziek en Geluid hadden, waren vaak wel aardig en we hadden allemaal een passie voor muziek, de één wat meer dan de ander, maar allemaal een passie. De meeste mensen hadden mij ook raar aangekeken toen ik ze had verteld dat ik graag een professionele danseres wilde worden. De meeste wilden graag de zang en muziek wereld in en ik de danswereld. Ik genoot er gewoon van om te dansen, het was zo leuk. Je bent dan vrij in wat je doet, niemand de zegt dat het fout als je aan het freestylen bent. Geweldig. Vorig jaar ging ik ook nog wel eens met de straatdansers dansen in de stad hier dichtbij, alleen is dat strafbaar, maar ach, het is ook wel leuk als je de politie op je hielen hebt. Dat is weer eens iets anders. Ik ben trouwens nog nooit gepakt, wat me verbaast.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Aimée Yara Bennett
    'Ja, het ging wel,' beantwoordt hij mijn vraag. Hij laat een roos tevoorschijn komen die hij aan mij overhandigt. Een voorzichtig glimlachje verschijnt op mijn gezicht. Zijn kracht is Aarde en Flora, een veel leukere kracht dan onzichtbaarheid en gedaanteverwisseling naar mijn idee. Hij kan mensen iets geven, in dit geval een roos. Mijn kracht is totaal anders. Het enige wat ik kan is aan straf ontkomen en gesprekken afluisteren. Twee eigenlijk negatieve dingen, al geef ik dat niet snel toe. 'Dankje, hij is echt heel mooi.' Het komt niet vaak voor dat ik zomaar iets krijg. Meestal alleen voor mijn verjaardag en kerst. Daardoor is het een extra lief gebaar. Patch kost het dan wel geen moeitje, maar het blijft een goede daad. 'Hoe was jouw vakantie?' vraagt hij vervolgens. Ik haal mijn schouders op. 'Wel redelijk.' De hele vakantie heb ik niets uitgevoerd. Het is dat ik van lezen hou, anders had ik me de hele vakantie zitten vervelen. We komen aan bij de trap die ik op moet om bij mijn kamer te komen. 'Heb jij je spullen al weggebracht?' vraag ik. Een stomme vraag achteraf. Natuurlijk heeft Patch dat al gedaan, hij heeft zijn koffers niet bij zich. 'Heb je misschien zin om mee te lopen?' vraag ik.

    [ bericht aangepast op 26 mei 2013 - 20:03 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Patch Dave Di Lorenzo

    Een voorzichtig glimlachje verschijnt op haar gezicht.
    'Dankje, hij is echt heel mooi.' Zegt ze. Ik glimlach en knik.
    Dan haalt ze haar schouders op als antwoord op mijn vraag.
    'Wel redelijk.' Zegt ze. Ik knik en kijk even om me heen.
    'Heb jij je spullen al weggebracht?' Vraagt ze. Ik grinnik, omdat ik weet dat ze het antwoord al weet
    'Heb je misschien zin om mee te lopen?' Vraagt ze. Ik glimlach en zeg:
    ‘Ja hoor.’ We lopen naar boven toe, en als we voor haar kamer staan blijf ik afwachtend staan tot ze haar kamer opendoet.
    Ondertussen laat ik in haar haar allerlei bloemen verschijnen, van lelies tot rozen. Het staat haar best wel goed.
    Ik grinnik zachtjes, en “tover” de bloemen dan weer weg, op een na. Een blauwe lelie die goed bij haar past, en haar mooi staat al zal ik dat niet zo snel hardop zeggen.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Zurie Pricilla Wilde || Energie en Tijd - Outfit

    Ik ving op dat de twee erachter waren gekomen, dat ze dezelfde kracht hadden. Een beetje verveeld versnelde ik mijn pas een beetje, zodat ik straks kon genieten van de laatste restjes eten uit de eetzaal. Ik had immers niet echt iets interessants in te brengen in het gesprek. Ik kon dan wel goed dansen, maar dat was ook het enige wat ik met muziek had. Wanneer je de tijd stopte, of terug kon draaien, ging je niet zo zeer meer letten op muziek. Dat viel immers weg wanneer de tijd stopte en wanneer je terugspoelde en op de geluiden om je heen lette, klonk het nogal vreemd. Dat was haast hoofdpijn bevorderlijk.
    'Hij heeft deze kamer,' antwoordde ik, toen June precies op het moment dat we er waren, vroeg welke kamer hij had. 'Ik ga mijn spullen even droppen en dan snel naar de eetzaal om te eten.'
    Met een simpele knip stopte de tijd en kon ik ongestoord mijn spullen wegzetten en naar de eetzaal wandelen. Mijn kamer was nog precies zoals hij was, toen ik hem achter had gelaten. Ik borg in alle rust mijn spullen op, die ik deze vakantie had meegenomen en begon aan mijn tocht naar de eetzaal. Ik had het geluk dat er nog wel gewoon salades en dergelijke waren, zodat ik geen afgekoelde vieze restjes hoefde te eten.
    De secondes begonnen weer weg te tikken, toen ik het wel weer zat was, dat iedereen om mij heen versteend was.


    Happy Birthday my Potter!

    [sorry voor het niet reageren, had een week huisarrest aan mijn broek hangen :c ga nu alles lezen enzo]


    The big big bang The reason I'm alive