[RPG] Kids of the round table. - Speeltopics

In de tijd van de tweede wereldoorlog leven zes kinderen tussen de 14 en 16.
Ze verschuilen zich in het weeshuis. Als ze worden opgepakt door de Duitsers worden ze naar een vliegtuig gebracht.
Tijdens de vlucht naar Duitsland wordt het vliegtuig aangevallen door de Amerikanen.
Het vliegtuig stort neer en de kinderen denken dat het gedaan is met hun korte leventje.
Dan uit het niets word alles licht en staan ze met zijn zessen in het bos. Ze zijn teruggereisd naar de tijd van King Arthur.
Ze worden getraind om de ridders van de ronde tafel te worden en om te strijden tegen het kwaad mocht dat nodig zijn.


Rollen:

De kinderen:

Meisjes
Livian Rose Porter VladiFerr[/pink].
Hazel Lillian Kendrick Silas Lavinia Esmaralda McFaith Kwijt



Jongens
Vincent Daimen Millborg KellyBelly
Cole Woods. VladiFerr


Merlin:
Sylvesti

King Arthur:
VladiFerr


Mordred:
Vegangirl

Morgana:
KellyBelly

REGELS!!!
1: We respecteren iedereen
2: Bestuur alleen je eigen karakter.
3: Minimaal 8 zinnen.
4: Nobody's perfect.
5; Wees er zeker van dat je mee wilt doen. Niet na een dag al stoppen.
6: je mag twee rollen, maar wees er zeker van dat ze allebei aan bod komen.
7: WIL je stoppen meld dat dan, dankjewel

[ bericht aangepast op 18 april 2013 - 7:47 ]

"Rebellion's are build on hope"

Mordred

Ik knikte toen hij over het kasteel begon. Dat was altijd wel handig, om te weten hoe je moest lopen. Vooral als je vluchtte, of iets dergelijks. Dat kwam nogal vaak voor, dat er iemand ontsnapte en dan toch weer gepakt werd aangezien ze de weg niet wisten. Toen hij begon over de waterput, kon ik een klein grijnsje niet verbergen.
'De waterput is niet erg... Schoon' zei ik een beetje geheimzinnig.
Ik kon er niets aan doen. Of het water was vergiftigd, of het was gewoonweg erg troebel. Tja, zo waren de meesten het gewend. Maar in de bossen waren er zulke heldere bosbeekjes, dat ik alleen maar gewend was om dat te drinken. Noem me ijdel, maar ik was opgegroeid bij de druïden. Ik draaide mijn handpalm naar het plafond. De waterzak vloog ergens vandaan en kwam met een enorme vaart in mijn hand terecht. Ik gaf het aan Vincent.
'Dit daarentegen is veel beter'
Ik moest toch nog water halen. Meestal deed ik nadat ik bij Morgana was geweest, als een soort smoes. Iedereen wist ongeveer dat ik ander water dronk en ze waren wel zo wijs genoeg om me daar niet mee te confronteren. Mijn uitstraling was niet echt zachtaardig. En ja, water halen kost tijd. Speciaal als je het zo helder mogelijk wilt. Dat was een smoes, en ergens wel waar.
Opeens schoot er me te binnen dat een rondleiding wel erg gevaarlijk kon zijn, nu zeker aangezien hij van Morgana had gehoord. Ik moest hem misschien leren inprenten, iets waardoor je alles gelijk wist en niet alles hoefde te herhalen. Alleen moest ik dan wel de spreuk voor vinden. Ik had mezelf dingen leren inprenten, maar de spreuk voor het hele inprenten was ik vergeten.
Hoe ironisch.

I will keep watch.