[RPG] Kids of the round table. - Speeltopics

KellyBelly schreef:
Vincent

"Kom," zegt Mordred en ik loop achter hem aan. Ik volg hem de kamer in en kijk een beetje rond. Het is niet heel erg groot, maar wel behagelijk.
Ik kijk naar Mordred die iets onder het bed vandaan haalt, het is in zwart doek gewikkelt. Hij haalt het erag en geeft het aan mij, ik bekijk het. Een boek. Vragend kijk ik Mordred aan met een blik van; Wat moet ik ermee?
"Hierin staat alles wat je moet weten over magie. Dit boek heb ik gekregen van een aantal druïden die gedood zijn door Arthur," Het kwam bitter uit zijn mond, ik bijt even op mijn lip. "En als je wilt, de kamer hiernaast is vrij en vrij luxe," zegt hij daarna en ik denk na.
"Is het niet beter dat ik bij jou intrek? Misschien komen die drie terug en dan weet ik niet wat ik moet doen," mompel ik zachtjes en bekijk hem boek. Ik open hem een klein beetje en zie allemaal talen die ik niet snap.
"Zou dat kunnen, Mordred?" Ik kijk hem vragend aan en glimlach even lichtjes. De woede zit nog altijd in mijn lijf, maar Mordred heeft niets gedaan dus ik mag niet boos worden op hem. -

(OmM het spijt me echt dat ik zo lang niet gereageerd heb!!!!)

Mordred

Ik snapte hem wel. Ik knikte.
'Dat zou ik erg op prijs stellen, maar helaas neemt Arthur hier de beslissingen. Ik weet niet wat hij van je wilt' zei ik bedenkelijk.
Ik keek even naar zijn lichaamshouding. Hij was kwaad. Goed kwaad. Mijn geweten begon aan me te knagen. Was het wel zo slim om zo op die jongen in te spelen? Was het überhaupt slim om aan de kant van Morgana te staan? Ik was er van overtuigd dat Merlin het wist. Hopelijk kon hij zijn mond dichthouden. Het probleem was, dat ik zelf nog alle opties open liet staan. Ik wist het echt niet. Stel dat ik aan Morgana's kant zou staan, stel dat er oorlog komt. Dan moet ik de hersens inslaan van mijn vrienden. Aan de andere kant, hoe zouden mijn "vrienden" reageren als ze de waarheid wisten? Nog nooit had ik zo'n drang om weer terug naar mijn jeugd te gaan, om me weer bij de druïden te voegen. Mijn blik viel weer op het boek.
'Het is voornamelijk Welsh' zei ik tegen Vincent, wijzend naar het boek.
'Alles valt te leren' zei ik erachteraan.
Welsh was mijn moedertaal. Geen wonder dat er soms, als ik dacht, rare dingen om me heen gebeurden. Hopelijk was dat nu niet zo. Ik lette daar niet echt op.

---

I will keep watch.

Cole Woods

'Nog een ding. Ik weet dat dit waarschijnlijk heel overweldigend is voor jullie, maar jullie kunnen hier waarschijnlijk niet meer weg, dus je kan je het best maar snel aanpassen. Als je wil kan je bij mij in de leer, ookal ben ik zelf nog niet uitgestudeerd. Daarbij lijkt het me verstandig dat als je Livian echt leuk vind je een ring om haar vinger schuift, al is het maar een verlovingsring. Dan wordt er al veel meer geaccepteerd als jullie samen zijn.'
Ik kijk Merlin stomverbaasd aan. Ik was zestien en Liv vijftien. We konden kog niet trouwen. Hij had een punt. Ik moest dit met Liv overleggen. Dan zou ik wel de verassing verpesten. Ik zucht.
'We zijn nog best jong' zeg ik en ik wrijf in mijn nek. Mijn blik dwaalt even af naar Liv. Ze slaapt als een schattig roosje. Rose was ook haar tweede naam.
'Goed,' zeg ik dan ter zaken komen. 'Ik kom graag bij jou in de leer. Ik zal kijken hoe ik het aanpak met Livian, maar ik wil dat je me één ding belooft.'
Wat ik nu ging zeggen was echt belangrijk. Niet alleen voor mij, maar ook voor Liv.
'Liv is geen gewoon meisje,' zeg ik. 'Ze is snel, sterk en heeft een enorme precisie. Ik wil dat ze ook goed werk krijgt.'


Livian Rose Porter

Ik droomde raar.
Vincent kwam voor in mijn droom en Cole ook. Ook was er nog een rare vrouw. Het was de vrouw die in het zwart was gekleed. Vincent staat naast haar en glimlacht als een gestoorde gek. Dan pakt hij een geweer. Precies zo'n geweer als de moffen hadden. Hij richt hem op mij en lost een schot. Precies op dat moment springt Cole voor me. Hij vangt de kogel op en stort neer. Ik gil en Vincent en de vrouw verdwijnen. Cole is dood. Het bloed stroomt uit de wond. Het rood kleurt op de grond en bedekt mijn handen.


Met een gil word ik wakker. Cole zit naast me en praat met Merlin. Cole kijkt verschrikt op en pakt mijn hand.
'Liv!?' vraagt hij verschrikt. 'Gaat het?'
Ik knik zacht en kruip tegen hem aan. Ik netel mijn neus in zijn nek.
'Nachtmerrie' mompelde ik. Cole drukte een kus op mijn hoofd en keek weer naar Merlin. Ik hield me stil. Genietend van Cole die nog gewoon leefde.

---

"Rebellion's are build on hope"

[Het spijt me, maar ik schrijf me toch uit.]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Merlin
Ik keek hem aan en schudde licht mijn hoofd. "Hier niet, maar ik ga je nergens toe dwingen." Ik kijk even opzij uit het grote raam in de kamer. Het was hier mooi, meisjesachtig, maar toch weer niet. Ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht toen ik hem hoorde toestemmen. De voorwaarde maakte me niet echt iets uit. Ik keek even naar het meisje. Ze zag er nu al precies uit als een van de huurmoordenaars van de koning. "Ik denk dat Arthur al wat heeft geregelt en anders zal in daarvoor zorgen." Op dat moment werd ze met een luide gil wakker, waardoor ik me rot schrok Gelukkig had Cole alles al onder controle. Bij het woord nachtmerrie ging ik wel wat rechter op zitten. "Als ik zo onbeleefd mag zijn... Waar ging de nachtmerrie over?" Nachtmerries hadden vaak een betekenis of voorspelden iets heel slechts. Vaak was het zeker niet iets concreets, maar alles wat mij, nouja, ons, kon helpen met dit alles oplossen, zou fijn megenomen zijn. Ik haalde nog eens een hand door mijn haren. Binnekort zou ik ze weer afknippen, maar dat ging nu even niet. Nu moest ik me eerst hierop focussen.

---

Bowties were never Cooler

Vincent

"Dat zou ik erg op prijs stellen, maar helaas neemt Arthur hier de beslissingen. Ik weet niet wat hij van je wilt," ik zucht even. Arthur... Ik mocht hem nu al niet. In onze tijd heeft de koningin niets te zeggen. Ik bedoel, wat voor nut heeft het om koning te zijn?
"Het is voornamelijk Welsh," ik kijk naar het boek waar Mordred het over heeft. Welsh, nog nooit van gehoord. Ik loop naar de tafel met de stoel eraan en leg het boek erop, ik ga zitten. "Alles valt te leren," zegt Mordred er achteraan. Ik sla het boek open en kijk ernaar. Ik lees er een beetje in en frons. Ik begrijp er geen reet van.
"Kunnen we niet onderhandelen met Arthur of zo? Ik heb echt geen zin om bij die Merlin in de buurt te zijn... Ik vertrouw hem niet zo," zeg ik zacht en ik kijk Mordred aan. "Merlin lijkt me erg slim en iemand die achter veel dingen komt. Hij lijkt me een sluwe gast," mompel ik en ik kijk weer naar het boek. "Vertel me eens meer over Morgana," zeg ik en ik blader door het boek heen. Morgana, die naam alleen al vind ik mooi klinken. Ik ben wel benieuwd naar wat voor iemand zij is.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Mordred

Ik grijnsde. Het feit hoe hij dacht maakte me iets comfortabeler voelen. Dat ik niet de enige was.
'Merlin is ook slim. Slimmer dan je denkt' zei ik, mijn grijns iets vervagend.
Ik stond op, liep naar de tafel en leunde er met mijn onderrug tegen aan. Ik kruiste mijn armen.
'Morgana is Arthur's zus, volgens velen. Ze vecht voor mensen met magie, voor het onrecht dat haar is aangedaan. Ze heeft me gered toen ik jonger was. Ze is een banneling voor Camelot' zei ik met een kleine glimlach.
Ja, Morgana... Ik stond enorm bij haar in het krijt. Maar dat was niet de reden dat ik tegen Arthur keerde. Morgana had een punt. Een goed punt. Arthur was anders dan alle andere koningen, maar toch... De dood van mijn ouders stond op mijn geheugen gegrift, net zoals de dood van mijn vrienden en dood van de druïden. Morgana was niet degene die daarvoor de opdracht had gegeven. Ze had me juist geholpen, als ik het me goed herinnerde. Één vriendin was nog over, en ik wist niet waar. Kara. Hoe vaak spookte haar naam niet door mijn hoofd? Ik focuste me weer op Vincent en het boek. Mijn ogen gleden over de handgeschreven regels van het boek. Elementaire spreuken. Ik keek naar de kaars. Toen keek ik weer naar Vincent. Ik wees met mijn vinger een regel aan.
'Kijk' zei ik zacht en ik keek naar de kaars.
'Leohtbora'
Mijn ogen flitsten en de kaars schoot aan.
'Dit zijn simpele spreuken die je vaak meer dan eens per dag zult gebruiken' zei ik nadat ik Vincent's reactie had gepeild.
Mijn ogen flitsten en de kaars ging weer uit. Stille spreuk. Ik keek weer naar Vincent.
'Nu jij'

---

I will keep watch.

Vincent

Ik kijk naar Mordred, er staat een grijns op zijn gezicht. "Merlin is ook slim. Slimmer dan je denkt," zegt hij en zijn grijns word iets kleiner. Zie je, ik heb mensenkennis. Niet heel erg goed maar ik heb het wel een beetje. "Morgana is Arthur's zus, volgens velen. Ze vecht voor mensen met magie, voor het onrecht dat haar is aangedaan. Ze heeft me gered toen ik jonger was. Ze is een banneling voor Camelot," ik luister aandachtig naar wat hij vertelt. Nu mocht ik Morgana nog meer. Ze is een voorstander van magie en wil het bekend maken overal waar het maar kan. Ik volg de ogen van Mordred die over de pagina's schieten. Ik lees de regel waar hij zijn vinger onder legt. Veel begrijp ik er niet van. "Kijk," Ik kijk naar hetgeen waar hij naar kijkt en wacht af. "Leothbora," Wanneer er een vlam op de kaars komt kijk ik met grote ogen naar. Dat is gewoon, wauw! Mijn ogen glinsteren ervan.
"Dit zijn simpele spreuken die je vaak meer dan eens per dag zult gebruiken," legt Mordred uit en ik zie zijn ogen oplichten, als ik terugkijk naar de kaars is hij uit. "Nu jij." Ik bijt even op mijn lip. Gaat dat me wel lukken? Ik ben nu al vergeten hoe je die spreuk uitspreekt. Ik les hem vier keer over en besluit het dan maar te proberen. Ik staar naar de kaars en concentreer me op wat ik moet zeggen.
"Leothbera," Er gebeurt niets. Ik lees het nog een keer vanuit het boek. Oh, de "O" in plaats van de "E". Ik kijk weer terug naar de kaars en concentreer me er weer volledig op. "Leothbora!" roep ik luid en redelijk agressief. Opnieuw gebeurt er niets. "Er gebeurt niks!" roep ik wild naar de kaars wijzende. Een korte grom komt uit mijn mond. Ik schuif de stoel naar achter en sta op, dan leun ik voorover op mijn handen en houd mijn gezicht bij de kaars. "Ga aan jij!" roep ik naar het ding en ik vernauw mijn ogen een stukje. "Leothbora," zeg ik, ditmaal, zachter. Ik ga iets achteruit wanneer er dan eindelijk een vlammetje op de kaars komt. Tevreden kijk ik ernaar, misschien ook een beetje arrogant. Maar dat doet er niet toe. Het punt is; Het is me gelukt.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Sylvesti -> Llamarmy

---

Bowties were never Cooler

[Niet dood gaan topic, het is zo leuk!!!!!!!! *wanhopige poging van het tot leven wekken van de rpg* ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

( WAAAAAH SORRY Ik was dit helemaal vergeten *gasps* Hoe kon ik dat doen?! Ik ben 24 uur bezig met het bekijken van Merlin terwijl ik dan de hele tijd aan het eind denk waar ik fricking depressief van word... Meh... En het bekijken van geweldige acteerprestaties van Tom Hiddleston ^^ Nou ja, hier is mijn stukje!!!!)

Mordred

Ik bleef afwachten totdat het lukte. Een lichte bewondering kon ik niet onderdrukken. Even was er een sprankeling van bewondering te zien in mijn ogen, maar die verdreef ik snel. Hij moest niet arrogant worden. Zoiets zou hem duur kunnen komen staan. In plaats daarvan kwam er een grote grijns op mijn gezicht.
'Je had het sneller onder de knie dan velen' zei ik grijnzend.
Ik keek weer even naar de spreuken. Vele waren er niet mogelijk om hier uit te voeren, aangezien het te maken had met mist of het laten instorten van aarde. Het was sowieso beter om buiten te oefenen, aangezien er mensen waren die maar al te graag spioneerden. Ik keek schuin naar Vincent.
'Als je wilt, wil ik je wel meenemen naar Morgana. Dan kun je daar veel leren, plus het is wel eens fijn om niet in het kasteel te zijn waar haast iedereen je kan horen' zei ik zacht.
Het laatste klonk een beetje bitter, maar met mijn zilveren tong kon ik me altijd wel uit een niet zo fijne situatie redden. Ik had wel schuldgevoel, ik bedoel, tovenaars hadden ook gevoel, wegens het verraden van mijn vrienden, maar mijn verleden was niet vergeten en niet vergeven. Dat liet me meestal weer terugkeren naar Morgana, aangezien ik nergens anders heen kon en we ongeveer dezelfde idealen hadden. Ik kon nog niet uitgaan van het idee dat ik Vincent helemaal kon vertrouwen. Ik moest zien hoe hij zou reageren op Morgana, hoe hij zou reageren op de waarheid. Had ik een paar dingen verbloemd? Niet dat ik wist. Ik hield niet van liegen, maar ik hield ook niet van een executie, en al helemaal niet als het mijn executie zou zijn. Nee, mijn kant was technisch gezien al gekozen. Nu was het Vincent zijn beurt.

---

I will keep watch.

[Ik ben nu eindelijk in seizoen 5 begonnen ^^ Zit nu bij aflevering 6 haha. Ben echt nieuwsgierig naar het einde, NIETS VERKLAPPEN! ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Vincent

Ik kijk schuin naar Mordred die ik zie grijnzen. Dit laat me, me alleen maar zelfverzekerder voelen. En ik moet zeggen'Verkeerd voelt het niet.
"Je had het sneller onder de knie dan velen," zegt Mordred grijnzend en ik haal mijn hand even door mijn haren. Ik kijk met Mordred mee naar de spreuken en kijk hem aan als hij naar mij kijkt.
"Als je wilt, wil ik je wel meenemen naar Morgana. Dan kun je daar veel leren, plus het is wel eens fijn om niet in het kasteel te zijn waar haast iedereen je kan horen." Het kwam er bitter uit en ik bijt even nadenkend op mijn lip. Ik ben wel nieuwsgierig naar die Morgana. Volgens mij was dat zelfs die vrouw die op de hoge berg stond, voordat Merlin en Mordred ons vonden.
"Ik denk dat ik eerst een rondleiding door het kasteel zou willen hebben," zeg ik en kijk het vertrek rond. Ik ben wel nieuwsgierig naar hoe alles eruit ziet hier. Het is wel grappig, hoe onze tijd en deze tijd zo veel van elkaar verschillen. Ik rek me even uit en loop een rondje door de kamer. "Ik heb dorst," zeg ik. Ik heb een best wel droge mond, van al dat gepraat hier zo. De lucht is hier ook zo droog. Ik laat mijn tong een keer over mijn lippen gaan en loop naar de deur. "Het klopt dat er een waterput staat op het middenplein toch?" vraag ik en kijk naar Mordred. Ik ben eigenlijk best wel moe, misschien ga ik zo wel slapen of zo. Morgen naar die Morgana toe.

[Sorry dat het zo kort is. ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

OMG IM SO SORRYY!!

Livian Rose Porter

'Als ik niet onbeleefd mag zijn,' zei Merlin. 'Maar waar droomde je over?'
Ik plukte wat aan mij haar en slaakte een zachte zucht. Cole keek me nu ook al aan.
'Ik droomde dat Cole werd vermoord door Vincent en door die rare vrouw met die zwarte kleren' mompelde ik. Cole moest een beetje lachen.
'Dat zou Vincent nooit doen' zei hij flauw. 'Toch?'
Zijn wenkbrauw werd opgetrokken naar Merlin.

(Sorry voor het korte stukje. Ik moet eten)

---

"Rebellion's are build on hope"